Czym się charakteryzują dzieci z tego typu inteligencją:

Inteligencja intrapersonalna (intuicyjna)

Ten rodzaj inteligencji wiąże się z wiedzą o sobie samym i oznacza zdolność do patrzenia na świat z własnego punktu widzenia, rozpoznawania własnych uczuć i emocji. Pozwala na osądzanie ich i wykorzystanie w autokontroli. W połączeniu z inteligencją interpersonalną pomaga wybrać najlepszą drogę w życiu.

Osoby z rozwiniętą inteligencją intrapersonalną posiadają tzw. „mądrość życiową”, intuicję, wewnętrzną motywację i silną wolę do działania. Takie osoby są nieco skryte,wolą pracę w samotności, bywają wstydliwe.

Dzieci o mocnej inteligencji intrapersonalnej są indywidualistami, są odpowiedzialne, znają swoje mocne strony, budują wewnętrzną motywację. Nie boją się trudnych pytań i chętnie podejmują ryzyko. Lubią znać opinię innych, którą potem analizują, poszerzając swoje horyzonty myślenia. Nie porzucają swoich ambicji i nie rozpamiętują porażek i słabości.

Najlepszym sposobem rozwoju dziecka posiadającego dobrze rozwiniętą inteligencję intrapersonalną, jest stworzenie mu optymalnych warunków, w których samo decydowało o zakresie pracy, tempie jej wykonywania.Takie dziecko musi mieć możliwość doświadczenia samodzielnej nauki. Poszukuje „swojego” miejsca.

INTELIGENCJA INTERPERSONALNA

 

Inteligencja interpersonalna zwana także społeczną zawiera w sobie cechy wszystkich pozostałych typów inteligencji. Nierozerwalnie wiąże się z inteligencją emocjonalną, na którą oprócz umiejętności społecznych, składają się zdolność samokontroli, samokreacji i wglądu we własne emocje. Jej podstawa to zdolność rozumienia innych i empatia oraz zdolności do postrzegania cech różnicujących ludzi. Pozwala ona na bezbłędne wychwycenie zmian nastroju, motywacji, zachowania i intencji. Prowadzi ona do umiejętności współdziałania, tworzenia dobrych relacji, przywództwa i solidarności.

Rozwija się ona już od pierwszych chwil po urodzeniu dzieci więzi rodziców z dzieckiem. Od tych pierwszych kontaktów zależą w dużym stopniu późniejsze sukcesy w życiu zawodowym i rodzinnym.

 

Dziecko z rozwiniętą inteligencją interpersonalną:

• jest asertywne;

• komunikatywne;

• łatwo nawiązuje i utrzymuje kontakty społeczne;

• potrafi współpracować;

• ma zdolności przywódcze i umiejętności mediacyjne;

• charakteryzuje je łatwość poznawania, rozumienia myśli, uczuć, poglądów i zachowań innych ludzi;

• potrafi się przedstawić, zna swój adres zamieszkania;

• organizuje zabawy i współdziała z dziećmi;

• uczestniczy w planowaniu działań i zgodnie z planem wykonuje zadania;

• dostrzega wartości: dobro, piękno, odwaga, prawda, przyjaźń, tolerancja;

• rozpoznaje emocje, takie jak: radość, smutek, strach, złość i określa sytuacje będące ich źródłem;

• rozwiązuje konflikty w ugodowy sposób;

• radzi sobie samodzielnie w sytuacjach życiowych.

 

Rozwijanie zdolności z zakresu   inteligencji  interpersonalnej:

• zachęcanie do częstych kontaktów z innymi ludźmi;

• uczenie dobrych manier;

• wspólne zabawy wymagające współpracy;

• opowiadanie bajek uwrażliwiających na krzywdę innych, uczenie empatii;

• stymulacja do prac społecznych/ wolontariatu;

• włączanie w prace organizacyjne;

• intensyfikacja pracy w parach i grupach;

• powierzenie odpowiedzialnej funkcji;

• umożliwianie postrzegania świata z różnego punku widzenia;

• poszerzanie horyzontów myślowych i światopoglądowych.

Przykłady działań praktycznych rozwijających inteligencję interpersonalnej:

• gry zespołowe rozwijające umiejętności społeczne;

• odgrywanie scenek, udział w przedstawieniach;

• wcielanie się w różne postaci;

• reklama siebie – dziecko wyobraża sobie, że jest jakimś produktem, który najlepiej odzwierciedla jego temperament i osobowość, np. samochodem określonej marki, jogurtem, napojem energetyzującym, a następnie wykonuje plakat reklamowy „samego siebie”, podkreślając walory „zakupu”. Każde z dzieci po kolei prezentuje własne pomysły na autoreklamę.

• opowiadanie bajek uwrażliwiających na potrzeby innych;

• włączanie dziecka w akcje charytatywne;

• rozmowy o przyjaźni, o tym, co trzeba robić dla przyjaciela i czego wymaga przyjaźń;

• pokazywanie dziecku pozytywnych bohaterów i omawianie wzorów;

• uczenie mówienia konkretnego i zrozumiałego – „Powiedz to dokładnie”;

• zwracanie uwagi na miny i sposób wyrażania uczuć przez dorosłych;

• „Jakie to uczucie” – zabawa w fotografie – odgadywanie, jakie emocje wyraża dane zdjęcie;

• „Co można zrobić aby się nie kłócić” – rozwiązywanie konfliktów;

• rebusy – mowa ciała za pomocą sygnałów pozawerbalnych;

• zachęcanie dziecka do rozmów z różnymi osobami pojawiającymi się w ich życiu;

• odnoszenie się do dziecka z takim szacunkiem i tak uprzejmie, jak chciałbyś aby ono traktowało ciebie i innych.