1. Rozdział powietrza w pomieszczeniach – schematy najczęściej stosowanych trzech sposobów rozwiązań przepływu powietrza (w pytaniu chodzi o schematy „G-D, D-G, G-G”, więc pewnie tylko o rysunki, ale dla pewności zamieściłem wszystko)

W technice klimatyzacyjnej można wyróżnić kilka podstawowych sposobów wprowadzania powietrza nawiewanego do pomieszczenia takich jak: mieszający, wyporowy i laminarny. Uzasadniony jest też podział nawiewu zgodny z dotychczasowymi tendencjami prezentowanymi w literaturze na systemy: „góra-góra”, „góra-dół” i dół-góra”. Nie uwzględnia on jednak, w sposób wystarczający, zjawisk fizycznych dominujących przy nawiewie powietrza do pomieszczenia

Przepływ mieszający, zwany często indukcyjnym, jest to przepływ, którego stopień turbulencji Tu jest większy od 20%. Na pobocznicy strumienia powietrza nawiewanego zachodzi zjawisko indukcji: pomiędzy strugą powietrza nawiewanego a powietrzem otaczającym powstaje lokalnie strefa niskiego ciśnienia powodująca zasysanie powietrza z pomieszczenia. Zatem w miarę wzrostu odległości od nawiewnika wzrasta ilość powietrza w strudze. Zjawisko to nasila się wraz ze wzrostem prędkości nawiewanego powietrza oraz wzrostem turbulencji wytwarzanej konstrukcją nawiewnika.

Przepływ wyporowy jest to przepływ niskoburzliwy (Tu = 10 ÷ 20%). Polega on na nawiewie chłodniejszego powietrza bezpośrednio do strefy przebywania ludzi. Powietrze to następnie unoszone jest przez ruchy konwekcyjne ponad tą strefę.

Przepływ laminarny: powietrze w całym pomieszczeniu przepływa w jednym kierunku z niewielką prędkością (Tu < 10%). Ten rodzaj wentylacji stosuje się zwłaszcza w pomieszczeniach o wysokich wymogach czystości powietrza. Aby zapewnić stabilny przepływ laminarny musi być utrzymywana, w całym przekroju pomieszczenia, stała prędkość powietrza wynosząca ok. 0,35 ÷ 0,4 m/s

2. Ruch gazu pod wpływem siły ciążenia – stratyfikacja. (slajd 27 z wykładu II, choć nie ma tam słowa o stratyfikacji, poszukam jeszcze coś na ten temat)

W procesach wentylacji pomieszczeń czynnikiem deformującym strumień powietrza jest oddziaływanie sił wyporu i ciążenia (grawitacji) , które jest spowodowane różnicą temperatur i w konsekwencji - gęstości strumienia powietrza nawiewanego i wewnętrznego. Praktycznie w pomieszczeniach nie występuje strumień izotermiczny ze względu na zróżnicowanie temperatur w pomieszczeniu. Zróżnicowanie temperatur może być także spowodowane pionowym i poziomym gradientem temperatury. Różnica gęstości powietrza powoduje powstanie pionowo skierowanych sił wyporu lub sił ciążenia oddziałujących na strumień powietrza nawiewanego, przy czym decydująca jest wypadkowa tych sił i siły bezwładności. Zależnośc pomiędzy siłami bezwładności a siłami wyporu lub ciążenia jest określona przez liczbę Archimedesa.

3. Charakterystyka wybranych dwóch elementów instalacji wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej. (poniżej do wyboru 2 z 4)

Elementy instalacji wentylacji mechanicznej nawiewno wywiewnej

Centrala wentylacyjna

Głównym elementem omawianego systemu jest centrala wentylacyjna. Jest to urządzenie wyposażone w dwa wentylatory. Pierwszy z nich nawiewny, który zasysa świeże powietrze z zewnątrz wtłacza je do sieci przewodów wentylacyjnych. Drugim, jest wentylator wyciągowy, którego zadaniem jest usunięcie zużytego powietrza na zewnątrz. W centrali z reguły znajduje się rekuperator, który jest odpowiedzialny za odzysk ciepła. Jest to z reguły wymiennik ciepła, w którym ogrzane powietrze z pomieszczenia podgrzewa powietrze zasysane z zewnątrz. W ten sposób można odzyskać nawet do 90% ciepła na ogrzanie pomieszczeń zimą.

Czerpnia i wyrzutnia powietrza

Są to elementy odpowiedzialne za bezpośredni wlot i wylot świeżego oraz zużytego powietrza. Czerpnie powietrza, z reguły w postaci kratek w ścianie lub też kominków, należy umieszczać w miejscach osłoniętych od wiatru, najlepiej zacienionych. Zapewni to mały wpływ wędrówki słońca na parametry powietrza czerpanego, oraz zminimalizuje wpływ wiatru. Czerpnia również nie powinna znajdować się przy możliwym źródle zanieczyszczeń, różnych intensywnych zapachów lub ulicy. Wyrzutnie powietrza w postaci kominka wentylacyjnego umieszcza się zazwyczaj na dachu. Jeśli planujemy ścienną wyrzutnię powietrza należy ją zlokalizować możliwie najdalej od okien oraz ciągów komunikacyjnych.

Sieć kanałów wentylacyjnych

Świeże powietrze dostarczane jest do pomieszczeń za pomocą sieci kanałów wentylacyjnych. Do ich wykonania używa się elastycznych rur z aluminium oraz kanałów blaszanych. Kanały ukrywa się w ścianach i stropach, a także w nieużytkowych poddaszach.

Nawiewniki i wywiewniki

Zakończeniem kanałów wentylacyjnych są nawiewniki i wywiewniki. Najlepsze efekty dają anemostaty, które można ustawić w taki sposób, aby leciała przez nie odpowiednia ilość powietrza. Nawiewniki oraz wywiewniki montowane są w suficie oraz w ścianach.