Chemia nieorganiczna cz III

DESTYLACJA

DESTYLACJA – proces przeprowadzania cieczy w stan pary, a następnie skroplenie tej pary

Destylacja prowadzona pod zmniejszonym ciśnieniem umożliwia obniżenie temperatury wrzenia substancji, co zapobiega rozkładowi tej substancji w jej temperaturze wrzenia.

EKSTRAKCJA

EKSTRAKCJA – proces polegający na takim doborze układu dwóch niemieszających się cieczy, aby dzięki dużej różnicy rozpuszczalności oczyszczanej substancji w tych cieczach uzyskać efekt przeprowadzenia jej do jednej z cieczy, pozostawiając towarzyszące zanieczyszczenia w cieczy drugiej

Ekstrakcja opiera się na PRAWIE PODZIAŁU NERNSTA

AZEROTROPY

AZEROTROP – ciekła mieszanina wykazująca azeotropię - destylująca bez zmiany składu, co ozn. że nie można uzyskać rozdzielenia jej na składniki czyste

azeotropy dodatnie – temperatura wrzenia układu jest niższa od temperatury wrzenia poszczególnych składników mieszaniny (są to układy o niekorzystnych wiązaniach międzycząsteczkowych skutkujących zwiększaniem lotności roztworu; przykłady: etanol-woda, metanol-aceton, chloroform-etanol)

azeotropy ujemne – temperatura wrzenia układu jest wyższa od temperatury wrzenia czystych składników mieszaniny (są to układy, w których oddziaływania międzycząsteczkowe obniżają ciśnienie pary nad roztworem poniżej wartości odpowiadającej roztworom idealnym, powodując stabilizację cieczy; przykłady: aceton –chloroform, kwas siarkowy-woda, roztwory wodne fluorowcowodorów (HCl, HBr))

WRZENIE I KRZEPNIĘCIE ROZTWORÓW

substancje łatwo lotne (ciecze o niskich temp. wrzenia) obniżają temp. wrzenia roztworu w stosunku do czystego rozpuszczalnika

PRAWO RAOULTA

pi = pio xi

(+) fA-A ~ fB-B > fA-B ciśnienie pary nasyconej nad roztworem będzie wyższe niż przewiduje to prawo (cząsteczki łatwiej przechodzą do fazy gazowej)

(-) fA-A ~ fB-B < fA-B ciśnienie pary nasyconej nad roztworem będzie niższe niż przewiduje to prawo (cząsteczki chętniej przebywają w r-r i trudniej przechodzą do fazy gazowej)

ni

xi = ---------

Σ ni

EBULIOMETRIA = zmiana ciśnienia pary nad roztworem wiąże się z podwyższeniem lub obniżeniem jego temperatury wrzenia i krzepnięcia w stosunku do temperatur dla czystego rozpuszczalnika

stała ebulioskopowa Keb - jest równa zmianie temperatury wrzenia roztworu zawierającego 1 mol substancji rozpuszczonej w 1 kg rozpuszczalnika w stosunku do temperatury wrzenia czystego rozpuszczalnika (jest to wielkość charakterystyczna dla rozpuszczalnika i nie zależy od rodzaju substancji rozpuszczonej)

KRIOMETRIA = roztwory substancji nielotnych mają inne, niż czyste rozpuszczalniki, temperatury krzepnięcia

stała krioskopowa Kkr - jest równa zmianie temperatury krzepnięcia roztworu zawierającego 1 mol substancji rozpuszczonej w 1 kg rozpuszczalnika w stosunku do temperatury wrzenia czystego rozpuszczalnika (jest to wielkość charakterystyczna dla rozpuszczalnika i nie zależy od rodzaju substancji rozpuszczonej)

MIESZANINA OZIĘBIAJĄCA

KATALIZA

KATALIZA – zjawisko zmiany szybkości reakcji chemicznej pod wpływem dodania do układu niewielkiej ilości związku chemicznego, zwanego katalizatorem, który sam nie ulega trwałym przekształceniom lecz tylko tworzy z innymi substratami przejściowe kompleksy (kataliza zwykle to przyspieszenie reakcji, zaś spowolnienie reakcji nazywamy inhibicją- katalizą ujemną)

KATALIZA JEDNORODNA (HOMOGENICZNA) - katalizator występuje w tej samej fazie co reagenty reakcji

np. utlenianie SO2 lub CO w obecności śladowych ilości NO2, gdzie ilość NO2 jest bez zmian

NO2 + SO2 → NO + SO3 i NO + ½ O2 → NO2

NO2 + CO → NO + CO2 i NO + ½ O2 → NO2

KATALIZA NIEJEDNORODNA (HETEROGENICZNA) - katalizator występuje w innej fazie niż reagenty reakcji (ma bardzo duże zastosowanie w przemyśle chemicznym w reakcjach syntezy wielu związków nieorganicznych i organicznych, a także w procesie „dopalania” spalin samochodowych do CO2 i wody
w nowoczesnych silnikach spalinowych)

AUTOKATALIZA - katalizatorem reakcji jest produkt tej reakcji

np. zmydlanie octanu metylu (powstający kwas octowy katalizuje reakcję)

utlenianie kwasu szczawiowego za pomocą KMnO4

cyna odmiany α (szary proszek) katalizuje rozpad cyny odmiany β (cyna metaliczna)

REAKCJE ENZYMATYCZNE JAKO SZCZEGÓLNY PRZYKŁAD KATALIZY – kataliza ma tutaj charakter pośredni pomiędzy katalizą homogeniczną i heterogeniczna, gdyż enzymy stanowią specyficzny koloid białkowy (białko globularne). Enzymy wyróżniają się wybitną selektywnością i efektywnością działania - działają tylko na określone wiązania, a nawet na określoną formę enancjomorficzną tego samego związku. Aktywność enzymów jest bardzo wrażliwa na temperaturę i pH reakcji.

STAN RÓWNOWAGI REAKCJI CHEMICZNEJ

RÓWNOWAGA REAKCJI CHEMICZNEJ – ustala się, gdy reakcja z taką samą szybkością przebiega w jedną, jak i w drugą stronę, a więc stężenia reagentów nie zmieniają się w czasie

aA + bB ↔ cC + dD

$K = \ \frac{\lbrack{C\rbrack}^{c}\ {\lbrack D\rbrack}^{d}}{{\lbrack A\rbrack}^{a}\ {\lbrack B\rbrack}^{b}}$ (dla reakcji w układach gazowych w miejsce stężeń stosuje się ciśnienia cząstkowe reagentów)

KINETYKA CHEMICZNA

SZYBKOŚĆ REAKCJI – wielkość zmiany stężenia substratów (c) w jednostce czasu (t)

to zależność szybkości reakcji od stężenia: ν = k ∙ cAα ∙ cBβ ∙ cCγ ∙ …

wykładniki potęgowe w tym równaniu (α,β,γ, …) nosza nazwę rzędów reakcji względem reagentów, a ich suma to rząd reakcji

4KCl +6O2

4KClO3

3KClO4 + KCl

Cl2 + hv Cl2* rozpoczęcie reakcji łańcuchowej

Cl2* Cl• + Cl•

Cl• + H2 HCl + H• rozwijanie łańcucha

H• + Cl2 HCl + Cl• (etap powtarzający się)

Cl• + Cl• Cl2 zakończenie reakcji łańcuchowej

H• + Cl• HCl

ENERGIA AKTYWACJI – energia, jaką muszą pobrać reagujące cząsteczki, aby zderzenia między nimi były efektywne, tzn. doprowadzały do produktów reakcji (energię tę odnosi się do 1 mola substancji)

Aby przejść od stanu początkowego A do stanu produktu końcowego B cząsteczki muszą pokonać barierę energetyczną E1 (= energia aktywacji Ea). Tylko cząsteczki mające odpowiednio dużą energię, równą co najmniej Ea są w stanie pokonać tę barierę i przejść na poziom produktów

TERMODYNAMIKA

(zajmuje się efektami energetycznymi reakcji chemicznych i towarzyszących im przemian fizycznych)

UKŁAD - wyodrębniona ilość materii podana rozważaniom

PARAMETRY STANU UKŁADU:

RÓWNANIE STANU UKŁADU (ciśnienie, objętość i temperatura są wystarczające do całkowitego scharakteryzowania stanu układu

f(p, V, T) = 0

FUNKCJA STANU UKŁADU – nie zależy od drogi przemiany, której ulega układ, lecz tylko od jego stanu początkowego i końcowego

w odwracalnych procesach izotermiczno-izobarycznych T = const. i p = const. – zmiana entalpii swobodnej H=0

przemiany egzotermiczne układ przekazuje ciepło do otoczenia ∆H < 0 (podwyższenie temperatury ma niekorzystny wpływ na wydajność reakcji)

przemiany endotermiczne układ pobiera ciepło z otoczenia ∆H > 0 (podwyższenie temperatury ma korzystny wpływ na wydajność reakcji)

Ciepło określonej reakcji chemicznej zależy od temperatury – zależność ∆H i ∆U od temperatury określają PRAWA KIRCHOFFA

1. Dla procesów izohorycznych (V=const) zmiana energii wewnętrznej względem temperatury jest równa różnicy między pojemnością cieplną CV (przy stałej objętości) produktów i substratów reakcji

2. Dla procesów izobarycznych (p=const) zmiana entalpii względem temperatury jest równa różnicy między pojemnością cieplną Cp (przy stałym ciśnieniu) produktów i substratów reakcji

WARUNEK SAMORZUTNOŚCI PRZEMIAN IZOBARYCZNO-IZOTERMICZNYCH ORAZ IZOHORYCZNO-IZOTERMICZNYCH

ΔF jest równa pracy maksymalnej wykonanej przez układ w odwracalnej przemianie izohoryczno-izotermicznej – wartość ta jest miarą samorzutności procesów izochoryczno-izotermicznych

ΔF0 < 0 proces jest samorzutny

ΔF0 > 0 proces jest wymuszony

ΔF0 = 0 układ jest w stanie równowagi

∆G dla reakcji chemicznej przebiegającej w warunkach standardowych przy stałym ciśnieniu
(p = const) i stałej temperaturze (T= const) jest miarą samorzutności procesów izobaryczno-izotermicznych

ΔG0 < 0 proces jest samorzutny

ΔG0 > 0 proces jest wymuszony

ΔG0 = 0 układ jest w stanie równowagi

Z zależności pomiędzy funkcjami stanu układu wynika, że proces samorzutny może zachodzić bez różnicy temperatury, gdy podczas jego przebiegu następuje zmniejszenie entalpii swobodnej


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Chemia nieorganiczna cz II
chemia nieorganiczna - kolokwium III, tresci zadan
Chemia nieorganiczna cz I
chemia nieorganiczna kolokwium III treÂści zadań
nieorgany-pytania2, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA labora
Kolokwium I nieorganiczna- elektrochemia, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMI
ĆWICZENIE 14, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA laboratorium
chemia nieorganiczna wykłady cz II
chemia nieorganiczna wykłady cz 1
ĆWICZENIE 11, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA laboratorium
EGZAMIN NIEORGANIKA SEMESTR III, Studia POLSL, STUDIA, Egzamin chemia nieorganiczna
pytania 3 roku z nieorganów, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZ
nieorgany pytania, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA laborat
Pytania z kolokwium z chemii nieorganicznej, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CH
Instrukcje - Alacymetria cz 1, Technologia Żywności, I ROK, Chemia nieorganiczna
Instrukcja XII kinetyka, BIOLOGIA UJ LATA I-III, ROK I, semestr I, chemia nieorganiczna i ogólna
elektrochemia, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA laboratoriu

więcej podobnych podstron