PRZYKŁADOWY TEST Z MAKROEKONOMII:

1. Techniczne uzbrojenie pracy to:

1. Kapitał na pracującego.

2. Produkt na pracującego.

3. Żadna z powyższych.

1. Współczynnik kapitałochłonności to:

1. Kapitał na pracującego.

2. Kapitał na jednostkę produktu.

3. Żadna z powyższych.

1. Funkcja produkcji opisuje:

1. Relacje pomiędzy nakładami kapitału i pracy a wytworzonym produktem.

2. Relacje między wydajnością pracy a nakładami kapitału i pracy.

3. Współczynnik kapitałochłonności.

1. Funkcja wydajności pracy opisuje:

1. Relacje pomiędzy nakładami kapitału i pracy a wytworzonym produktem.

2. Relacje między wydajnością pracy a nakładami kapitału i pracy.

3. Współczynnik kapitałochłonności.

1. W modelu Solowa:

1. Oszczędności zależne są od inwestycji.

2. Inwestycje zależne są od oszczędności.

3. Liczba pracujących rośnie według pewnej stałej stopy wzrostu.

1. W równaniu Solowa zmienną objaśnianą jest:

1. Produkcja na pracującego.

2. Przyrost technicznego uzbrojenia pracy.

3. Stopa postępu technicznego.

1. W równaniu reszt Solowa:

1. Stopa postępu technicznego zależy od stóp wzrostu wydajności pracy i technicznego uzbrojenia pracy.

2. Techniczne uzbrojenie pracy zależy od wydajności pracy.

3. Żadna z powyższych.

1. Wzrost stopy deprecjacji kapitału w modelu Solowa:

1. Prowadzi do spadku kapitału na pracującego w długookresowej równowadze.

2. Prowadzi do spadku wydajności pracy w długookresowej równowadze.

3. Oddziałuje na stopę inwestycji.

1. Złota reguła akumulacji kapitału:

1. Maksymalizuje stopę oszczędności.

2. Maksymalizuje stopę inwestycji.

3. Żadna z powyższych.

1. W modelu Mankiwa-Romera-Weila:

1. Przyrost kapitału rzeczowego zależny jest od inwestycji w kapitał rzeczowy.

2. Przyrost kapitału ludzkiego zależny jest od stopy deprecjacji kapitału ludzkiego.

3. Produkcja zależna jest od nakładów kapitału rzeczowego, ludzkiego i pracy.

1. Przyrost kapitału ludzkiego:

1. Jest różnicą między oszczędnościami a inwestycjami.

2. Jest różnicą między inwestycjami a oszczędnościami.

3. Żadna z powyższych.

1. W modelu IS-LM:

1. Oszczędności determinują inwestycje.

2. Inwestycje zależne są od stopy procentowej.

3. Ceny mogą się zmieniać.

1. Równowagę rynku produktu w modelu IS-LM opisuje:

1. Krzywa IS.

2. Krzywa LM.

3. Funkcja produkcji.

1. Polityka fiskalna wpływa na:

1. Położenie IS.

2. Położenie LM.

3. Położenie obu tych krzywych.

1. Wypychanie inwestycji może być efektem:

1. Wzrostu podaży pieniądza.

2. Wzrostu wydatków rządowych.

3. Spadku stopy podatkowej.

PRZYKŁADOWE ZADANIA Z EKONOMII MATEMATYCZNEJ:

1. Wyznacz ekstrema funkcji .

2. Wyznacz przedziały, w których funkcja h(x)=100-3y²+y³ jest rosnąca (malejąca).

3. Zakładając, że funkcja kosztów całkowitych dana jest wzorem tc(y)=6y+100 wyznacz przebieg zmienności funkcji przeciętnych kosztów całkowitych przy produkcji y zmieniającej się od 0 do +∞.

4. Zakładając, że funkcja kosztów całkowitych dana jest wzorem tc(y)=6y+100 wyznacz przebieg zmienności funkcji przeciętnych kosztów stałych przy produkcji y zmieniającej się od 0 do +∞.

5. Wyprowadź warunki konieczny i dostateczny maksy maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej (lub monopolu) oraz podaj ich interpretację ekonomiczną.

6. Zakładając, że funkcja kosztów całkowitych dana jest wzorem: tc(y)=3y²+579 wyznacz optymalną wielkość produkcji przedsiębiorstwa przy cenie p=600 oraz sprawdź, czy przedsiębiorstwo to uzyskuje wówczas zysk, czy też ponosi stratę.

7. Podaj założenia duopolu Cournot, wyprowadź równania linii reakcji producentów oraz podaj ich interpretację ekonomiczną.

8. Podaj założenia duopolu Stackelberga, wyprowadź równania linii reakcji naśladowcy oraz podaj jej interpretację ekonomiczną.

9. Wyznacz produkcję lidera (naśladowcy) w warunkach równowagi Stackelberga.

10. Korzystając z równań linii reakcji producentów w duopolu Cournot (tu równania będą podane) omów mechanizm dochodzenia owego duopolu do równowagi oraz wyznacz optymalną wielkość produkcji producenta pierwszego (drugiego).