POLITECHNIKA LUBELSKA W LUBLINIE | LABORATORIUM MASZYN ELEKTRYCZNYCH |
---|---|
Arkadiusz Szkoda Kędziora Grzegorz Kozdrój Mariusz Polak Grzegorz |
Badanie silnika synchronicznego |
EINS 6.2 | Ćwiczenie nr.5 |
Cele ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z budową , rozruchem, parametrami pracy zespołu maszynowego złożonego z silnika synchronicznego i prądnicy PZMb54b oraz wykonanie
pomiarów jego podstawowych wielkości.
Dane znamionowe zespołu maszynowego
Lp. | Silnik synchroniczny | Prądnica PZMb54b |
---|---|---|
1 | Typ. | GB0d 22b |
2 | P | 4 kW |
3 | U | 400 V |
4 | J | 7,2 A |
5 | f | 50 Hz |
6 | cosφ | 0,8 |
7 | nn | 3000 obr/min |
8 | Kl. iso. | E |
9 | T | 40°C |
10 | RF1-F2 | 7,1 Ω przy 75°C |
11 | Rfazy | 1,59 Ω przy 75°C |
12 | Jw | 2A |
Rozruch silnika asynchronicznego.
Tabela pomiarowo-obliczeniowa.
Uc=Un=400V If1=2A |
---|
Silnik synchroniczny |
Lp. |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
Przykładowe obliczenia
Obliczenia wykonano dla wiersza nr. 5.
Wartość strat jałowych w maszynie pomocniczej Ppo odczytano z wykresu załączonego w protokole.
$$I = \frac{\text{Iu} + \text{Iv} + \text{Iw}}{3} = \frac{3,6 + 3,3 + 3,5}{3} = 3,47A$$
𝐼=3= 3∖tPin=cw(a1+a2)=(400*10)/100 (29+31)=2360W
∖tPp = Ua * Ia = 231 * 7 = 1617W
PpL = Ia2 * Rat + 2Ub = 72 * 10, 74 + 2 = 430, 26W
P = Pp + Ppo + PpL = 1617 + 682 + 430, 26 = 2729, 26W
$n = \frac{P}{\text{Pin}} = \frac{2729,26}{2360} = 1,16$
Pomiar krzywych V
Tabela pomiarowo-obliczeniowa.
Us=Un=400V Pin=const. |
---|
Lp. |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
Przykładowe obliczenia .
Obliczenia wykonano dla wiersza nr. 5.
$$I = \frac{\text{Iu} + \text{Iv} + \text{Iw}}{3} = \frac{3,4 + 3,4 + 3,2}{3} = 3,33A$$
$$Pin = cw\left( a1 + a2 \right) = \frac{400*10}{100}\left( 18 + 18 \right) = 1440W$$
Wnioski
Podstawową zaletą silnika synchronicznego jest jego stała prędkość obrotowa. Posiada on jednak zasadniczą wadę : jego rozruch jest dość skomplikowany (nawet jeżeli ma on wbudowaną klatkę rozruchową. Dlatego też jest on stosowany tam, gdzie konieczne jest zachowanie dokładnej prędkości obrotowej. W innych przypadkach stosuje się silniki o prostszych konstrukcjach i łatwiejszym rozruchu. Dodatkową zaletą silnika synchronicznego pracującego w pobliżu silników asynchronicznych jest jego praca przy przewzbudzeniu. Dostarcza on im bowiem nieużytecznej dla niego mocy biernej która wykorzystywana jest w silnikach asynchronicznych. Po przekroczeniu pewnej wartości obciążenia silnik wypada bowiem z synchronizmu. Wykonywane ćwiczenie polegało na rozruchu silnika synchronicznego, a następnie pomiarze podstawowych charakterystyk tego silnika. Dzięki pomiarom otrzymaliśmy charakterystyki silnika, oraz krzywe „V” silnika. Rozruch silnika został przeprowadzony dzięki zastosowaniu specjalnej klatki rozruchowej, co umożliwia rozruch podobny do rozruchu silnika asynchronicznego. Pomiar krzywych „V” przeprowadziliśmy dla dwóch przypadków mocy obciążenia silnika. Widać w sytuacji kiedy cosϕ=1, silnik pobiera z sieci najmniej mocy. Sytuacja taka zachodzi dla If1≈2,2A. Z otrzymanych charakterystyk możemy również prześledzić kiedy silnik pracuje jako przewzbudzony, a kiedy jako niedowzbudzony.