Ćwiczenie nr 3

Temat: Wyznaczanie linii o zadanym spadku

Część teoretyczna

W każdym projekcie architektonicznym jest podane dowiązanie wymiarów wysokościowych budynku do poziomu odniesienia charakterystycznego dla danego terenu. Zazwyczaj na rzucie parteru i na przekroju znajduje się symbol, np. ±0,00 = +6,70 m, co oznacza że poziom przyjęty dla danego budynku jako ±0,00 znajduje się na rzędnej +6,70 m powyżej poziomu Wisły. Aby rzędną tą przenieść na plac budowy, należy odszukać najbliżej położony reper niwelacji państwowej o znanej wysokości nad poziomem Wisły. Następnie stabilizuje się własny reper roboczy na placu budowy i wyznacza jego rzędną w stosunku do reperu państwowego.

Pomiary realizacyjne należy opierać na geodezyjnej osnowie realizacyjnej (instrukcja techniczna G-3).

Osnowa realizacyjna służy do bezpośredniego wykonywania tyczenia (pomiarów realizacyjnych) i musi zapewniać tyczenie bezpośrednie:

• tyczenie osi konstrukcyjnych bezpośrednio z punktów lub boków osnowy,

• tyczenie wysokości z jednego stanowiska od reperu roboczego.

Tyczenie wysokościowe punktów projektu polega na oznaczeniu wskaźnikami wysokości na tyczonych elementach budowli, w oparciu o wysokościową osnowę realizacyjną. Korzysta sie przy tym z reperów roboczych.

Reperami roboczymi mogą być znaki specjalnie stabilizowane lub odpowiednio oznaczone elementy konstrukcji, umożliwiające jednoznaczne ustawienie na nich łaty niwelacyjnej.

Tyczenie osi trasy należy wykonać w oparciu o dokumentację projektową oraz dane geodezyjne przekazane przez zamawiającego, przy wykorzystaniu sieci poligonizacji państwowej albo innej osnowy realizacyjnej, określonej w dokumentacji projektowej.
Oś trasy powinna być wyznaczona w punktach głównych i w punktach pośrednich zależnie od ukształtowania terenu, lecz nie rzadziej niż co 50 metrów.

Profilowanie przekrojów poprzecznych musi umożliwiać wykonanie nasypów i wykopów o kształcie zgodnym z dokumentacją.

Sposób przeprowadzania obliczeń

W oparciu o wyznaczoną osnowę geodezyjną oraz wysokości reperów roboczych wyznaczenie wysokości punktów projektu budowli a następnie wyznaczenie głębokości niwelacji terenu w celu uzyskania zadanej głębokości projektowej.

P₁, P₂, P₃, P₄, P₅ – punkty leżące na osi centralnej budowli pod powierzchnią terenu,

P₁’, P₂’, P₃’, P₄’, P₅’ – punkty odpowiadające punktom budowli w istniejącym terenie,

H_p – wysokość posadowienia projektowanej budowli (np. rurociągu itp.),

H_T – wysokość punktu w terenie,

H₁, H₁, H₁, H₁, H₁ – głębokość wykopu dla odpowiednich punktów budowli

H = H_T - H_P

Przyrządy

• Niwelator wraz ze statywem

• Żabki szt. 2

• Łaty niwelacyjne szt. 2

• Taśma miernicza

• Kreda

Ćwiczenie nr 3

Temat: Wyznaczanie wskaźnika punktu o zadanej wysokości (rzędnej).

Część teoretyczna

Reper roboczy jest rodzajem reperu zakładanego często na budowach w celu zagęszczenia pionowej osnowy pomiarowej. Posiadają one najczęściej mniejszą dokładność od normalnych reperów oraz nie są stabilizowane stale.

Wysokościową osnowę realizacyjną tworzy się tak, aby położenie reperów roboczych zapewniały dostęp do każdego wytyczonego punktu jednym stanowiskiem, z co najmniej dwóch reperów (tyczenie i kontrola). Repery powinny znajdować się poza zasięgiem przemieszczeń podłoża, spowodowanych przez wznoszony obiekt (w odległości większej niż 5 m od obiektu, wykopów lub nasypów). Dla budowli wymagających wyższych dokładności tyczenia (tunele tyczone z dwóch stron, akwedukty itp.) zakłada się sieci lokalne niwelacji precyzyjnej, nawiązane do państwowego układu odniesień.

Jako znaki dla reperów roboczych mogą służyć elementy konstrukcyjne lub montażowe, np.: górne powierzchnie śrub, wystające elementy zbrojenia, które maluje się farbą i opisuje numerem.

Tyczenie wysokościowe punktów projektu polega na oznaczeniu wskaźnikami wysokości na tyczonych elementach budowli, w oparciu o wysokościową osnowę realizacyjną. Korzysta się przy tym z reperów roboczych. Reperami roboczymi mogą być znaki specjalnie stabilizowane, lub odpowiednio oznaczone elementy konstrukcji, umożliwiające jednoznaczne ustawienie na nich łaty niwelacyjnej.

Sposób przeprowadzenia obliczeń

W przypadku tyczenia wysokościowego metodą geometrycznej niwelacji technicznej lub precyzyjnej – w odłożeniu zadanej rzędnej należy wydzielić dwa etapy:

1. Przybliżone odłożenie różnicy wysokości; wstępne oznaczenie (wskaźnikiem) tyczonego punktu

∆H=O_RR – O_W

∆H= H_W - H_RR

gdzie:

H_W, H_RR - różnica wysokości wskaźnika (W) i reperu roboczego (RR)
O_RR – O_W – odczyty na łacie niwelacyjnej (na reperze i na projektowanym wskaźniku)

O_W= O_RR– (H_W H_RR)= O_RR– ∆H

O_W - obliczony odczyt na łacie dotyczący wskaźnika,

1. Pomiar wytyczonej różnicy ∆H, obliczenie poprawki,
   dH = Hw – Htycz, wprowadzenie poprawki za pomocą pomiaru

Przyrządy:

- Niwelator wraz ze statywem
-Żabka
-Łata niwelacyjna
-Kreda