Makroekonomia zajmuje się między innymi: problemami cyklicznego rozwoju gospodarczego i działalności antycyklicznej państwa, przyczynami bezrobocia i sposobami jego zmniejszania.
Przykładami makrowielkości w postaci zasobów są: zatrudnienie
Na zmiany produkcji w wyrażeniu nominalnym w danym okresie wpływają : zmiany cen i zmiany produkcji w ujęciu realnym
Jeżeli wartość produkcji w ujęciu nominalnym wzrosła w danym okresie, to: produkcja realna mogła wzrosnąć, zmaleć lub pozostać bez zmian.
Nie prawdziwe: PKB w cenach rynkowych = PKB w cenach czynników produkcji – podatki pośrednie + subsydia
W modelu ruchu okrężnego w gospodarce odpływami z ruchu okrężnego strumieni pieniężnych są: wydatki związane z importem
Rozporządzalne dochody osobiste wyrażają: dochody osobiste pomniejszone o podatek dochodowy i powiększone o płatności transferowe.
Amortyzacja jest to różnica między: inwestycjami brutto a inwestycjami netto.
Aby obliczyć PNB, należy skorygować PKB o dochody netto z własności za granicą.
Na wartość PKB w danym okresie składają się między innymi: wydatki na sprzęt wykorzystywany do walki z zanieczyszczeniem środowiska
PKB per capita: pozwala określić przeciętny poziom życia społeczeństwa, nie uwzględnia różnic w podziale dochodów w społeczeństwie.
Wskaźnik dobrobytu ekonomicznego netto: uwzględnia efekty zewnętrzne produkcji.
Agregatowa podaż zależy od: ogólnego poziomu cen, kosztów wytworzenia, posiadanych zasobów i ich efektywnego wykorzystania.
Według stanowiska kompromisowego, jeśli produkcja faktyczna osiąga poziom produkcji potencjalnej to: produkcja staje się wówczas mało elastyczna względem popyt.
Zgodnie z ekstremalnym stanowiskiem neoklasycznym krzywa agregatowej podaży jest pionowa, ponieważ: ceny są giętkie.
W podejściu podażowym analizowana jest gospodarka: w warunkach pełnego wykorzystania czynników produkcji.
Planowane przez nabywców wydatki na towary: nie zawsze są równe wartości produkcji.
Wielkość wydatków konsumpcyjnych gospodarstw domowych, zgodnie z hipotezą dochodu absolutnego, zależy od: poziomu bieżących dochodów uzyskiwanych przez gospodarstwa domowe.
Według hipotezy dochodu relatywnego wielkość wydatków konsumpcyjnych gospodarstw domowych zależy od: standardu życia ich znajomych i sąsiadów.
Zgodnie z hipotezą dochodu permanentnego wielkość wydatków konsumpcyjnych gospodarstw domowych zależy od: przeciętnego dochodu, jaki jednostka spodziewa się uzyskać w ciągu całego życia.
Rozmiary inwestycji nie zależą od: terytorium różnic między krajami.
Wzrost stopy opodatkowania” zmniejsza agregatowy popyt.
Wzrost stopy opodatkowania przy danym poziomie wydatków państwa: mniejsza poziom równoważącego gospodarkę dochodu narodowego.
Wzrost krańcowej skłonności do oszczędzania: zmniejsza konsumpcję.
Zgodnie z ekstremalnym stanowiskiem neoklasycznym zmiany agregatowego popytu na towary znajdują wyraz: w zmianie ogólnego poziomu cen.
Według ekstremalnego stanowiska keynesistowskiego krzywa agregatowej podaży jest: pionowa, gdy produkcja faktyczna osiąga poziom produkcji potencjalnej.
Podejście popytowe kształtowania się dochodu narodowego opisuje gospodarkę: w warunkach niepełnego wykorzystania czynników produkcji.
Wzrost poziomu inwestycji może być efektem: spadku kosztów wyposażenia kapitałowego.
Poziom inwestycji zależy od: stopy procentowej, rozmiarów popytu konsumpcyjnego, kosztów i efektów wyposażenia kapitałowego, oczekiwań co do przyszłości.
Źródłami dochodów budżetowych państwa nie są: przychody ze sprzedaży obligacji skarbu państwa.
Z krzywej Laffera wynika, że wzrost stopy opodatkowani: może zmniejszyć dochody budżetowe.
Z koncepcji krzywej Laffera wynika, że dla dwóch różnych stóp opodatkowania: dochody budżetowe mogą być takie same.
Działanie automatycznych stabilizatorów koniunktury polega na: hamowaniu spodku globalnego popytu w okresie recesji.
Do automatycznych stabilizatorów koniunktury zalicza się: podatki pośrednie, progresywny system podatkowy.
Deficyt budżetowy może prowadzić do zmniejszenie: inwestycji prywatnych.
Spadek dochodów budżetowych może wynikać: z niskiej sprawności systemu podatkowego i celnego.
Punkt w którym produkcja przestaje spadać, a bezrobocie przestaje wzrasta nazywamy: dolnym punktem zwrotnym.
Stabilizacyjne oddziaływania państwa na przebieg cyklu powodują między innymi: zmniejszenie głębokości faz spadkowych.
Cykle Juglara są trendem cyklu Kitchina.
Wzrost popytu inwestycyjnego w fazie zastoju: spowodowany jest koniecznością wprowadzenia nowych metod produkcji obniżających koszty wytwarzania.
Wielkość zmian inwestycji indukowanych zależy od: konsumpcji autonomicznej.
Efekt podażowy inwestycji jest związany z powiększaniem mocy produkcyjnych w gospodarce.
Interwencja państwa ma na celu: przeciwdziałanie wahaniom we wszystkich fazach cyklu.
Przyjmuje się na ogół, że stabilizujące oddziaływanie państwa na wahania cykliczne jest najaktywniejsze w przypadku prowadzenia: stymulacyjnej polityki fiskalnej i restrykcyjnej polityki pieniężnej.
Interwencjonizm rozwojowy dotyczy m.in. kierunków badań naukowych.
Cykl koniunkturalny to okresowe zmiany aktywności gospodarczej.
Łączny efekt inwestycji obejmuje: efekt popytowy oraz podażowy.
Stan nadprodukcji w gospodarce powoduje: wzrost nieplanowanych zapasów.
W fazie ożywienia mamy do czynienia z rynkiem: nabywcy.
Ożywienie jest to: faza wzrostu produkcji po wyjściu z dolnego punktu zwrotnego koniunktury.
Do czynników popytowych określających poziom dochodu narodowego zaliczamy: wydatki inwestycyjne, wydatki rządowe oraz eksport netto.
Zgodnie z zasadą akceleracji: zmiana dochodu narodowego powoduje z pewnym opóźnieniem zwielokrotnione zmiany inwestycji indukowanych.
Współczynnik aktywności zawodowej jest z reguły tym wyższy, im: wyższa jest przeciętna stawka płac w gospodarce, wyższy jest poziom wykształcenia społeczeństwa, mniejsza jest liczba dzieci w rodzinie.
Do strumienie odpływu z zasobu bezrobocia można zaliczyć: bezrobotnych otrzymujących pracę, osoby przechodzące na emeryturę lub rentę, bezrobotnych rezygnujących z poszukiwania pracy.
W skład zasobów siły roboczej wchodzą: zatrudnieni i bezrobotni.
Stopa bezrobocia pokazuje jaką część zasobów siły roboczej stanowią bezrobotni.
Do przyczyn bezrobocia naturalnego zalicza się: istnienie niekompletnych informacji i wolnych miejscach i wolnej sile roboczej, niedoskonałą mobilność siły roboczej.
Niedopasowania strukturalne popytu i podaży pracy.
Bezrobocie strukturalne spowodowane jest niedopasowanie struktury podaży i popytu na siłę roboczą,
Bezrobocie keynesistowskie jest rezultatem niedostatecznego popytu na dobra.
W celu ograniczenia bezrobocia nierównowagi państwa wykorzystuje z reguły ekspansywną polityką fiskalną i/lub ekspansywną politykę monetarną.
Rynek pracy jest w równowadze jeśli: stopa bezrobocia jest równa naturalnej stopie bezrobocia.
Niewystarczający popyt globalny na dobra i usługi jest przyczyną bezrobocia keynesistowskiego.
Aby obniżyć naturalna stopę bezrobocia państwa powinno, ograniczyć niedoskonałości rynku pracy.
Według neoilościowej teorii inflacji wzrost ogólnego poziomu cen jest spowodowany wzrostem ilości pieniądza w obiegu.
Korzyści ze wzrostu inflacji odnoszą: emitenci obligacji o stałym oprocentowaniu.
Na inflacji tracą: banki udzielające pożyczek o stałej stopie procentowej.
Zgodnie z popytową teorią inflacji przyczyna wzrostu ogólnego poziomu cen jest: nadmierny popyt na dobra i usługi w stosunku do możliwości jego zaspokojenia.
Według monetarystycznej teorii inflacji zmniejszenie podaży pieniądza spowoduje w długim okresie: zmniejszenie inflacji.
Luka inflacyjna to nadwyżka popytu globalnego nad możliwościami jego zaspokojenia.
Inflacja kosztowa występuje gdy płace rosną szybciej niż wydajność pracy.
Deflacja występuje wtedy, gdy maleje ogólny poziom cen w gospodarce.