Upiór – zaliczany jest do półdemonów, czyli postaci wierzeniowych związanych z konkretnymi ludźmi bądź ich duszami. (…) Cechą wspólną wyobrażeń jest makabryczność, przede wszystkim właściwości niszczycielskie wobec ludzi, którym upiory zagrażają, m. in. przez wysysanie krwi. Czynnikiem uaktywniającym je bywa światło księżyca, właściwą zaś porą działania czas od północy do pierwszego promienia słońca bądź pierwszego piania koguta. W folklorze i literaturze pięknej upiór występuje pod nazwą strzygi, wieszczego, larwy, zmory, zwłaszcza zaś wampira, któremu przypisuje się zdolność zaszczepiania wampiryzmu przez ukąszenie.

Słownik literatury polskiej XIX wieku

Jest nieśmiertelny. Żadna choroba się go nie ima. Starość nie ma do niego dostępu.

Wywiad z wampirem

Dopiero wtedy, gdy stałem się wampirem, zacząłem szanować życie jako takie. Wcześniej nigdy nie dostrzegałem żyjącej, pulsującej życiem istoty ludzkiej. Nie wiedziałem, co to jest życie, dopóki nie zaczęło gasnąć na moich rękach, w czerwonych obwódkach wokół mych skrwawionych ust.

Wywiad z wampirem

- Trzymaj się mnie mocno, gdy zacznę (…). A kiedy omdlenie będzie najsilniejsze, słuchaj jeszcze mocniej bicia mego serca. Trzymaj się i powtarzaj bez przerwy: Chcę żyć! (…) Patrz za mnie, na tamto odległe światełko lampy, nie odejmuj od niego oczu nawet na chwilę i powtarzaj, wciąż powtarzaj: Chcę żyć! – Wzięła głęboki oddech, gdy rozdarłem jej ciało i ciepły strumień krwi spłynął na mnie, jej piersi wcisnęły się we mnie, ciało się wygięło, bezradne.(…) Przyciskałem ją do siebie mocno, podnosząc ją na łóżku, czułem, jak słabnie, jak dłonie powoli opadają bezwładnie na bok. (…) – Jej serce zwalniało, zatrzymywało się, a jej głowa opadała do tyłu, oczy były puste, na granicy martwoty.(…) …próbuję własną krew płynącą z mojego nadgarstka, a potem podtykam jej go pod usta. – Pij, pij – odezwałem się do niej.(…)Wtedy otworzyła oczy i poczułem delikatny ucisk jej ust, a potem jej dłoń zacisnęła się mocno na mojej i zaczęła ssać.(…) Serce Madeleine biło silnie, jej palce wbijały się coraz mocniej w moje ramię, w szeroko rozwartą dłoń. Bolało tak, że omal nie krzyknąłem(…). …Madeleine stawała się coraz bledsza i bledsza. (…) I wtedy Madeleine osłabła.(…) Jej twarz była już biała i wymizerowana, nagle zaczęła pocierać swoje wargi i spoglądać na ciemne ślady, jakie zostawiły na koniuszkach palców. (…) – To śmierć twojego ludzkiego ciała, tylko to (…) Kiedy wstaniesz jutro, będziesz już nieśmiertelna.

Wywiad z wampirem