62. Konferencja w Locarno i jej znaczenie.

Obrady rozpoczęły się 5 X 1925r. w Locarno, w południowej Szwajcarii; zjechali się przedstawiciele:

1. Francji: Aristide Briand;

2. Wielkiej Brytanii: Austen Chamberlain;

3. Włoch: Benito Mussolini;

4. Belgii: Emile Vandervelde;

5. Niemiec: G. Stresemann (min. spraw zagr.) i kanclerz Hans Luchter;

6. Polski: Aleksander Skrzyński;

7. Czechosłowacji: Edvard Benes;

• Przedstawiciele Polski i Czechosłowacji nie brali udziału w obradach

Obrady toczyły się do 16 X 1925r.

1. Francja, Belgia, Wielka Brytania, Włochy podpisały z Niemcami tzw. pakt reński:

• Gwarantował nienaruszalność granic między Rzeszą a Francją i Belgią;

• Wielka Brytania i Włochy miały w razie agresji ze strony Niemiec bądź Francji udzielić pomocy stronie napadniętej;

• Uczestnicy paktu wyrzekli się agresji wobec siebie;

• Belgia zrzekła się swojego statutu neutralności

Następnie podpisano 4 układy arbitrażowe, które Niemcy zawarły z: Francją, Belgią, Polską, Czechosłowacją; dodatkowo dwa układy gwarancji między Francją a Polską i Czechosłowacją. Te ostatnie podtrzymywały ważność sojuszów polsko-francuskiego i francusko-czechosłowackiego na wypadek agresji ze strony Niemiec; podporządkowały mechanizm pomocy Lidze Narodów;

Układy lokarneńskie podpisano definitywne w Londynie 1 XII 1925r., a po ich ratyfikacji w roku następnym, weszły w życie na 10 lat; Niemcy wypowiedziały je w 1936r.

Znaczenie:

1. Locarno było wielkim sukcesem Niemiec, osobiście G. Stresemanna;

2. Dla Polski i Czechosłowacji oznaczało, iż w Europie istnieją granice nienaruszalne i takie, które tego statusu nie otrzymały;

3. Podważył pozycję Polski na arenie międzynarodowej;

4. W Berlinie sądzono, że pakt reński otworzył drogę do rewizji granic z Polską;

5. Znaczne zainteresowanie wywołał w Moskwie, gdzie uznano, że doszło do takiego zbliżenia z Niemiec z wrogimi Związkowi Radzieckiemu mocarstwami zachodnimi, iż zarysowało się dla ZSRR poważne zagrożenie’