1.Wiersz

Stanisław Barańczak

HI-FI

Brzęk potrąconej szklanki, czysty, nie zatarty

przez gwar, dym i oklaski klubu w Kopenhadze,

gdzie trzydzieści lat temu nagrywa standardy

trio Billa Evansa; albo ten w zasadzie

niesłyszalny, gdy muzyk siedzi na estradzie,

a w nagraniach wyraźny, po swojemu czysty,

metalowo-cielesny szmer, gdy po podkładzie

strun przesuną się ścisłe palce gitarzysty;

albo nieistniejący ale oczywisty

głos, który Bach powinien był włączyć do fugi

a który Glenn Gould nuci, gdy ją gra. Dziś dyski

każą czy pozwalają słyszeć, co przez długi

czas wytłumiał prymityw taśm i płyt: pomruki

dyrygenta, przyświsty fletu, czy pacnięcie

struny o gryf - bez żadnej muzycznej zasługi,

szemrane towarzystwo szmerów i bezdźwięcznie

wtrącających się w każdym takcie czy momencie

zgrzytów życia. Techniczny postęp? Szło o podsłuch

muzyki. Jak najęty łaps, robiący zdjęcie

parze w łóżku, by potem kilka na raz osób

szantażować - czas chciał nam dowieść w taki sposób,

z wykorzystaniem superczułych aparatur,

że i to, co najczystsze, można zbrukać, osnuć

podejrzeniem, oskarżyć o niewierność światu

wyższemu, uwikłanie w przyziemność przypadku.

Jakby to właśnie mogło podlegać naganie

w oczach człowieka, zbiegu i zbiega dwu natur:

tej, którą tylko muzyka objąć jest w stanie,

i tej słyszącej tam, gdzie grają nieprzerwanie

Evans (fortepian), Eddie Gomez (bas) i Marty

Moreli (perkusja), z życia czyjegoś w nagranie

zagarnięty brzęk szklanki, czysty, nie zatarty

2.Wersyfikacja

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

3.Budowa wiersza

Wiersz sklada się z ośmiu strof. Każda z nich posiada cztery wersy.

(4 X 8)

Wszystkie strofy posiadają po trzynaście zgłosek. Wyjątkiem jest strofa ostatnia, która w trzecim wersie zgłosek czternaście, w ostatnim zaś dwanaście.

Ostatnia strofa ma 13. O rymach jeszcze możesz napisać czy są, a jak są to jakie.

4.Intonacja

W wierszu występuje intonacja oznajmująca. Wyjątkiem jest jeden wers (w zasadzie jego część) gdzie występuje intonacja pytająca:

„Techniczny postęp? Szło o podsłuch”

5.Typ liryki

W powyższym wierszu występuje liryka bezpośrednia (osobista). Potwierdzeniem jest wers, w którym podmiot ujawnia się i potwierdza, że jego również dotyczą opisywane doświadczenia:

„czas chciał nam dowieść w taki sposób”

Ja miałam podzielony typ ze względu na podmiot i ze względu na tematykę.

6.Rodzaj podmiotu

Podmiot liryczny jest częścią zbiorowości, z którą się utożsamia i mówi w jej imieniu.

„czas chciał nam dowieść w taki sposób”

Miałam jeszcze o adresacie i sytuacji lirycznej, i osobno o temacie utworu.

7.Środki stylistyczne

1. Słowotwórcze

- zdrobnienia:

- zgrubienia:

- neologizmy: (superczuly?) to raczej nie jest neologizm

1. Składniowe

- inwersja: brak

- elipsa: brak

- powtórzenie: „Brzęk potrąconej szklanki, czysty, nie zatarty”

„zagarnięty brzęk szklanki, czysty, nie zatarty”

- anafora: brak

- epifora: czysty nie zatarty (ale nie wiem bo epifora to chyba powtorzenie wyrazu na koncu KOLEJNEGO WERSU, a tu jest wers nr 1 i ostani) też przeczytałam, że dotyczy kolejnych wersów, więc nie wiem.

- apostrofa: brak

- pytanie retoryczne: „wtrącających się w każdym takcie czy momencie

zgrzytów życia. Techniczny postęp? Szło o podsłuch

muzyki…” (na 99% jestem pewny. Autor zadaje pyt i sma sobie odpowiada wiec chyba to jest pyt retoryczne) tak, pytanie retoryczne

- antyteza: brak

- zdanie parenetyczne: zdanie parenetyczne ???

- anakolut: brak

- refren: brak

Tutaj może być jeszcze: przerzutnia ( i masz je w wierszu), wykrzyknienie

1. Fonetyczne:

- onomatopeja: „Brzęk potrąconej szklanki”

„czas wytłumiał prymityw taśm” (???) to raczej nie

„pomruki dyrygenta”

„przyświsty fletu”

„pacnięcie strun o gryf”

- aliteracja: brak

d) Semantyczne:

- porównanie: „ Techniczny postęp? Szło o podsłuch

muzyki. Jak najęty łaps, robiący zdjęcie” (???)to będzie porównanie, ale musisz znaleźć to do czego porównywany jest łaps.

- eufemizm: brak

- hiperbola: „z wykorzystaniem superczułych aparatur”

- alegoria: brak

- epitet:

przymiotnikowy: „potrąconej szklanki”(nie), „ brzęk czysty”, „brzęk nie zatarty”(nie), „metalowo- cielesny szmer”, „nieslyszalny szmer”, „szmer czysty”(nie), „ścisłe palce”, „palce gitarzysty”(nie), „glos nieistniejący(nie)”, „glos oczywisty”, „szemrane towarzystwo”, „techniczny postęp”, „zagarnięty brzęk”(nie), „najęty łaps”(nie), „superczułych aparatur”

rzeczownikowy: „pomruki dyrygenta”, „przyświsty fletu”, „pacnięcie struny”, „podsłuch muzyki”, „palce gitarzysty”

imieslowowe: brak potrąconej szklanki, „brzęk nie zatarty, „glos nieistniejący, „szmer czysty, „zagarnięty brzęk, najęty łaps, „ brzęk czysty”, nieslyszalny szmer”

metaforyczne: 9chyba kilka tych z przymiotnikowych – do uzgodnienia:D „

- metafora: „niesłyszalny szmer”, „nieistniejący glos”, „zgrzytów życia” (?) (tylko 2? )

- personifikacja: brak (?)

- animizacja: brak (?)

- metonimia: (albo nie ma albo nie umiem tego odszukac)

- synekdocha: (tez chyba raczej brak)

- peryfraza:

Z metaforami Ci nie pomogę, bo w swojej pracy miałam dużo z nich źle. Popraw literówki i przed gdzie (dotyczy intonacji) ma być przecinek:P

Literatura podmiotu:

1.S.Barańczak, Hi – Fi [w:] Wiersze zebrane, pod red. R. Krynickiego, Kraków 2007,s. (???) ups:D

Literatura przedmiotu:

1. R. Matuszewski, Olśnienia i świadectwa. Od Leśmiana do Barańczaka, Warszawa 1995

2. D. Pawelec, „Obchodzę urodziny z daleka…” Szkice o Barańczaku, Katowice 2007

3. D Pawelec, Poezja Stanislawa Barańczaka. Reguly i konteksty, Katowice 1992

. Skoczek, Historia literatury polskiej, Warszawa 2006

. Biedrzycki, Świat poezji Stanislawa Barańczaka, Kraków 1995