Wstęp teoretyczny:

Ogniwo jest układem który dostarcza energię elektryczną w wyniku zachodzącego w nim procesu termodynamicznego. Ogniwo składa się z dwóch półogniw połączonych ze sobą tak aby możliwa była wymiana ładunków. Półogniwo składa się z elektrody zanurzonej w roztworze z jonami. W ogniwach chemicznych oba półogniwa są różne (inne elektrody i inne jony) w ogniwach stężeniowych natomiast elektrody i jony są takie same różnią się jedynie stężeniami roztworów.

Siłą elektromotoryczną ogniwa nazywamy potencjał elektrostatyczny drutu przyłożonego do elektrody znajdującej się na schemacie ogniwa po stronie prawej, mierzony w stanie równowagi względem drutu z tego samego metalu przyłożonego do elektrody lewej.

Pomiar siły elektromotorycznej możemy wykonać za pomocą metody kompensacyjnej. SEM badanego ogniwa kompensuje się ( równoważy ) różnicą potencjałów równą co do wielkości , lecz o przeciwnym znaku . Dzięki temu ogniwo nie pracuje podczas pomiaru . SEM (E_X) obliczam ze wzoru :

gdzie : Rx i Rw – opory oporników które trzeba wyznaczyć , na końcach których istnieją różnice potencjałów równe odpowiednio Ex i Ew .

Pomiędzy SEM a aktywnością elektrolitu istnieje zależność , co pozwala wyznaczyć średnie współczynniki aktywności jonowej na podstawie pomiarów potencjometrycznych.

Wzór na średnie stężenie molarne przedstawia się następująco:

ν_{1 ,} ν_{2 ,}-współczynniki stechiometryczne

Średnia aktywność elektrolitu wynosi :

a_±=(γ_±)(m_±)

E wynosi więc ;

gdzie a₊, a_- ,z_1, z₂–odpowiednio aktywności i wartościowości jonów w półogniwach prawym i lewym .

Ogniwo	Stężenie elektrolitu mol/dm^3	SEM [V]
		E1