Wnioski:

W ćwiczeniu badaliśmy antenę paraboliczną, jej kierunkowość w zależności od odległości elementu oświetlającego (37 cm, 39 cm, 41 cm).

W sprawozdaniu zostały zawarte obliczenia dotyczące warunku fali płaskiej oraz I strefy Fresnela. Warunek fazowy nie został spełniony, przez co charakterystyka badanej anteny uległa poszerzeniu. Warunek amplitudy został spełniony, co ma bezpośredni wpływ na pomierzone charakterystyki, gdyż apertura anteny jest nierównomiernie oświetlona. Warunek I strefy Fresnela został spełniony już podczas pomiarów. Żadne obiekty nie znajdowały się na prostej linii między antenami w odległości mniejszej niż wyznaczony promień od prostej łączącej środki anten.

Charakterystyki promieniowania anteny z reflektorem parabolicznym przedstawiają w zasadzie tylko listek główny, dlatego możemy stwierdzić dużą kierunkowość anteny. Zaznaczone zostały szerokości wiązek użytecznych i na poziomie zerowym. Szerokość wiązki głównej początkowo maleje, wraz ze wzrostem odległości od reflektora. Jednak dla ostatniego pomiaru (41cm), jest niewiele większa od szerokości wiązki dla pomiaru 39cm odległości elementu oświetlającego od podstawy reflektora. Zachowanie wiązki na poziomie zerowym, jest ciężka do opisania. Ponieważ dla dwóch pomiarów odległości 37cm oraz 41cm otrzymaliśmy identyczny wynik. Najlepszą kierunkowość otrzymaliśmy dla najmniejszej odległości elementu oświetlającego.

Porównując wartości parametrów otrzymanych drogą analityczną oraz graficzną dla różnych rozkładów pola na aperturze można stwierdzić, rozkład cos² jest najbliższym przybliżeniem wyników otrzymanych w pomiarach. Posiada on najszerszą wiązkę na poziomie zerowym, jednak jest ona i tak mniejsza niż najniższa wartość otrzymana z pomiarów. Dodatkowo szerokość wiązki głównej jest bliska otrzymanym wynikom pomiarów.

Na błędy pomiarowe wpływ miała dokładność urządzeń pomiarowych, błąd paralaksy związany z pomiarami, co 1°, niestabilność generatora zasilającego antenę nadawczą oraz trwające inne pomiary anten w laboratorium.