[1] Objawienia w Lourdes:

[2]-Lourdes leży koło Francuskiej Granicy z Hiszpanią. Miasto liczy ok. 15tys os. I ma powierzchnię 40km2.

[3]Począwszy od 11 lutego 1858 14-letnia wiejska dziewczyna Bernadette Soubirous doświadczyła serii objawień "Pięknej Pani". Wydarzenia te miały miejsce w grocie Masabielle, niedaleko Lourdes. 25 marca 1858 roku, podczas 16 objawienia, w święto Zwiastowania, Piękna Pani powiedziała: Ja jestem Niepokalane Poczęcie... Objawienia uznane za autentyczne przez biskupa Tarbes, Mgr Laurence w 1862.

Bernadetta Soubirous od 11 lutego do 16 lipca 1858 doświadczyła w sumie 18 objawień. Świadkami objawień i dziwnego zachowania się dziewczyny byli okoliczni mieszkańcy, zbierający się w grocie na odpoczynek. Podczas objawień w grocie pojawiło się źródło wody.

[4] Cudowne uzdrowienia. Od momentu pojawienia się źródła zanotowano 6784 przypadki niewytłumaczalnych uzdrowień po obmyciu się w jego wodzie. 67 spośród nich kościół uznał za cudowne. Ostatnim, 67. cudem było uznanie cudownego uzdrowienia Anny Santaniello w 1952. W okresie późniejszym dla wygody pielgrzymów zbudowano kamienne wanny, w których można się zanurzyć a wokół groty zamontowano krany służące do napełniania naczyń wodą.

[5]Orędzia. Bernadeta jest najstarsza w rodzinie, ktόra pogrąża się progresywnie w biedę ; będzie wielokrotnie doświadczana z powodu śmierci swojego rodzeństwa. Bernadeta ma astmę, nie chodzi do szkoły, ani nie uczy się katechizmu, nie przystąpiła też do pierwszej komunii świętej. Rodzina jest jednak głęboko wierząca i Bernadeta umie się modlić.

Pierwsze spotkania odbyły się w milczeniu. Bernadeta zrozumiała, że ma się przeżegnać i odmόwić rόżaniec. 18 lutego Pani powiedziała: “Zrόb mi tę przyjemność, przychodź tutaj przez dwa tygodnie”. Dziewczynka odpowiedziała, że przyjdzie, na co Pani oświadczyła jeszcze: “Nie obiecuję uczynić cię szczęśliwą na tym świecie, ale w przyszłym”. W końcu lutego Matka Boża mόwi: “Pokuty, pokuty, pokuty” oraz “ Pijcie wodę ze źrόdła, ona was oczyści”... 2 marca dziewczynka otrzymała misję: “ Powiedz księżom aby wybudowano kaplicę i niech ludzie przychodzą tu w procesji”.

Dopiero podczas 16 ukazania, 25 marca, w święto Zwiastowania, Najświętsza Panna oświadczyła; “ Ja jestem Niepokalane Poczęcie”. Dwa ostatnie objawienia są znowu w milczeniu. Bernadeta otrzymała jeszcze trzy sekrety, ktόrych nigdy nie udało się z niej wydobyć. Przez następne 8 lat, Bernadeta jest pensjonariuszką u Siόstr Miłosierdzia i Nauczania chrześcijańskiego z Nevers, w Lourdes.

[6] Objawienia uznane za autentyczne przez biskupa Tarbes, Mgr Laurence w 1862 roku.W 1866 roku, Bernadeta Soubirous zaczyna swόj nowicjat w Nevers. Pozostaje tam 13 lat, wykonując szczegόlnie pracę pielęgniarki. Umarła w 33 roku życia, w środę Wielkanocną w 1879 roku. Została beatyfikowana w 1925, a kanonizowana w 1933 roku. Cudowne uzdrowienia zaczęły się już w czasie objawień. Większość jest związanych z wodą ze źrόdła, pomimo, że Bernadeta była przeciwna nazwaniu tej wody “cudowną”, oraz nie pozwalała przypisywać tych uzdrowień jej osobie. Według niej, tylko wiara i modlitwy mogą uzdrawiać.

Od 1858 roku, 66 uzdrowień było uznanych za cudowne, po zakończeniu złożonych badań, ktόre istnieją tylko w świecie katolickim. Objawienia zostały uznane za autentyczne przez biskupa Tarbes, Mgr Laurence w 1862 roku.

[7] Maria Bernada Sobirós (ur. 7 stycznia 1844 w Lourdes, zm. 16 kwietnia 1879 jako siostra zakonna Zgromadzenia Sióstr Szkolnych de Notre Dame w Nevers) – francuska święta Kościoła katolickiego, wizjonerka. Bernadeta była najstarszą córką z dziewięciorga dzieci ubogiego młynarza Franciszka Soubirous i Luizy Casterot. W wieku 14 lat, w 1858 r., osiemnastokrotnie ujrzała Matkę Bożą w grocie Massabielle w Lourdes. Cel objawień został ukazany przez samą Maryję, gdy przedstawiła się Bernadecie w miejscowej odmianie dialektu gaskońskiego języka oksytańskiego: „Que soy era Immaculada councepciou” - «Jestem Niepokalane Poczęcie». Było to cztery lata po uroczystym ogłoszeniu przez Papieża Piusa IX dogmatu o zachowaniu Matki Chrystusa od zmazy grzechu pierworodnego. Matka Boża miała poprosić Bernadetę, by odgarnęła nieco ziemi pod skałą i odkryła źródło, które zaczęło wypływać coraz obficiej. Źródło to istnieje do dziś i jest miejscem pielgrzymek milionów chorych, z których wielu daje świadectwo duchowego i fizycznego uzdrowienia po kąpieli w nim. Bernadeta była chorowitym dzieckiem; przez większość życia cierpiała na astmę. Przez jej współczesnych była uważana za osobę naiwną i prostoduszną, a pomimo surowych przesłuchań, zarówno przez oficjeli Kościoła katolickiego, jak i rządu francuskiego, konsekwentnie obstawała przy swojej historii.

W 1866 roku wstąpiła do klasztoru Notre Dame de Nevers, unikając w ten sposób powszechnego zainteresowania, jakie budziła z powodu otrzymanych objawień. Spędziła w Nevers resztę swojego krótkiego życia. Zmarła w wieku 33 lat na gruźlicę. Do końca życia nie była świadoma tego, że Lourdes staje się miejscem pielgrzymek, ani nie była też obecna przy konsekracji bazyliki w 1876 r.W czasie procesu kanonizacyjnego w 1919 roku stwierdzono że ciało Bernadety mimo upływu czasu pozostało nienaruszone. W 1925 roku Pius XI ogłosił Bernadetę-Marię błogosławioną w obecności ostatniego z jej braci, a w roku 1933 tenże papież zaliczył ją uroczyście w poczet świętych. Relikwie.Przytacza się jeden fakt na rzecz jej świętości – po ekshumowaniu ciała okazało się, że nie uległo rozkładowi. Jednak podczas ekshumacji w 1925 okazało się, że twarz i dłonie (jedyne obecnie widoczne części ciała) uległy częściowemu rozkładowi i sczernieniu. Wtedy to wykonano woskową maskę twarzy na podstawie zachowanych zdjęć, oraz odlew dłoni, które są eksponowane zwiedzającym. Dokładniejsze badania wykazały jednak, iż świadcząca o rozkładzie pleśń wyrosła jedynie powierzchniowo na zanieczyszczonej poprzednią ekshumacją skórze. Wciąż nienaruszone rozkładem ciało zostało przeniesione do relikwiarza w kaplicy kościoła klasztoru w Nevers, gdzie jest dostępne dla zwiedzających

[8] Sanktuarium Matki Bożej w Lourdes. Ośrodek pielgrzymkowy poświęcony Matce Bożej z Lourdes, znajdujący się w mieście Lourdes w południowo-zachodniej Francji u podnóża Pirenejów. Teren ośrodka, zwany potocznie Domeną, należy do Kościoła katolickiego, liczy 51 ha i obejmuje 22 obiekty kultu.

Sanktuarium Matki Bożej w Lourdes jest światowym centrum pielgrzymek. Co roku odwiedza je 6 milionów pielgrzymów, w tym 100 000 wolontariuszy i 80 000 chorych.

[9],[10] ZDJECIA

[11] Sanktuarium. W 1861 miejscowy ksiądz Dominique Peyramale razem ze swym biskupem, Bertrandem-Sévère’em Mascarou Laurence’em kupił od gminy grotę wraz z przyległym terenem, żeby przystosować ją do odwiedzin przybywających pielgrzymów. Wkrótce też rozpoczęto budowę pierwszego z kościołów, istniejącego obecnie jako krypta.

Zgodnie z francuską polityką rozdziału kościoła od państwa należące do Domeny grunt i nieruchomości zostały w 1910 skonfiskowane Kościołowi i stały się własnością miasta. Późniejszy biskup François-Xavier Schoepfer oprotestował konfiskatę i uzyskał zgodę miasta na jej wydzierżawienie do 1914. W 1941 szef rządu w Vichy, marszałek Philippe Pétain oficjalnie uznał Domenę.

Rosnące pierwotnie w otoczeniu groty dzikie róże zostały szybko zniszczone przez pielgrzymów poszukujących relikwii. W okresie późniejszym odtworzono je na nowo.