Materiały do izolacji przeciwwilgociowej

Przeznaczenie wyrobu

W praktyce budowlanej terminem wilgoć określa się wodę zawartą w materiale, gruncie czy powietrzu, która nie wywiera ciśnienia hydrostatycznego na elementy budowli. Może prowadzić do korozji materiałów budowlanych, zmniejszać ich izolacyjność cieplną i przyczynić się do rozwoju pleśni i grzybów. Termin ten ma charakter umowny i nie odnosi się do opisu oddziaływania cząstek wody na mikrostrukturę materiału.

Wilgoć w budynku może pojawić się w wyniku:

- podciągania kapilarnego wód gruntowych

- kondensacji wgłębnej i powierzchniowej pary wodnej zawartej w powietrzu

- sorpcji wody z powietrza

- działania wody technologicznej

- opadów atmosferycznych.

Do głównych objawów negatywnego oddziaływania wilgoci na budynki można zaliczyć:

- wzmożoną korozję mechaniczną, biologiczną i chemiczną

- pogorszenie właściwości fizyczno-mechanicznych materiałów

- pogorszenie warunków higieniczno-sanitarnych pomieszczeń.

Zadaniem izolacji przeciwwilgociowej jest zabezpieczenie konstrukcji przed dostępem wody nie wywierającej ciśnienia hydrostatycznego na jej elementy. Izolacje można podzielić na pionowe – chroniące pionową powierzchnię budynku przed wilgocią oraz poziomą – ułożoną w poprzek ścian i ław fundamentowych, chroniącą przed przedostaniem się wilgoci ścianami w górę (podciąganie kapilarne). Izolacje pionowa i pozioma powinny być ze sobą połączone.

Izolacje powinny być dostosowane do występujących warunków wodnych, stanu podłoża oraz wymagań eksploatacyjnych chronionych obiektów. Niekiedy zachodzi również potrzeba dostosowania technologii wykonywania izolacji do panujących warunków atmosferycznych, a w ekstremalnych przypadkach izolacje wykonuje się przy intensywnym napływie wody lub nawet pod wodą.

Podstawowe właściwości techniczne

Podstawowym kryterium wyboru typu izolacji są właściwości wodochronne materiału. Ponadto, w miarę potrzeb, izolacje mogą również spełniać i inne funkcje, jak np. zabezpieczać chemicznie, termicznie, mechanicznie, przed CO₂ itp.

Wyroby hydroizolacyjne powinny wykazywać:

• hydrofobowość,

• odporność na oddziaływanie mechaniczne i chemiczne środowiska,

• dobrą przyczepność do podłoża,

• odporność na oddziaływanie temp.,

• elastyczność.

Tabela 1. Kryteria odpowiadające wstępnym badaniom typu pap przeznaczonych do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych i wodochronnych w budynkach, wg PN-EN 13969:2005(U)

Badanie

Wodoszczelność przy ciśnieniu 2 lub 60 kPa

Odporność na obciążenia statyczne

Właściwości na rozciąganie

Wodoszczelność przy ciśnieniu 2 lub 60 kPa po przyspieszonym starzeniu

Odporność na rozdzieranie (gwoździem)

Odporność na uderzenie

Giętkość w niskiej temperaturze

Wytrzymałość złącza (tylko dla izolacji jednowarstwowych)

Przepuszczalność pary wodnej

Reakcja na ogień

Długość

Szerokość

Grubość

Masa powierzchniowa

Prostoliniowość – maks. odchyłka 20mm na 10m

Substancje niebezpieczne

Widoczne uszkodzenia

a – badanie wykonywane tylko dla izolacji jednowarstwowych

MLV – wartość graniczna określona przez producenta (maksymalna lub minimalna)

MDV – wartość deklarowana przez producenta z deklarowaną tolerancją

Tabela 2.Kryteria odpowiadające wstępnym badaniom typu wyrobów z tworzyw sztucznych i kauczuku przeznaczonych do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych i wodochronnych budynków, wg PN-EN 13967:2005(U)

Badanie	Typ wyrobu	Wymaganie
	A	V
Wodoszczelność przy ciśnieniu 2 lub 60 kPa	+	+
Odporność na obciążenie statyczne	+	+
Właściwości na rozciąganie: - Wyroby niewzmacniane i - wyroby zbrojone	+ +	+ +
Wodoszczelność przy ciśnieniu 2 lub 60 kPa po przyspieszonym starzeniu	+	+
Wodoszczelność przy ciśnieniu 2 lub 60 kPa po działaniu czynników chemicznych	+	+
Odporność na rozdzieranie (gwoździem): - wyroby niewzmacniane - wyroby zbrojone	+ +	+ +
Odporność na uderzenie	+	+
Reakcja na ogień	+	+
Bitumoodporność oceniona wodoszczelnością przy ciśnieniu 2 lub 60 kPa po działaniu bitumu	+	+
Wytrzymałość złącza	+	+
Przepuszczalność pary wodnej	+	+
Odporność na odkształcenia pod obciążeniem	-	+
Odporność na alkalia oceniona wodoszczelnością przy ciśnieniu 2 lub 60 kPa po działaniu czynnika agresywnego	+	+
Długość	+	+
Szerokość	+	+
Grubość	+	+
Masa powierzchniowa	+	+
Prostoliniowość, odchyłki ≤ 75mm na 10 m długości	+	+
Substancje niebezpieczne	+	+
Widoczne uszkodzenia	+	+

MLV – wartość graniczna określona przez producenta (maksymalna lub minimalna)

MDV – wartość deklarowana przez producenta z deklarowaną tolerancją

W przypadku bitumicznych mas hydroizolacyjnych nie rekomenduje się konkretnych badań. Są one klasyfikowane ze względu na:

• Okres użytkowania: kategoria W1 (5 lat), kategoria W2 (10 lat), kategoria W3 (25 lat)

• Strefę klimatyczną: kategoria M (klimat umiarkowany), kategoria S (klimat ostry)

• Obciążenia użytkowe: kategoria P1 (małe), P2 (umiarkowane), P3 (normalne), P4 (specjalne)

• Nachylenie połaci dachowej: S1 (≤5%), S2 (5-10%), S3 (10-30%), S4 (>30%)

• Minimalne temperatury na powierzchni wykonanego pokrycia: TL1 (wszystkie strefy klimatyczne), TL2 (umiarkowanie niska temperatura), TL3 (bardzo niska temperatura), TL4 (ekstremalnie niska temperatura)

• Maksymalne temperatury na powierzchni wykonanego pokrycia: TH1 (wszystkie strefy klimatyczne), TH2 i TH3 (umiarkowanie wysoka temperatura), TH4 (bardzo wysoka temperatura).

1. Metody badań

2. Technologia produkcji

Papy asfaltowe izolacyjne otrzymuje się przez nasycenie tektury asfaltem impregnacyjnym rozgrzanym do temperatury 185^oC.

Asfalt jest lepką cieczą lub skałą, składa się z węglowodorów i ich pochodnych, stabilny, mięknie w trakcie podgrzewania Jest to materiał o barwie czarnej lub brązowej, Konsystencji stałej lub półstałej, właściwościach wiążących. Może być otrzymywany w procesie rafineryjnej przeróbki ropy naftowej, ze złoża lub jako występujący w naturze z innymi substancjami mineralnymi.