Prawo pracy. Umowa o prace. –
jakie są umowy.
Umowa o prace – czym się charakteryzuje,
godziny pracy,
urlopy,
chorobowe,
nadgodziny,
odszkodowania,
wypadki w pracy,
wypowiedzenia itp
Praca
W najprostszym znaczeniu tego słowa pracą ludzką jest określany każdy wysiłek człowieka, który prowadzi do osiągnięcia jakiegoś użytecznego społecznie celu. Praca w tym znaczeniu będzie odnosiła się zarówno do działalności zarobkowej jak i niezarobkowej, zespołowej lub samodzielnej, umysłowej, jak i fizycznej, która wykonywana jest na rzecz innego podmiotu, bądź dla zaspokojenia własnych potrzeb. Pracę można nazwać zjawiskiem społecznym, gdyż prowadzi ona do szeregu relacji z innymi ludźmi, przez co podlega określonym regułom społecznym i prakseologicznym, w tym też normom regulującym pewne powinności o charakterze prawnym lub pozaprawnym. Wniosek z tego taki, iż nie każda praca ludzka podlega reglamentacjom prawnym. Niegdyś praca ludzka podlegała ogólnym regulacjom prawa zwyczajowego, rodzinnego, czy cywilnego, obecnie zajmują się nią wyspecjalizowane działy prawa. Wiele rodzajów pracy ludzkiej nie podlega regulacjom prawnym. Prawo zaczyna ingerować w określone zjawiska społeczne w momencie, gdy stają się one częścią relacji międzyludzkich mogącymi być źródłem konfliktu, zagrażającemu interesom zbiorowości lub poszczególnych jednostek oraz homeostazie społecznej. Reglementacja prawna pracy człowieka nie ma charakteru jednolitego, co znaczy, że regulują ją liczne działy prawa. Oznacza to, iż prawo pracy nie jedyną dziedziną prawa, której podlega praca człowieka. W odróżnieniu od prawa cywilnego, administracyjnego, karnego i konstytucyjnego, to właśnie prawo pracy ma znaczenie szczególne w omawianej kwestii, gdyż powstało i rozwija się ze względu na pracę, będącą podstawowym obiektem oddziaływania jego regulacji.
Prawo pracy
Prawo pracy jest młodą gałęzią prawa, którego początki sięgają XIX w., natomiast jego gwałtowny rozwój nastąpił w XX wieku, co nie znaczy, iż wcześniej prawo nie zajmowało się regulacjami dotyczącymi pracy. Z powodu małego znaczenia pracy najemnej problem ten był mało istotny. Wystarczały normy zwyczajowe, co za tym idzie zasady odnoszące się do stosunków rodzinnych, zobowiązaniowych, a także rzeczowych w kwestii pracy niewolniczej. Czynnikiem decydującym o narodzinach prawa pracy w dzisiejszym znaczeniu stał się gwałtowny rozwój przemysłu w krajach zachodniej Europy, mający miejsce niekiedy już w XVII wieku (Anglia), a w innych państwach u schyłku XVII i w całym XIX wieku. Pierwotna interwencja państwa w pracę ograniczała się do kwestii najbardziej skrajnych, takich jak zakaz pracy dzieci czy ograniczenie dobowego czasu pracy do 16 godzin. Z upływem czasu jej zasięg zataczał coraz to większe kręgi obejmując coraz to nowsze obszary dotyczące regulacji pracy ludzkiej.
Prawo pracy to wyodrębniony z systemu prawa zespołów norm prawnych regulujący stosunki międzyludzkie wynikające z pracy człowieka. Złożoność zjawisk pracy ludzkiej prowadzi do tego, iż pozostaje ona w zasięgu zainteresowania wielu różnych podsystemów normatywnych, a prawo pracy jest tylko jednym z nich1. Pojęcie prawa pracy może być przedstawiane w różnoraki sposób, w zależności od celu, jakiemu na ono służyć. W języku prawniczym najczęściej pojawia się ono w trzech znaczeniach: doktrynalnym (naukowym), dydaktycznym oraz aplikacyjnym. Znaczenie doktrynalne dotyczy ujęcia prawa pracy, jako określonej dyscypliny naukowej, dydaktyczne natomiast, to określenie przedmiotu nauczania, ze względu na fakt, iż prawo jest wykładane na wielu kierunkach studiów wyższych. Pojęcie prawa w znaczeniu doktrynalnym i dydaktycznym są podobne do siebie i obejmują mniej więcej ten sam zakres stosunków prawnych i regulujących je norm prawnych. W węższym ujęciu prawo pracy występuje w znaczeniu aplikacyjnym, powiązanym z używaniem prawa przez organy państwa. Bez względu na przyjmowane znaczenie pojęcia prawa pracy, zawsze jest ono definiowane przez pryzmat jego przedmiotu. Określenie przedmiotu prawa pracy powinno być oparte o obowiązujące regulacje prawne, z których możliwe jest wyprowadzenie pewnych podobieństw i które można skupić wokół wspólnych konstrukcji, wartości, czy idei. Za taką skupiającą konstrukcję prawną można przyjąć konstrukcję stosunku pracy. Przedmiotem prawa pracy są stosunki pracy, oraz inne stosunki prawne ściśle związane ze stosunkami pracy2. Do prawa pracy zaliczamy przepisy (normy) prawne, które regulują stosunki pracy oraz inne stosunki prawne, których istnienie jest uzasadnione istnieniem stosunku pracy (stosunki akcesoryjne, służebne względem stosunku pracy)