POTOP - Szczegółowy plan wydarzeń

1. Rozporządzenia testamentu Herakliusza Billewicza.

- Przekazanie Wodokt i Mitrunów wnuczce Aleksandrze Billewiczównie.

- Przekazanie Lubicza Andrzejowi Kmicicowi.

- Przeznaczenie wnuczki albo do życia zakonnego, albo do małżeństwa z - Andrzejem Kmicicem.

2. Przyjazd Andrzeja Kmicica do Wodokt w styczniu 1655 roku.

- Rozmyślania Oleńki o przeznaczonym jej narzeczonym.

- Niespodziewane pojawienie się Andrzeja Kmicica.

- Pierwsze spotkanie z narzeczoną Aleksandrą Billewiczówną.

3. Pierwszy przyjazd Kmicica do odziedziczonego majątku Lubicza.

- Pijatyka i uczta z kompanami, którzy już tam na niego czekali.

- Strzelanie do poroża i portretów Billewiczów zawieszonych na ścianach.

- Łapanie dziewcząt dworskich.

- Oburzenie i przestrach czeladzi.

4. Kulig z Wodoktów do Mitrunów.

- Starania Kmicica o zachowanie w tajemnicy przed Oleńką jego hulanek.

- Przedstawienie Oleńce towarzyszy Kmicica; zmieszanie kompanów Kmicica wobec tak dwornej panny.

- Jazda saniami do Mitrunów; wyznanie miłości i pocałunek Kmicica i Oleńki.

- Przybycie Soroki z wiadomością o płonącej Upicie.

- Wyjazd Kmicica do Upity, odesłanie kompanów do Lubicza.

5. Przyjazd Pakosza Gasztowta, Kasjana i Józwy Butrymów do Wodoktów z wiadomościami o hulankach Kmicica i ostrzeżeniem przed jego kompanami o przestępczej przeszłości.

- Oburzenie Oleńki.

- Wezwanie przez Oleńkę włódarza z Lubicza Znikisa, który potwierdza informacje Butrymów i Gasztowta.

6. Samowolna wyprawa kompanów Kmicica do Upity.

- Przyjazd kompanów do Oleńki i ich prośba o proch, broń i czeladź potrzebne do wyprawy.

- Odmowa Oleńki i wypędzenie ich z Wodokt.

- Jazda kompanów do Upity; postój w karczmie.

- Walka z Butrymami w karczmie.

7. Powrót Kmicica do Oleńki z Upity.

- Przyznanie się do wychłostania burmistrza i pognania nagich oficerów po śniegu.

- Potępienie zachowania Kmicica przez Oleńkę.

- Postawienie ultimatum Kmicicowi przez Oleńkę: albo towarzysze, albo ja.

- Odmowa dokonania wyboru przez Kmicica.

- Rozstanie narzeczonych w niezgodzie.

- Powrót Kmicica i pojednanie się.

8. Odnalezienie martwych towarzyszy w Lubiczu przez Kmicica.

- Najazd Kmicica na Wołmontowicze, rodzinną wieś zabójców jego kompanów.

- Ucieczka pokonanego Kmicica przed pościgiem do Oleńki.

- Ukrywanie Kmicica przez Oleńkę przed pościgiem szlachty laudańskiej.

- Wypędzenie Kmicica przez Oleńkę.

9. Naprawianie strat w Laudzie po ataku Kmicica

- Rady Oleńki dla laudańskich: nie wolno mścić się na Kmicicu, trzeba postawić go przed sądem.

- Otrzymanie listu od Kmicica przez Oleńkę z wytłumaczeniem jego postępowania i prośbą o wybaczenie.

- Odpowiedź Oleńki: wybaczy mu wtedy, gdy przebaczą mu skrzywdzeni przez niego.

10. Pogorszenie się sytuacji wewnętrznej w kraju.

- Niezgoda między możnymi rodami Sapiehów i Radziwiłłów.

- Brak pieniędzy na obronę kraju.

11. Porwanie Oleńki przez Kmicica do Lubicza.

- Poinformowanie o zdarzeniu Michała Wołodyjowskiego, który leczy się w Pacunelach z ran odniesionych na wojnie.

- Rozgromienie Kozaków Kmicica przez szlachtę laudańską dowodzoną przez Wołodyjowskiego.

- Pojedynek Kmicica z Wołodyjowskim.

- Wygrana Wołodyjowskiego i darowanie przez niego życia Kmicicowi.

- Wdzięczność Oleńki dla Wołodyjowskiego i obawa o życie Kmicica.

12. Odkrycie przez Wołodyjowskiego, że Kozacy Kmicica nie pochodzą z obcych sił, a zatem nie jest on zdrajcą.

13. Odrzucenie oświadczyn Wołodyjowskiego przez Oleńkę.

14. Otrzymanie listów wzywających do rozpoczęcia zaciągu wojsk od wojewody wileńskiego księcia Janusza Radziwiłła przez Wołodyjowskiego dla siebie i Kmicica; pozostawienie decyzji o oddaniu listu dla Kmicica Wołodyjowskiemu.

15. Wizyta Wołodyjowskiego u rannego Kmicica.

- Wskazanie Kmicicowi przykładu Jana Skrzetuskiego jako drogi na wyjście z niesławy i odzyskanie Oleńki.

- Oddania Kmicicowi listu od księcia.

16. Najazd Szwedów na Wielkopolskę.

- Ociąganie się szlachty ze stawieniem się na wezwanie do pospolitego ruszenia.

- Niesubordynacja i niedoświadczenie w walce szlachty wielkopolskiej.

- Buntowanie szlachty przeciwko królowi i walce za cały kraj przez wojewodę poznańskiego Krzysztofa Opalińskiego.

- Przekroczenie granicy polskiej przez wojska szwedzkie pod dowództwem Wittenberga 21 lipca 1655 roku.

- Podpisanie ugody oddającej Wielkopolskę pod panowanie Karola Gustawa w zamian za obietnicę pozostawienia szlachcie jej swobód oraz zapewnienie nienaruszalności jej majątków.

- Niezgoda na zdradę niektórych dowódców, w tym Stanisława Skrzetuskiego i Władysława Skoraszewskiego.

17. Przybycie Stanisława Skrzetuskiego z wiadomością o zdradzie w Wielkopolsce do Burzca, wsi należącej do Jana i Heleny Skrzetuskich, gdzie przebywa także pan Zagłoba.

- Wyruszenie mężczyzn z ofiarowaniem pomocy księciu Januszowi Radziwiłłowi.

- Odprowadzenie Heleny Skrzetuskiej do Puszczy Białowieskiej na czas wojny.

18. Spotkanie Skrzetuskich i Zagłoby z Wołodyjowskim w Upicie.

- Wyruszenie do Kiejdan do księcia Janusza Radziwiłła.

- Wiadomości o wkroczeniu Szwedów na Mazowsze i ucieczce króla Jana Kazimierza z Warszawy.

- Spotkanie z księciem i ofiarowanie przez niego Wołodyjowskiemu w dowód zasług majątku Dydkiemie.

- Przybycie posłów Szwedzkich do księcia.

- Spostrzeżenie Oleńki w Kiejdanach przez Wołodyjowskiego.

- Spotkanie Wołodyjowskiego, Zagłoby i Skrzetuskich z Kmicicem.

19. Zdrada księcia Janusza Radziwiłła.

- Wymuszenie przysięgi wierności złożonej na krucyfiks na Kmicicu przez Janusza Radziwiłła.

- Pojednawcza rozmowa Kmicica i Oleńki w czasie uczty na zamku w Kiejdanach.

- Ogłoszenie podpisania zdradzieckiej umowy ze Szwedami przez Janusza Radziwiłła.

- Rzucenie buławy pod nogi księcia i wypowiedzenie mu posłuszeństwa przez wielu pułkowników.

- Zmieszanie Kmicica, który nie może wymówić posłuszeństwa.

- Nazwanie Kmicica zdrajcą przez Oleńkę.

20. Przekonywanie Kmicica przez Radziwiłła, że umowa ze Szwedami była jedynym sposobem ratowania ojczyzny.

21. Przetrzymywanie zbuntowanych Skrzetuskich, Wołodyjowskiego i Zagłoby w piwnicy zamku w Kiejdanych; obserwowanie rozgromienia przez Kmicica chorągwi, które przyszły ratować innych uwięzionych pułkowników.

22. Uratowanie życia uwięzionych w Kiejdanach.

Oznajmienie Kmicicowi przez Radziwiłła zamiaru zabicia zbuntowanych pułkowników.

- Wstawienie się Kmicica za Wołodyjowskim i jego przyjaciółmi.

- Postanowienie wysłania pułkowników do Birż, gdzie stacjonują Szwedzi, zamiast skazywania ich na śmierć.

23. Wywożenie pułkowników: Mirskiego, Stankiewicza, Oskierki, Jana i Stanisława Skrzetuskich oraz pana Zagłoby pod strażą Rocha Kowalskiego i dragonów do Birż.

- Upicie i uśpienie Kowalskiego przez Zagłobę.

- Zabrania Kowalskiemu listów i ubrania oraz ucieczka na jego koniu przez Zagłobę.

- Sprowadzenie przez Zagłobę chorągwi pana Wołodyjowskiego.

- Odbicie pułkowników.

- Przejście dragonów na stronę więźniów; opór Rocha Kowalskiego.

24. Atak chorągwi Wołodyjowskiego na Szwedów łupiących wieś.

- Rada Zagłoby, żeby schwytanych jeńców wysłać do Szwedów w Birżach z wiadomością, że napadły na nich wojska Radziwiłła, co skłóci zdrajcę ze Szwedami.

- Przejście Rocha Kowalskiego na stronę przeciwników Radziwiłła.

25. Powstanie na Podlasiu konfederacji przeciwko Radziwiłłowi pod dowództwem Jakuba Kmicica i Horotkiewicza; próba przedostania się oswobodzonych pułkowników na Podlasie.

26. Przyjazd Kmicica do Billewicz po miecznika Billewicza i Oleńkę w celu zabrania ich do Kiejdan.

- Przekonywanie miecznika przez Kmicica.

- Zdecydowany opór Oleńki.

- Pojawienie się oswobodzonych pułkowników.

- Rozkaz rozstrzelania Kmicica i próba wywiezienia Oleńki i miecznika do Puszczy Białowieskiej.

- Znalezienie przez pana Zagłobę listów przy Kmicicu, z których wynika, że ocalił im życie.

- Darowanie życia Kmicicowi i poinformowanie go, że został oszukany przez Radziwiłła, ponieważ w listach, które wiózł Kowalski był wyrok śmierci na pułkowników.

- Decyzja pozostania w domu podjęta przez Oleńkę i miecznika.

27. Przyjazd księcia Janusza Radziwiłła do Billewicz; zabranie do Kiejdan miecznika i Oleńki.

28. Rozmowa Kmicica z Radziwiłłem.

- Pretensje Kmicica o to, że został okłamany.

- Zapewnienie Kmicica przez księcia, że robi wszystko dla ratowania ojczyzny.

29. Uczta w Kiejdanach wydana przez Radziwiłła.

- Zmuszenie do wzięcia udziału w uczcie miecznika i Oleńki.

- Usadzenie Oleńki i Kmicica obok siebie; milczenie między niedawnymi narzeczonymi.

- Otrzymanie listów przez księcia, z których dowiaduje się, że Warszawa została zajęta przez Szwedów, a król Jan Kazimierz został pobity pod Widawą i Żarnowcem.

- Radość księcia z otrzymanych informacji i zmieszanie ucztujących.

Wyprowadzenie omdlewającej Oleńki przez Kmicica.

30. Wysłanie Kmicica z listami do księcia Bogusława oraz Harasimowicza, marszałka Lubomirskiego i króla Karola Gustawa; pożegnanie Oleńki i Kmicica.

31. Przypadkowe spotkanie w drodze księcia Bogusława i Harasimowicza przez Kmicica.

- Rozmowa Kmicica z księciem, który uświadamia mu, że Radziwiłłom nie chodzi o ojczyznę, ale tylko o ich ród.

- Szok Kmicica.

- Podstępne porwanie księcia Bogusława przez Kmicica.

31. Ucieczka księcia Bogusława - przestrzelenie policzka Kmicica przez Bogusława.

32. Wywiezienie Kmicica przez Sorokę do chaty smolarza znajdującej się na bagnach.

- Powrót do zdrowia Kmicica.

- Zgubienie listów księcia Bogusława.

- Prośba Kmicica do Boga o wskazanie sposobu postępowania.

33. Ostrzelanie chaty smolarza przez jej właścicieli - rozpoznanie w strzelających Kiemliczów, którzy należeli kiedyś do watahy Kmicica.

34. Pisanie listów przez Kmicica do Radziwiłła z wypowiedzeniem służby i szantażem oraz do Wołodyjowskiego z ostrzeżeniem; zmiana zhańbionego imienia Kmicic na Babinicz.

35. Wyruszenie Babinicza w przebraniu handlarza końmi z Kiemliczami do króla Jana Kazimierza.

36. Spotkanie Babinicza z Rzędzianem w karczmie.

- Przyjazd laudańskich i walka z nimi.

- Załadowanie rannych laudańskich na wóz Rzędziana, który jedzie do Wołodyjowskiego.

- Prośba Kmicica o przekazanie Wołodyjowskiemu, że nie jest mu wrogiem, lecz przyjacielem.

37. Przekazanie wiadomości Wołodyjowskiemu i innym pułkownikom przez Rzędzaina; zastosowanie się do rady Babinicza i naznaczenie zbiórki wojsk pod Białymstokiem.

38. Wybranie pana Zagoby na regimentarza przez wojska zgromadzone pod Białymstokiem; przekazanie rządów Sapieże przez Zagłobę.

39. Przyjazd księcia Bogusława do Kiejdan.

- Przekazanie księciu Januszowi wieści od Kmicica.

- Odczytanie listu z szantażem od Kmicica.

- Plan uwiedzenia Oleńki zrobiony przez księcia Bogusława.

40. Uroczysta kolacja w Kiejdanach z udziałem książąt Bogu sława i Janusza oraz Oleńki.

- Próba uwiedzenia Oleńki podjęta przez Bogusława.

- Przedstawianie się przez Bogusława jako stronnika Jana Kazimierza.

- Fałszywe oskarżanie Kmicica o zamiar zabicia króla.

41. Kupienie koni przez komendanta patrolu szwedzkiego od Babinicza.

- Otrzymanie kwitu zamiast pieniędzy.

- Radość Babinicza z kwitu, który umożliwia dalszą podróż po kraju pod pozorem próby odzyskania pieniędzy.

42. Przyjazd Babinicza do Warszawy; poddanie się szlachty pod panowanie szwedzkie.

43. Pomoc Babinicza dla napadniętego przez Szwedów i Niemców starosty sochaczewskiego.

- Odczytanie proroctwa o końcu świata przez córkę starosty Oleńkę.

- Zbieżność imion i dobra wróżba panny dla Babinicza.

44. Babinicz w drodze do Częstochowy - podsłuchanie rozmowy barona Lisola z intendentem Karola Gustawa Weyhardem Wrzeszczowiczem o planach napaści na klasztor na Jasnej Górze robionych przez Szwedów.

45. Ostrzeżenie mieszkańców klasztoru na jasnej Górze i przeora ks. Kordeckiego przed atakiem Szwedów.

- Nieufność wobec Babinicza.

- Rzucenie przez Babinicza klejnotów dla udowodnienia swojej bezinteresowności.

- Spowiedź Babinicza u księdza Kordeckiego.

46. Przygotowania klasztoru do obrony.

- Zbliżenie się Szwedów pod klasztor.

- List od ich dowódcy Wrzeszczowicza z żądaniem oddania klasztoru pod szwedzką opiekę.

- Odmowa przyjęcia żądań przez zakonników.

- 8 listopada atak Szwedów na klasztor.

- Odparcie ataku przez załogę klasztoru.

47. Początek oblężenia klasztoru przez Szwedów pod dowództwem Millera.

- Nabożeństwo i procesja na murach klasztoru.

- Pierwszego dnia klęska Szwedów od dział klasztornych obsługiwanych m.in. przez Babinicza.

- Śpiewanie Bogarodzicy przez broniących się.

48. Cuda na Jasnej Górze.

- Odniesienie wrażenia przez Szwedów, że klasztor niknie i pojawia się lub że unosi się nad chmurami.

- Kule szwedzkie niepowodujące zniszczeń w klasztorze.

49. Poprowadzenie nocnej wycieczki do obozu szwedzkiego przez Babinicza.

50. Poselstwa między Szwedami i obrońcami klasztoru.

- Wysłanie przez Szwedów posła z fałszywa wiadomością o abdykowaniu króla Jana Kazimierza.

- Wysłanie do obozu Szwedów dwóch zakonników z odmową układów.

- Uwięzienie posłów z klasztoru przez Millera i szantażowanie obrońców.

- Niezłomna postawa obrońców i uwolnienie posłów.

- Poselstwo Kuklinowskiego do klasztoru i nieudana próba nakłonienia Babinicza do przejścia na stronę Szwedów.

- Wysłanie przez Szwedów do klasztoru podstolego rawskiego Śladkowskiego, który namawia zakon do kontynuowania obrony.

51. Sprowadzenie przez Millera wielkiego działa burzącego pod klasztor.

52. Wysadzenia działa przez Babinicza.

- Odnalezienie nieprzytomnego Babinicza przez żołnierzy Millera.

- Ujawnienie przed Millerem prawdziwego nazwiska przez Babinicza.

- Przekazanie Babinicza Kuklinowskiemu przez Millera.

- Torturowanie Kmicica przez Kuklinowskiego.

- Uwolnienie Kmicica przez Kiemliczów.

- Zemsta Kmicica na Kuklinowskim.

53. Rozpuszczenie przez Millera plotki o tym, że znaleziono tunel pod klasztorem i że zostanie on wysadzony w powietrze.

- Zwątpienie wśród mieszkańców klasztoru.

- Niezłomna postawa księdza Kordeckiego i pewność, że nie ma prochu pod klasztorem.

54. Wycofanie się Szwedów z Częstochowy w Boże Narodzenie.

55. Przybycie Babinicza do króla Jana Kazimierza; namawianie Jana Kazimierza do powrotu do kraju przez królową Marię Ludwikę i Babinicza.

56. Droga powrotna króla do kraju.

- Zrealizowanie planu Babinicza, który uchronił króla przed napaścią.

- Nieufność Tyzenhausa wobec Babinicza.

- Spalenie Żywca przez Niemców.

- Podjazd Babinicza i przywiezienie jeńca.

- Zdobycie zaufania Tyzenhausa przez Babinicza.

- Atak Szwedów na króla w wąwozie; zatrzymanie przez Babinicza i Kiemliczów wroga.

- Pomoc górali.

- Wyznanie królowi prawdziwego imienia przez rannego Babinicza.

57. Przyjęcie wydane na cześć króla Jana Kazimierza przez marszałka koronnego Jerzego Lubomirskiego.

58. Opowiedzenie przez rannego Babinicza historii swojego życia królowi.

59. Zawiązanie się konfederacji tyszowieckiej dla ratowania kraju.

60. Obleganie księcia Janusza Radziwiłła pod Tykocinem przez wojska Sapiehy.

- Śmierć Janusza Radziwiłła.

- Wysadzenie się Szwedów w powietrze.

61. Ślubowanie Maryi Pannie przez Jana Kazimierza we Lwowie oraz wzięcie jej za Patronkę i Królową Polski.

62. Przedstawienie Wołodyjowskiemu Kmicica-Babinicza i jego dobrych uczynków przez króla.

63. Spotkanie Kmicica z Wołodyjowskim, Skrzetuskimi i Zagłobą; opowieść Charłampa o losach Oleńki.

64. Powierzenie dowództwa nad Tatarami Babiniczowi; surowe karanie nieposłusznych Tatarów przez Babinicza.

65. Przybycie Soroki do Kmicica; wysłanie Soroki do Taurogów, gdzie przebywa Oleńka.

66. Przybycie Babinicza do Zamościa i przyjęcie go przez Jana Zamoyskiego.

- Spotkanie z wdową po Jeremim Wiśniowieckim – Gryzeldą oraz jej synem Michałem.

- Prośba Zamoyskiego o zabranie do pana Sapiehy Anny - - - - - - - - Borzobohatej-Krasieńskiej.

- Próba uprowadzenia panny przez Zamoyskiego.

- Uratowanie dziewczyny przez Kmicica.

67. Przybycie Babinicza do pana Sapiehy.

- Ujawnienie Sapieże swojego prawdziwego imienia przez Babinicza.

- Mianowanie przez króla Sapiehy wojewodą wileńskim.

- Opowiadanie szlachcie o dobrych uczynkach Kmicica przez Sapiehę.

- Wysłanie Anusi do Grodna przez Sapiehę.

68. Zwycięstwa księcia Bogusława w Janowie i Tykocinie; porwanie Anusi Borzobohatej-Krasieńskiej przez Bogusława.

69. Wysłanie Babinicza z Tatarami w celu zebrania informacji o wojskach Bogusława.

- Zniknięcie Babinicza na wiele dni.

- Nieufność i niepokój Sapiehy.

- Przysłanie przez Babinicza jeńców pochodzących z wojsk Bogusława.

- Wprowadzanie chaosu w wojskach Bogusława przez Babinicza.

70. Przysłanie do Sapiehy od Bogusława posła Sakowicza z propozycją układów; odmówienie układów przez Sapiehę.

71. Schwytanie przez Bogusława Soroki.

- Prośba Kmicica do Sapiehy o zatrzymanie przyjaciela Bogusława Sakowicza.

- Wyprawa Kmicica z glejtem bezimiennym do Bogusława w celu uwolnienia Soroki.

- Zmuszenie Kmicica przez Bogusława do padnięcia przed nim na kolana i błagania o uwolnienie Soroki.

- Związanie Kmicica i wyprowadzenie go na miejsce, gdzie przygotowywano Sorokę do wbicia na pal.

- Przekonanie żołnierzy Bogusława do odstąpienia od niego oraz uwolnienie Soroki przez Kmicica.

72. Walka Kmicica i jego Tatarów z wojskami Bogusława.

- Rozgromienie wojsk Bogusława.

- Walka Kmicica z Bogusławem i przegrana Kmicica.

73. Pochód wojsk Karola Gustawa w głąb kraju.

74. Przyjazd chorągwi laudańskiej z Zagłobą, Wołodyjowskim i Skrzetuskimi do Zamościa; sympatia między Janem Zamoyskim i panem Zagłobą.

75. Nieudany atak wojsk Karola Gustawa na Zamość.

76. Wysłanie przez Szwedów podjazdu dla sprawdzenia, gdzie są wojska Czarnieckiego.

- Pobicie podjazdu przez wojska Wołodyjowskiego.

- Pokonanie przez Wołodyjowskiego pułkownika szwedzkiego Kannenberga w pojedynku.

77. Niszczenie wojsk szwedzkich przez głód.

78. Wysłanie przez Czarnieckiego Jana Skrzetuskiego i Zagoby do Lubomirskiego z listem w celu nakłonienia go do przyłączenia jego wojsk do wojsk Czarnieckiego; podstęp i sukces Zagłoby w przekonywaniu Lubomirskiego.

79. Atak na Karola Gustawa, który zatrzymał się na plebanii w Rudniku.

- Przekazanie wiadomości o miejscu pobytu króla przez pacholika księdza.

- Podprowadzenie wojsk Czarnieckiego do plebanii przez pacholika.

- Pościg Rocha Kowalskiego za Karolem Gustawem.

80. Wyparcie Szwedów z Sandomierza przez wojska Czarnieckiego.

- Wysadzenie w powietrze zamku przez Szwedów.

- Zatrzymanie się wojsk szwedzkich w widłach Wisły i Sanu.

Przybycie Kmicica.

81. Samowolna wyprawa pijanego Rocha Kowalskiego do obozu Szwedów; udane poselstwo Wołodyjowskiego, Zagłoby i Kmicica do obozu Szwedów w celu uwolnienia Rocha Kowalskiego.

82. Rozgromienie wrogich wojsk przez Polaków nad Pilicą w okolicach Warki.

83. Wymknięcie się Szwedów Sapieże, który zamiast ich pilnować, ucztował.

84. Przemarsz wojsk Sapiehy pod Warszawę.

- Uwolnienie Lublina z rąk szwedzkich.

- Nauka władania szablą pobierana przez Kmicica u Wołodyjowskiego.

85. Uczta zorganizowana przez Sapiehę pod Warszawą.

- Zmuszenie do przyjścia na ucztę Wołodyjowskiego, Skrzetuskich, Kmicica i Zagłoby.

- Wycieczka Szwedów na wojska polskie.

- Wprowadzenie wozów z zaopatrzeniem do Warszawy przez Szwedów.

- Rozbicie tylnej straży Szwedów przez Kmicica.

- Wzięcie jeńców, w tym Ketlinga, który pilnował Oleńki w Taurogach, przez Kmicica.

86. Przybycie Jana Kazimierza z wojskiem pod Warszawę.

87. 15 czerwca atak czeladzi na Warszawę.

- Zdobycie szańca przez Kmicica.

- Przybycie Czarnieckiego i Zamoyskiego z ciężkimi działami.

- Ustawienie dział na szańcu zdobytym przez Kmicica i ostrzeliwanie Warszawy.

88. Opowieść Ketlinga o sytuacji Oleńki w Taurogach.

89. Główny szturm na Warszawę 1 lipca.

- Zdobycie przez pana Zagłobę i czeladź pałacu Kazanowskich i ostrzelanie z niego kościoła Bernardynów – zmuszenie Szwedów do poddania się.

- Wejście Zagłoby do klatki z małpami.

- Podpisanie ugody ze Szwedami.

- Amnestia dla Polaków służących Szwedom, z wyjątkiem księcia Bogusława.

- Buntowanie szlachty przez pana Zagłobę w czasie opuszczania miasta przez Wittenberga.

- Decyzja wysłania Wittenberga do Zamościa.

90. Sytuacja Oleńki w Taurogach.

- Rada Sakowicza dla księcia Bogusława, żeby użył środków odurzających do złamania oporu Oleńki.

- Starania zakochanego w Oleńce Bogusława o jej względy.

- Odkrycie przez Oleńkę, że Bogusław jest zwolennikiem Szwedów.

- Udaremnienie przez Bogusława próby ucieczki Oleńki i miecznika Tomasza Billewicza do Puszczy Białowieskiej.

- Plany zawarcia fikcyjnego ślubu z Oleńką snute przez Bogusława.

- Przyjęcie przez miecznika oświadczyn Bogusława o rękę Oleńki.

- Odrzucenie oświadczyn przez Oleńkę.

- Pobicie miecznika przez Bogusława.

- Związanie ciotki Kulwiecówny przez Sakowicza.

- Próba wzięcia Oleńki siłą przez Bogusława udaremniona atakiem paroksyzmu.

- Wyjazd Bogusława na Podlasie.

- Plany Bogusława zabrania pieniędzy zakopanych w sadzie Billewiczów.

- Odmowa pomocy w ucieczce dana przez Ketlinga Oleńce.

- Wręczenie Oleńce krócicy przez Ketlinga dla obrony przed Bogusławem.

- Przyjazd Anny Borzobohatej-Krasieńskiej do Taurogów.

- Przyjaźń między pannami.

- Miłość Sakowicza do Anusi.

- Ucieczka miecznika Billewicza z Taurogów.

- Plany ucieczki robione przez Anusię ze służącym Bogusławowi Braunem.

91. Próba przedostania się Kmicica do Prus Książęcych i Litwy.

- Nieudana próba zasadzenia się na Kmicica podjęta przez Bogusława i Duglasa.

- Spotkanie Kmicica z Zagłobą i Wołodyjowskim pod Ostrołęką, gdzie zatrzymały się wojska Gosiewskiego.

92. Niszczenie posiadłości elektorskich w Prusach przez Kmicica i Tatarów.

93. Przegrana wojsk polskich w trzydniowej bitwie z wojskami Karola Gustawa pod Warszawą; śmierć Rocha Kowalskiego, który znów był o krok od zabicia Karola Gustawa;

94. Przyłączenie się Kmicica do wojsk Gosiewskiego, który udaje się do Prus.

95. Bitwa wojsk Gosiewskiego ze Szwedami w Prostkach.

- Bohaterska walka Kmicica.

- Walka Bogusława z Kmicicem; wygrana Kmicica; szantaż Bogusława.

- Wielkie zwycięstwo wojsk polskich.

- Oddanie Bogusława Michałowi Radziwiłłowi.

96. Ucieczka Oleńki i Anusi z Braunem do partii miecznika Billewicza.

- Powrót do Laudy.

- Wysłanie przez Anusię listów do Babinicza z prośbą o pomoc.

97. Przejęcie przez Sakowicza jednego z listów wysłanych do Babinicza; odpowiedź wysłana przez Sakowicza, który podszył się pod Babinicza, do Anusi.

98. Zebranie się całej Laudy w Wołmontowiczach w oczekiwaniu na Babinicza.

- Pojawienie się Sakowicza i wojsk szwedzkich.

- Walka Laudy z najeźdźcami.

- Przybycie Babinicza z odsieczą.

99. Znalezienie przez Kmicica drugiego listu wysłanego przez Anusię do Babinicza.

- Zamiar natychmiastowego wyjazdu do Oleńki.

- Otrzymanie przez Kmicica rozkazu powrotu na pole walki.

- Wewnętrzna walka Kmicica.

- Wykonanie rozkazów przez Kmicica.

100. Oswobodzenie kraju.

101. Odbudowywanie przez Oleńkę i miecznika Wodokt, które miały stanowić wiano klasztorne Oleńki.

102. Przywiezienie rannego Kmicica do Lubicza na jesieni 1657 roku; modlitwy Oleńki za Kmicica.

103. Spotkanie Oleńki i Kmicica w kościele w Upicie.

- Powrót chorągwi laudańskiej z Wołodyjowskim i Zagłobą.

- Odczytanie listu od króla rehabilitującego Kmicica.

104. Zaręczyny dwóch par: Oleńki i Kmicica, Anusi i Wołodyjowskiego.