5. Wandalowie

W 422 roku dwór w Rawennie uznał władzę króla Genzeryka w Afryce; arystokracja Wandalów podniosła wtedy bunt, bo nie podobało się jej wzmocnienie pozycji swojego monarchy; rebelia została krwawo stłumiona; w jej rezultacie król wprowadził zasadę, że po nim będzie dziedziczył najstarszy z jego potomków; chciał w ten sposób uniknąć buntów młodszych członków dynastii oraz by na tronie zasiadał człowiek dojrzały;

Po śmierci Genzeryka królami zostawali ludzie starzy; państwo było słabe ponieważ Wandalowie nie integrowali się ludnością tubylczą;

Plemię to było arianami, rządzący prześladowali katolików; król Huneryk (477-484) zniszczył organizację Kościoła w Afryce, biskupi zostali wypędzenia, majątek kościelny został skonfiskowany, później nawet zakał kultu; jego następcy trochę spuścili z tonu;

Politykę tolerancji zaczął prowadzić dopiero król Childeryk (523-530), ale było już za późno by zasypać przepaść między obydwoma społecznościami;

Dość szybko państwo Wandalów zaczęło przejawiać słabość; ponosiło klęski w walkach z Ostrogotami; później zaczęli im dokuczać królowie mauretańscy;

W 530 roku, po porażce z Maurami, obalony został król Childeryk; na jego miejsce wybrano Gelimera; w obronie Childeryka wystąpił Justynian Wielki; Gelimer nie chciał iść na żadne ustępstwa i wybuchła wojna; wojsko dowodzone przez Belizariusza w dwóch bitwach pokonało Gelimera; w 534 roku państwo Wandalów przestało istnieć;