Przesłane przez TelewizjaNarodowa dnia 2 sie 2011

Sugestie Baliszewskiego są bardzo smutne i dość prawdopodobne. Można to skomentować w następujący sposób: Gen. Sikorski zebrał plon swoich decyzji dotyczących eliminowania ludzi z obozu Piłsudskiego (tzw. sanacji), w ramach której w Polsce pod podwójną okupacją w dziedzinie wywiadu i kontrwywiadu przyjęto „opcję zerową" (skąd my to znamy) budując te służby od początku (np. zorganizowano szkołę podchorążych wywiadu ZWZ AK). Na Zachodzie zaś ludzie gen. Sikorskiego prowadzili polowanie z nagonką na piłsudczyków w tym również, a może przede wszystkim, z dawnego II Oddziału Sztabu Głównego (wywiad i kontrwywiad). Drastycznym przykładem jest tutaj zaszczucie legendarnego majora Żychonia, a także tworzenie czarnej legendy „Dwójki", którą potem ochoczo podchwycili komuniści i ich moskiewscy suwereni, którzy z „Dwójką" mieli swoje dawne porachunki.

Cenę za to w ostatecznym rachunku zapłacił nie tylko sam gen. Sikorski (jego los w Gibraltarze świadczy chyba najlepiej, że nie miał dobrej polskiej osłony kontrwywiadowczej), ale także nasze państwo i wojsko podziemne w kraju, którego struktury były niestety skutecznie infiltrowane przez agentury nieprzyjacielskie -- zarówno zachodu jak i ze wschodu. O tych smutnych faktach wiedział dobrze wywiad i kontrwywiad Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) -- dlatego to właśnie , a nie z innego powodu, główna część Narodowych Sił Zbrojnych do końca nie chciała integrować się z Armią Krajową (AK), uważając, że byłoby to jednoznaczne z odsłanianiem się wobec nieprzyjacielskich agentur penetrujących struktury AK i całego państwa podziemnego.

Dlatego to nieprzyjacielskie agentury wytworzyły i do dziś kultywują czarną legendę NSZ, zaś przytłaczająca większość naszych historyków nawet nie próbowała dotrzeć do osobowych i rzeczowych źródeł informacji służb walki informacyjnej NSZ. Tę czarną legendę demaskował m.in. prof. Paweł Wieczorkiewicz. Warto tu wspomnieć, że dopiero niedawno w Warszawie, na terenie GGW, odnaleziono archiwum NSZ, doprowadzone do 1 sierpnia 1944 r.

Dariusz Baliszewski:

- Wiem, kto zabił generała Sikorskiego
- "Józef Beck" był jednym z zabójców generała Władysława Sikorskiego - twierdzi Dariusz Baliszewski, historyk, dziennikarz, który od prawie 20 lat zajmuje się wyjaśnianiem zagadki śmierci premiera RP, Naczelnego Wodza.
- Wiem, jak brzmi prawdziwe nazwisko "Becka" i pozostałych uczestników mordu na generale. To są polscy żołnierze z liczącej 95 osób kompanii mirandczyków, którzy, co nadaje tej zbrodni tragicznego wymiaru, mordując, kierowali się pobudkami patriotycznymi. Liczyli na to, że generał Kazimierz Sosnkowski, który dojdzie do władzy po Sikorskim, zmieni niekorzystny dla Polski bieg historii. Niestety, nie zdawali sobie sprawy z tego, że byli inspirowani do zbrodni przez Brytyjczyków.
Nasz rozmówca nie chce podać nazwisk osób, które brały udział w zabójstwie. - Ujawnię je w filmie i książce, która ukaże się prawdopodobnie wiosną przyszłego roku. Wcześniej podam je prof. Pawłowi Wieczorkiewiczowi. Tydzień temu wróciłem z Gibraltaru, gdzie uzyskałem odpowiedzi na ostatnie nękające mnie od lat pytania. - Dopiero teraz mogę powiedzieć, że wiem, kto zabił i kto stał za zabójstwem ówczesnego szefa rządu.
Zdaniem Dariusza Baliszewskiego żołnierze z kompanii mirandyczyków udusili gen. Władysława Sikorskiego przed pałacem gubernatora brytyjskiego na Gibraltarze. Do zabójstwa doszło 4 lipca między godziną 15 a 16. W godzinach rannych premier RP nie uczestniczył jak zwykle we mszy św., gdyż w tym czasie prowadził rozmowy z Iwanem Majskim, ówczesnym wiceministrem spraw zagranicznych ZSRR.
Prof. Wieczorkiewicz podziela stanowisko, że Sikorski został zabity rękoma Polaków, ale dodaje: - Zabili go za wiedzą i przyzwoleniem Brytyjczyków, a ponadto zbrodnię inspirowali Sowieci.
Dariusz Baliszewski nie zgadza się z poglądem, że przywódcy Związku Sowieckiego maczali palce w zabójstwie. Według niego po pierwsze - gen. Sikorski bardziej niż inni emigracyjni politycy odpowiadał Stalinowi, ponieważ był spolegliwy wobec ówczesnych wielkich graczy na światowej scenie politycznej, czyli Churchilla, Roosevelta, a pośrednio również Stalina. Po drugie - Stalin mając u swego boku armię Berlinga, Związek Patriotów Polskich, zdając sobie sprawę z bierności wobec jego działań w Europie Środkowej Brytyjczyków i Amerykanów, nie musiał oglądać się na Sikorskiego i liczyć się z nim.
Ujawniony został także dokument, z którego wynika, że Churchill szukał sposobów wybronienia Sikorskiego przed jego polskimi wrogami, przeważnie z obozu piłsudczyków, którzy zmierzali do usunięcia generała ze stanowiska szefa rządu. Planom tym sprzyjał prezydent Władysław Raczkiewicz, który miał konstytucyjne uprawnienia do zdymisjonowania premiera.