2. Jak przedłużyć trwałość kwiatów ciętych

Związki chem. przedłużające trwałość kwiatów ciętych:

- azotan srebra - ogranicza rozwój mikroflory; działa antagonistycznie do etylenu

- estry 8-hydroksychinoliny : siarczan i cytrynian- mają działanie bakteriobójcze; zapobiegają powst. blokady fizjologicznej dzięki wł. chelatowania jonów metali, co modyfikuje procesy enzymatyczne; obniżają pH, co ogranicza rozwój mikroflory i ma wpływ na aktyw. enzymów; antytranspiranty, powodują zamykanie szparek

- podchloryny - zwalczają mikroorg.

- cukier - jest substratem oddychania,antytranspirant, powoduje zamykanie szparek; subs.osmotycznie czynna, ma wpływ na utrzymanie turgoru; powstrzymuje zmiany wł.bł.cytoplazm.

- tiosiarczan srebra (STS) - zabezpiecza kwiaty przed etylenem

- 1-MCP - zabezpiecza kwiaty przed etylenem

Związki te wchodzą w skład różnych pożywek produkowanych przez firmy. Pożywki te można podzielić na 3 serie:

- pierwsza - zawiera związki grzybo- i bakteriobójcze, nie zawierają substancji odżywczych, mają zwiększyć pobieranie wody przez kwiaty. Stos. przez producentów.

- drugie - zawierają śr. dezynfekujące i nieco subs. odżywczych. Stos. przez hurtowników i detalistów.

- trzecie - zawierają większą ilość cukrów niż poprzednie. Stos. w kwiaciarniach i przez nabywców.

Zabiegi stosowane przez producenta w celu przedłużenia trwałości kwiatów ciętych:

- przywracanie turgoru - kwiaty wstawia się do ciepłej zakwaszonej do pH 3-3,5 wody i umieszcza się je w chłodni na kilka, kilkanaście godzin

- kondycjonowanie - kwiaty wstawia się do roztworu o stosunkowo wysokim stężeniu cukru i zawierającym substancje zabezpieczające przed etylenem i wstawia do chłodni na 4-24 godz.

- impregnacja - końce pędów traktuje się roztworem azotanu srebra przez 5-10min.

Przedłużanie trwałości kwiatów ciętych przez nabywcę:

- przycinanie pędów pod wodą

- zaparzanie końców pędów

- mycie wazonów i zmiana wody

-trzymanie z dala od źródeł egzogennego etylenu

- stosowanie pożywek

4. Wpływ pochodzenia roślin na wymagania uprawowe.

Dla lepszego usystematyzowania roślin pod względem użytkowym przyjęto dla potrzeb ogrodnictwa ozdobnego podział na VIII obszarów geograficzno-roślinnych. Znajomość miejsca pochodzenia danej rośliny umożliwia dostosowania warunków uprawy w szklarni do jak najbardziej optymalnych i takich jakie występują w miejscu pochodzenia.

I tropikalny las równikowy – dżungla

Dieffenbachia

Monstera

Philodendron

Catteya

Dendrobium

Oncidium

II sawanny

Rośliny stąd się wywodzące mają rozbudowany i głęboki system korzeniowy. Występują tu także sukulenty.

pochodzą stąd liczne gatunki : Coreopsis, Tagetes, Ziania, Ipomea, Convulvulus, Dalia, Clivia, Hameanthus, Amarylis

III lasy laurolistne

Laur kanadyjski i szlachetny, mirt pospolity, berberysy, magnolie, aukuba, Gardenia Klematis, Hedera, Vitis, Araukaria, Areca, Howea, Primula. Na pniach często spotyka się epifity (Tilandsia usneoides), Epidendrum, Oncidium, Peperomia.

IV lasy twardolistne

Klematis viticella, Humulus lupulus, Lavendula, Thymus vulgaris, Tulipa vulgaris, Narcisus poeticus, Muscari neglectum, Helichrysum, Nigeklla, Salvia, Matthiola, Calendula

V stepy i prerie

z rodzin: Liliaceae, Iridaceae, Fritillaria, Tulipa, Iris, Adonis, Corydalis, Anemone

VI lasy liściaste

Hedera helix, Clematis vitalba, Humulus lupulus, Anemone, Convallaria, wrzosowate I jaskrowate

VII lasy iglaste

wzosowate, żywotniki, tuje, choiny kanadyjskie – kseromorficzna budowa ograniczająca transpiracje

VIII półpustynie i pustynie

Crassulaceae, Euphorbiaceae, Aizoace (Echeveria, mamilaria,Opuntia, Aloe, Kalanchoe)

Rośliny pokojowe najlepiej rozwijają się w warunkach zbliżonych do ich środowiska naturalnego. Rośliny wnętrza zwykle dobrze znoszą warunki klimatyczne latem, niektóre można nawet w tym czasie wystawiać w doniczce do ogrodu ale zimą trzeba je bezwzględnie trzymać w ogrzewanym pomieszczeniu.

Rozwijając się w określonym środowisku poszczególne grupy roślin przystosowały się do bardzo różnych warunków oświetlenia w zależności od położenia geograficznego i cech stanowiska.

Rośliny dzieli się zwykle na trzy duże grupy:

1)rośliny wymagające pełnego nasłonecznienia

2)wymagające światła bardziej lub mniej intensywnego, ale nie bezpośredniego nasłonecznienia

3)stale rosnące w cieniu

Roślina potrzebuje do życia również wody, powietrza i ziemi (podłoża). Wilgotność podłoża utrzymuje się przez podlewanie dostosowane do potrzeb rośliny, należy znowu uwzględnić jej pochodzenie (strefę klimatyczna) oraz temperaturę miejsca, w którym roślinę umieszczono i porę roku. W okresie wzrostu podlewa się rośliny przeważnie obficiej niż podczas spoczynku. Wzrost wilgotności powietrza można osiągnąć przez zraszanie, otaczanie rośliny wilgotnym mchem, odparowywanie wody lub uprawę w oszklonych zamkniętych pojemnikach.

Większa część roślin jest przytwierdzona korzeniami do gleby lub podłoża. Ten kto chce zapewnić roślinie warunki naturalne w mieszkaniu, musi tak „podrobić” podłoże, aby odpowiadało jej wymaganiom biologicznym, a wymagania te są bardzo różne.

2. PRZEGLĄD I ZASTOSOWANIE PAPROCI.

Paprocie nie lubią bezpośredniego nasłonecznienia, wymagają stanowisk jasnych lub półcienistych. Lubią wysoka wilgotność powietrza i stale wilgotne żyzne podłoże. Można je rozmnażać przez zarodniki, podział kłączy, jednak zastosowanie techniki in vitro spowodowało wzrost zainteresowania. Paprocie maja szerokie zastosowanie:

Do dekoracji wnętrz: Adiantum tenerum, Cyrtomium falcatum, Asplenium nidus, A. bulbiferum, Platycerium bifurcatum, Pteris certica, Pellaea rotundifolia, Nephrolepis cordifolia, N. exaltata

Na zieleń ciętą: Nephrolepis cordifolia, N. exaltata, Adiantum tenerum, Cyrtomium falcatum, Pteris certica, Arachniodes adiantiformis, Microsonium scolapandrium, Sticherus umbellatus

W ogrodzie i terenach zieleni:

- skalniaki: Phyllitis scolopendrium, Ceterach officinarum,

- zimozielone: Blechnum spicant, Polystichum aculeatum

-pojedyncze: Osmunda regalis, Matteuccia struthiopteris

- zbiorniki wodne: (Thelypteris palustris), Dryopteris cristata

- małe grupy: Polypodium vulgare, Dryopteris filix-mas

Paprocie można sadzić:

- w grupach drzew, pod drzewami

- na północnej ścianie budynków

- nad brzegami wód, nad oczkami i ciekami wodnymi

- na terenach wilgotnych i skalistych, na cienistych skarpach

3. ROŚLINY UPRAWIANE NA ZIELEŃ CIĘTĄ.

Zieleń cięta - zielone elementy (liście, pędy) uprawiane do kompozycji, bukietów jako dodatek do kwiatów.

Szparagi uprawiane na zieleń ciętą:

- Asparagus densiflorus

- Asparagus officinalis

- Asparagus seteceus

- Asparagus falcatus

- Asparagus virgatus

Szparagi rozmnaża się z nasion (przed wysiewem moczy się je 24 godz. w letniej wodzie) lub przez podział.

Paprocie uprawiane na zieleń ciętą:

- Nephrolepis cordifolia

- N. exaltata

- Adiantum tenerum

- Cyrtomium falcatum

- Pteris certica

-Arachniodes adiantiformis

-Microsonium scolapandrium

- Sticherus umbellatus

Paprocie na szerszą skalę rozmnażane są głównie metodą in vitro, ale można je rozmnażac także przez zarodniki i podział kłączy.

Palmy upr. na zieleń ciętą:

- Chamaeodora costaricana

- Areca lutescens

- Caryota mitis

Palmy rozmnażane są z nasion.

Rośliny doniczkowe upr. na zieleń ciętą:

- Anthurium andreanum

- Zantedeschia aethiopica

- Aspidistra elatior

- Syngonium podophyllum

- Monstera deliciosa

- Philodendron sellout

- Spatyphyllum hybridum

- Cordylina terminalis

Byliny upr. na zieleń ciętą:

- Hosta sieboldiana

- Hosta fortunei

- Bergenia cordifolia

- Stachys lanata

- Hedera helix

5. JAK MOŻNA PRZEDŁUŻYĆ TRWAŁOŚĆ RÓŻ CIĘTYCH.

Trwałość i dekoracyjność kwiatów ciętych róż w dużej mierze zależy od ich bilansu wodnego. A by przedłużyć trwałość ciętych róż należy:

- uprawiać roślinę w warunkach wysokiej wilgotności powietrza optymalnej dla tego gatunku, powoduje to zanikanie zdolności szparek do reagowania na stres wodny

- usunąć część liści z pędów, co ograniczy transpirację

- przycinać końce pędów pod wodą, aby nie dopuścić do zapowietrzenia naczyń, w przypadku zapowietrzenia wstawić końce pędów do gorącej wody po uprzednim ich przycięciu

Związki chem. wykorzystywane w pożywkach do przedłużania trwałości ciętych róz:

- stosowanie azotanu srebra - ogranicza rozwój mikroflory

- stosowanie estrów 8-hydroksychinoliny: siarczanu i cytrynianu-zapobiegają powstawaniu blokady fizjo. przez właściwości chelatowania jonów metali, obniżają pH co hamuje rozwój mikroflory i wpływa na aktywność enzymów, powodują także zamykanie szparek, czyli ograniczają transpiracje

- stosowanie cukru- hamuje proteolizę, ogranicza transpiracje przez zamykanie szparek, pomaga utrzymać turgor, powstrzymuje zmiany właściwości błon cytoplazmatycznych

- tiosiarczan srebra- zabezpiecza rośliny przed etylenem

Zabiegi stos. przez producenta w celu przedłużenie trwałości kwiatów ciętych róż:

- po ścięciu róże wstawia się do gorącej, zakwaszonej wody z dodatkiem śr. grzybobójczego i bakteriobójczego oraz środkiem zwilżającym, po czym umieszcza się w chłodni

- kondycjonowanie - powszechny zabieg polegający na wstawieniu róż do roztworu cukru o stężeniu 2-5 % i STS

- impregnacja - polega potraktowaniu pędów przez 5-10 min roztworem azotanu srebra.

Należy pamiętać, że powiędniętych róż nie można wstawiać do pożywek z cukrem, najpierw trzeba przywrócić im turgor.

W domowych warunkach należy pamiętać o częstej zmianie wody i myciu wazonów, a także przycinaniu pędów. Stosowanie pożywek pozwala zaniechać te czynności

3. BYLINY UPRAWIANE NA KWIAT CIĘTY.

Narcissus sp. (Amaryllidaceae)

Iris sp. (Iridaceae)

Hyacinthus sp. (Liliaceae)

Tulipa sp. (Liliaceae)

Convallaria majalis (Liliaceae)

Delphinium x cultorum (Ranunculaceae)

Dianthus plumarius (Caryophyllaceae)

Chrysanthemum leucanthemum (Asteraceae)

Chrysanthemum maximum (Asteraceae)

Doronicum caucasicum (Asteraceae)

Helenium x hybridum (Asteraceae)

Phlox paniculata (Polemoniaceae)

Aster novae-angliae (Asteraceae)

Aster novi-belgi (Asteraceae)

Dendranthema grandiflora (Asteraceae)

2. ZABIEGI PO ŚCIĘCIU GOŹDZIKA.

Pozostawione po ścięciu kwiatów rośliny, (szczególnie jeżeli cięcie jest masowe, np. w uprawie terminowej, gdy jednocześnie tnie się niekiedy trzy kwiaty z rośliny), wymagają również odpowiedniej opieki. Przy ścięciu tak dużej zielonej masy zachwiana zostaje równowaga między częścią nadziemną a systemem korzeniowym. Z tego tez względu warto po masowym cięciu kwiatów zagon dostatecznie przepłukać, aby zlikwidować ewentualne zasolenie podłoża i niebezpieczeństwo uszkodzenia roślin. Zaprzestać trzeba zasilania roślin przez około 14 dni a wznowić je z chwilą pojawienia się nowych młodych pędów. Po masowym cięciu kwiatów należy również ograniczyć nieco podlewanie i obniżyć trochę temperaturę w szklarni.

• Przechowywanie

• Sortowanie

• Barwienie goździków

• Transport