Element budynku – główna część budynku, taka jak ściana, strop lub dach
Komponent budowlany – element budynku lub jego część
Przegroda jednorodnie cieplnie – składa się z warstw o tych samych właściwościach cieplnych, warstwa o stałej grubości
λ- obliczeniowy współczynnik przewodzenia ciepła, [W/m*K]. Zależy od gęstości materiału, zawartości wilgoci, temperatury (dotyczy to tylko praktycznie tylko materiałów izolacji cieplnej), grubości materiału
Opór cieplny warstw jednorodnych. R=d/λ [m2*K/W]. d-grubość warstwy materiału w komponencie [m]; λ- obliczeniowy współczynnik przewodzenia ciepła [W/m*K] UWAGA! Grubość d może różnić się od grubości nominalnej (np. gdy materiał ściśliwy jest wbudowany w stanie ściśniętym, d jest mniejsze niż grubić nominalna). W miarę potrzeby d może uwzględniać odchyłki grubości (np. gdy są ujemne).
Całkowity opór cieplny komponentu budowlanego. RT=Rsi+R1+R2+…+Rn+Rse
Rsi – opór przejmowania ciepła na powierzchni wewnętrznej.
Rse – opór przejmowania ciepła na powierzchni zewnętrznej.
R1,R2,…,Rn – opory warstw jednorodnych.
Rsi, Rse zależą od kierunku przepływu strumienia ciepła.
Opór przejmowania ciepła | Kierunek strumienia cieplnego |
---|---|
W góre | |
Rsi | 0,10 |
Rse | 0,04 |
Opory przejmowania ciepła stosuje się do powierzchni w kontakcie z powietrzem. Nie stosuje się oporów przejmowania ciepła do powierzchni w kontakcie z innym materiałem. Wartości dotyczące kierunku poziomego strosuje się w przypadku kierunków strumienia cieplnego odchylonego o ±30o od płaszczyzny poziomej
Opór cieplny warstw powietrza. Wartości (dla niewentylowanej, słabo wentylowanej oraz dobrze wentylowanej warstwy powietrza) stosuje się w odniesieniu do warstwy powietrza która jest ograniczona dwiema powierzchniami, które są wzajemnie równoległe i prostopadłe do kierunku strumienia ciepła i które mają emisyjność nie niższą niż 0,8; ma grubość (w kierunku przepływu ciepła) mniejszą niż 0,1raza każdego z pozostałych dwóch wymiarów i nie większą niż o,3m; nie ma wymiany ze środowiskiem zewnętrznym. Efekt wentylacji zależy od rozmiaru i rozmieszczenia otworów wentylacyjnych.
Nie wentylowana warstwa powietrza- jest taką warstwą, w której nie ma wyraźnego zapewnienia przepływu powietrza. Za nie wentylowana warstwa powietrza należy uważać warstwę powietrza bez izolacji cieplej między nią a środowiskiem zewnętrznym ale z małymi otworami do środowiska zewnętrznego, jeżeli otwory te nie są przewidziane do stałego przepływu powietrza przez warstwę i pole ich powierzchni nie przekracza
- 500 mm2 na metr długości (w kierunku poziomym) dal pionowych warstw powietrza
- 500 mm2 na 1 m2 pola powierzchni dla poziomych warstw powietrza
Słabo wentylowana warstwa powietrza – jest taką warstwą, w której jest możliwy ograniczony przepływ powietrza ze środowiska zewnętrznego przez otwory o polu powierzchni A, zawartym w następujących granicach:
- 500 mm2 – 1500 mm2 na metr długości (w kierunku poziomym) dla pionowych warstw powietrza
- 500 mm2 – 1500 mm2 na 1 m2 pola powierzchni dla poziomych warstw powietrza.
Dobrze wentylowana warstwa powietrzna- jest taką warstwą, w której pole powierzchni otworów między nią a środowiskiem zewnętrznym jest równe lub przekracza:
- 1500 mm2 ba netr długości (w kierunku poziomym) w odniesieniu do pionowych warstw powietrza
- 1500 mm2 na 1 m2 pola powierzchni w odniesieniu do pionowych warstw powietrza.
Taką przegrodę obliczamy pomijając opór cieplny warstwy powietrza i wszystkich innych warstw między warstwą powietrza a środowiskiem zewnętrznym, oraz Rse=Rsi
Współczynnik przenikania ciepła. U=1/RT [W/m2*K];
Poprawki z uwagi na:
Pustki powietrzne w warstwie izolacji ΔUg=ΔU’’(Ri/RT,h)2; ΔU’’- zależy od stopnia nieszczelności; Ri – opór cieplny warstwy zawierającej nieszczelności.
Łączniki mechaniczne. ΔUf=α(λ1*A1*n1/d0)*(Ri/RT,h)2; (przy warstwach trójwarstwowych i szczelinowych)
α – współczynnik uzależniony od tego w jaki sposób łączeniu przebija izolację (0,8 – w przypadku przebicia całości; 0,8*grubość izolacji przebitej łącznikiem/grubość izolacji)
λ1 – współczynnik przewodzenia ciepła łącznika
n1 – liczba łączników na m2
A1 – pole przekroju poprzecznego 1 łącznika
d0 – grubość warstwy izolacji zawierającej łączniki
Opady na dach o odwróconym układnie warstw. ΔUr=p*f*x*(Ri/RT,h)2
p – średnia wartość opadów opadów atmosferycznych podczas sezonu grzewczego [mm/dzień]
f – czynnik deszczowy podający frakcję p dochodzącą do membrany wodochronnej
x – czynnik zwiększania strat ciepła spowodowanych przez wodę deszczową wpływającą na membranę
Deklarowana wartość cieplna – wartość oczekiwana właściwości cieplnej materiału lub wyrobu budowlanego, oceniona na podstawie danych pomiarowych w warunkach odniesienia temperatury i wilgotności, podana dla określonej frakcji i poziomu ufności i odpowiadająca uzasadnionemu oczekiwanemu okresowi przydatności technicznej w warunkach normalnych
Obliczeniowa wartość cieplna – wartość właściwości cieplnej materiału lub wyrobu budowlanego w określonych zewnętrznych lub wewnętrznych warunkach, które mogą być uważane za typowe przy jego zastosowaniu w komponencie budowlanym.
Obliczeniowy współczynnik przewodzenia ciepła – wartość współczynnika przewodzenia ciepła materiału lub wyrobu budowlanego w określonych warunkach zewnętrznych i wewnętrznych, którą można uważać za typową właściwość użytkową tego materiału lub wyrobu po wbudowaniu go w komponent budowlany
Obliczeniowy opór cieplny – wartość oporu cieplnego wyrobu budowlanego w określonych warunkach zewnętrznych i wewnętrznych, którą można uważać za typową właściwość użytkową tego wyrobu po wbudowaniu go w komponent budowlany.
Materiał- część wyrobu, nizależnie od formy dostawy , kształtu i wymiarów, bez żadniej okładziny lub powłoki
Wyrób – końcowa forma materiału gotowego do użytku, danym kształcie i wymiarach, z wszelkimi okładninami lub powłokami
φk – liniowy mostek cieplny. Mostek cieplny o jednym z trzech kierunków osi prostopadłych
punktowy mostek cieplny – umiejscowiony Mistek cieplny, którego wpływ może być reprezentowany przez punktowy współczynnik przenikania ciepła.
Linowy współczynnik przenikania ciepła – strumień ciepła w stanie ustalonym podzielony przez długość i przez różnice temperatury między środowiskami po obu stronach mostka cieplnego. UWAGA! Linowy współczynnik przenikania ciepła jest wielkością opisującą wpływ linowego mostka cieplnego na całkowity strumień ciepła.
Punktowy współczynnik przenikania ciepła – strumień ciepła w stanie ustalonym podzielony przez różnice temperatury między środowiskami po obu stronach mostka cieplnego. UWAGA! Punktowy współczynnik przenikania ciepła jest wielkością opisującą wpływ punktowego mostka cieplnego na całkowity strumień ciepła.
Liniowe mostki cieplne mogą występować
połączenie ściany z oknem/drzwiami w przekroju przez ościeżnice
połączenie ściany z oknem/drzwiami w przekroju przez nadproże
połączenie ściany z oknem przez podokiennik
połączenie ścian zewnętrznych w narożniku
połączenie ściany z posadzką na gruncie
połączenie ściany ze stropem
liniowy współczynnik przenikania ciepła HD = Ai*Ui+Σψk*lk
warstwa niejednorodna cieplnie – warstwa o różnych właściwościach cieplnych
warunek stosowania metody kresów =. RT’/RT’’≤1,5
całkowity opór komponentu. RT= (RT’+RT’’)/2
zrównoważony współczynnik przewodzenia ciepła λUkw = fa* λa+ fb* λb
wycinki – są jednorodne cieplnie fa + fb = 1
maksymalny błąd względny (e) obliczany w %, z zastosowaniem tego przybliżenia wynosi: e=(RT’-RT’’)/2RT*100%
Jeżeli stosunek RT’ do RT’’ jest równy 1,5, maksymalny możliwy błąd wynosi 20%
kres górny. 1/ RT’= fa/RTa+ fb/RTb+…+ fn/RTn
kres dolny RT’’= Rsi + Rse + Σ di / λi
płyta na gruncie – konstrukcja podłogi w bezpośrednim kontakcie na całym swoim polu powierzchni
podłoga podniesiona – konstrukcja podłogi, w której podłoga znajduje się w pewniej odległości o gruntu w wyniku czego między nią a gruntem powstaje pustka powietrza UWAGa! Ta pustka powietrzna , nazywana także przestrzenią podłogową lub przestrzenią podpodłogową lub przełazową, może być wentylowana lub niewentylowana i nie stanowi części przestrzeni mieszkalnej
podziemie – użytkowa część budynku usytuowana częściowo lub całkowicie poniżej poziomu gruntu
grubość równoważna – grubość gruntu który ma taki sam opór cieplny jak rozpatrywany element:
dt – całkowita grubość ekwiwalentna- podłoga typu podłoga na gruncie
dg – całkowita grubość ekwiwalentna- grunt poniżej podłogi podniesionej
dw – całkowita grubość ekwiwalentna- ściana podziemia
współczynnik przenoszenia ciepła w stanie ustalonym – strumień ciepła w stanie ustalonym podzielony przez różnicę temperatury między środowiskiem wewnętrznym i środowiskiem zewnętrznym
współczynnik wewnętrznego okresowego przenoszenia ciepła amplituda okresowego strumienia ciepła podzielona przez amplitudę zmiany temperatury wewnętrznej w cyklu rocznym
współczynnik zewnętrznego okresowego przenoszenia ciepła – amplituda okresowego strumienia ciepła podzielona przez amplitudę temperatury zewnętrznej w cyklu rocznym
wymiar charakterystyczny podłogi – pole powierzchni podłogi podzielone przez połowę jej obwodu
przesunięcie fazowe – przedział czasu między maksimum lub minimum temperatury cyklicznej a wynikającym stąd maksimum lub minimum wielkości strumienia cieplnego
przenikanie ciepła przez grunt jest charakteryzowane przez:
strumień ciepła związany z polem powierzchni podłogi, zależy od konstrukcji podłogi
strumień ciepła związany z obwodem podłogi, zależy od mostków cieplnych przy krawędziach podłogi
roczny okresowy strumień ciepła, także związany z obwodem podłogi, wynikającej z bezwładności cieplnej gruntu.
Czynnik temperaturowy na wewnętrznej powierzchni – różnica temperatur powierzchni wewnętrznej i temperatury powietrza zewnętrznego, podzielona przez różnice temperatury powietrza wewnętrznego i zewnętrznego, obliczona przy założeniu że opór przejmowania ciepła na powierzchni wewnętrznej wynosi