Style funkcjonalne- stylistyczne odmiany polszczyzny charakteryzujące się doborem takich środków językowych, które uznane są za szczególnie przydatne ze względu na określony typ wypowiedzi i pełnione przez nie funkcje społeczne. Odmiany: styl artystyczny, naukowy, potoczny, publicystyczny, urzędowy. Stosowanie któregoś z nich wiąże się z celem, dla którego tworzona jest dana wypowiedź.
Styl artystyczny/ literacki/ poetycki - styl dzieła literackiego, w którym na pierwszy plan wysuwa się funkcja estetyczna i poetycka. W tekstach zaliczanych do literatury pięknej zauważamy wielkie zróżnicowanie stylistyczno- językowe. Cechy stylu artystycznego:
świadome i celowe użycie elementów emocjonalnych;
występowanie neologizmów;
bogactwo środków językowych;
bogactwo figur stylistycznych;
Styl naukowy- styl, którym pisane są dzieła specjalistyczne z różnych dziedzin nauki; funkcjonalna odmiana stylowa języka literackiego, występująca w pracach naukowych. Styl jest zróżnicowany ze względu na przedmiot badań naukowych, występuje w tym stylu duża liczba wyrazów specjalnych, terminów o ściśle określonych znaczeniach. Cechy stylu naukowego:
terminologia naukowa i specjalistyczna, język wzorów i symboli;
jednoznaczność i precyzja informacji;
unikanie elementów oceniających;
brak pierwiastków emocjonalnych;
przeważają zdania złożone podrzędnie nad współrzędnymi;
stosowanie wyrażeń modalnych;
występowanie dużej liczby rzeczowników niekonkretnych, oznaczających pojęcia umysłowe, oderwanych przymiotników i czasowników nazywających czynności pojęciowe, przysłówków i wyrażeń przysłówkowych, spójników i zaimków wskazujących cechy i relacje;
stosowanie tabel, wykresów;
cytowanie prac innych autorów, stosowanie przypisów.
Styl publicystyczny- odmiana polszczyzny literackiej realizowana w tekstach dziennikarskich. Dobór środków językowych zależy od tematyki przekazu oraz od gatunku. Styl ten skupia w sobie elementy stylu potocznego, artystycznego, naukowego i urzędowego. Cechy stylu publicystycznego:
oficjalność wypowiedzi;
stosowanie wyrażeń i zwrotów idiomatycznych, potocznego słownictwa i potocznej frazeologii;
występowanie wyrażeń i zwrotów stereotypowych, słownictwa modnego, wyrazów obcych
występowanie elementów emocjonalnych i wartościujących;
stosowanie słownictwa specjalistycznego w recenzjach i artykułach problemowych;
Styl urzędowy- odmiana języka literackiego, realizowana w instrukcjach, zarządzeniach, regulaminów, komunikatach, zawiadomieniach i pismach urzędowych. Występuję w dwóch rodzajach: styl wypowiedzi kancelaryjnych i styl aktów prawnych. Należy do stylów oficjalnych, do sfery komunikacji społecznej. Cechy stylu urzędowego:
nakazowość;
używanie trybu rozkazującego;
przewaga zdań bezosobowych;
odindywidualizowanie języka;
słownictwo pozbawione emocji;
nakazy i zakazy;
częste występowanie strony biernej;
terminologia z zakresu ekonomii, prawa, administracji.
Styl potoczny- styl funkcjonalny przeważający w codziennych wypowiedziach , odmiany mówionej i pisanej. Jest naturalnym środkiem porozumiewania się ludzi. Cechy stylu potocznego:
słownictwo o zabarwieniu potocznym;
słownictwo ekspresywne;
potok składniowy;
duża obrazowość;
bogata synonimika potoczna;
przewaga zdań pojedynczych nad złożonymi, współrzędnie złożonych nad złożonymi podrzędnie;
zdania niepełne, eliptyczne, anakoluty, występują równoważniki zdań;
powtarzanie wyrazów;
dosadne porównania.