28.10.2015r | Agata Bieniasz, Aleksandra Brudniak, Karolina Fisior | „Polimeryzacja rodnikowa akryloamidu. Otrzymywanie hydrożeli.” |
---|
Cel ćwiczenia:
Przeprowadzenie polimeryzacji rodnikowej akryloamidu oraz wyznaczenie chłonności polimeru.
Różnica pomiędzy merem, a monomerem:
Mer jest to fragment stale powtarzalny w polimerze.
Monomer to substrat do produkcji polimeru.
Opracowanie wyników:
Do wykonania ćwiczenia potrzebne było 0,1 mola akryloamidu:
Masa molowa akryloamidu: 71 g/mol
71g – 1mol
X – 0,1mol
X= (0,1mol∙71g)/1mol= 7,1g
Następnie obliczono ile wody należy dodac do 7,1g akryloamidu, aby otrzymać roztwór 20%:
20% czyli 20g substancji na 100g roztworu -> 80g wody w roztworze (100g-20g)
20g – 80g
7,1g- Xg
X=(7,1g∙80g)/20g=28,4g <-Tyle wody należało dodac do 7,1g akryloamidu
Obliczona ile moli inicjatora 2,2-azobis(2-methylpropionamidine)dihydrochloride potrzeba, aby stosunek inicjatora do monomeru był równy 0,1:
[I]:[M]=0,1
[M]=01mol
[I]:0,1mol=0,1
[I]=0,1∙0,1mol=0,01molMasa molowa inicjatora: 271g/mol
271g – 1mol
Xg – 0,01mol
X=(271g∙0,01mol)/1mol=2,71g <- tyle gram inicjatora było potrzebne do roztworu
Obliczona ile moli inicjatora potrzeba, aby stosunek odczynnika sieciującego do monomeru był równy 0,01:
[Ms]:[M]=0,01
[M]=0,1mol
[Ms]=0,01∙0,1mol=0,001molMasa molowa odczynnika sieciującego [NMBA]: 154g/mol
154g - 1mol
Xg – 0,001mol
X=(0,001mol∙154g)/1mol=0,154g<- tyle gram odczynnika sieciującego było potrzebne do roztworuOdmierzone reagenty zmieszano, a następnie przedmuchano argonem (aby pozbyć się tlenu).
Następnie, aby sprawdzić ile monomeru przereagowało, zbadano ile wiązań podwójnych pozostało w mieszaninie:
Pobrano ilościowo do erlenmajerki część mieszaniny. Następnie dodano 25ml roztworu bromku z bromianem potasu oraz 10 ml kwasu siarkowego. Zamkniętą erlenmajerk umieszczono na 30 minut w ciemnym miejscu. Potem roztwór wyjęto i dodano 10 ml roztworu KI. Miareczkowano tiosiarczanem sodu do jasnosłomkowego zabarwienia. Następnie dodano łyżeczkę skrobii i miareczkowano do odbarwienia się roztworu. Miareczkowano powtórzono trzy razy dla polimeru oraz dwa razy dla samej wody (tzw. ślepa próba).
Reakcje zachodzące przy miareczkowaniu:
Br2+2KI->I2+2KBR
I2+2S2O322I-+S4O62-Wyniki dla próby ślepej:
V1=26,1cm3
V2=26,3cm3
Vśr=26,2cm3Wyniki dla próbek:
Trzymanej w 30 min w ciemności:
V1=23,1cm3
Trzymanych w łaźni wodnej, a następnie przez 30 min w ciemności:
V2=20,8cm3
V3=21,6cm3
Vśr=21,2cm3 (średnia z dwóch ostatnich pomiarów)Z powodu zbyt dużego błędu, odrzucono pierwszy pomiar, a więc Vśr=21,2cm3
Produkt polimeryzacji podzielono na trzy w miarę równe części i zważono:
Masa pojemnika= 7,9g
Masa I=11,3 g<- pojemnik z produktem zalano wodą destylowaną
Masa II=11,5g<- pojemnik z produktem zalano wodą z kranu
Masa III=11,3g<- pojemnik z produktem zalano solą fizjologiczną3 pojemniki pozostawiono na tydzień, po upływie tego czasu zważono każdy jeszcze raz w celu wyznaczenia chłonności polimeru:
Masa I=32,7g-7,9g=24,8g
Masa II=31,5g-7,9g=23,6g
Masa III=32,5g-7,9g=24,6g
Obliczono chłonność dla każdej próbki ze wzoru:
Ch=(Mpmokry-Mpsuchy)/Mpsuchy
Ch1=(24,8g-11,3g)/11,3g=1,19g ->119%
Ch2=(23,6g-11,5g)/11,5g=1,05g->105%
Ch3=(24,6g-11,3g)/11,3g=1,18g->118%
Obliczono ilość wiązań podwójnych obliczono ze wzoru:
Wpodwójne=((V0-V)∙Cpol∙Makr∙100%)/m∙2∙1000, gdzie:
V0- objętość ślepej próby (26,2cm3)
V-objętość titranta przy miareczkowania polimeru (21,8cm3)
Cpolimera=0,1mol
Makrylamidu=71g/mol
m=masa odważonego polimera->1g
Dla próbki I (V=23,1cm3)
WpodwójneI=((26,2cm3-23,1cm3)∙0,1mol∙71g/mol∙100%)/(1g∙2∙1000)= 1,1%
Dla średniej dwóch prób, które były w łaźni (V=21,2cm3)
WpodwójneII=((26,2cm3-21,2cm3)∙0,1mol∙71g/mol∙100%)/(1g∙2∙1000)= 1,78%
Wnioski:
Największą chłonność wykazał monomer zalany wodą destylowaną(119%). Podobny wynik uzyskany został dla próbki zalanej solą fizjologiczną (różnica 1%). BRAK WYNIKÓW OD KLIMAS
Ilość wiązań podwójnych dla próbki, która nie była trzymana w łaźni wodnej wynosi 1,1%. Próbki trzymane w łaźni -1,78%. Można z tego wnioskować, że pod wpływem ciepła wytrącają(????) się monomery z polimeru.