ZABIEGI KOSMETYCZNE NA CIAŁO

• Pielęgnowanie całego ciała polega na dobraniu odpowiednich preparatów celu zapewnienia prawidłowej czynności skóry i zabezpieczenia jej przed wysuszeniem i przedwczesnym zwiotczeniem oraz na zabiegach zmierzających do zachowania prawidłowej sylwetki. Pielęgnacja w domu to przede wszystkim odpowiednie mycie. Ważna jest jakość wody i temperatura.

• Wysoka temperatura powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry, odpływ krwi z naczyń wewnętrznych do naczyń powierzchownych.

• Temperatura niska działa odwrotnie – rozszerza naczynia wewnętrzne, zwęża naczynia krwionośne skóry.

Kuracje wodne

Kuracje wodne spełniają dwa zadania:

• Nerwy skórne są najpierw pobudzane przez temperaturę i dotyk, a następnie przekazują te impulsy przez autonomiczny układ nerwowy organom wewnętrznym.

• W czasie i po zabiegach wodnych naczynia krwionośne skóry mogą przejąć prawie jedną trzecią objętości krwi, co w znacznym stopniu obciąża serce i układ krążenia. Wyjątek stanowią długie kąpiele gorące. Prysznic i kąpiele o zmiennej temperaturze oraz sauna wzmacniają układ naczyniowy i odpornościowy, poprawiają samopoczucie, wspierają skórne procesy metaboliczne oraz wydalanie zbędnych produktów przemiany materii. Zmienna temperatura pobudza nadnercza do wydzielania hormonu stresu – adrenaliny. Dzięki temu organizm uczy się odpowiednio reagować w sytuacjach stresowych. Ludzie uodpornieni lepiej reagują np. na zmianę pogody.

Działanie kąpieli wodnych zależy od temperatury wody i dodatków. Zimne kąpiele poniżej 15^oC działają pobudzająco na układ nerwowy i przemianę materii i dlatego są wskazane dla chorych na cukrzycę czy reumatyzm. Ciepłe kąpiele 33-37^oC rozluźniają mięśnie, rozszerzają naczynia krwionośne i działają uspokajająco na układ nerwowy. Łagodzą też zapalenia skóry, zaburzenia snu, przewlekłe dolegliwości nerkowe, zapalenia i zesztywnienie mięśni, ścięgien i stawów. Gorące kąpiele, powyżej 38^oC, działają stymulująco na cały organizm, ale nie są zalecane.

Kąpiele o zmiennej temperaturze – wzmacniają obwodowy przepływ krwi i pobudzają układ oddechowy. Przy zbyt wysokim lub przy zbyt niskim ciśnieniu tętniczym stopniowe podnoszenie lub obniżanie temperatury wody wzmacnia układ krążenia oraz reguluje jego zaburzenia.

Kąpiele z dodatkiem soli – mają działanie odwadniające i odtruwające, wpływają także na zmniejszenie masy ciała. W zależności od masy ciała należy w gorącej wodzie rozpuścić 1-2 kg soli kuchennej. Kąpiele z dodatkiem soli zaleca się w łuszczycy i innych chorobach skóry. W tym celu rozpuszcza się 150g soli morskiej lub kuchennej i dodaje do wody. Kąpiel powinna trwać do 20 min. Przy chorobach skóry wskazane są również okłady z soli, ponieważ łagodzą one swędzenie.

Kąpiele w pianie - działają odprężająco. W zależności od dodanych środków działają wygładzająco, pobudzająco, odprężająco, ściągająco, gojąco, łagodząco, itd. Do kwaśnych kąpieli dodaje się sok z cytryny lub ocet winny, które dzięki swoim właściwościom ściągającym nadają się szczególnie do skóry tłustej i zanieczyszczonej. Stymulują i regulują różne funkcje organizmu.

Kąpiele kwiatowe i ziołowe – Ich działanie zależy od sposobu przygotowania. Rozróżniamy m.in.: napar, wywar, macerat, wyciąg roślinny (ekstrakt)). Napar otrzymuje się przez zalanie gorącą wodą różnych części roślin (kwiaty, liście, łodygi, korzenie lub nasiona), następnie pozostawia się do naciągnięcia i odcedzenia. Naparem jest herbata parzona np. w szklance. Do przygotowania wywaru należy rozdrobnić części roślin, zalać zimną wodą, a następnie gotować pół godziny i odcedzić. Macerat przygotowuje się zalewając części roślin zimnym płynem, np. olejem, alkoholem czy wodą, a następnie pozostawia na kilka godzin lub dni do naciągnięcia. Wyciąg roślinny jest zagęszczonym sokiem otrzymywanym na zimno, ale za pomocą rozpuszczalników, np. wody, alkoholu lub olejków eterycznych. Aromatyczna para wydzielana przez olejki eteryczne może w połączeniu z wodą działać pobudzająco lub rozluźniająco, ponieważ jest resorbowana przez błonę śluzową w trakcie oddychania.

Przykłady kąpieli stosowanych w domu (przeciw zapalne)

• Kąpiel z dodatkiem skrobi gotowanej

• Kąpiel ziołowa z kwiatu lipy i rumianku

• Kąpiel uspokajająca z kwiatu lawendy, lipy, pączków sosny, rumianku

• Kąpiel ujędrniająca z rozmarynu, skrzypu, pączków sosny

• Kąpiel zmniejszająca nadmierną potliwość z szałwii, pokrzywy, macierzanki.

• Kąpiel w szałwii – łagodzi nerwobóle, bóle mięśniowe, kostne i stawowe, działa łagodząco na skórę, np. przy egzemie i oparzeniach

• Kąpiel z kory dębowej – pomaga w infekcji bakteryjnej, grzybiczej i zapaleniu skóry.

• Kąpiel z rumianku – dezynfekuje całe ciało, łagodzi różnego rodzaju stany zapalne, wpływa rozluźniająco i łagodnie uspakajająco.

ZABIEGI ANTYCELLULITOWE

Masaż próżniowy

• Rozluźnia zwartą tkankę przynosząc ulgę mięśniom. Otwierają się zamknięte komórki, usuwany zostaje nadmiar płynów z tkanki, krążenie ulega przyspieszeniu. Wskazania: redukcja cellulitu, modelowanie ciała, utrata jędrności. P/wskazania: liposukcja

• Masaż próżniowy, nazywany także metodą SPM, to dość nowy zabieg na cellulit powodujący znaczną redukcję „skórki pomarańczowej”, poprawiający ukrwienie i wygląd skóry. Taki specjalistyczny masaż polecany jest także do ujędrniania i modelowania ciała. Masaż próżniowy to zabieg bezpieczny i bezbolesny. Nie niesie za sobą ryzyka powikłań, w odróżnieniu od inwazyjnych zabiegów na cellulit.

• Masaż próżniowy, jak sama nazwa wskazuje, do swojego działania wykorzystuje próżnię. Dzięki wykorzystaniu próżni poprawia się krążenie krwi i limfy wewnątrz ciała. To z kolei powoduje ułatwione usuwanie toksyn z organizmu, a szczególnie z warstw skóry, gdzie się gromadzą,powodując-cellulit.
  Ten zabieg należy powtórzyć ok. 10 razy, aby uzyskał pełną skuteczność. Nie można go wykonywać częściej niż raz na dwa dni. Aby podtrzymać uzyskany efekt, zaleca się robić taki masaż co najmniej raz na miesiąc, aby redukcja cellulitu nie cofnęła się do stanu sprzed zabiegu.
  Można wykonywać go na całym ciele lub wybranych partiach, np. tych dotkniętych cellulitem. Masaż próżniowy SPM sprawia, że poprawia się ukrwienie skóry, co na pewno pozytywnie wpłynie na jej wygląd i zmniejszy widoczność „skórki pomarańczowej”, czyli cellulitu. Nie jest to metoda całkowicie usuwająca cellulit. Całkowicie skuteczne usuwanie cellulitu za pomocą nieinwazyjnych metod jest na obecnym etapie rozwoju medycyny niemożliwe.

• Pierwszym etapem masażu próżniowego jest pobudzenie krążenia krwi limfy. Robi się to za pomocą drenażu limfatycznego. Chłonka i krew krążą sprawniej, co ułatwia zarówno usuwanie toksyn z organizmu, jak i dostarczanie cennych składników odżywczych do tkanek. Zaleganie toksyn pod skórą jest uznawane za jedną z możliwych przyczyn powstawania „skórki pomarańczowej”.
  Podczas samego masażu próżniowego, do skóry przykładany jest specjalny przyrząd generujący częściową próżnię, czyli po prostu zasysający powietrze. Zanim zostanie przyłożony do skóry, nakłada się na nią balsam lub żel. Zassanie tkanki powoduje, że komórki tłuszczowe, „budujące” cellulit, odsuwają się od siebie. Pozwala to na dotlenienie miejsc do tej pory niedotlenionych i nieodżywionych wskutek pojawienia się cellulitu. Dodatkowo próżnia pobudza spalanie-tłuszczu.
  Na koniec zabiegu, na skórę nakłada się różne balsamy lub żele zawierające substancje pobudzające skórę do produkcji kolagenu, a więc ujędrniające. Masaż próżniowy może być wykonywany razem z innymi zabiegami na cellulit, na przykład zabiegami ultradźwiękowymi zmniejszającymi cellulit. Zabiegi na ciało dają wtedy jeszcze lepsze efekty.

• Masaż próżniowy stosuje się do:

• usuwania cellulitu,

• ujędrnienia ciała,

• rzeźbienia sylwetki,

• napięcia skóry po liposukcji,

• oczyszczania organizmu z toksyn,

• drenażu limfatycznego.

Oprócz takiego działania, terapia próżniowa pobudza układ immunologiczny i wzmacnia odporność organizmu. Jest to dość skuteczny sposób na cellulit, ale niestety, aby utrzymać jego efekty, należy go regularnie powtarzać, a usuwanie cellulitu następuje stopniowo.

Ultradźwięki

• Delikatny masaż tkanek (głęboko). Pobudza krążenie i przepływ limfy oraz lokalną przemianę materii. Usprawnia wymianę komórkową, dzięki czemu organizm lepiej przyswaja związki odżywcze i pozbywa się szkodliwych produktów przemiany materii. Działają znieczulająco i odprężają mięśnie, poprawiają sprężystość tkanek zewnętrznych.

Ultradźwięki są to mechaniczne drgania o częstotliwości, powyżej 20kHz ¹, czyli powyżej słyszalności człowieka. Istotą fal akustycznych, stanowiących dźwięki, są okresowe drgania cząstek: ciał stałych, cieczy lub gazów. Zakres dźwięków słyszanych przez zdrowego człowieka składa się z drgań mieszczących się w granicach od 16 do 20.000 Hz. Drgania o częstotliwościach mniejszych niż 16 Hz nazywa się infradźwiękami, a o częstotliwości większej niż 20 kHz - ultradźwiękami.

Miarą jednostki mocy ultradźwięków jest 1 Wat na cm², czyli W/cm² powierzchni czynnej generatora drgań. Drgania mechaniczne w zakresie częstotliwości ultradźwięków, wytwarza się za pomocą pobudzonych z zewnątrz układów drgających, które nazywają się przetwornikami ultradźwiękowymi.

Jeśli przetwornik taki umieszczony jest wewnątrz dostatecznie sprężystego ośrodka, to przekazuje drgania własne kolejnym cząsteczkom ośrodka, a te z kolei pobudzają do drgań następne i powstają fale ultradźwiękowe (będące transporterem energii).

Moc drgań zależy od amplitudy, ciśnienia wytwarzanego przez drgające cząstki, gęstości ośrodka i prędkości rozprzestrzeniania się fali. Drgające cząstki ośrodka przekazują sobie energię drgań i wytwarzają ruch falowy. Jest to fala podłużna, wykazująca w swym przebiegu wiele następujących po sobie i przesuwających się w określonym kierunku stref zagęszczeń i rozrzedzeń cząsteczek (tworzenie sił ściskających i rozciągających).Powstające wtedy w przebiegu fali różnice ciśnień, występujących w tkankach poddanych działaniu ultradźwięków powodują tzw. mikromasaż tkanek. Fale ultradźwiękowe rozchodzą się z prędkością niezależną od częstotliwości fal, lecz od gęstości ośrodka materialnego.

Im większa jest gęstość ośrodka, tym większa jest prędkość, z jaką rozprzestrzenia się fala ultradźwięków np. w powietrzu przy temp. O°C - 331,45 m/s, w wodzie przy temp. - 1497,00 m/s, w tkance tłuszczowej 1450,00 m/s, w tkankach miękkich 1540,00 m/s, w tkance kostnej 4080,00 m/s.

Biorąc pod uwagę zawartość wody w tkankach ludzkich można przyjąć, że prędkość rozchodzenia się fali ultradźwiękowej wynosi średnio 1479 m/s.

Absorpcja ultradźwięków przechodzących przez tkanki zmniejsza intensywność ich działania w miarę wzrostu odległości od powierzchni głowicy przylegającej do skóry, jest to tzw. odległość zaniku połowy energii. Jest to ważne ze względu na działanie na narządy wewnętrzne, ponieważ druga połowa energii zmniejsza się na dużej odległości i nie odgrywa większej roli.

Pochłanianie, czyli absorpcja zależy od częstotliwości ultradźwięków i właściwości ośrodka. Wolniej pochłaniane są ultradźwięki o częstotliwościach mniejszych (rzędu ok. 800 kHz) - pozwala to na głębsze nadźwiękawianie.

Natomiast ultradźwięki powyżej 2400 kHz są bardzo szybko pochłaniane przez tkanki, stwarzając możliwość nadźwiękawiania powierzchniowego.

Głębokość działania biologicznego ultradźwięków o częstotliwości 800 kHz wynosi ok. , a dla utradźwiękawiania powyżej 3000 kHz - .

W lecznictwie przyjmuje się, że wystarczające działanie terapeutyczne ultradźwięków o częstotliwości 800 kHz w dawkach uważanych za optymalne, występuje do głębokości około od powierzchni nadźwiękawianej. W przypadku ultradźwięków o częstotliwości 3000 kHz wynosi tylko 1/3 tej głębokości.

Właśnie ultradźwięki o częstotliwości 3000 kHz są wykorzystywane w kosmetologii. Mała głębokość działania pozwala na bezpieczne stosowanie ich w obrębie twarzy i całego ciała, bez obawy uszkodzenia głębiej położonych tkanek. Najczęściej wykorzystuje się ultradźwięki do zwalczania cellulitu. Za pomocą ultradźwięków można również wprowadzać do skóry cząsteczki różnych składników preparatów kosmetycznych i leków (np. przeciwzapalnych i przeciwbólowych). Preparaty te muszą być w postaci żeli, które pełnią równocześnie rolę substancji sprzęgającej głowicę aparatu ze skórą· Zabieg taki nazywa się fonoforezą· Za pomocą ultradźwięków można również usuwać nadmierne owłosienie wprowadzając odpowiednią substancję niszczącą komórki macierzy włosa i zmniejszającą ponowny ich odrost.

Technika sprzęgania głowicy z ciałem.

Wnikanie ultradźwięków przez skórę jest możliwe tylko wtedy, gdy głowica przylega bezpośrednio do skóry, ponieważ warstwa powietrza powodowałaby odbicie w 99%. Spełnieniem tego warunku jest pokrycie głowicy olejem parafinowym, wazeliną lub specjalnym żelem. Kontakt głowicy ze skórą jest utrudniony w okolicach ciała, w których występują anatomiczne nierówności np. palców.

Działanie ultradźwięków na tkanki.

· mechaniczne - mikromasaż (występuje dzięki różnicy ciśnień w przebiegu fal) · fizykochemiczne - przyśpiesza rozpad białek, przechodzenie ich ze stanu żelu w zol i zwiększenie przewodności elektrycznej · cieplne - powoduje wytworzenie ciepła w tkankach · biologiczne - przeciwbólowe, zmniejszające napięcie mięśni, rozszerzanie naczyń krwionośnych, przyśpieszone wchłanianie tkankowe.

Technika wykonania zabiegu.

· dynamiczna - polega na powolnym poruszaniu głowicy po skórze ruchami kolistymi i ślizgającymi, bez nacisku, tam i z powrotem. Pole zabiegu powinno być (mniej więcej) 2 razy większe od stosowanej głowicy. W przypadku, gdy obszar jest większy, dzieli się go na odpowiednio mniejsze pola i każde nadźwiękawia się oddzielnie tą samą dawką· W czasie jednego zabiegu nie nadźwiękawia się więcej niż 2-3 pola.

· półstatyczna - polega na wolniejszym, ale również ustawicznym, przesuwaniu głowicy bezpośrednio nad ograniczonym polem zabiegu. W tym przypadku czasem zachodzi konieczność zmniejszania dawki, aby zapobiec ewentualnym uszkodzeniom mechanicznym.

Wskazania:.

• otyłość

• cellulit

• wprowadzanie składników preparatów

• usuwanie owłosienia.

Przeciwwskazania:

• nowotwory,

• czynna gruźlica płuc,

• nerwice wegetatywne,

• choroba naczyń wieńcowych,

• zakrzepowe zapalenie żył,

• stany po terapii rentgenowskiej,

• nie zakończony wzrost kości,

• stany gorączkowe i ciąża.

Bańka chińska

• Dobrze naoliwiony obszar zabiegu

• Przeciwwskazania:

• Kruche naczynia krwionośne

• Stany zapalne

• Nowotwory

• Gruźlica

• Podwyższona temperatura ciała

• Menstruacja

• Żylaki

• Ciąża

• Przerwana ciągłość skóry

• Zaburzenia krzepliwości krwi

• Wysiękowe zapalenie stawów

• Obrzęki niewiadomego pochodzenia

Fale radiowe

• Fale mikrofalowe, ciepło - pojawiają się w głębi skóry. Wykorzystywane do podgrzania mięśni, itd. Włókna się podgrzewają i zaczynają (Wat i Hz) podkurczać, np.: może się zmienić kształt twarzy.

• Wskazania:

• Leczenie defektów cery

• Skóra atroficzna, źle odżywiona

• Skóra zmęczona, „szara”

• Zmarszczki i bruzdy

• Skóra wiotka

• Podwójny podbródek

• Dla pobudzenia procesów metabolicznych w komórkach

• Przeciwwskazania:

• Choroby nowotworowe

• Choroby zakaźne (gruźlica)

Body wrapping – kompresyjne owijanie ciała

Drenaż limfatyczny

Specjalne działanie pompujące ruchów stosowanych przy drenażu limfatycznym pozytywnie wpływa na przepływ płynów łącznotkankowych i limfy. Kciuk i pozostała część dłoni wykonują ruchy koliste w tym samym lub w przeciwnych kierunkach. Wykonując ruch kolisty do przodu zwiększamy ucisk, cofając – stopniowo zwalniamy ucisk. Zawsze pamiętamy o stopniowym, płynnym zwiększaniu lub zmniejszaniu ucisku. Kolejność ruchów masażu musi odpowiadać kierunkowi przepływu limfy. Warunkiem jest opróżnienie węzłów chłonnych, aby umożliwić przepływ limfy.

Każdy masaż jest zamierzonym, lub nie, oddziaływaniem na przepływ limfy. Różnica między masażem a drenażem limfatycznym polega na tym, że masaż i wszystkie aktywne ruchy podrażniają tkankę, powodując przekrwienie i przy odpowiedniej sile ucisku wzrost przepuszczalności naczyń włosowatych. Zwiększa się przechodzenie płynów z krwi do tkanki, powstaje obrzęk. Jeżeli podrażnienie tkanki jest odpowiednio silne, dochodzi nawet do zwężenia naczyń limfatycznych, co powoduje silne zachwianie równowagi ciśnieniowej w tkance. Stosunek dopływu i odpływu płynów odpowiada za równowagę w tkance i tym różni się drenaż limfatyczny od przekrwienia, a jedynie znajdujący się w tkankach płyn zostaje przemieszczony.

Istnieje duże zainteresowanie wykorzystaniem aparatów kompresyjnych do masażu. Dzisiejsze aparaty składają się z jednego kaftana zabiegowego z pojedynczymi komorami zachodzącymi na siebie. W ten sposób wywoływana jest płynna fala powietrza nieustannie przesuwająca się po masowanej powierzchni. Z technicznego punktu widzenia odbywa się to następująco: do poszczególnych komór kolejno wtłaczane jest powietrze, przy czym następna komora może być napełniona dopiero wtedy, gdy w poprzedzającej wytworzyło się zaprogramowane ciśnienie. Gdy wszystkie komory zostały napełnione, ciśnienie zostaje zwolnione i pompowanie rozpoczyna się od nowa. Szybkość, z jaką mają napełnić się komory, musi być sterowana. Zabieg można wykonywać jednocześnie na obu kończynach.

Urządzenia kompresyjne stosujemy przede wszystkim w obrębie większych partii ciała, takich jak kończyny, brzuch, biodra, np.: przeciwko cellulitis, otyłości i do wspomaganie innych zabiegów z użyciem aparatów. Manualnego drenażu limfatycznego nie można zastąpić tymi urządzeniami, mogą one go jedynie uzupełnić. W trakcie wykonywania drenażu limfatycznego za pomocą aparatów kosmetycznych nie dochodzi do opróżnienia węzłów chłonnych, należy, więc uczynić o wcześniej metodą manualną. Metody tej nie można stosować na mniejszych partiach ciała np. na twarzy.

Masaż antycellulitowy

Cellulit to chorobowo zmienione komórki tłuszczowe.
Złe krążenie limfy oraz krwi powoduje zaleganie toksyn w komórkach, co w konsekwencji prowadzi do zachwiania gospodarki lipidowej i metabolicznej.
Aby poprawić stan zdrowia i urody musimy działać na wielu poziomach:

• drenaż limfatyczny,

• poprawa krążenia,

• detoksykacja organizmu

• kuracje hormonalne

Manualny masaż antycellulitowy przeprowadza się przy wykorzystaniu specjalistycznych technik masażu oraz wykonuje na kremach i olejkach zawierających składniki aktywne, co pozwala na odwrócenie powstałej reakcji chemicznej. Chorobowo zmienione komórki tłuszczowe tworzą trójglicerydy i „atakują" naczynia krwionośne, co jednocześnie osłabia tkankę łączną. Następuje polimeryzacja. „Uwięzione" komórki tłuszczowe otoczone są włóknistymi węzłami.
Aby odwrócić to zaistniałe zjawisko potrzebna jest współpraca: lekarza, dietetyka i masażysty, którzy wspólnie dobiorą terapię.
Od osoby dotkniętej cellulitem wymaga się często zmiany trybu życia i diety. Systematyka i współpraca to klucz do osiągnięcia zwycięstwa w tej walce.

Masaż antycellulitowy można połączyć z peelingiem, co pozwoli substancjom aktywnym przeniknąć w głąb.

Masaż próżniowy, ultradźwięki oraz elektrostymulacja są doskonałym uzupełnieniem masażu. Wspomagają „uwalnianie" i zmniejszanie się komórek tłuszczowych oraz ich spalanie, pobudzając pracę mięśni.

MASAŻ antycellulitowy modelujący polega na intensywnym ugniataniu i oklepywaniu obszarów dotkniętych cellulitem: uda, pośladki, brzuch. Zmniejsza symptomy "skórki pomarańczowej" uelastycznia i ujędrnia skórę. Poprawia ukrwienie i wzmacnia strukturę skóry zapobiegając jej wiotczeniu oraz wyraźnie wygładza skórę.
Cellulit - to miejscowe, złożone zmiany podściółki tłuszczowej. Proces tworzenia się cellulitu zapoczątkowują zaburzenia działania systemu blokerów wewnątrznaczyniowych. Stan ten pociąga za sobą kruchość naczyń kapilarnych i przesączanie się płynów, co w konsekwencji prowadzi do zaistnienia obrzęku.
W przypadku cellulitu (zwłaszcza stadium zaawansowanego) należy podejmować działania mające na celu poprawienie mikro-krążenia i natlenienia, co w konsekwencji doprowadzi do poprawy krążenia w naczyniach włosowatych i tkankach. MASAŻ stanowi efektywny środek wspomagający zabiegi przeciw cellulitowi. W dużej części zawdzięczamy to mechanicznej stymulacji mastocytów, pełniących zasadniczą rolę w stymulacji krążenia. Techniki masażu leczniczego znajdują zastosowanie oprócz tych stanów patologicznych również w zabiegach antystresowych, wypoczynkowych i relaksacyjnych. Jednym słowem, pozwalają odnaleźć właściwą równowagę psychofizyczną.
Czas zabiegu: 60 minut

Nawilżanie skóry i produkty nawilżające

Różne stany wody występujące w skórze

• Woda ulegająca migracji – zalicza się tu wodę w obrębie warstwy rogowej, należy dodać do niej wodę pochodzącą z nawodnienia warstw głębszych, związaną z hydrofilowymi koloidami przez słabe połączenia elektrostatyczne. Krąży i przechodzi przez różne warstwy naskórka.

• Woda nieulegająca migracji – ściśle związana z cząstkami biologicznymi

• Nawilżanie jest zjawiskiem złożonym

• Skóra właściwa zawiera proteoglikany, które zatrzymują duże ilości wody

• U niemowlęcia zawartość wody wynosi 80%, zmniejsza się z wiekiem, ale nieznacznie, jest jej 60% u osób starszych

• Zmarszczki powstają w wyniku zmiany struktury białek skóry właściwej niż w następstwie zmniejszania wody

Kinetyka przeznaskórkowa wody

• Woda w skórze właściwej stanowi rezerwę, przemieszczającą się na zewnątrz

• Gdy znajdzie się na powierzchni – odparowuje. Ustala się stały przepływ wody średnio 5 g wody/m²/na godzinę. Różni się w zależności od osoby:

• Od 8 do 10 g/m²/godzinę – skóra dobrze nawodniona

• W granicach 3 g/m²/godzinę – skóra jest niedostatecznie nawodniona i pojawia się sucha warstwa rogowa

Czynniki nawilżające

Poziom nawilżania jest uwarunkowany przez:

• Równowagę między dyfuzją a wyparowaniem

• Wartość przepływu

• Zdolność zatrzymywania wody przez warstwę rogową

• Jeśli nie mA równowagi między wyparowaniem a przepływem mówimy o wysuszeniu skóry

• Wzmożony przepływ wody chroni skórę przed wysuszeniem podczas gdy słaby – sprzyja wysuszeniu

Pojęcie utraty wody

• Przy przepływie 5g/m²/h utrata wody wynosi od 300 – 400 ml w ciągu doby. Jej ilość jest regularnie uzupełniana w wyniku mechanizmu dyfuzji, tak więc jej straty są regularnie kompensowane. Powinno się więc mówić o przepływie wody, a nie o jej utracie. Najczęściej mówi się o PIE (przeznaskórkowa utrata wody) lub o TEWL (transepidermal water lass)

• W niektórych stanach patologicznych kompensacja strat okazuje się niewystarczająca. Następuje naruszenie rezerwy wody skóry właściwej, z wyraźnymi zmianami wyglądu skóry (skóra obwisła)

• Np. obfite biegunki niemowlęce, nieprawidłowe leczenie moczopędne

Czynniki zewnętrzne

• Zimno, które powoduje spadek wydzielania łoju, co może prowadzić do wzrostu TEWL

• Wentylacja, która powoduje w istotny sposób wyparowywanie

• SPC – usuwają one płaszcz wodno lipidowy i część lipidów cementu międzykomórkowego, co powoduje wzrost przepuszczalności stratum corneum i ucieczkę wody

• Dermatozy, głównie łuszczyca. Zmiany przylegania korneocytów, co powoduje znaczący wzrost przepływu (20 do 30 g/m²/h)

Zatrzymywanie wody przez warstwę rogową

• Zdolność zatrzymywania wody przez warstwę rogową

• W efekcie nasila się gradient zawartość wody w warstwach naskórka, ponieważ wiadomo, że skóra właściwa zawiera 80% wody, a warstwa rogowa tylko 13%

• Wygląd skóry związany z zatrzymywaniem wody w warstwie rogowej i istnieją niewielkie możliwości odchyleń od tej średniej wartości

• Korneocyt jest bogaty w keratynę

• W jego otoczeniu znajdują się różnie substancje , zwłaszcza NMF (natural moisturisin factor – naturalny czynnik nawilżający), który stanowi mieszaninę substancji higroskopijnych, pozwalający korneocytom wiązać wodę

Skład NMF

• Wolne aminokwasy (40%), zwłaszcza serynę i cytrulinę

• Kwas pirolidowokarboksylowy lub kwas piroglutaminowy (PCA) (12%). Jest to substancja higroskopijna, która przechodzi z cyklizacji kwasu glutaminowego powstałego w wyniku rozkładu filagryny. Uwaga: u płodu filagryna pozostaje w stanie białkowym. Rozkład na aminokwasy następuje po urodzeniu, w środowisku tlenowym przy spadku wilgotności

• Mocznik (7%) – nie jest higroskopijny, ale modyfikuje strukturę chemiczną białek i osłabia miejsce wiązania wody. Nie działa bezpośrednio

• Mleczany (12%) są bardzo higroskopijne zatrzymują wodę w korneocytach

• Składniki mineralne (Cl, Na, K, Ca, Mg) (18%)

• Cukry (3,5%) fruktoza, glukoza, mannoza, galaktoza. Łączą się z białkami, tworzą obszary hydrofilowe.

• NMF pozwala zatrzymywać wodę, która przechodzi przez warstwę komórkową podczas dyfuzji

Aby zwiększyć nawilżenie skóry

• Spadek wyparowywania

• Wzrost zatrzymywania wody podczas jej przejścia przez warstwę rogową

Substancje nawilżające

• Błonotwórcze hydrofobowe

• Błonotwórcze hydrofilowe

• Substancje higroskopijne

• Składniki cementu międzykomórkowego

Hydrofobowe substancje błonotwórcze

• Substancje te zmniejszają odparowywanie wody przez efekt okluzyjny

• Mają charakter przeciwodwadniający

• W emulsjach W/O lub w produktach prawie bezwodnych

• W dużej ilości wykazują działanie ochronne

• Wzrost nieprzepuszczalności warstwy rogowej

• Węglowodory

• Wazelina – jest mieszaniną węglowodorów parafinowych (alkanów) z pogranicza stałego i ciekłego stanu skupienia w normalnych warunkach otoczenia – głównie są to dokozan i trikozan

• Olej wazelinowy – produkt głębokiej rafinacji kwasowej lekkich frakcji olejowych, zawiera węglowodory naftenowe

• Parafiny – mieszanina stałych alkanów (powyżej 15 atomów węgla) wydzielana z ciężkich frakcji o temperaturze wrzenia ponad 350^oC ropy naftowej, z frakcji smół wytlewnych z węgla brunatnego lub syntetycznie

• Ozokeryt – wosk ziemny

• Cerezyna – rafinowany wosk ziemny, używana do wyrobu świec, smarów, kremów, maści i jako materiał izolacyjny, chemicznie jest to mieszanina wyższych parafin

• Skwalen – składniki łoju, jest to węglowodór C₃₀

• Skwalan – nawodniona forma skwalenu

• Woski

• Wosk pszczeli – zwany żółtym , produkowany przez gruczoły woskowe, produkcja wosku zależy od jej wieku

• Wosk karnauba – jest naturalnym woskiem roślinnym pozyskiwanym z liści kopernicji, palmy Copernicia cerifera

• Wosk kandelila – jest oczyszczonym woskiem uzyskiwanym z liści wilczomlecza

• Estry WKT

• Syntetyczne substytuty wosków

• Woski mają silne właściwości okluzyjny

• Alkohole tłuszczowe

• Alkohol cetylowy, heksadekan–1- ol

• Alkohol stearynowy, oktadekan-1-ol

• Alkohol cetylostearylowy (jest to mieszanina)

• Płynne i syntetyczne estry kwasów tłuszczowych

• Mirystynian izopropylu – substancja zagęszczająca i natłuszczająca

• Palmitynian izopropylu – ester zmiękczający i ułatwiający zmieszanie składników komórkowych, stabilizuje

• Olej jojoba – ciekły wosk otrzymywany z nasion krzewu jojoba (Simmondsia cninensis, Buxus cninensis) w niskich temperaturach (poniżej 7^oC) może zastygać. Jest bardzo odporny na utlenianie i na ciepło (do 300^oC). Pochodzenie: Meksyk. Skład: palmitynian cetylu, skwalen, alkohole alifatyczne, fitosterole i bogaty w witaminę F

• Mogą tworzyć nieciągłe warstwy okluzyjne

• Silikony

• Hydrofobowe

• Używa się w produktach bezwodnych i w emulsjach

• Są mniej lub bardziej okluzyjne w zależności od typu

• Bezbarwne, bezwonne, obojętne chemicznie

• Odporne na działanie czynników atmosferycznych, O₂, H₂O, światła

• Mieszają się z surowcami tłuszczowymi m.in. olejami roślinnymi, estrami kwasów tłuszczowych, alkoholem cetylowym, masłem kakaowym

• Tworzą na powierzchni skóry film ochronny, nie utrudnia jej oddychania i jest odporny na zmywanie wodą

• Utworzony film pełni funkcje:

• Chroni skórę przed działaniem czynników zewnętrznych

• Zabezpiecza przed utratą wilgoci (zwiększa zawartość wody w warstwie rogowej, hamuje utratę tej wody w procesie fizjologicznego parowania)

• nie wpływają na zaburzenia gospodarki cieplnej organizmu

• są dobrymi protektorami skóry, nie powodują uczucia lepkości czy tłustości, bardzo dobre rozprowadzanie, łatwo dają się wcierać, wnikają w mieszki włosowe

• polepszają wnikanie substancji biologicznie aktywnych

• ze względu na małe napięcie powierzchniowe nie wywołują podrażnień

• zdolność tworzenia wodoodpornych warstewek, chroniących przy wykonywaniu tzw. ‘brudnych prac’

• ważne składniki wodoodpornych produktów promieniochronnych, wspomagają działanie filmów UV

• lepkość silikonów mało zmienia się wraz z temperaturą, preparaty zawierające silikony nadają się do stosowania w wysokich temperaturach

• w preparatach do pielęgnacji skóry

• działanie nawilżające, zmiękczające, wygładzające, ochronne

• brak uczucia lepkości i tłustości po zastosowaniu

• łatwiejsze rozprowadzanie

• zmniejszenie bielenia się kremów i logionów podczas ich rozprowadzania

• wodoodporność

Hydrofilowe substancje błonotwórcze

• maja dużą zdolność zatrzymywania wody

• zaliczamy do nich:

• makrocząsteczki biologicznie hydrofilowe

Makrocząsteczki biologiczne

• po odparowaniu wody pozostawiają na skórze ochronną warstwę

• są to zwłaszcza:

• kolagen – podstawowe białko strukturalne tkanki łącznej. Stanowi 25% wszystkich białek organicznych. Zbudowany z długich, spiralnych łańcuchów peptydowych, występuje 19 aminokwasów. Najważniejsze: prolina, arginina, lizyna, glicyna, hydroksyprolina, hydroksylizyna, ostatnie dwa nie występują w innych białkach

• kwas hialuronowy – glikozoaminoglikan (rodzaj polisacharydu), który występuje we wszystkich żywych organizmach i należy do najliczniejszej grupy związków mających identyczną budowę chemiczną u bakterii i u człowieka. Jest on wbrew nazwie biopolimerem a nie kwasem, w którym występują mery disacharydowe utworzone z kwasu D – glukuronowego i D – N – acetyloglukozoaminy. Kwas hialuronowy to związek, który wiąże wodę w naskórku. W skórze ludzkiej kwas ten jest składnikiem macierzy międzykomórkowej skóry właściwej.

• GAG (glikozoaminoglikany) – grupa związków chemicznych – polisacharydy, które są zbudowane z powtarzających się jednostek dwucukrowych, z których jedna reszta to zawsze aminocukier, a druga to kwas uronowy. Niemal wszystkie GAG zawierają dodatkowo grupę siarczanową. W połączeniu z białkami tworzą proteoglikany. GAG i proteoglikany stanowią elementy strukturalne organizmów żywych, mogą też pełnić rolę związków aktywnie biologicznych odpowiedzialnych za rozmaite reakcje.

• Chitozan – Poli (2 – deoksy – 2 – amino glukoza). Substancja organiczna, polisacharyd, pochodna chityny. Produkowany w procesie chemicznej deacetylizacji chityny. Z uwagi na swoje specyficzne właściwości, zwłaszcza chemiczne, molekularne, nadcząsteczkowe i biologiczne stanowi przykład polimeru o szerokim zastosowaniu. Mikrokrystaliczny chitozan charakteryzuje się szeregiem właściwości użytkowych:

• Wysoką wartością wskaźnika wtórnego pęcznienia

• Zdolnością do tworzenia błon polimerowych bezpośrednio z zawiesiny

• Wysoką adhezyjnością

• Kontrolowaną bioaktywnością

• Działaniem antybakteryjnym

• Biozgodnością

• Nietoksycznością

• Wysoką stabilnością w postaci zawiesiny

• Dobrą mieszalnością z szeregiem substancji, w tym polimerami

• Dużą reaktywnością chemiczną

Substancje hydrofilowe tworzące żele

• Substancje te spowalniają ucieczkę wody

• Karbopol – produkt polimeryzacji kwasu akrylowego CH₂=CH-COOH, sole karbopolu:

• Środki zagęszczające i dyspergujące (szampony, pasty do zębów)

• Stabilizatory emulsji, stosuje się je do wytwarzania żeli

• CMC (karboksymetyloceluloza)

• Sól sodowa karboksymetylowego eteru celulozy

• Biała lub kremowa

• Kłaczkowata, higroskopijna substancja

• Rozpuszczalna w wodzie z utworzeniem roztworu o dużej lepkości

• Obojętna fizjologicznie

• Spełnia różne funkcje w technologii postaci leku

• HEC (hydroksyetyloceluloza)

• Wytwarzana z celulozy, podstawowego polisacharydu wchodzącego w skład drzewa i roślin

• Stosowana głównie jako półsyntetyczny środek zagęszczający, jako wypełniacz, środek przeciwzbrylający i emulgator, konserwant

• Żel z aloesu – gęsta, przeźroczysta substancja, uzyskiwana z miąższu liścia aloesu (Aloe L.)

• Żele z galaktomannanów – polisacharydy zbudowane z mannozy i galaktozy, pochodzące z drzewa tara (Laesalipinia spinosa), rosnącego dziko w lasach Arabii, zwłaszcza w Peru w suchym klimacie w glebie piaszczystej i kamienistej

Niskocząsteczkowe substancje nawilżające

• Zapewniają efekt nawilżający lub higroskopijny

• Wiążą wodę w warstwie rogowej naskórka i na jej powierzchni

• Humektanty:

• Przede wszystkim alkoholowe wielowodorotlenowe:

• Gliceryna

• Sorbitol

• Gliceryna:

• Używana od dawna

• Jeden z najlepszych środków nawilżających

• Można ją stosować do preparatów w różnych proporcjach, np. Neutrogena do rąk zawiera około 36% gliceryny

• Poza właściwościami higroskopijnymi, gliceryna ma zdolność modyfikowania struktury lipidów międzykorneocytarnych, ułatwiając tworzenie warstw lamelarnych , zdolnych do wiązania wody

• Sorbitol:

• Forma handlowa jest 90% roztworem wodnym

• Podobnie jak gliceryna – silne działanie higroskopijne

• Składnik nawilżający

• Ma lepsze właściwości sensoryczne od gliceryny (gliceryna stosowana w wyższym stężeniu może dawać uczucie kleistości)

• NMF:

• Składniki NMF – stosowane osobno lub w mieszaninie

• Kwas pirolidowokarboksylowy (PCA)

• W formie soli sodowej lub potasowej

• Używany w stężeniu nie przekraczającym 2 – 3%

• Mleczan sodu lub amonu:

• 3 – 17%

• Mocznik:

• Nie jest higroskopijny, ale działając na struktury białkowe zwiększa zdolnośc do wiązania wody

• Mieszanina kwasu mlekowego i mocznika:

• 4 – 7%

• W mieszaninie tej kwas mlekowy stabilizuje mocznik i sam ma właściwości nawilżające

• Mieszaniny aminokwasów:

• Często łączone z cukrami

• Działają powierzchniowe

• Nawilżające

• Kompleksy nawilżające:

• To mieszaniny na ogół na bazie aminokwasów i cukrów z dodatkiem PCA i niekiedy humektantu

• Niekiedy stosuje się ‘syntetyczny NMF’

• Glikol propylenowy:

• To alkohol wielowodorotlenowy, który od dawna był uważany za środek nawilżający

• Jest zdolny do zmiany struktury części międzykomórkowego spoiwa lipidowego i zmniejszania w ten sposób spójności korneocytów, powodując wzrost przepuszczalności warstwy rogowej

• Jest używany jako enhancer (ang. Wzbogacać, poprawiać) przenikania i rozpuszczalnik ‘substancji aktywnych’

• W preparacie nawilżającym – w stężeniu dopuszczanym 1 – 5 %

• Nie stosuje się go w stężeniu przekraczającym 5% glikolu

Regulatory lipidowego cementu międzykomórkowego

• Stosowane w formach emulsji

• Prowadzi się obecnie badania nad fazą tłuszczową emulsji, starając się wybrać lipidy możliwie najbliższe składnikom cementu międzykomórkowego

• Ceramidy:

• Sfingolipidy złożone z połączenia nasyconego kwasu tłuszczowego i sfingozyny (alkohol aminowy)

• To lipidy polarne, których cechą szczególną jest układanie w warstwach lamelarnych w sposób identyczny do struktury błon komórkowych. Dlatego ich właściwości w powiązaniu ze szczególną budową pozwalają im łatwo wbudowywać się w struktury cementu międzykomórkowego

• Ceramidy używane jako substancje aktywne nie są pochodzenia zwierzęcego, ale roślinnego lub syntetycznego

• Fosfolipidy:

• Naturalnie występują w najgłębszych warstwach – ziarnistej, podstawnej, kolczystej zwane warstwą Malphigiego – żywą

• Inaczej fosfatydy lub fosfotłuszczowce to lipidy w których skład wchodzą:

• Glicerol

• Kwasy tłuszczowe

• Kwas fosforowy związany z zasadą azotową, np. choliną

• są one zastępowane przez lecytynę pochodzenia roślinnego, zwłaszcza lecytynę sojową

• oprócz właściwości typowych dla lipidów, wykazują właściwości emulgujące

• lanolina:

• wyciąg alkoholowy z łoju owczego

• jest pokrewna łojowi ludzkiemu i przez długi okres była jego najlepszym zamiennikiem

• stanowi mieszaninę estrów kwasów tłuszczowych ze sterolami (m.in. z cholesterolem)

• lanolina stosowana w farmacji (łac. Lanolinum FP VI, syn. Lanolinum anhydricum, Adeps Lanae anhydricus, Cera Lana) wysokiej jakości powinna charakteryzować się słabo wyczuwalną wonią i jasnożółtą barwą

• odchodzi się od niej coraz bardziej z powodu jej nieprzyjemnych właściwości sensorycznych i zastępuje się ją pochodnymi

• wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WNNKT)

• są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania bariery

• kwas linolowy – kwas cis, cis – 9, 12 – oktadekadienowy; C₁₇H₃₁COOH; C₁₈H₃₂O₂

• kwas linolenowy (ALA) – C₁₈H₃₀O₂

• brak WNNKT – suchość i szorstkość skóry w wyniku zwiększenia jej przepuszczalności

• np. niektóre wrodzone rybie łuski z niedoborem WNNKT są leczone olejem słonecznikowym

• α – hydroksykwasy

• zawierają w cząsteczce zarówno grupy hydroksylowe (-OH), jak i karboksylowe (-COOH)

• kwasy α – hydroksylowe zwane też AHA lub owocowymi, to grupa kwasów organicznych występujących naturalnie w przyrodzie – w owocach, warzywach, trzcinie cukrowej i kwaśnym mleku

• można uzyskiwać je też stosując metody chemiczne lub biotechnologiczne

• w preparatach kosmetycznych stosuje się kwasy:

• mlekowy

• glikolowy

• jabłkowy

• cytrynowy i inne

• najlepszym połączeniem jest mieszanina: ceramidy + WNNKT + cholesterol -> tworzące mieszaninę bardzo zbliżonego do lipidów cementu międzykomórkowego

Podłoża

• podłoża (emulsje) w większości mają właściwości nawilżające, bo zawierają:

• lipofilowe i hydrofilowe składniki nawilżające, pozostające na powierzchni skóry (tworząc warstwę okluzyjną), lub wnikające w głąb stratum corneum (warstwy rogowej) i niżej położonych warstw skóry (wbudowując się w strukturę cementu międzykomórkowego, tym samym wzmacniając barierę naskórkową i hamując TEWL i wpływają na rozmaite procesy metaboliczne

• skuteczność działania preparatów nawilżających zależy od składu zawartości substancji nawilżających, a czas działania może wynosić od kilku do kilkunastu godzin

Woda w aerozolu

• nie jest produktem nawilżającym

• ma działanie odświeżające na skutek szybkiego wyparowywania, ale doprowadza jednocześnie do odparowania wody z warstwy rogowej, powodując niewielkie wysuszenie skóry

• może jednak dawać efekt nawilżający, jeżeli natychmiast po rozpyleniu zastosuje się tłusty preparat

Należy pić 1,5 – 2 litrów wody dziennie!

Algi – zawartość aminokwasów jest zgodna z aminokwasami w ciele

Kosmetyki zawierające algi zalecane są przede wszystkim w pielęgnacji cer wrażliwych, suchych, podrażnionych. Jednakże ze względu na bogactwo mikro i makroelementów, a także witam, zabiegi kosmetyczne z algami polecane są właściwie dla każdej cery.

Algi, czyli inaczej glony, spotykane są w wodach całego świata. To ogólna nazwa dużej grupy organizmów wodnych. Mogą być różnej wielkości – od małych kilkumilimetrowych, do kilkumetrowych. W kosmetyce stosowane są od niedawna, ich skład jest ciągle badany. Dziś wiadomo, że zawierają dużo protein, węglowodanów, mikro i makroelementów oraz witamin. Mają silne działanie antyoksydacyjnie, oczyszczają organizm z toksyn i nadmiaru wody, pobudzają układ odpornościowy organizmu. Regulują także prace gruczołów łojowych.

Algi w kosmetyce znalazły szerokie zastosowanie, można znaleźć je w kremach, ampułkach, maseczkach, żelach i mleczkach kosmetycznych, są także składnikami żeli pod prysznic, szamponów i maseczek do włosów. Swoje szerokie zastosowanie algi zawdzięczają bogactwu składników odżywczych pochodzących prosto z mórz. Dla przemysłu kosmetycznego pozyskuje się algi z najczystszych wód, jednak coraz częściej uzyskuje się je w laboratoriach. Rośliny te mają różną barwę ze względu na swe pochodzenie. Algi mórz zimnych mają kolor brunatny, algi mórz ciepłych charakteryzują się czerwonym zabarwieniem.
W czym tkwi moc?
Algi bogate są z witaminy z grupy B. Witaminy te odgrywają bardzo ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu skóry. Wspomagają procesy w niej zachodzące, dzięki czemu skóra szybciej się regeneruje i jest lepiej odżywiona. Algi zawierają także witaminę E, znaną jako witaminę młodości, która znana jest ze swego działania antyoksydacyjnego. Zawarta jest w nich także witamina C, która wzmacnia ściany dużych naczyń krwionośnych, dzięki temu składniki odżywcze z alg są lepiej transportowane i wchłaniane przez skórę. W efekcie algi wykazują także działanie przeciwzapalne, dlatego też są polecane przy cerach suchych, podrażnionych.
Ze względu na specyficzną budowę tych roślin, składniki w nich zawarte są wyjątkowo łatwo przyswajalne przez skórę. Bogactwo minerałów w algach takich jak magnez, potas, wapń, jod, cynk, żelazo, miedź, fosfor i mangan, sprawia, że skóra może pracować prawidłowo. Bardzo łatwo zachwiać równowagę minerałów w organizmie, a już ich mały niedobór może powodować suchość skóry.

Algi zawierają ponadto alkohole cukrowe, które wykazują działanie nawilżające i regulujące pracę gruczołów łojowych. Dzięki temu naskórek pozostaje właściwie nawilżony i co ważne dzięki właściwościom ochronnym wilgoć ta pozostaje w naskórku. Bogactwo składników alg uzupełniają także mukoplisacharydy. Składniki te odpowiadają za prawidłową elastyczność skóry i zapewniają zatrzymanie wilgoci w skórze właściwej. Znany kwas hialuronowy to właśnie przedstawiciel tej grupy substancji silnie nawilżających. Związki te mają działanie hydrofilne, czyli potrafią wiązać wodę i utrzymać ją w skórze.

Algi potrafią także zapewnić prawidłowe nawilżenie naskórka dzięki temu, iż zawierają białka, które uzupełniają NMF, czyli naturalny czynnik nawilżający. NMF stanowi ważny element naskórka, jego niedobór powoduje przesuszanie skóry, wówczas jest ona narażona na szkodliwe działanie czynników zewnętrznych. W algach występuje także bardzo ważne białko - aosaina. Ma ona zdolność wiązania się z enzymem rozkładającym elastynę, dzięki czemu nie ma ona możliwości degradacji tego ważnego białka. Elastyna jest odpowiedzialna za elastyczność naszej skóry i zapewnia jej młody wygląd.

W algach zawarte są także polifenole, które mają silne działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne. Polifenole chronią także przed działaniem wolnych rodników. Glony zawierają także tłuszcze. Znajdują się w nich NNKT, czyli Niezbędne Nienasycone Kwasy Tłuszczowe, czyli tłuszcze, które są zdrowe i potrzebne do prawidłowej pracy skóry. Algi zawierają bardzo rzadko spotykany kwas linolenowy. Kwas ten uzupełnia warstwę lipidową naskórka, wzmacniając jego właściwości obronne. Kolejny ważny kwas w algach to kwas alginowy. Dzięki niemu algi mają działanie detoksykujące, gdyż wiąże on toksyny.

Niezastąpione w kosmetyce
Biorąc pod uwagę moc jaka tkwi w algach, popularność zabiegów algowych może tylko wzrastać. Zabiegi kosmetyczne z użyciem alg regenerują skórę, opóźniają procesy jej starzenia, nawilżają skórę i zatrzymują wilgoć w naskórku. Poprawiają elastyczność skóry, uszczelniają naczynia krwionośne, działają detoksykująco. Pomocne są w walce z wolnymi rodnikami, które niszczą komórki skóry. Dzięki budowie alg składniki w nich zawarte są transportowane przez naskórek aż do skóry właściwej. Jest to o tyle ważne, że większość kremów nie posiada takich umiejętności i odżywia tylko naskórek, bez skóry właściwej.

Algi łagodzą podrażnienia skóry, działają przeciwzapalnie, dzięki temu mogą być stosowane i na cerę suchą, wrażliwą,  jak i na cerę tłustą i podrażnioną. Zabiegi z algami polecane są także osobom przepracowanym, zmęczonym, przebywającym w pomieszczeniach klimatyzowanych. Czynniki te wpływają negatywnie na procesy zachodzące w skórze, przyspieszają procesy starzenia się skóry, a dzięki algom, skóra może zostać właściwie dotleniona, odżywiona a toksyny usunięte.
Algi znajdują zastosowanie w leczeniu egzemy, trądziku pospolitego i różowatego, przyśpieszają leczenie blizn. Doskonale sprawdzają się w terapii antycellulitowej, gdyż stymulują przemianę materii i dostarczają wielu mikro i makroelementów. Algoterapia sprawdza się także doskonale w leczeniu rozstępów.
W kosmetyce algi stosuje się w postaci sproszkowanej. Dzięki temu są wygodne w użyciu a ponad to ich sproszkowanie poprawia ich wchłanialność.
W salonach kosmetycznych, przy zabiegach typu welness, wykorzystuje się terapeutyczne właściwości alg, wody morskiej. Łączy się te zabiegi z działaniem błota morskiego i olejków aromatycznych. Zabiegi takie pozwalają na całkowitą odnowę biologiczną organizmu, łagodzą napięcie, stres, działają detoksykująco i pozwalają na wspaniały relaks.

Oferta zabiegów z użyciem alg w salonach kosmetycznych jest bardzo duża -  to m.in.: peelingi algowe ciała, masaże ciała kremami z algami, kąpiele w kapsułach Spa z algami. W pielęgnacji twarzy stosuje się maseczki algowe. Zaletą glonów jest fakt, iż można je stosować do każdego rodzaju cery. Polecane są i przy cerach tłustych, suchych i wrażliwych, także naczyniowych. Maski algowe można także polecić paniom w ciąży na całe ciało, szczególnie na okolice brzucha, ud i pośladków, gdyż nie działamy ciepłem i nie rozgrzewamy skóry, a bogactwo składników w algach wspaniale odżywi skórę, która w tym szczególnym okresie jest narażona na mikourazy i pęknięcia włókien kolagenowych i elastnowych.

Algi zawierają mnóstwo mikroelementów, witamin, a nasza skóra bardzo dobrze przyswaja składniki w nich zawarte. Aby można było zaobserwować efekt działania alg polecam wykonywanie takich zabiegów w serii 12-16 wizyt, w zależności od indywidualnych potrzeb skóry. Zabiegi takie dobrze wykonywać dwa razy w tygodniu. Połączenie algoterapii z właściwą dietą i aktywnym trybem życia sprawi, że na pewno poczujemy się zdrowsi.

Algi morskie:

Podwodny świat glonów czyli alg, tajemniczy i nie mniej zróżnicowany niż znana nam na co dzień roślinność lądowa, od wieków fascynuje ludzi zainteresowanych ich wykorzystywaniem.

Wśród glonów wyróżniamy ponad 30 tysięcy różnych gatunków. Część glonów jest bardzo drobna, wręcz mikroskopijnej wielkości, inne przybierają olbrzymie rozmiary, a kształtem przypominają wręcz podwodne zarośla lub krzaki. Glony rozwijać się mogą praktycznie w każdym środowisku wodnym, słodkim, słonym, zasolonym, stojącym lub płynącym.

W większości są samożywne, dzięki czemu są doskonałym źródłem pokarmu dla świata zwierzęcego. Zuwagi na duże wartości odżywcze, glony od dawna wykorzystywane są przez człowieka w niektórych regionach świata jako uzupełnienie codziennej diety i jako pasza dla zwierząt. Znalazły też swoje miejsce w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym oraz w kosmetyce.

ALGI MORSKIE I SŁODKOWODNE
Analiza alg (morskich i słodkowodnych) wykazała, że gromadzą one w sobie wszystkie minerały obecne w wodzie i to w postaci łatwo przyswajalnej przez człowieka. Możemy w nich znaleźć: cynk, fluor, fosfor, magnez, miedź, mangan, potas, wapń i żelazo.

Dodatkowo algi morskie obfitują w dużą ilość jodu i jest to podstawowa różnica między tymi rodzajami glonów. Duża zawartość jodu jest niekorzystna przy niektórych chorobach tarczycy, o czym należy pamiętać włączając algi do diety. Z drugiej strony przy niedobrze jodu w organizmie, algi morskie mogą działać korzystnie uzupełniając zapotrzebowanie na ten pierwiastek.

Algi (niezależnie od miejsca pochodzenia) zawierają również wiele witamin: beta-karoten czyli prowitamina A, witaminy z grupy B, witaminy C, E, K i PP. Algi są źródłem materii organicznej i jako takie są idealne do uzupełniania diety wegeteriańskiej, gdyż zawierają dużo białka niezbędnego do rozwoju organizmu człowieka i właściwego jego funkcjonowania.

Algi są również doskonałym źródłem aminokwasów tzw. egzogennych czyli takich, których nasz organizm nie potrafi produkować i dlatego musi pobierać z pożywieniem. A z aminokwasów zbudowane są wszystkie białka każdego żywego ustroju. W krajach Azji Południowo-Wschodniej algi morskie od dawna zajmują poczesne miejsce w codziennym wyżywieniu, jako źródło białka, witamin i minerałów, a niektóre z dań azjatyckich bez algi w ogóle tracą swój egzotyczny charakter.
ALGI NA NASZYCH STOŁACH
Algi gościmy w naszym jadłospisie prawie codziennie, nawet o tym nie wiedząc. Niektóre z nich są bowiem używane do produkcji dodatków znajdujących szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym jako substancje zagęszczające i żelujące, co wpływa korzystnie na wygląd i smak różnych artykułów spożywczych. Dlatego na większości kupowanych artykułów żywnościowych znajdujemy dziwnie brzmiące nazwy jak: alginian sodu, agar czy karagen lub symbole im odpowiadające.

Alginian sodu o symbolu E 401 jest to sól sodowa kwasu alginowego, otrzymywanego z wodorostów morskich. Jest bez smaku i zapachu oraz dobrze wiąże wodę i dlatego używany jest jako zagęstnik, substancja żelująca lub stabilizator do np. mas marcepanowych, nadzień owocowych, sosów sałatkowych, majonezów niskotłuszczowych, mrożonych przetworów rybnych, warzyw puszkowanych, koncentratów, sosów, dżemów, galaretek i marmolad, lodów, deserów, serków termizowanych. Alginian sodu dodawany jest jako substancja klarująca do soków, moszczy, piwa, wina czy miodów pitnych.

Agar o symbolu E 406 jest kolejną substancją żelującą pozyskiwaną z czerwonych glonów krasnorostów rosnących u wybrzeży Japonii. Agar również nie ma smaku i zapachu i coraz częściej używany jest zamiast żelatyny zwierzęcej, od której się odchodzi od czasu nagłośnienia choroby szalonych krów. Agar używany jest jako zagęstnik i substancja żelująca m. in. do produkcji napojów mlecznych nie fermentowanych, sosów sałatkowych, przetworów rybnych, ptasiego mleczka, galaretek, dżemów, marmolad, wyrobów ciastkarskich, a jako substancja klarująca do produkcji piwa. Jest również wykorzystywany w laboratoriach jako pożywka dla hodowli bakteryjnych lub dla hodowli tkankowych in vitro.

Trzecim z dodatków spożywczych opartym na algach jest karagen o symbolu E 407. Otrzymuje się go z czerwonych alg oceanicznych. Stosowany jest jako zagęstnik lub substancja żelująca m.in. do produktów mlecznych fermentowanych, sosów sałatkowych, wędzonych wędlin, dżemów, galaretek, lodów, śmietany, margaryn niskotłuszczowych, serków topionych, serków termizowanych, wyrobów garmażeryjnych. Jako stabilizator i emulgator karagen znajduje zastosowanie w mieszaninach masła i tłuszczów roślinnych i w deserach tłuszczowych w aerozolu.
ALGI JAKO ŹRÓDŁO SUPLEMENTACJI
Coraz większe zainteresowanie naturalnymi suplementami spowodowało zwrot ku ich naturalnym źródłom jakim niewątpliwie są algi morskie. Jednym z szerzej poznanych glonów jest zielononiebieska spirulina (łac. Spirulina maxima) dostępna bez recepty w naszych aptekach w postaci gotowych preparatów. Spirulina dostarcza pełnowartościowego białka, łatwo przyswajalnych minerałów i witamin, a zawarte w niej barwniki - chlorofil i fitocyjanina - wspomagają procesy trawienne, metaboliczne oraz oczyszczające organizmu. Poza tymi dwoma głównymi barwnikami, spirulina zawiera beta-karoten oraz cenne nienasycone kwasy tłuszczowe, głównie sprzężony kwas linolowy tzw. CLA.

Spirulina działa korzystnie na nasz układ immunologiczny, spowalnia procesy starzenia, zmniejsza negatywne oddziaływanie środowiska, działa osłonowo na błonę śluzową żołądka oraz wspomaga detoksykację organizmu, co może mieć duże znaczenie m.in. dla osób palących lub przyjmujących długotrwale leki. Spirulina polecana jest szczególnie dla wegetarian jako uzupełnienie białka. Jedyne przeciwwskazania do jej zażywania to ciąża, okres karmienia i wiek do lat 12, ponieważ nie była ona badana w tych grupach ludzi.

Drugą z alg dostępną w naszych aptekach bez recepty jest chlorella, która jest słodkowodnym glonem bogatym w białko i inne składniki odżywcze. Chlorella jest glonem jednokomórkowym, który bardzo szybko się rozmnaża, co ma podstawowe znaczenie w jej hodowli. Mówi się nawet, że dzięki niej można by częściowo zlikwidować problem głodu w wielu krajach świata. Jej największe spożycie notuje się w Japonii.

Zanim jednak chlorella w przyszłości zagości na dobre w naszym, swojskim jadłospisie jako produkt spożywczy, można uzupełniać nią dietę jako suplementem. Podobnie jak spirulina wzmacnia układ immunologiczny, korzystnie wpływa na pamięć i koncentrację, oraz działa detoksykacyjnie. Chlorellę można zalecać jako wspomaganie leczenia chorób reumatycznych, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, zaburzeń trawienia i wchłaniania oraz infekcji wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych.
ALGI W KOSMETYCE
Współczesna kosmetologia szeroko czerpie z odżywczych i pielęgnacyjnych właściwości różnych roślin, w tym od niedawna i z morskich alg, które zawierają liczne związki biologicznie czynne takie, jak:

• Witaminy z grupy B pobudzające regenerację naskórka

• Beta-karoten, witaminy C i E mające działanie przeciwutleniające, uszczelniające ściany naczyń krwionośnych i poprawiające wygląd skóry

• Minerały (cynk, fosfor, jod, magnez, miedź, mangan, wapń i żelazo) regulujące czynność skóry

• Aminokwasy egzogenne korzystnie oddziaływujące na nawilżenie skóry

• Białko aosaina opóźniające proces starzenia się skóry poprzez hamowanie enzymu rozkładającego włókna elastynowe

• Polifenole działające antyoksydacyjnie, również opóźniając starzenie skóry

• Węglowodany (mannit, mannitol, sorbitol) regulujące pracę gruczołów łojowych

• Omawiany już wyżej karagen działający nawilżająco

• Kwas hialuronowy i siarczan chondroityny również silnie nawilżający skórę

• Nienasycone kwasy tłuszczowe działające korzystnie na barierę lipidową skóry

• Agar używany jako zagęstnik do kosmetyków.

W kosmetykach z algami szczególnie ważne jest opóźnianie procesu starzenia skóry i jej regeneracja. Dlatego kosmetyki takie wskazane są dla osób narażonych na działanie szkodliwych wolnych rodników tlenowych związanych z paleniem papierosów, zanieczyszczeniami powietrza czy żyjących w permanentnym napięciu. Kojące działanie algi wykazują również na skórę łojotokową lub trądzikową ponieważ oczyszczają cerę.

Inne działanie alg w kosmetykach to rewitalizacja skóry poprzez aktywację syntezy kolagenu oraz redukcja cellulitu w wyniku pobudzenia przemiany materii w tkance tłuszczowej. Algi działają korzystnie nie tylko na skórę, ale i na -włosy, dlatego coraz częściej są składnikiem odżywek i innych kosmetyków przeznaczonych do ich pielęgnacji.

Jak pokrótce można było się zorientować mamy dla alg różnorodne zastosowania i możemy być pewni, że na tym nie skończy się ich wykorzystanie dla dobra człowieka. Kolejne lata na pewno poszerzą naszą wiedzę o tej grupie roślin i sprawią, że o algach usłyszymy jeszcze nie raz.

Algi w kosmetyce:

Lekarze i kosmetolodzy szukając związków bogatych w witaminy i mikroelementy, wspomagających funkcjonowanie organizmu i jednocześnie mogących poprawić wygląd naszej skóry, sięgnęli do głębin morskich. W morzu żyje bowiem ponad 500 tysięcy gatunków roślin i zwierząt. Jednym z cenniejszych darów morza okazały się algi, a właściwie – używając prawidłowej nazwy botanicznej – glony.

Algi to ogólna nazwa ogromnej grupy, najczęściej samożywnych, wodnych organizmów o bardzo zróżnicowanej wielkości: od kilku milimetrów do kilku metrów (wodorosty morskie). Różne odmiany alg są hodowane lub wydobywane z dna mórz, szczególnie z okolic Bretanii (Bretończycy nazywają algi "chlebem morza"). Coraz częściej pozyskuje się je również metodami biotechnologicznymi.
Skład chemiczny poszczególnych gatunków glonów jest różny i nie do końca dokładnie zbadany. Wiadomo, że organizmy te zawierają stosunkowo duże ilości protein, węglowodanów (głównie polisacharydy), witamin i mikroelementów. W skład ich może wchodzić też chlorofil bądź inny barwnik, nadający im charakterystyczną barwę (zieloną, czerwoną lub brązową). Algi grupuje się bardzo często właśnie w zależności od ich zabarwienia.
W wielu kulturach glony są tradycyjnym składnikiem jadłospisu. W Europie coraz częściej stosowane są jako środki uzupełniające pożywienie w postaci kapsułek, tabletek lub proszku. W krajach Dalekiego Wschodu kobiety od stuleci używały przyrządzone z alg preparaty do regeneracji wysuszonej, spierzchniętej, np. pod wpływem nadmiaru słońca czy wiatru skóry twarzy i rąk.
Badaniem i wytwarzaniem alg do celów kosmetycznych naukowcy zajmują się od niedawna. Jednym z pionierów tych badań jest prof. Claude Chasse, znany oceanolog, który podjął próby poznania ich składu chemicznego, określenia właściwości i sposobu wykorzystania. Jak się okazało, organizmy te mogą stanowić źródło najróżniejszych substancji interesujących dla kosmetyki.
Ze względu na zawartość witamin z grupy B (B1, B2, B5, B6, B12), które biorą udział w metabolizmie tłuszczy i białek, algi wykazują zdolność odnowy naskórka. Zawarte w nich witaminy E i C oraz ß-karoten wykazują działanie antyrodnikowe, wzmacniają ściany naczyń, aktywizują procesy zachodzące w skórze, poprawiają jej koloryt.
Mikroelementy obecne w różnych rodzajach alg, to głównie brom, cynk, jod, wapń, żelazo, miedź, magnez i mangan. Dzięki specyficznej budowie łatwo przenikają one przez barierę warstwy rogowej naskórka, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie skóry.
Algi mogą być także cennym źródłem białek, zawierających takie aminokwasy, jak alanina, aspargina, glicyna, lizyna, seryna. Związki te występują w NMF (natural moisturizing factor), czyli naturalnym czynniku nawilżającym, będącym składnikiem warstwy rogowej i nadającym skórze odpowiednie nawilżenie. Na szczególną uwagę zasługują glony zawierające w swoim składzie aosainę. Związek ten opóźnia proces starzenia skóry, ponieważ powoduje obniżenie aktywności elastazy – enzymu rozkładającego elastynę. Białko to występuje w skórze, gdzie odpowiada za prawidłowe jej funkcjonowanie, zapewniając odpowiednią elastyczność i gładkość.
Zawarte w algach węglowodany działają bakteriostatycznie, regulują pracę gruczołów łojowych (mannit, mannitol, sorbitol), nawilżają (karagen), poprawiają krążenie, stymulują przemianę materii (flukoidyna, laminaryna).
Obecne w algach mukopolisacharydy (MPS), głównie kwas hialuronowy i siarczan chondroityny, są substancjami silnie nawilżającymi skórę.
Na uwagę zasługują także zawarte w algach polifenole, posiadające właściwości antyoksydacyjne, antyrodnikowe i przeciwzapalne. Badania wykazały, że ekstrakt alg chroni ludzkie keranocyty i fibroplasty przed działaniem wolnych rodników, opóźniając tym samym procesy starzenia.
Lipidy występujące w glonach zawierają niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), w tym także kwas linolenowy, który wzmacnia barierę lipidową oraz likwiduje stany zapalne naskórka.
Biorąc pod uwagę zawarte w algach składniki można przypuszczać, że w praktyce kosmetycznej mogą one odgrywać coraz większą rolę, zwłaszcza w regeneracji skóry i opóźnianiu procesów jej starzenia się. Wykazują one bowiem dużą zdolność przenikania w głąb warstwy rogowej. Przeprowadzone badania potwierdzają, iż w trakcie liftingu wszystkie substancje czynne są wchłaniane i transportowane do skóry właściwej. Algi mają właściwości dotleniające i regenerujące. Wykazują zdolność napinania skóry, rozjaśniania cery, kojenia podrażnień.
Preparaty kosmetyczne zawierające wyciągi z alg morskich szczególnie polecane są do pielęgnacji cery osób często przebywających w suchych pomieszczeniach, narażonych na działanie skażonego powietrza wielkich miast, żyjących w ciągłym stresie. Czynniki te wpływają bowiem negatywnie na skórę, przyspieszając proces jej starzenia. Stosowanie preparatów zawierających glony może neutralizować skutki tych działań. Algi zaopatrują naszą skórę w witaminy, aminokwasy, elementy śladowe, proteiny i składniki mineralne, przez co regenerują tkanki i komórki i zapewniają jej prawidłowe nawilżenie.
Algi wchodzą w skład klasycznych kosmetyków, np. kremów, żeli, ampułek, maseczek kosmetycznych. Jako kosmetyczna substancja czynna wspomagają one procesy odnowy skóry. Badania wykazują, że po podaniu preparatu algowego widoczny jest efekt rewitalizujący, spowodowany pobudzaniem syntezy kolagenu. Preparaty takie wyróżniają się działaniem wybitnie regenerującym.
W kosmetyce szczególnie przydatne są algi sproszkowane do mikronowych rozmiarów. Proces mikronizacji sprawia, że biologiczna energia alg może być wykorzystana jeszcze bardziej efektywnie. Dzięki wielkości molekuł i szczególnej strukturze działają one osmotycznie i dlatego bardzo chętnie stosowane są w preparatach kosmetycznych.
W kosmetyce i farmacji wysoko ceni się także wiele innych właściwości alg, m.in. ich zdolność oczyszczania skóry i wchłaniania łoju. Stąd też preparaty zawierające je w swoim składzie stosuje się w celach leczniczych w schorzeniach dermatologicznych, takich jak egzemy czy trądzik pospolity. Kuracje przy pomocy alg łagodzą objawy łuszczycy. Dobre wyniki daje także zastosowanie ich do leczenia blizn.
Algi są także jednym ze składników preparatów antycelulitowych. Zwiększają one bowiem fizjologiczne działanie metaboliczne komórek. Obecny w wielu glonach kwas alginowy stymuluje przemianę materii i przyczynia się do usuwania złogów tłuszczu. Jednocześnie algi dostarczają organizmowi cennych składników mineralnych, takich jak potas, magnez, wapń i fosfor. Kosmetyczne preparaty zawierające je w swoim składzie stosowane są także ze względu na efekt drenażu tkanek. Algoterapia daje dobre wyniki w otyłości, przy rozstępach skóry na brzuchu i na piersiach. Algi stosowane są tu w postaci płynów i żeli kąpielowych oraz preparatów do masażu ciała. Mikroniowane algi morskie stosowane jako 100% okłady z alg morskich działają wyszczuplająco i detoksykująco.
Ze względu na własności algi wykorzystywane są także w odżywkach i żelach stosowanych do pielęgnacji oraz układania włosów.
Bardzo często zarówno w kosmetyce domowej, jak i profesjonalnej, wykorzystuje się algi zielone, które są bardzo dobrze tolerowane przez skórę. Rośliny te zawierają ponad 50 różnorodnych składników, dzięki czemu mogą zaopatrywać skórę w wiele ważnych elementów odżywczych.
Ekstrakt algi czerwonej stosowany jest w kosmetykach, które działają na skórę nawilżająco, oczyszczająco i łagodząco, wspomagają prawidłowe ukrwienie, redukują tłuszcz w tkance podskórnej. Produkty te poprawiają przede wszystkim stan cery: odwodnionej, z trądzikiem młodzieńczym oraz nadwrażliwej. Wyciąg z alg czerwonych, bogaty w pierwiastki, takie jak wapń, magnez, krzem, cynk gwarantuje także zdrowy wygląd włosów.
Preparaty zawierające w swoim składzie bogaty w składniki aktywne wyciąg z morskich wodorostów łagodzą podrażnienia skóry, wywołane np. działaniem promieni słonecznych, goleniem, czy depilacją. Zastosowanie tego rodzaju kosmetyków powoduje, że skóra staje się miękka i dobrze nawodniona. Szczególnie zalecane są dla cery wrażliwej.
Preparaty z wyciągiem z alg hawajskich działają kojąco, regulują naturalną równowagę, wzmacniają barierę ochronną skóry. Przywracają one cerze świeżość i naturalny wygląd, nie powodując przy tym podrażnień.
Obecnie dość często łączy się w produktach kosmetycznych właściwości roślin lądowych i morskich. W zależności od przeznaczenia kosmetyku oraz rodzaju skóry, do której preparat jest skierowany, stosuje się razem z algami olejki eteryczne, wyciągi z kwiatów, witaminy czy inne substancje biologicznie aktywne.
I tak kompleks zawierający DNA oraz wyciąg z alg morskich i małży doskonale i trwale nawilża, lekko napina skórę, wygładza i uelastycznia ją, zapobiega wiotczeniu i opóźnia pojawienie się zmarszczek. Stymuluje także procesy biochemiczne komórek skóry. Zmniejsza obrzęki i ciemne zabarwienia pojawiające się pod oczami. Szybko osiągany efekt wizualny zawdzięcza się tu dzięki łatwemu przenikaniu kompleksu przez naskórek.
Algi zawierają duże ilości elementów śladowych, a nasza skóra szybko reaguje na terapię preparatami zawierającymi je w swoim składzie. Jednak dla uzyskania długotrwałych rezultatów najbardziej wskazane jest doustne przyjmowanie preparatów z tych niezwykłych glonów. Stosowane zewnętrznie oraz przyjmowane doustnie mogą w sposób widoczny poprawiać stan naszej skóry i włosów.

Peeling ciała

• Szafirowy – alternatywa mikrodermabrazji, sproszkowany szafir,

• solny (morska sól).

Efekt:

• Poprawia cyrkulację krwi,

• Przyspiesza przemianę materii,

• Pobudza naturalną regenerację komórek,

• Głęboko oczyszcza pory

• Kremowy (jojoba) masaż rozgrzewający na skórze

• Bioaktywny peeling algowy

• Cukrowy

• Wskazania:

• Szorstki, zrogowaciały naskórek

• Zmarszczki

• Wiotkość skóry

• Trądzik pospolity

• Zaskórniki

• Rozszerzone pory

• Blizny po trądzikowe

• Rogowacenie przymieszkowe

• Przebarwienia

• Przeciwwskazania:

• Liczne znamiona melanocytowe

Maski na ciało (borowinowa, gipsowa, błotna, algowa)

Maski na ciało to zabieg, którego wymaga prawidłowa pielęgnacja skóry suchej i zmęczonej. Maseczki korzystnie wpływają na wygląd skóry, jej nawilżenie oraz złuszczenie martwego naskórka – w zależności od tego, jaki rodzaj maseczki wybierzemy. Na rynku dostępne są różne kosmetyki do ciała w postaci maski na ciało. Zawierają różne składniki pielęgnacyjne, m.in.: algi morskie, miód, czekoladę oraz wyciągi z owoców. Tego rodzaju zabiegi na ciało doskonale nadają się do każdego rodzaju cery. Maseczki ujędrniające,przeciwzmarszczkowe czy przeciwcellulitowe można wykonać samodzielnie w domu lub udać się do salonu kosmetycznego (tam są dostępne np. profesjonalne maseczki z alg). Efekt jest zadowalający, a skóra odprężona i odżywiona.

Zabiegi na ciało i twarz cieszą się dużą popularnością w gabinetach odnowy biologicznej. Mają szerokie zastosowanie i są przeznaczone dla każdego rodzaju skóry. Cera wrażliwa i podrażniona wymaga indywidualnego podejścia – warto udać się do kosmetyczki, która podpowie, jak dbać o cerę wrażliwą. Niewątpliwie, każdy rodzaj skóry wymaga nieustannego nawilżania i odżywiania.

Zabiegi na ciało sprawiają, że skóra zaczyna lepiej oddychać i czujesz się zrelaksowana i wypoczęta. Maski na ciało oferują różnorodność form składników odżywczych – od prostych błot i maseczek z alg, po „owocowe nektary” o atrakcyjnych zapachach. Są również dostępne preparaty typu peeling i serum, które są polecane do pielęgnacji ciała. Mogą być stosowane w dwojaki sposób: gdy z maską zostajesz owinięta w folię i ogrzana pod specjalnych kocem lub relaksujesz się w nowoczesnej kapsule.

W gabinecie kosmetycznym każda kobieta znajdzie coś dla siebie. Oczywiście można przygotować taki zabieg w domu. W tym celu należy zakupić specjalną folię i produkt, z którego wykona się maskę. Jeżeli chcemy nawilżyć skórę, najlepiej kupić olejek jojoba czy wypróbować maseczki z miodu. Do cery tłustej idealnie nadają się aloes i ogórek. W sklepach dostępne są również gotowe maski, np. z alg morskich i błota.

Zabieg dostarcza organizmowi mikroelementy i aminokwasy, które odgrywają ważną rolę we wzmocnieniu tkanki łącznej i rozbiciu toksyn zalegających w skórze. Oto maski na ciało, które są najczęściej stosowane podczas zabiegów kosmetycznych:

• Maseczka z alg i morskiego błota – jest stosowana jako zabieg drenującyna brzuch, uda i pośladki. Głównym celem zabiegu jest wyszczuplenie, ujędrnianie i intensyfikacja procesów detoksykacji ciała. Poprzez dużą ilość składników aktywnych, głównie pochodzenia morskiego, takich jak: morskie błoto, ziemia okrzemkowa, uzyskujesz bardzo dobre nawilżenie, regenerację, poprawę mikrocyrkulacji krwi oraz wzmocnienie warstwy hydrolipidowej skóry.

• Maska ujędrniająco-antycellulitowa – skutecznie walczy z cellulitem, oczyszcza skórę, poprawia naturalną równowagę wodno-lipidową oraz przyczynia się do szybkiej likwidacji grudek tłuszczowych, skutecznie regeneruje naskórek.

• Maska z pestkami żurawiny – jest używana do zabiegów regenerujących, delikatnie usuwa martwe komórki skóry i stymuluje produkcję nowych, dostarcza skórze wilgotności i stymuluje powstawanie kolagenu, przywraca równowagę warstwy lipidowej oraz naturalne pH skóry.

• Maska arbuzowa – jest polecana w walce z cellulitem. Zabieg ma za zadanie poprawić ukrwienie skóry, ujędrnić i zredukować martwy naskórek.

• Maska czekoladowa – jest szczególnie polecana osobom o skórze zmęczonej, atopowej oraz takiej, która była wystawiona na intensywne działanie promieni słonecznych. Bezpośrednio po nałożeniu maska daje efekt lekko chłodzący i pachnie czekoladą.

Zabiegi na ciało i maseczki na twarz można stosować do każdego rodzaju skóry i w każdym wieku. Kobietom poleca się stosowanie maski w zabiegach antycellulitowych, w zabiegach usuwania wody z ciała oraz w trakcie specjalnych kuracji zapobiegających starzeniu się skóry. To najlepsze sposoby na to, jak dbać o ciało przez cały rok. Mogą być wykonywane na całe ciało lub poszczególne jego części, np. brzuch, uda, pośladki.

Maska borowinowa – redukuje cellulit, posiada właściwości wyszczuplające i liftingujące,  zmniejsza obwód partii ciała poddanych kuracji, napina i ujędrnia skórę. Aktywizuje eliminację tkanki tłuszczowej oraz reguluje procesy metaboliczne, dzięki czemu wygładza nierówności, przywraca pożądaną spoistość skóry i zmniejsza objawy cellulitu. Działa przeciwzapalnie, stymuluje mikrokrążenie i wzmacnia naczynia włosowate. Ułatwia eliminację toksyn i zmniejsza obrzęk. Posiada silne właściwości nawilżające i regenerujące.

Maska gipsowa - Maska gipsowa termiczna przeznaczona jest do cery dojrzałej w utratą elastyczności, wymagającej silnej regeneracji i ujędrnienia. Doskonale sprawdza się również do zabiegów modelujących biust i pośladki. Poprawia absorpcję składników aktywnych zawartych w preparatach stosowanych przed maską.

Głównym składnikiem maski jest siarczan wapnia, który w kontakcie w wodą inicjuje reakcję egzotermiczną, w trakcie której wydziela się ciepło oddawane skórze. Temperatura pod maską wynosi ok. 40°C. Powoduje to rozszerzenie porów i naczyń włosowatych, co sprzyja wnikaniu substancji aktywnych w głąb skóry.

Przeciwwskazaniem do zastosowania masek gipsowych (głownie twarz):

• rozszerzone naczynia krwionośne

• trądzik różowaty

• klaustrofobia

• alergia

• trądzik

• uszkodzenia skory

• trudności w oddychaniu

W przypadku choroby tarczycy maski nie stosujemy na szyje.

O co pytać klientkę przed zabiegiem na ciało?

• Czy jest na coś uczulona – zabiegi obejmują duże powierzchnie skóry, a reakcje uczuleniowe na preparaty zawierają często występujące alergeny wykluczają przeprowadzenie zabiegu.

• Czy pali papierosy – nikotyna jest używką. Całościowe zabiegi kosmetyczne pobudzą przemianę materii, a nikotyna ma działanie hamujące. Transport tlenu do komórek jest znacznie ograniczony, wcześniej tworzą się złogi w naczyniach krwionośnych, a ogólna kondycja jest mocno zachwiana.

• Stan zdrowia – choroba często wyjaśnia ogólnoustrojowe problemy i w wielu przypadkach wyklucza terapię kosmetyczną, np.: choroby serca wykluczają ożycie prądu, zakrzepica – wykonanie zabiegu na nogach, a zaburzenie równowagi nerwowej – stosowanie prądu pobudzającego.

• Przebyte operacje – Blizny mające mniej niż pół roku nie powinny być poddawane zabiegom.

• Nadciśnienie tętnicze – gimnastyka, gimnastyka wodna, głębokie ciepło, zabiegi z użyciem prądu, sauna, masaże – mogą podnosić ciśnienie krwi, więc dla klientów z nadciśnieniem są zabronione.

• Ryzyko powstania nowotworów – Pytanie to powinno paść w trakcie przeprowadzania oceny zwłaszcza, jeżeli klient poddawany był już operacjom z tego powodu. Należy wówczas poprosić o zaświadczenie lekarskie pozwalające na konkretne zabiegi. Także wówczas, gdy nowotwór był łagodny, lepiej zabezpieczyć się stosownym zaświadczeniem lekarskim.

• Ciąża – wyklucza wykonywanie jakichkolwiek zabiegów na całym ciele. Niektóre kobiety chcą zapobiegawczo wzmocnić tkankę łączną. W takim przypadku należy zalecić codzienny masaż szczotką i nacieranie skóry olejkiem, inne zabiegi są wykluczone.

• Środki przeczyszczające – są katastrofą dla jelit i wchłaniania pożywienia. W znacznym stopniu zakłócają perystaltykę i florę jelit. Warunkiem stosowania jakichkolwiek zabiegów kosmetycznych jest uregulowanie trawienia, tzn. przywrócenie naturalnych procesów. Także w tym przypadku zaleca się pomoc lekarza.

• Odżywianie – charakter jadłospisu (jednostronny, mieszany, dobry lub słaby jakościowo, długi czas gotowania, itd.) i porę głównego posiłku. Osoby czynne zawodowo spożywają go wieczorem. Posiłki wieczorne powinny zawierać mało kwasów i być lekko strawne. Ważne są też nawyki klientki dotyczące picia. Organizm potrzebuje dziennie 2 do 2,5 litra płynów, nie należy pić jednak dużej ilości soków owocowych i wód mineralnych bogatych w sód i azotyny.

• Brak ruchu – lub jego ograniczenie powodują zwiotczenie mięśni. Dochodzi do zniekształcenia sylwetki, także u osób o idealnej masie ciała. W przypadku nadwagi dochodzi do tego otłuszczenie brzucha, bioder i ud. Zabiegi kosmetyczne musi uzupełniać aktywność fizyczna i regularny ruch.

• Części metalowe – znajdujące się w ciele to temat szczególny. Jeżeli klient ma założony rozrusznik serca, nie wolno u niego stosować prądu. Jeżeli klientka stosuje spiralę antykoncepcyjną, nie należy stosować zabiegów z użyciem prądu stałego, ponieważ będzie on przepływał przez miedziany drut. Nie należy używać prądu jeśli kości są zespolone metalowymi nitami, płytkami czy śrubami, ponieważ mogą nastąpić zmiany w tkance blizn lub okostnej.

• Wzrost, masa ciała i wiek, BMI

• Stan skóry – zawartość tłuszczów, wilgoci, jędrność skóry, napięcie mięśniowe, ukrwienie, stopień zrogowacenia i zmiany.

---

1. 1 Hz - herc jest częstotliwością zjawiska okresowego, które powtarza się cyklicznie co sekundę.

   Herc równa się jednemu cyklowi na sekundę, wielokrotność tej jednostki wyraża się w układzie dziesiętnym przez dodanie nastę~ujących oznaczeń przedrostków: kiloherc (1 kHz = 103 = 1000 herców), megaherc (1 MHz = 10 = 1.000.000 herców).↩