Dramat hiszpański Złotego Wieku
„Comedia nueva”
Na szybki rozwój teatru rodzimego o charakterze popularnym i powszechnym na Półwyspie Iberyjski miały wpływ włoskie zespoły komedii dell'arte.
Palmę pierwszeństwa w dramaturgii hiszpańskiej przyznano Lopemu de Vega, który tworzył w okresie Calderona.
Słowo comedia w czasach Lopego de Vegi i Calderona oznaczało utwór dramatyczny pisany wielorozmiarowym wierszem, składający się z trzech aktów. W Złotym Wieku zaczęto przekraczać zasadę jedności miejsca i czasu akcji, mieszać gatunki i style, przedstawiać bohaterów z różnych warstw społecznych.
Wg hispanisty A. Parkera comedia, a raczej jej wewnętrzna budowa opiera się na pięciu zasadach:
Prymat akcji nad charakterystyką postaci
Prymat tematu nad akcją (co prowadzi do nieprzestrzegania zasady prawdopodobieństwa przedstawianych zdarzeń)
Temat podporządkowany wyższej moralnie wartości, w imię której winowajca nie musi zostać koniecznie ukarany śmiercią
Charakter przyczynowo-skutkowy działania dramatycznego ma na celu zilustrowanie wyższej moralnie wartości.
Dwie „szkoły” dramaturgii hiszpańskiej Złotego Wieku:
Lope de Vega (1562-1635) i twórcy jego kręgu
Calderon (1600-1681) wraz z jego „szkołą”
Wyróżnia się: dramaty religijne i sztuki o świętych, dramaty filozoficzne, dramaty historyczne, tragedie honoru, komedie płaszcza i szpady, sztuki mitologiczne.
Przedstawienia teatralne
Ze sceny nawiązywano do aktualnych wydarzeń. Bardzo często te aluzje właśnie pozwalają ustalić czas powstania i premiery sztuki.
W Madrycie były dwa budynki teatralne - Corral de la Cruz i Corral de la Principe
Teatr w siedemnastowiecznej Hiszpanii spełniał funkcję społeczną, był rozrywką ogólnie dostępną i powszechną. Dramaturg zmuszony był pisać sztuki pod publikę, która za to płaciła.
Przedstawienia obywały się przy „otwartej kurtynie” i bez antraktów.
Corral
Pierwotnie dla potrzeb widowisk teatralnych w Hiszpanii adaptowano wewnętrzne podworce zwane corralami. Ustawiano tam sceny, na których toczyła się akcja sztuki.
Aktorzy
W teatrze hiszpańskim, w odróżnieniu od teatru elżbietańskiego w Anglii, występowały kobiety. Jednak aktorki musiały być zamężne.
Trupy teatralne składały się z aktorów, aktorek, muzyków, suflera, garderobianego i osoby, która pobierała opłaty za wstęp do corralu.
Autos sacramentales - przygotowywane i wystawiane z okazji święta Bożego Ciała.