Podczas nauczania ruchu tanecznego, nauczyciel powinien wykonać wzorowy pokaz (w wolniejszym tempie), powiązany z wyliczeniem rytmu, w jakim ruch przebiega z dokładnym objaśnieniem słownym i uwagami korygującymi ruch.

1. Ćwiczenia pobudzające i hamujące ruch ( inhibicyjno-incitacyjne)

Celem tej grupy ćwiczeń jest rozwijanie umiejętności koncentrowania się, szybkiej orientacji, świadomego pobudzania i hamowania reakcji ruchowej.

• Stop

Marsz po kole. Na przerwę w muzyce wszyscy cofają się w rytmie marszowym. Gdy powraca akompaniament następuje powrót do marszu w przód.

• Hop

Marsz po kole. Na komendę „hop” wszyscy wykonują jeden podskok ,a następnie powracają do marszu.

• Kto zapamięta

Uczniowie wykonują kilka zadań następujących po sobie w ustalonej kolejności, każda przerwa w muzyce jest sygnałem do kolejnego ruchu. Np.

Uczniowie biegają swobodnie po sali w rytm dowolnej muzyki. Na pierwszą przerwę w muzyce zatrzymują się na jednej nodze, gdy usłyszą muzykę znowu biegają po sali. Druga przerwa oznacza np. przyklęknięcie na kolano, trzecia obrót. Liczba czynności dla różnych grup i na różnych zajęciach może być różna.

• Rozpoznaj hasła

Uczniowie poruszają się po sali zgodnie ze słyszanym akompaniamentem. Zadaniem ich będzie szybka reakcja na różne komendy słowne, z każdą komendą wiązana jest określona czynność np.

hop - związanie koła

już - uderzanie dłońmi w podłogę

stop - zmiana kierunku biegu

hej - podskoki

• W którą stronę

Uczniowie ustawiają się trójkami na środku sali. Wyznaczone uprzednio jedynki reagują na melodię wznoszącą się – np. ruchem w prawo lub wszystkie zataczają koło w prawo, dwójki reagują tylko gestem lub marszem w miejscu na melodię o nieokreślonym kierunku, trójki zaś reagują ruchem lub zataczają koło w lewo na melodię opadającą.

• Kałuża

Uczniowie poruszają się po sali podskokami. Na przerwę w muzyce zatrzymują się przed kałużą i na komendę „hop” przeskakują przez nią i biegają dalej aż do kolejnej komendy.

• Samoloty

Uczniowie przykucają udając „samoloty” na lotnisku. Ręce „skrzydła” opuszczone w bok opierają dłońmi na podłodze. Gdy zagra muzyka, samoloty startują. Ręce powoli unoszą się do góry, uczniowie wstają i poruszają się po Sali w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce wolno lądują.

• Narty

Uczniowie „jadą na nartach” długimi posuwistymi ruchami w rytm muzyki (półnuty). Na przerwę w muzyce przewracają się na „śnieg” (kładą się na podłogę). Na muzykę w rytmie ósemek, przysiadają i „zjeżdżają z górki” mając ręce wyciągnięte w tył.

• Kolorowe koła

Do zabawy potrzebne są trzy tarcze: np. czerwona, zielona i żółta. Uczniowie ustawiają się w trzech kołach współśrodkowych. Każde koło oznaczone jest kolorem którejś z tarcz. Wewnętrzne i zewnętrzne koło porusza się w rytm muzyki tym samym kierunku, środkowe w przeciwnym. Uniesienie kolorowej tarczy przez prowadzącego jest hasłem do bocznego cwału dla koła o tym kolorze. Pozostałe dwa koła przykucają uderzając dłońmi w podłogę. Można unieść dwie tarcze jednocześnie.

• Ile razy

Uczniowie biegają w rytmie ósemek. Na sygnał np. „sześć”, wykonują sześć podskoków, klaśnięć, pajacyków itp. Kolejny sygnał np. „trzy” oznacza zmianę ilości wykonywanych czynności. Wybór czynności musi być ustalony przed ćwiczeniem.

2. Ćwiczenia rytmiczno-taneczne.

Ćwiczenia te są wykonywane zbiorowo i mają na celu: urytmicznienie

i utanecznienie, ujednolicenie i synchronizację działań całej grupy. Należą tu ćwiczenia z rytmiki i kroków tanecznych.

• Improwizacje

Do wystukiwanego przez prowadzącego stale powtarzającego się schematu rytmicznego, uczniowie improwizują ruch w sposób dowolny lub ograniczony np. poruszają się tylko nogi lub głowa, ręce stopy.

• Wspólne tempo

Uczniowie na podany sygnał zaczynają chodzić w rozsypce po sali z poleceniem, aby w jak najkrótszym czasie podjęli wspólne tempo marszu, bez żadnych sugestii słownych tylko na podstawie wzajemnej obserwacji.

• Grupowa improwizacja

Uczniowie ustawieni są trójkami i mają improwizować ruch w trzech różnych tempach: podstawowym, dwa razy szybszym od podstawowego, dwa razy wolniejszym od podstawowego. Tempo podstawowe dla każdej trójki wyznacza jeden uczeń improwizujący.

3. Ćwiczenia z piosenką

• Ćwiczący idą po linii koła śpiewając wybraną piosenkę w takcie 4/4.

Dwa takty idą bardzo głośno:
- uderzają bardzo mocno nogami w podłogę,
- jednocześnie śpiewają bardzo cicho.
Następne dwa takty idą bardzo cicho:
- śpiewają bardzo głośno.
Ćwiczenie grupa wykonuje na przemian.

• Ćwiczący idą po linii koła i wykonują:
  - marsz ze śpiewem i jednoczesnym wyklaskiwaniem różnych wartości nutowych,
  - marsz ze śpiewem i jednoczesnym pokonywaniem różnych przeszkód po drodze

i wykonywaniem dodatkowych czynności (przewroty na materacu, bez przerywania śpiewu

i ruchu po kole).

• Nitka

Ćwiczący stoją w rozsypce i zaczynają nucić jedną zwrotkę znanej wszystkim piosenki. Rozpoczynają marsz, równo wiążą koło w ten sposób, że skrzydła szeregu zbliżają się do siebie. W czasie powtórzenia zwrotki ćwiczący przerywają związane przed chwilą koło i zawijają do środka „ ślimaka” – tworząc kłębek. Powtarzając zwrotkę po raz trzeci przechodzą rytmicznie z kłębka do koła, maszerując dalej w prawo lub w lewo.

• Tunel

Ćwiczący dzielą się na dwie grupy. Uczestnicy jednej z grup stają parami naprzeciw siebie i podają sobie ręce tworząc „tunel”. Druga grupa staję w rzędzie, w ten sposób, że każdy trzyma ręce na barkach poprzednika, przez co powstaje „pociąg”. Ćwiczący śpiewając znaną wszystkim piosenkę wykonują kolejno ćwiczenia:

- przechodzą przez „tunel”, po czym następuje zmiana ról,

- grupa naśladująca „pociąg” przejeżdża przez tunel naśladuje zbieranie rzeczy od mijanych współuczestników,

- obydwa szeregi stają naprzeciw siebie. Stojący obok podają sobie ręce w bok tworząc „okienka”. Szeregi w trakcie śpiewu podchodzą do siebie, na zmianę wyglądając przez okienka.

• Tango
  Ćwiczący zbliżają się w bardzo zwartą grupę i chwytają się za ręce, barki, szyje - splatają się ze sobą ciasno w niewygodnych i nienaturalnych pozycjach. Cała podporządkowana wspólnemu ruchowi grupa posuwa się wzdłuż sali, w przód i w tył, w rytmie tanga, które może być również śpiewane przez ćwiczących.

• Wielkie pranie

Śpiewając piosenkę ćwiczący stają w kole w lekkim rozkroku i naśladują pranie wykonując kolejno ruchy:

- schylają się i prostują w rytmie melodii,

- naśladują pranie w rękach,

- naśladują płukanie bielizny, skłaniając się w dół i poruszając rękoma w prawo i lewo,

- naśladują kręcenie korbą wyżymaczki,

- na zakończenie chwytają się parami i krokiem poleczki tańczą w miejscu.

• Linka

Ćwiczący ustawieni w kolę, stają bokiem do linki (związanej w koło), którą trzymają prawą ręką. Wszyscy stają w lekkim wykroku zewnętrzną nogą. W takt rytmicznej piosenki bawiący się maszerują szybko po obwodzie koła. Z szybkiego marszu przechodzą w rytmiczny bieg. Następnie zmieniają rękę trzymającą linkę i maszerują w stronę przeciwną, z marszu przechodzą w bieg. W dalszej kolejności chwytają linkę prawą i lewą ręką wykonując krok odstawno - dostawny w wybranym kierunku. Na zakończenie zatrzymują się przysiadając składają linkę na ziemi.

4. Ćwiczenia z przyborami

Zaspokajają u dziewcząt wrodzoną potrzebę zabawy, która spra­wia szczególną przyjemność wtedy, gdy ćwiczące opanowały już w pewnym stopniu umie­jętności poruszania się przy muzyce. Są doskonałym środkiem rozwijającym koordynację ru­chową, zwiększając obszerność i doskonałość ruchów.

Charakter, rodzaj i forma ćwiczeń zależy w dużym stopniu od rodzaju przyboru, kształtu, ciężaru i wielkości. Najpopularniejsze przybory to:

- skakanka,

- wstążka,

- hula - hoop,

- piłka.

Nauczanie ćwiczeń z przyborami należy rozpocząć po uprzednim przygotowaniu ruchowym ćwiczących tj. po opanowaniu ćwiczeń tanecznych, takich jak: chód, bieg, podskoki, obroty, kroki taneczne, skłony itp.

Ćwiczenia z przyborem należy zaczynać od:

• nauczania sposobu jego trzymania i noszenia,

• następnie od najprostszych elementów manipulacyjnych:

- rzutów,

- chwytów,

- wymachów,

- toczeń,

- krążeń itp.,

• dopiero w dalszej kolejności należy je utrudnić krokami tanecznymi, obrotami, skłonami.

Wszystkie te ćwiczenia powinny być wykonywane zarówno prawą jak i lewą ręką. Przybory mają być w ciągłym ruchu, związane z ruchem całego ciała. Zwrócić należy uwagę, by ramiona nig­dy nie były usztywnione. Praca rąk miękka i elastyczna.