Paweł Piotrowski | Grupa 103; L07 | Laboratorium z Materiałoznawstwa |
---|---|---|
Badanie własności mechanicznych metali | ||
Rok Akademicki 2008/2009 |
Data: | Ocena: Popis: |
Badanie własności mechanicznych metali
Materiał konstrukcyjny – materiał złożony z dwóch materiałów tych kryteriów, które są wykorzystywane do budowy maszyn i urządzeń.
Kompozyt - materiał o strukturze niejednorodnej, złożony z dwóch lub więcej komponentów (faz) o różnych właściwościach.
Monomery - to proste cząsteczki tego samego związku chemicznego, z których w wyniku polimeryzacji powstaje polimer.
Polimery - stanowią one grupą tworzyw organicznych, które składają się ze związków węgla i wodoru, a także innych detali niemetalicznych. Polimery składają się również z dodatków barwników albo z poszczególnych pierwiastków.
Materiały sprężyste - Dla materiałów sprężystych, w dużym zakresie naprężeń, pozostają one sprężyste (długi odcinek pierwszy). Zakres sprężystości może ograniczać się tylko do zakresu stosowalności prawa Hooke'a, co widać na rys. 1 dla stali. W materiałach sprężystych można precyzyjnie określić ich wytrzymałość, czyli maksymalne naprężenie, po którym musi nastąpić zerwanie - jest to naprężenie odpowiadające najwyższemu punktowi krzywej. Punkt zerwania też jest precyzyjnie określony. Materiałami sprężystymi są m. in. metale i niektóre tworzywa sztuczne.
rys.1
Materiały plastyczne - plastycznych zakres sprężystości jest bardzo mały, w przeciwieństwie do zakresu plastyczności. Trudno jest w tych materiałach określić wytrzymałość i punkt zerwania. Do materiałów plastycznych zalicza się m.in. glinę, plastelinę, oraz praktycznie wszystkie grunty.
Materiały kruche - Materiały takie mają dość mały zakres sprężystości. Brak jest zakresu plastyczności. Do materiałów należy szkło, ceramika.
Materiały twarde - to takie przynajmniej 25% zawartości węgla.
Materiały miękkie - to takie w których zawartość węgla wynosi od 0,2% do 25%
Materiał | L0 | L1 | S0 | S1 | A | 2 | σ | F |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
mm | mm | % | % | KN | KN | |||
Stal nisko węglowa | 30 | 35 | 4,4 | 3,22 | 20 | 26,82 | F/S |
Granica plastyczności- jest to naprężenie, po osiągnięciu której materiał nie powróci do stanu poprzedniego.
$$R_{e} = \ \frac{F_{e}}{S_{o}}$$
Granica sprężystości – nazywamy maksymalne naprężenie, poniżej którego materiał odkształca się wyłącznie sprężyście i nie wykazuje odkształcenia plastycznego
$$R_{m} = \ \frac{F_{m}}{S_{o}}$$
Moduł Yunga Jest to wielkość określająca sprężystość materiału. Jednostką modułu Younga jest paskal.
$$E = \ \frac{\sigma}{\varepsilon}$$
Wydłużenie względne – jest to stosunek trwałego wydłużenia bezwzględnego próbki po rozerwaniu do długości pomiarowej próbki, wyrażony w procentach:
$$A = \ \frac{L_{u} - \ L_{o}}{L_{o}}*100\%$$
Przewężenie względne – jest to zmniejszenie polwa powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu rozerwania w odniesieniu do pola powierzchni jej przekroju pierwotnego:
$$Z = \ \frac{S_{o} - \ S_{u}}{S_{o}}*100\%$$
Pomiar udarności
Udarność jest to odporność metali na pękanie przy obciążeniach dynamicznych. Próba udarności polegała na złamaniu próbki. O określonych wymiarach i kształcie, jednym uderzeniem młota wahadłowego. Próbę wykonuje się na młocie wahadłowym Charpy’ego.
Na środku próbki nacięty jest karb który ułatwia złamanie próbki. Próbę przeprowadza się w następujący sposób. Młot o ciężarze G podnosi się na wysokość h1 i opuszcza się na próbkę leżącą na dwóch podporach. Młot uderza w próbkę, łamię ją i w znosi się na wysokość h2 po drugiej stronie. Złamanie próbki następuje w miejscu karbu (S-najmniejszy przekrój) i udarność U oblicza się z wzoru:
Rys. 2 $U = \ \frac{E}{S}$ w jednostkach $\lbrack\ \frac{J}{m^{2}}\ \rbrack$
obciążenie młota (wymienne 30 lub 15 kg)
ramiÄ™
skala
hamulec
dźwignia zwalniająca wahadło
Rys.3
Wnioski:
Dokładność otrzymanych wyników z udarności zależy od warunków ( w szczególności od temperatury) a także od zgodności próbki z normami. Istotnym elementem badania udarności materiałów jest obserwacja przełomów. Z wyglądu przełomów można wyciągnąć wiele wniosków dotyczących jakości materiału, a zwłaszcza o wielkości ziarna i charakterze pękania. Przełom kruchy- trans krystaliczny, płaskie powierzchnie z szeregiem uskoków; przełom ciągliwy- bardzo rozwinięty, międzykrystaliczny. Udarność materiału zależy od wielu czynników, w czystych metalach udarność jest wyższa niż w ich stopach. Udarność rośnie w miarę zmniejszania wielkości ziarna, gdyż granice ziaren utrudniają rozprzestrzenianie się pęknięcia.
Cel ćwiczenia:
Zapoznanie się z statyczną próbą rozciągania metali.
Zapoznanie się z metodami pomiaru twardości oraz udarności
Zapoznanie się z rodzajem stosowanych próbek oraz wyznaczenie wytrzymałości na rozciąganie.
Przebieg ćwiczenia:
1. Próba rozciągania jest to podstawowa próba badania własności mechanicznych.
Przeprowadza się ją na maszynie wytrzymałościowej wyposażonej w dynamometr oraz rejestrator. Doświadczenie przeprowadziliśmy na próbce płaskiej, po dokładnych zmierzeniu suwmiarką, umieściliśmy w maszynie.
Obliczenia i wyniki badań:
F=2390N
Lo=30mm
Lu=35mm
S0=4,4mm2
Su=3,22mm2
S0= 0,4mm*11mm= 4,4mm2 Su=9,2mm*0,35mm= 3,22mm2