Nadrzędnym celem edukacji wczesnoszkolnej jest wspomaganie dziecka we wszechstronnym rozwoju na miarę jego możliwości. Rozwój jest procesem, w którym można obserwować zmiany ilościowe i jakościowe prowadzące do coraz lepszego funkcjonowania dziecka. W celu uchwycenia owych zmian, należy co jakiś czas dokonywać diagnozowania jego rozwoju .
Podstawą diagnozowania jest obserwacja zachowań dziecka w różnych sytuacjach zadaniowych i społecznych, rozmowa z dzieckiem, wywiad z rodzicami, analiza wszelkich wytworów. Ostatecznym celem diagnozy jest opracowanie wskazań edukacyjnych, które będą stymulowały, wspierały i wspomagały rozwój potencjalnych możliwości dziecka.
W oddziale przedszkolnym ze szczególną uwagą obserwowałam rozwój Wiktora, który od pierwszych dni pobytu w szkole wydawał się być „inny” niż pozostałe dzieci. Na zajęciach był i jest agresywny i wulgarny, często nieobecny żyjący w własnym świecie, unika kontaktu zarówno z rówieśnikami jak i z nauczycielem. Wiktor pochodzi ze środowiska wiejskiego. W diagnozie rozwoju ucznia na zebranie wielu informacji o nim i jego relacjach rodzinnych pozwala Rysunek Rodziny. Rysowanie i malowanie daje dziecku możliwość uzewnętrzniania swoich marzeń, pragnień, a także obaw i lęków. Jest zabawą, w której świat wyobrażeniowy miesza się z rzeczywistością.
Wiktor poproszony o wykonanie rysunku rodziny rysuje rodzinę „swoją na wakacjach”. Rysował chętnie, i komentował każdy ruch, każdą kreskę jaką wykonał. Poziom graficzny rysunku nie do końca odpowiada wiekowi. Proste i sztywne linie, postaci nieruchome, bez ubrań, postacie namalowane jednym jednolitym kolorem. Sposób umieszczenia postaci na kartce (pośrodku, po lewej stronie) sugeruje, że osoba badana jest zamknięta w sobie, unika kontaktów z innymi. Duża ilość białych przestrzeni może wskazywać na wypieranie ze swojej świadomości uczuć i emocji, nie uświadamianie ich sobie. W pierwszej kolejności Wiktor narysował swoją postać - jako najważniejszego członka w rodzinie co może świadczyć może o jego dominującej roli w tej rodzinie. Postać mężczyzny - ojca jest najwyższa, co świadczyć może o bliskich wzajemnych stosunkach. W następnej kolejności rysowała kuzyna którego utożsamia jako brata (13 lat), tatę, mamę oraz kuzynkę. Wiktor niczego nie chce zmieniać w tej rodzinie, wyraźnie widać po jego entuzjazmie, z jakim o niej opowiada, że rodzina ta bardzo mu się podoba.
Na podstawie wywiadu można wywnioskować, że Wiktor jest zadowolony z swojej rodziny. Wiktor najszczęśliwszy jest w tedy gdy ma możliwość zabawy z swoim bratem, uważa go za autorytet i chce być taki sam jak brat Piotrek. Spośród dziewięciu wyodrębnionych przez Panią Braun-Gaukowską wskaźników wskazujących na podwyższenie niepokoju w rysunku Wiktora występuje ich cztery:
1.Duże,białe przestrzenie obejmujące znaczną część kartki.
2.Brak ruchu, postaci narysowane są sztywno, na rysunku nie ma żadnej akcji, działania.
3. Postaci na rysunku nie są umieszczone na podstawie, ale jakby zawieszone w próżni.
4. Rysunek jest „pusty”, brak elementów dodanych takich jak drzewa, sprzęty, kwiaty itp.
W rysunku rodziny Wiktora rzuca się w oczy twarz zamalowana na różowo, na której nie widać żadnej emocji. Twarz matki. Trudno jednak powiedzieć czy więź z nią jest zaburzona gdyż Wiktor logicznie wyjaśnił podczas malowania czemu mama ma zamalowaną twarz.