Podmiot B Boniecka 'Składnia współczesnego języka polskiego'

Podmiot (B. Boniecka „Składnia współczesnego języka polskiego)

Podmiot jest tym składnikiem konstrukcji, o którym się coś orzeka. Składnik ten wskazuje szczegółowo lub ogólnie, konkretnie lub przenośnie na kogoś lub na coś (osoby, zwierzęta, przedmioty itd.), kto/co wykonuje jakieś działania, ulega jakimś czynnościom czy procesom, pozostaje w jakimś stanie lub kogo/co eksponuje jako nosicieli pewnych cech.

1) Najczęstsza forma podmiotu – podmiot gramatyczny: jest to podmiot wyrażony rzeczownikiem lub inną formą imienną w mianowniku:

2) Funkcję podmiotu mogą spełniać nie tylko rzeczowniki, ale i zaimki rzeczownikowe oraz przymiotniki i zaimki przymiotnikowe uległe subiektywizacji, czyli urzeczownikowieniu. W tej roli możliwy jest czasownik w bezokoliczniku i w zasadzie wszystkie części mowy, jeśli są użyte meta językowo.

3) (Dyszak „od głoski do zdania) Podmiot domyślny: podmiot, który nie jest wyrażony; może być ukryty w końcówce osobowej formy czasownika występującego w tym zdaniu w funkcji członu finitywnego.

4) Niektóre orzeczenia wymagają podmiotu w formie dopełniacza- jest to podmiot logiczny: występuje przy orzeczeniach oznaczających brak, nadmiar, przybywanie, ubywanie:

5) Zdania bez podmiotu w mianowniku, czy dopełniaczu opisywane są jako bezpodmiotowe.

6) Pomiot w celowniku nazywany jest podmiotem epistemologicznym; występuje przy orzeczeniach złożonych, oznaczających stany wewnętrzne (zrobiło się niedobrze, żal było) ; podmiot w narzędniku nie ma swojej nazwy, ale dla wszystkich podmiotów wyrażanych w innej formie niż mianownik można zastosować nazwę podmiotu logicznego.

7) Szczególny typ podmiotu: nierozerwane skupienie dwóch podmiotów: gramatycznego(w mianowniku), współtworzącego formalny związek z orzeczeniem, i logicznego (w dopełniaczu), implikowanego przez to orzeczenie. Stanowi je połączenie rzeczownika upodrzędnionego ( w formie dopełniacza) wobec wyrazu nazywającego- ogólnie mówiąc- ilość (liczebnika głównego nazywającego liczby od pięciu wzwyż, liczebnika zbiorowego, liczebnika nieokreślonego, przysłówka typu: dużo, trochę, rzeczownika nazywającego jednostki miary i wagi) :


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
składnia love, Filologia Polska, Gramatyka współczesnego języka polskiego
Pages from [Ostaszewska D , Tambor J Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego]
Praca zaliczeniowa ze współczesnego języka polskiego
Leksyka współczesnego języka polskiego, Filologia polska, Stylistyka
Gramatyka współczesnego języka polskiego
ODMANY JĘZYKOWE I STYLOWE WSPÓŁCZESNEGO JĘZYKA POLSKIEGO
SŁOWNIK WSPÓŁCZESNEGO JĘZYKA POLSKIEGO DLA BIZNESMENÓW ZE ŚWIATA
Gramatyka współczesnego języka polskiego1
Gramatyka współczesnego języka polskiego
Pages from [Ostaszewska D , Tambor J Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego]
Kubiszyn Mędrala Z , Żeńskie nazwy tytułów i zawodów w słownikach współczesnego języka polskiego
Kwiryna Handke - Socjologia języka, Magisterka WSPÓŁCZESNY JĘZYK POLSKI
1308343171-1--problemy-skladni, GRAMATYKA OPISOWA JĘZYKA POLSKIEGO
składnia-strutyński, Gramatyka opisowa języka polskiego
Ankieta WJP (od dr B. Taras; na temat języka rzeszowskich studentów), Magisterka WSPÓŁCZESNY JĘZYK P

więcej podobnych podstron