Analiza 4. dotycząca salda migracji wewnętrznych dla miast i wsi w latach 1946-2010.

Migracje wewnętrzne to przemieszczanie się ludności w granicach danej jednostki administracyjnej, czyli miasto, gmina, województwo lub politycznej - państwo.

Migracje mają wpływ na zmiany w liczbie ludności w danym rejonie, mogą być spowodowane napływem (imigracja) lub odpływem (emigracja) ludności z danego obszaru w danym czasie, a różnica między tymi zjawiskami nosi nazwę salda migracji.

Najczęstszą przyczyną decyzji o zmianie miejsca zamieszkania jest chęć poprawy bytu materialnego. Przyczyny ekonomiczne powodują migracje wewnętrzne i migracje poza granice państwa. Ruch ten jest zauważalny zwłaszcza w trakcie intensywnego uprzemysławiania. Odbywał się w Europie Zachodniej w XIX wieku, a w Chinach czy Indiach proces ten zachodzi współcześnie. Migracje o charakterze ekonomicznym nie zostały zahamowane w związku z rozwojem usług, zmieniła się tylko struktura płci imigrantów. Przemysł potrzebował mężczyzn, usługi również kobiet. Niełatwo jest jednoznacznie sklasyfikować polityczne przyczyny migracji. Trudno oddzielić od siebie czynniki etniczne, religijne i ściśle polityczne, są one bowiem zwykle powiązane. Czasami w grę wchodzi też przyczyna ekonomiczna. Przebudowę polskiego przemysłu rozpoczęto od jego prywatyzacji, co najczęściej prowadzi do zwolnień lub ograniczeń dla zatrudnionych w ramach tzw. Restrukturyzacji. Prywatyzacja w wielu przypadkach, zamiast prowadzić do dobrobytu, powoduje zubożenie i bezrobocie.

Urbanizacja jest procesem społeczno-ekonomicznym integracji ludności w miastach i rozprzestrzenianiem się miejskiego stylu życia. Europa na początku lat 50. Notowała stosunkowo wysoki poziom urbanizacji. W Polsce po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął się dynamiczny rozkwit dużych ośrodków miejskich i proces odbudowy miast zniszczonych na skutek wojny. Było to spowodowane przede wszystkim rozwojem technologicznym, który spowodował powstawanie nowych zakładów w miastach dużych i średnich, co zapewniło im szybki rozwój. W okresie 1950-1999 na terenie 5 największych miast w Polsce, czyli: Warszawa, Łódź, Poznań, Kraków, Wrocław, łącznie liczba mieszkańców zwiększyła się z 2,4 mln do 4,4 mln. Spadek liczny ludności nastąpił w środkowej Polsce, na Podlasiu, Lubelszczyźnie (gminy położone peryferyjnie, gminy rolnicze).

W ostatnich latach nastąpiła zmiana w przemieszczaniu się ludności. Zaistniało zjawisko suburbanizacji, czyli rozwój stref podmiejskich, co skutkowało spadkiem zaludnienia miast – ucieczka ludzi na wieś.