Cel zastosowania gazu ochronnego

Gaz ochronny często odgrywa istotną rolę w odniesieniu do wydajności oraz jakości spawania. Jak sama nazwa wskazuje, ochrania on krzepnącą spoinę przed utlenieniem, zanieczyszczeniami oraz wilgocią, które mogą osłabić odporność spoiny na korozję, spowodować jej porowatość i osłabić trwałość. Gaz ochronny ma również za zadanie chłodzić uchwyt spawalniczy. Najczęściej stosowanymi składnikami gazów ochronnych są argon, hel, dwutlenek węgla oraz tlen.

Gaz ochronny może być obojętny lub aktywny chemicznie. Gaz obojętny nie wchodzi w reakcję ze stopionym metalem, natomiast gaz aktywny chemicznie bierze udział w procesach spawalniczych stabilizując łuk oraz gwarantując równomierny przepływ spoiwa. Gaz obojętny jest stosowany w metodzie spawalniczej MIG (spawanie elektrodą topliwą w osłonie atmosfery gazu obojętnego), podczas gdy w metodzie MAG wykorzystywany jest gaz aktywny.

Przykładem gazu obojętnego jest argon, który nie wchodzi w reakcję ze stopionym metalem spoiny. Jest to najpowszechniej stosowany gaz ochronny w metodzie TIG. Jednakże dwutlenek węgla oraz tlen, wchodzą one w reakcję ze stopionym metalem spoiny tak jak to czyni mieszanina dwutlenku węgla oraz argonu.

Argon (Ar) jest obojętnym gazem osłonowym, który nie wchodzi w reakcję zespawanym elementem. Nie powoduje on utleniania ani nie wpływa na skład chemiczny spoiny. Jest to najpowszechniej stosowany gaz ochronny w metodzie TIG.

Hel (He) jest również obojętnym gazem. Hel oraz mieszanki hel-argon są stosowane w metodach TIG oraz MIG. Stosowanie tego gazu zapewnia lepsze wnikanie boczne oraz większą prędkość spawania w porównaniu do argonu.

Dwutlenek węgla (CO2) oraz tlen (O2) są gazami aktywnymi chemicznie, stosowanymi jako tzw. elementy natleniające, używane do stabilizacji łuku i zwapnienia równomiernego przepływu materiału w metodzie MAG. Proporcje tych składników w gazach osłonowych zależą od rodzaju spawanej stali.

-3-