PYTANIE 1: okresy kształtowania ubezpieczeń wg Sangowskiego

Instytucja ubezpieczeń powstała w celu ochrony człowieka lub owoców jego pracy przed skutkami niepomyślnych zdarzeń losowych. Te zdarzenia losowe są związane z występowaniem ryzyka. Wg Sangowskiego w historii ubezpieczeń można wyodrębnić 4 okresy:

1. Czasy starożytne oraz średniowiecza do połowy XIV wieku – pierwsze formy ubezpieczeń o charakterze wzajemności przedkapitalistycznej.

2. Od XIV do XVII w. – wyodrębnienie się instytucji ubezpieczenia w ustroju kapitalistycznym.

3. Wiek XVIII oraz pierwsza połowa wieku XIX – powstanie współczesnych form ubezpieczeń w rozwiniętym kapitalizmie.

4. Od II połowy XIX w. do czasów współczesnych – ciągle rozwijające się nowe formy ubezpieczeń dostosowywane do warunków gospodarki rynkowej.

PYTANIE 2: Scharakteryzuj rynek ubezpieczeniowy w Polsce w okresie międzywojennym i powojennym,
PYTANIE 3: Polski rynek ubezpieczeń po II wojnie

Polski rynek ubezpieczeniowy okresu międzywojennego 1938 r.
zakłady publiczne 6
największe PZU w Warszawie i ZUW w Poznaniu

prywatne 73
- zagraniczne 6
- S.A. 15
- TUW 52

Okres ubezpieczeń po wojnie.
I – Okres odbudowy rynku. Likwidacja zagranicznych zakładów ubezpieczeń. Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje 3 sektory: prywatny, spółdzielczy i państwowy.

II – Okres upaństwowienia ubezpieczeń opartych na monopolu PZU. Ograniczenie ubezpieczeń sektora państwowego. Wzrastający fiskalizm w działalności ubezpieczeniowej.

III – 1957-1970r. Okres duopolu ubezpieczeniowego (PZU; Warta, która przejęła prowadzenie ubezpieczeń morskich). Stopniowe rozszerzenie ochrony ubezpieczeniowej w sektorze państwowym w związku z decentralizacją gospodarki.

IV – koniec lat 70., lata 80. (praktycznie do roku 1990) - Okres częściowej demonopolizacji obok PZU i Warty powstają spółdzielcze zakłady ubezpieczeń (najpierw Westa w Łodzi, Gryf, Polisa itd.)

V – od 1990r. do chwili obecnej - Okres zasadniczej przebudowy prawnej i organizacyjnej rynku ubezpieczeniowego, demonopolizacja, komercjalizacja, prywatyzacja, coraz większy udział kapitału zagranicznego. Wprowadzenie modelu ubezpieczenia rynkowego opartego na standardach europejskich.

PYTANIE 4: co wprowadziła ustawa o działalności ubezpieczeniowej z 28.07.1990. i jakie zmiany zaszły

Do 1990 roku polski rynek ubezpieczeniowy był zmonopolizowany przez państwo. Ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. wraz z nowelizacjami wprowadziła warunki wolnego ubezpieczenia rynkowego.

Podstawowe zasady:

1) Demonopolizacja rynku.

2) Koncesjonowanie działalności ubezpieczeniowej.

3) Wprowadzenie wyłącznie umownej formuły ubezpieczeń (stosunek ubezpieczenia powstaje na skutek umowy).

4) Ograniczenie form organizacyjno – prawnych, w której zakłady ubezpieczeniowe mogą prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej i towarzystw ubezpieczeniowych (towarzystw ubezpieczeń wzajemnych).

5) Rozdzielenie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń na życie (osobowych) i pozostałych ubezpieczeń osobowych i majątkowych przez jeden zakład ubezpieczeniowy (powstało PZU Życie).

6) Przywrócenie instytucji brokera ubezpieczeniowego i reasekuracyjnego, czyli pośrednictwa ubezpieczeniowego i określenie warunków ich działania.

7) Powstanie wyodrębnionej instytucji zajmującej się nadzorem ubezpieczeń – PUNU (Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń) (od 1.04.2002 r.) KNUiFE – Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, powstały z połączenia PUNU i UNFE – Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. Od 2006 roku KNF – Komisja Nadzoru Finansowego.

8) Otwarcie rynku ubezpieczeniowego dla kapitału zagranicznego (od stycznia 1995r.)

9) Ograniczenie zakresu obowiązkowej ochrony ubezpieczeń; obowiązkowe ubezpieczenia to:
- ub. OC właścicieli pojazdów
- ub. Budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego
- ub. OC rolników z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego
- ub. OC doradców podatkowych
- ub. OC gabinetów lekarskich prywatnych świadczących usługi na rzecz kas chorych
- ub. OC adwokatów, radców prawnych i notariuszy

10) Powstanie specjalnego funduszu – Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego (ochrona ubezpieczonych i poszkodowanych).

PYTANIE 5: Źródła prawa w ubezpieczeniach gospodarczych (nie wiem czy to te wszystkie ustawy niżej czy mniej),
PYTANIE 6: Opisać pakiet 4 ustaw (zaznaczony niżej)

Podstawowe źródła prawa ubezpieczeń gospodarczych:

KODEKSY

Kodeks Cywilny – (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) reguluje stosunki cywilnoprawne między osobami fizycznymi i osobami prawnymi w ubezpieczeniach (patrz tabela 1)

Kodeks Morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, 2001r.) – reguluje ubezpieczenia morskie. Regulacje dotyczące ubezpieczeń morskich zawarte są w tytule VIII art. 292-338 Kodeksu morskiego.

Kodeks spółek handlowych w zakresie spółek akcyjnych ubezpieczeniowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z 15.09.2000)

USTAWY UBEZPIECZENIOWE

Pakiet czterech ustaw uchwalonych przez Sejm 22 maja 2003 r., do których należą:

- Ustawa z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej

- Ustawa z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

- Ustawa z dnia 22 maja 2003r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych

- Ustawa z dnia 22 maja 2003r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym obowiązującą od 1 stycznia 2004 r.

Ustawa z dnia 21 lipca 2006r. o nadzorze nad rynkiem finansowym

Ustawa z dnia 7 lipca 1994r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych

Ustawy „około ubezpieczeniowe”

Między innymi:

- Ustawa z dnia 29 listopada 2000r. Prawo atomowe.

- Ustawa z dnia 3 lipca 2002r. Prawo lotnicze.

- Ustawa z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze.

- Ustawa z dnia 14 lutego 2002r. Prawo o notariacie.

- Ustawa z dnia 13 października 1995r. Prawo łowieckie itp.

Ustawa o działalności ubezpieczeniowej

Normuje kluczowe kwestie związane z funkcjonowaniem zakładu ubezpieczeń:

- zasady podejmowania i wykonywania działalności ubezpieczeniowej przez ZU krajowe i zagraniczne

- zasady gospodarki finansowej i sprawozdawczości ubezpieczeniowej

- reguły nadzoru ubezpieczeniowego

- postępowania naprawcze i likwidacyjne oraz łączenie się zakładów ubezpieczeń

- wykonywanie zawodu aktuariusza

- kształt i zasady tworzenia i funkcjonowania ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego

I zagadnienia szczególne:

- definicja działalności ubezpieczeniowej

- problematyka likwidacji szkód

- wymogi odnoszące się do OWU

- zasady kalkulacji składek itp.

Ustawa wzmacnia pozycję i ochronę ubezpieczających (klientów), nakłada większe obowiązku na ZU, dostosowuje regulacje szczególnie do dyrektyw UE i innych unormowań krajowych.

Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym (UFG) i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (PBUK)

- określa rodzaje ubezpieczeń obowiązkowych

- ustala organizację, przedmiot działalności i zasady funkcjonowania UFG i PBUK

- wyznacza nowe funkcje dla UFG:

* możliwość udzielenia pomocy dla ZU przejmującego portfel umów ubezpieczenia obowiązkowego

* zarządzanie ośrodkiem informacji o umowach OC posiadacza pojazdu mechanicznego i zdarzeniach powodujących odpowiedzialność ZU z tytułu powyższych umów

- rozszerza przedmiot działalności PBUK

- spełnia wymogi III Dyrektywy Komunikacyjnej, tj. realizuje zasadę jednej umowy i jednej składki na obszarze krajów wspólnoty

- spełnia wymogi IV Dyrektywy Komunikacyjnej, tj. wprowadza reprezentanta ds. roszczeń, organu odszkodowawczego i jednolitego terminu płatności odszkodowań i świadczeń

Ustawa o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych

- określa organizację i zasady nadzoru nad ZU, pośrednictwem ubezpieczeniowym, funduszami emerytalnymi i towarzystwami emerytalnymi. Organem nadzoru jest Komisja Nadzoru Finansowego. Jej celem jest ochrona interesów osób ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, członków funduszy emerytalnych oraz uczestników pracowniczych programów emerytalnych. Koszty nadzoru ponoszone są przez zakłady ubezpieczeń i powszechne towarzystwa emerytalne.

- określa uprawnienia nadzoru względem aktuariuszy, UFG i PBUK

- reguluje zasady działalności Rzecznika Ubezpieczonych. Do jego zadań należy rozpatrywanie skarg w indywidualnych sprawach kierowanych do Rzecznika, występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej, informowanie właściwych organów nadzoru i kontroli, PIU oraz organizacji gospodarczych PTE o dostrzeżonych nieprawidłowościach w działaniu zakładów ubezpieczeń i funduszy emerytalnych.

Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym

- obejmuje całość zagadnień pośrednictwa ubezpieczeniowego. Pośrednictwo polega na wykonywaniu przez pośrednika czynności faktycznych lub prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Wykonywane jest wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, a w zakresie reasekuracji przez brokerów reasekuracyjnych. Pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje między innymi czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń albo w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej.

- rozszerza wymogi stawiane osobom wykonującym czynności pośrednika. Osoba fizyczna ubiegająca się o zezwolenie musi posiadać wykształcenie co najmniej średnie, musi zdać egzamin przed Komisją Egzaminacyjną, być osobą niekaralną oraz posiadać przynajmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w zakresie ubezpieczeń zdobyte w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku

- wprowadza centralny rejestr agentów ubezpieczeniowych

- ustala swobodę świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego

PYTANIE 7: Obowiązki ubezpieczyciela i ubezpieczającego (raczej daje to jako jedno pytanie, ale pewnie może też dać jako oddzielne dwa)

Obowiązki zakładu ubezpieczeniowego (ubezpieczyciela)

- Wypłata świadczenia w razie zajścia wypadku określonego w umowie ubezpieczenia (zgodnie z art. 817 KC zakład powinien wypłacić świadczenie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie). Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności załadu ubezpieczeń albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od wyjaśnienia tych okoliczności.

Bezsporną część świadczenia zakład powinien jednak spełnić w terminie 30 dni od zawiadomienia o wypadku

- Stwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia polisą, legitymacją ubezpieczeniową, tymczasowym zaświadczeniem albo innym dokumentem ubezpieczenia

- Poinformowanie ubezpieczającego, że dokument ubezpieczenia zawiera postanowienia, które odbiegają na jego niekorzyść od treści złożonej przez niego oferty lub od ogólnych warunków ubezpieczenia. Niewykonanie tego obowiązku przez zakład sprawia, że zmian dokonane na niekorzyść ubezpieczającego są nieważne.

- Podanie w dokumencie ubezpieczenia tekstu ogólnych warunków ubezpieczenia (OWU), na których podstawie umowa została zawarta. Jeżeli OWU były ogłoszone lub wyłożone do publicznej wiadomości, zakład ubezpieczeń może w dokumencie ubezpieczenia bądź tylko powołać się na ogólne warunki, bądź też zamieścić w umowie wyciąg z tych warunków zawierający najbardziej istotne ich postanowienia, podając gdzie warunki te zostały ogłoszone, wyłożone do publicznej wiadomości.

- Zwrot ubezpieczającemu poniesionych kosztów zastosowania środków w celu zmniejszenia szkody, zabezpieczenia bezpośrednio zagrożonego mienia przed szkodą, jeżeli środki te były celowe, chociażby okazały się bezskuteczne.

Ogólne warunki ubezpieczenia dla poszczególnych rodzajów ubezpieczeń mogą zawierać postanowienia korzystniejsze dla ubezpieczającego.

Obowiązki ubezpieczającego

1. Obowiązki ubezpieczającego w okresie przed zawarciem umowy ubezpieczenia:

- dostarczenie dokładnych i prawdziwych informacji, które będą stanowiły podstawę do prawidłowego określenia stawek ubezpieczeniowych zgodnie z obowiązującą taryfą

2. Obowiązki istniejące w okresie trwania umowy ubezpieczeniowej, ale przed nastąpieniem wypadku ubezpieczeniowego:

- przestrzeganie praw i przepisów umowy

- informowanie ubezpieczyciela o istotnych zmianach, które mogą mieć wpływ na wzrost niebezpieczeństwa zagrożonym podmiotom

3. Obowiązki powstające z chwilą nastąpienia wypadku ubezpieczeniowego

- użycie wszelkich dostępnych środków i metod w celu minimalizacji szkody

- zabezpieczenie szkody

- zawiadomienie zakładu ubezpieczeń w terminie „niezwłocznym”

PYTANIE 8: Reasekuracja i jej funkcje
Reasekuracja – jest umową, na mocy której jeden zakład ubezpieczeń, zwany cedentem, odstępuje (ceduje) całość lub część ubezpieczonego ryzyka bądź grupy ryzyk wraz z odpowiednią częścią składek, innemu zakładowi ubezpieczeń zwanemu reasekuratorem (cesjonariuszem), który ze swej strony zobowiązuje się do zapłaty odpowiedniej części świadczeń wypłaconych ubezpieczonemu.

Reasekuracja to:

- ubezpieczenie ubezpieczenia

- ubezpieczenie zakładu ubezpieczeń

- ubezpieczenie pośrednie

- dalsza cesja ryzyka

- przedłużenie ubezpieczenia

- metoda wielokrotnej dywersyfikacji ryzyk

- metoda wtórnego podziału ryzyka

- odmiana ubezpieczenia

W każdej formie reasekuracji można wyróżnić dwie odmiany:

- reasekuracja bierna – zakład, który odstępuje całość lub część ryzyka

- reasekuracja czynna – zakład, którzy przyjmuje część lub całość ryzyka

Funkcje reasekuracji:

1. Finansowa – jest skutkiem udostępniania cedentom części kapitałów i środków finansowych reasekuratorów. Polega na dążeniu do stabilizacji wyniku finansowego zakładu ubezpieczeń nawet kosztem mniejszego zwrotu z kapitału i aktywów, co wiąże się z kosztem programu reasekuracyjnego

2. Techniczna – realizuje się poprzez wtórny podział ryzyka, dzięki czemu następuje ilościowe i jakościowe wyrównanie portfela ryzyk zakładu ubezpieczeń, Dzięki ograniczeniu ujemnych skutków fluktuacji kosztów świadczeń reasekuracja pozwala zachować wypłacalność zakładu ubezpieczeń

3. Gwarancyjna – gwarantuje zakładom ubezpieczeń zdolność finansową wykonania ich zobowiązań z tytułu wszystkich umów ubezpieczenia, niezależnie od ich ilości i wielkości zaistniałych szkód

4. Kapitałotwórcza – operacje reasekuracyjne powodują koncentrację znacznych środków finansowych w skali krajowej i międzynarodowej

5. Stabilizująca – przeciwdziała gwałtownym zachwianiom koniunktury na krajowych rynkach ubezpieczeniowych, amortyzuje skutki załamań kryzysowych spowodowanych gwałtownym wzrostem szkodowości

PYTANIE 9: Reasekuracja ze względu na typ rozliczeń i typ umowy

Podziały reasekuracji:

• Ze względu na rolę zakładu w procesie transferu ryzyka?? (nie było rok temu, te na czerwono były, ale skoro były 2 podziały, to tych 3 też można się nauczyć)

- reasekuracja czynna

- reasekuracja bierna

• Ze względu na pochodzenie reasekuratora ??

- reasekuracja krajowa

- reasekuracja zagraniczna

• Ze względu na skalę rozłożenia ryzyka ??

- reasekuracja prosta (cesja)

- retrocesja

• Ze względu na typ umowy

- fakultatywna

- obligatoryjna

- fakultatywno-obligatoryjna

• Ze względu na sposób rozliczeń

- reasekuracja proporcjonalna

- reasekuracja nieproporcjonalna

PYTANIE 10: Rynek ubezpieczeniowy i składniki rynku ubezpieczeniowego (nie wiem co to te składniki - czy to ujęcia podmiotowe i przedmiotowe, ale je wkleiłam)
Rynek ubezpieczeniowy – segment rynku ogólnego, który obejmuje całokształt usług ubezpieczeniowych, zaliczany do tzw. rynku usług finansowych. Obejmuje całokształt powiązań i relacji między jednostkami oferującymi ten rodzaj usług (reprezentują podaż usług ubezpieczeniowych), a jednostkami zgłaszającymi zapotrzebowanie na nie (reprezentują popyt na usługi ubezpieczeniowe).

Rynek ubezpieczeniowy w ujęciu podmiotowym

Obejmuje wszystkie osoby i podmioty uczestniczące w dystrybucji usług ubezpieczeniowych oraz podmioty, organy i instytucje zrzeszające uczestników rynku, kontrolujące i nadzorujące jego działalność i funkcjonowanie.

4. Rynek ubezpieczeniowy w ujęciu segmentowym

Grupy podmiotów uczestniczące w całym procesie dystrybucji usług ubezpieczeniowych (od ubezpieczających do zakładów ubezpieczeń i reasekuracji).

PYTANIE 11: Trzy złote zasady, reguły ubezpieczeniowe

Kalkulacja wysokości składek winna respektować 3 złote reguły ubezpieczeniowe:

Reguła równowagi składek i świadczeń - podstawowa reguła równowagi finansowej zakładu ubezpieczeń, oznacza konieczność równowagi między sumą wypłacanych przez ubezpieczających składek netto ( fundusz ubezpieczeniowy) a suma zobowiązań zakładu ubezpieczeń z tytułu odszkodowań i świadczeń ubezpieczeniowych.

Zasada proporcjonalności składek i świadczeń- wysokość składki powinna być zależna od sumy ubezpieczenia, która stanowi podstawę wysokości składki im wyższa jest suma ubezpieczenia tym wyższy powinien być poziom wnoszonej składki.

Zasada równowartość wnoszonych składek i świadczeń ( zasada składki sprawiedliwej) - każdy podmiot korzystający z ochrony ubezpieczeniowej powinien ponosić ciężary ściśle w odpowiednim stosunku do wielkości ryzyka wniesionego przez niego do wspólnoty. Na podstawie wielkości ryzyka reprezentowanego przez dany przedmiot określa się stopę składek. Składka jest więc zindywidualizowana i zróżnicowana w zależności od ubezpieczonych ryzyk.

PYTANIE 12: Metody kalkulacji składek (nie jestem pewna czy to niżej tyczy się tego pytania)

Można wyróżnić 3 sposoby (metody) ustalania składek ubezpieczeniowych:

- stawki zróżnicowanej

- stawki przeciętnej

- stawki mieszanej

Pełna indywidualna składka następuje przy metodzie stawki zróżnicowanej.

Stawki zróżnicowane stosuje się najczęściej w ubezpieczeniach dobrowolnych, do ryzyka niemających charakteru masowego. Przejawia się w proporcjonalnym zróżnicowaniu wysokości stawki ubezpieczeniowej w zależności od stopnia wnoszonego ryzyka. Pełna indywidualizacja przy metodzie stawki zróżnicowanej zakłada przeprowadzenie ścisłej kwalifikacji ubezpieczonych ryzyk.

Indywidualizacja składek stoi w kolizji z procesami wyrównania składek stoi w kolizji z procesami wyrównania składek w odniesieniu do klasy ryzyka i terytorialnego rozkładu.

Przeciwieństwem metody składki zindywidualizowanej ( zróżnicowanej) jest ustalanie składek metodą stawki przeciętnej.

Metodę stawki przeciętnej stosuje się w ubezpieczeniach masowych, gdzie są jednorodne przedmioty, niewiele różniące się od siebie, o zbliżonym stopniu ryzyka i wartości sumy ubezpieczenia. Jej istota polega na kalkulacji składki na jednakowym poziomie dla każdego rodzaju ryzyka niezależnie od jego wysokości. Np. jednakowe OC dla pojazdów o określonej pojemności silnika bez uwzględnienia sposobu użytkowania pojazdu, miejsca, wieku kierowcy, itp.

W praktyce najczęściej stosuje się metodę ograniczonej indywidualizacji składki manipulując bonusami i malusami.

Metoda stawki mieszanej- (metoda ograniczonej indywidualizacji składki) – polega na częściowym zróżnicowaniu wysokości stawki w zależności od ryzyka. Zamiast zbyt wielkiego zróżnicowania stawek w poszczególnych klasach zakład ubezpieczeń posługuje pewnymi zniżkami (bonusami) lub zwyżkami (malusami), odliczanymi lub doliczanymi do stawki podstawowej danej grupy ryzyk.

Wysokość składki może być ustalana w jednym z 2 systemów:

- system repartycji (płatne z dołu)

- systemie składki oznaczonej (stałej)

Pierwszy system to system składki płatnej z dołu polega na ustaleniu jej wysokości na podstawie rzeczywistego zapotrzebowania wywołanego przez zdarzenia losowe w danym okresie roku.

Zaleta- nie istnieje niebezpieczeństwo uiszczania składki nadmiernej.

Wada- niemożność ustalenia ceny ochrony ubezpieczeniowej w momencie jej nabywania, co powoduje problemy z planowaniem kosztów działalności gospodarczej.

System w praktyce jest wyparty przez system składki z góry oznaczonej.

Jedynie stosowany w towarzystwach ubezpieczeń wzajemnych ubezpieczeniach na życie gdzie przebieg zdarzeń losowych podlega mniejszym fluktuacjom niż w ubezpieczeniach majątkowych.

System składki z góry oznaczonej (stałej) opiera kalkulację składek na zapotrzebowaniu prawdopodobnym a nie rzeczywistym. Bazuje na przypuszczalnym przebiegu zdarzeń losowych.

PYTANIE 13: Opisz składkę czystą,
PYTANIE 14: Struktura składki netto (czystej) i brutto (całkowitej) oraz rodzaje dodatków i korekt

Podstawowa część składki – składka netto (czysta) - służy do pokrycia świadczeń i odszkodowań. Reprezentuje udział ubezpieczającego w repartycji szkód, a suma tych składek tworzy fundusz ubezpieczeniowy na wypłatę świadczeń i odszkodowań.

Składka czysta określana jest mianem- ryzyko składki

Równoważność składki czystej zachodzi w ubezpieczeniach majątkowych oraz od wypadku, w których odchylenie od przebiegu zdarzeń losowych w raz z upływem czasu jest względnie stałe.

Dodatki powiększające składkę czystą

1. dodatek na koszty administracyjne organizacji ubezpieczeniowej

Koszty administracji wyznaczają 3 czynniki:

• skala prowadzenia działalności ubezpieczeniowej

• jakość zarządzania organizacją ubezpieczeniową

• poziom obciążeń publicznych związanych z obowiązującym reżimem regulacyjnym.

• Im większa skala tym mniejszy dodatek

• Im niższy poziom, jakości zarządzania tym wyższy poziom obciążeń

1. dodatek na koszty pozyskiwania ubezpieczeń( koszty akwizycji)

Zależny od rodzaju stosowanych kanałów sprzedaży oraz stopnia agresywności prowadzonych działań rynkowych.

1. dodatek na działania prewencyjne

Prosty związek z kosztami działań prewencyjnych prowadzonych przez zakład.

1. dodatek na bezpieczeństwo

Dodatek na ryzyko (bezpieczeństwo) służy gromadzeniu funduszu bezpieczeństwa służącego do pokrycia niekorzystnych odchyleń w przebiegu zdarzeń losowych, które nie były przewidziane przy kalkulacji składki.

1. Dodatek na zysk

Dodatek na zysk ma zapewnić zakładowi odpowiednią stopę zwrotu z wyłożonego kapitału.

Składka całkowita nie stanowi prostego sumowania: składka czysta+ dodatki. Uwzględnia się też korekty takie jak:

1. korekta z tytułu dochodów inwestycyjnych( dochody z lokat). Im wyższy poziom tym większe możliwości obniżenia obciążeń składkowych.

2. Korekta inflacyjna związana ze spadkiem realnej wartości zebranej składki w czasie.

3. Korekta reasekuracyjna związana ze skalą i strukturą prowadzoną przez ubezpieczyciela reasekuracji biernej.

Brak pytań – zasady polskiego rynku ubezpieczeń, dokumenty dotyczące praw ubezpieczeń gospodarczych
Niepewne – metody kalkulacji składek, składniki rynku ubezpieczeniowego