WĄTROBA
- składa się z 2 płatów i 8 segmentów. Granicą między płatami nie jest jednak więzadło sierpowate, ale linia przebiegająca od pęcherzyka żółciowego do żyły głównej dolnej (linia Cantliego). Każdy płat składa się z czterech segmentów. Podstawą segmentarnego podziału wątroby jest przebieg rozgałęzień żyły wrotnej, którym towarzyszą gałęzie tętnicy wątrobowej i przewodów żółciowych. Segmentem jest część miąższu wątroby zawierająca określoną gałąź żyły wrotnej, tętnicy wątrobowej i przewodu żółciowego. Segmenty i płaty wątroby oddzielone są od siebie przegrodami łącznotkankowymi.
Przez wnękę wątroby (inaczej nazywaną wrotami wątroby) przechodzi tętnica wątrobowa właściwa, żyła wrotna wątroby oraz przewód żółciowy. Następnie wnikając do wnętrza narządu dzielą się kolejno na: tętnicę wątrobową międzypłacikową, żyłę wątrobową międzypłacikową oraz przewód żółciowy międzypłacikowy. Te trzy struktury odnajdujemy w tkance łącznej międzypłacikowej określając je nazwą triady wątrobowej. Wnikając do płacika dzielą się na tętnicę wątrobową śródpłacikową, żyłę wątrobową śródpłacikową oraz przewód żółciowy śródpłacikowy.
Krew do wątroby doprowadzana jest na dwa sposoby:
- żyła wrotna wątroby (układ wrotny) – płynie nią odtlenowana krew (tzw. krew czynnościowa) ze śledziony, żołądka i jelit, jest bogata w składniki odżywcze i sole mineralne, które wątroba przechwytuje i przetwarza
- tętnicą wątrobową właściwą doprowadzającą krew bogatą w tlen (tzw. krew odżywcza)
Warto jednak zauważyć, że pomimo iż żyła wrotna zawiera odtlenowaną krew więcej tlenu jest dostarczone właśnie przez żyłę wrotną a nie tętnicę wątrobową – ze względu na stosunek ilości dostarczanej krwi (3:1).
Odprowadzana jest natomiast trzema żyłami wątrobowymi poprzez żyłę główną dolną do prawego przedsionka serca.
Powstaje za głową trzustki z zespolenia żyły śledzionowej (vena lienalis) i żył krezkowych- górnej i dolnej (vena mesenterica superior et interior), do których uchodzi szereg żył z nieparzystych narządów jamy brzusznej: z żołądka, jelita cienkiego, jelita grubego, z trzustki i ze śledziony.
Nerwy wątroby pochodzą z układu współczulnego i włókien przywspółczulnych nerwu błędnego; do błony surowiczej wątroby dochodzą gałązki czuciowe prawego nerwu przeponowego.
spełnia cztery funkcje:
- detoksykacyjną
- metaboliczną
- filtracyjną
- magazynującą.
Przyczyny ostrego brzucha (krwawienia, niedrożność)
Ostry brzuch – zespół dynamicznie narastających objawów klinicznych: bólu brzucha, wymiotów, nudności oraz zatrzymania gazów i stolca. Jest to stan mogący wymagać doraźnej interwencji chirurgicznej.
Do przyczyn ostrego brzucha należą:
Niedrożność jelit – 93%
Niedrożność porażenna – 80%
Głównie zapalenie otrzewnej
Niedrożność mechaniczna – 13%
Z zadzierzgnięcia – 80% niedrożności mechanicznej (najczęściej w jelicie cienkim)
Z zatkania – 20% niedrożności mechanicznej (najczęściej w jelicie grubym)
Krwawienia z przewodu pokarmowego – 7%
Krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego – 6,5%
Krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego – 0,5%
2. 3 objawy ostrego brzucha: Blumberga, kaszlowy, Rovsinga, opisać i wytłumaczyć (rozdwojenie blaszek, wzrost ciśnienia itd.)
Objawy otrzewnowe – grupa objawów, których wystąpienie wskazuje na zapalenie otrzewnej.
Do miejscowych objawów zapalenia otrzewnej należą:
- ból silny, ciągły, samoistny, niekiedy promieniujący do barków, wzmagany przez każdy ruch – charakterystyczna jest pozycja z podkurczonymi nogami, bowiem podkurczenie nóg zmniejsza napięcie mięśni brzucha a zatem i łagodzi ból
- bolesność uciskowa brzucha, miejscowa lub rozlana
- obrona mięśniowa – mięśnie brzucha odruchowo napinają się, niekiedy stając się deskowate (perforacja żołądka i dwunastnicy)
- zatrzymanie oddawania gazów i stolca – wskutek porażennej niedrożności jelit
- brak szmerów perystaltycznych, niekiedy "objaw dzwonu śmierci" – przyczyna taka, jak zatrzymania gazów stolca
uwidacznia się najczęściej przy niedrożności jelit, gdy ustają ruchy perystaltyczne, a badający przykładając stetoskop przy podbrzuszu słyszy tętno aorty, nie zagłuszone przez ruchy perystaltyczne jelit.
objaw stwierdzany w badaniu przedmiotowym u chorych z ostrym zapaleniem otrzewnej. Objaw charakteryzuje się brakiem lub słabo nasiloną bolesnością podczas delikatnego i powolnego wpuklania powłok brzusznych, z charakterystycznym wywołaniem ostrego, silnego bólu w momencie gwałtownego zwolnienia ucisku. Proponowany mechanizm patofizjologiczny objawu to rozklejanie się blaszek otrzewnej, bolesne w wyniku zapalenia oraz nagła zmiana ciśnienia w jamie brzusznej.
objaw zapalenia wyrostka robaczkowego lub zapalenia otrzewnej. Badanie wykonuje się oburącz. Badający układa swą jedną dłoń w okolicę lewego dołu biodrowego prostopadle do okrężnicy zstępującej, a następnie wywiera swoją drugą dłonią równomierny ucisk na dłoń wcześniej przyłożoną do skóry brzucha. Stopniowo przesuwa dłonie w kierunku antyperystaltycznym do lewego zgięcia okrężnicy. W wyniku badania dochodzi do wzrostu ciśnienia gazów w okrężnicy, co rozciąga ścianę kątnicy i wyrostek robaczkowy. W przypadku zapalenia wyrostka robaczkowego wyzwoli to ból w prawym dolnym kwadrancie brzucha - dodatni objaw Rovsinga
W związku ze wzrostem napięcia mięśni brzucha podczas kaszlu u chorego z zapaleniem otrzewnej występuje ból, odpowiednio:
- uogólniony, przy rozlanym zapaleniu otrzewnej
- miejscowy, przy ograniczonym zapaleniu otrzewnej
objaw charakterystyczny dla zapalenia wyrostka robaczkowego. Pacjent w pozycji leżącej podnosi kończynę dolną prawą do góry. Następnie badający naciska palcami dłoni okolicę wyrostka robaczkowego, a pacjent jednocześnie opuszcza wyprostowaną w stawie kolanowym kończynę do poziomu. Objaw uznaje się za dodatni, gdy w trakcie opuszczania kończyny pojawia się narastający ból (w przypadku zakątniczego położenia wyrostka robaczkowego).
3. Co to objaw dzwonu śmierci (słychać tylko tętno, przy braku perystaltyki) -> patrz wcześniej
4. Przyczyny wodobrzusza (marskość, neo, niew. Nerek itd.)
Wątroba pracuje prawidłowo, ale marskość i nadciśnienie wrotne albuminy nie przechodzą do krwi – hipoalbuminemia osoczowa, reszta albumin do płynu w jamie brzusznej; suma albumin w normie.
stan, w którym dochodzi do nagromadzenia płynu w jamie otrzewnej niezależnie od przyczyny czy cech płynu. Nie jest więc chorobą, a jedynie objawem innych chorób.
Niektóre schorzenia w przebiegu których dochodzi do powstania wodobrzusza to
Objętość płynu puchlinowego może dojść do 20 litrów
W badaniu fizykalnym poza zauważalnym powiększeniem brzucha obserwuje się także objaw chełbotania. Najprostszym badaniem dodatkowym wykazującym wodobrzusze jest badanie USG. Wodobrzuszu zwykle nie towarzyszą bóle brzucha. Jeżeli się pojawiają, zwłaszcza jeśli towarzyszy im gorączka, może dojść do stanu, znanego jako spontaniczne bakteryjne zapalenie otrzewnej, co wiąże się z ryzykiem zwiększonej śmiertelności.
W leczeniu, oprócz leczenia choroby zasadniczej, stosuje się nakłucie jamy otrzewnowej (paracenteza), leki moczopędne zwłaszcza furosemid, często w połączeniu z antagonistami aldosteronu. Zaleca się stosowanie diety niskosodowej, głównie polegającej na ograniczeniu spożycia soli kuchennej. W wybranych przypadkach stosowane jest także leczenie operacyjne, takie jak przezszyjne wewnątrzwątrobowe zespolenie wrotno-żylne lub zespolenie otrzewnowo-żylne.
Podać definicję marskości
postępujące włóknienie miąższu wątroby, niszczące strukturę narządu.
Marskość wątroby charakteryzuje się zastępowaniem komórek włóknami tkanki łącznej, które zaburzają jej prawidłową budowę, doprowadzając do upośledzenia funkcji metabolicznych, utrudnienia odpływu żółci oraz są przyczyną powstania nadciśnienia wrotnego. Przyczynami marskości mogą być m.in. toksyny (w tym alkohol), choroby metaboliczne, zakażenie wirusem.
5. Dlaczego powstaje nadciśnienie wrotne
Przyczyny przedwątrobowe, wewnątrzwątrobowe, pozawątrobowe
Przedwątrobowe – zakrzepica żyły wrotnej, zwężenie głównego pnia żyły wrotnej, splenomegalia
Pozawątrobowe – prawokomorowa niewydolność krążenia, zaciskające zapalenie osierdzia, zamknięcie przepływu przez ż. wątrobową
Prawidłowe ciśnienie w żyle wrotnej wynosi 5–10 mm Hg (0,7-1,33 kPa). W ciągu minuty przez wątrobę przepływa od 1000 do 1500 ml krwi z czego 2/3 pochodzi z żyły wrotnej (pozostała część z tętnicy wątrobowej). Zwiększenie oporu w krążeniu wrotnym prowadzi do rozwoju nadciśnienia wrotnego. Istotna jest różnica ciśnień pomiędzy żyłą główną dolną a żyłą wrotną. W warunkach prawidłowych nie powinna ona przekraczać 5 mm Hg (0,67 kPa). Ciśnienie w układzie wrotnym > 12 mm Hg świadczy o nadciśnieniu wrotnym. Przy gradiencie równym 10 mm Hg (1,33 kPa) prawdopodobieństwo powstania żylaków przełyku jest duże (przy 12 mm Hg (1,6 kPa) – zwiększa się ryzyko ich pęknięcia).
Następstwem tego stanu jest rozwój krążenia obocznego:
krążenie wrotno-żołądkowo-przełykowe z rozwojem żylaków przełyku i dna żołądka
krążenie okołopępkowe pomiędzy żyłą pępkową a żyłą nabrzuszną powierzchniową z rozwojem tzw. głowy Meduzy
krążenie pomiędzy żyłami krezkowymi a żyłami odbytu – rozwój żylaków odbytu
krążenie żołądkowo-przeponowo-nadnerczowe i żołądkowo-przeponowo-nerkowe
nierzadko zdarza się, że wartość nadciśnienia w żyle wrotnej osiąga nawet 20 - 30 mmHg.
Z jakich narządów jamy brzusznej perforowana jest krew do ż. Wrotnej
Śledziona, żołądek, jelita, trzustka?
Inna nazwa ż. Wrotnej- nieparzysta, bo narządy brzucha są nieparzyste
6. Wypity, nieprzytomny pacjent – jak odróżnić płyn w otrzewnej od w pech. Mocz – cewnik, opukać, na bok, opukać ponownie ?
Opukujemy – stłumiony przy wodobrzuszu, obracamy na bok – płyn przepływa i powinien być bębenkowy.
Objaw chełbotania
świadczący o obecności płynu w jamie brzusznej. Badanie wykonuje się poprzez umieszczenie lewej dłoni w dolnej części prawej połowy brzucha i uderzenie palcami prawej dłoni w lewą dolną część brzucha, w kierunku lewej ręki badającego. Powstająca fala płynu uderza w ścianę prawej połowy brzucha i udziela się lewej ręce badającego.
7. Objaw kry –przy dociskaniu kry, ta próbuje się przecisnąć przez wodę – podobnie z wątrobą, po ustąpieniu ucisku ”wypływa” przy wodobrzuszu
8. Główne przyczyny krwawień z dolnego odcinka PP: uchyłki, żylaki, rak
Krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (niektóre)
Krwawienie z dolnego odcinka przewodu pokarmowego
stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub preparatów potasu doustnie
infekcyjne i nieinfekcyjne zapalenia jelit (np. colitis ulcerosa)
polip dolnego odcinka przewodu pokarmowego
9. Objaw Goldflama – opisać
wywoływany przez uderzanie pięści badającego w grzbiet drugiej rozwartej ręki, przyłożonej w okolicy kąta kręgosłupowo-żebrowego. Prawidłowo wstrząsanie tej okolicy nie wywołuje bólu. Pojawiający się ostry ból stanowi dodatni objaw Goldflama i sugeruje ostry proces zapalny nerki po stronie badanej.
10. Kiedy on występuje- obrzęk nerki, głównie odmiedniczkowe zap, kłębuszkowe rzadko, przy guzie jasnokomórkowym nie ma bólu – narasta powoli, przy aplazji nie boli (bo nie ma nerek)
Dodatni objaw Goldflama jest najczęściej stwierdzany podczas ataku kolki nerkowej (napięciem torebki nerkowej spowodowanym zastojem moczu w układzie kielichowo - miedniczkowym nerki). Dodatni objaw Goldflama obserwowany jest także w chorobach zapalnych nerek, kiedy dochodzi do ich obrzęku - powiększenia. Przyczyną pojawienia się bólu jest ucisk wywierany na torebkę nerkową, która jest unerwiona
Kolka nerkowa (łac. colica renalis) - zespół objawów chorobowych spowodowany zablokowaniem naturalnej drogi odpływu moczu z nerek, które najczęściej jest spowodowane przez kamienie nerkowe, a rzadziej przez zakrzep albo zniszczone, oderwane martwicze brodawki nerkowe lub przez ucisk zewnętrzny.
Dochodzi do wzrostu ciśnienia w położonych powyżej przeszkody drogach moczowych, co powoduje wzmożone ruchy robaczkowe i trwały skurcz mięśniówki moczowodu objawiające się silnymi bólami zwyczajowo określanymi tą nazwą.
11. Objaw Chełmońskiego – opisać, należy zacząć badanie od lewej strony w celu wykluczenia innych przyczyn, pytać nie czy boli, ale z której strony bardziej
objaw chorobowy występujący w chorobach wątroby, polegający na występowaniu bolesności w trakcie uderzenia (medycznie - wstrząsania) w okolicę łuku żebrowego prawego. Zwykle badanie tego objawu polega na położeniu dłoni na łuku żebrowym prawym i następnie uderzeniu w dłoń pięścią drugiej ręki. W przypadku wystąpienia bólu uważa się objaw za dodatni i świadczy to o istnieniu procesu zapalnego pęcherzyka żółciowego, zwłaszcza w przebiegu kamicy żółciowej.
12. Kiedy występuje objaw Chełmońskiego, objaw Courvoisiera
charakterystyczny dla zaawansowanego nowotworu okolicy trzustkowo-dwunastniczej (zazwyczaj rak głowy trzustki lub przewodów żółciowych, a także dwunastnicy i brodawki Vatera), związany z zamknięciem dróg żółciowych przez naciekający lub uciskający guz. Charakteryzuje się występowaniem znacznie powiększonego, wyczuwalnego przez powłoki brzuszne i niebolesnego pęcherzyka żółciowego.
Współistnienie dostępnego palpacyjnie pęcherzyka oraz żółtaczki nie występuje w kamicy pęcherzyka żółciowego, co pozwala wstępnie zróżnicować te dwie przypadłości. Tworzące się w pęcherzyku kamienie mogą co prawda spowodować jego powiększenie, jednak żółtaczka pojawia się dopiero wtedy, gdy dostaną się one do przewodu żółciowego wspólnego, a to następuje w późniejszym etapie choroby, w którym to pęcherzyk posiada pogrubiałe ściany, ze względu na przebyte zapalenia, jest obkurczony i nie rozciąga się pod wpływem zwiększonego ciśnienia żółci
13. Objaw Murphy’ego
służący do różnicowania bólu w okolicy podżebrowej prawej. Uważa się, że jest dodatni w przypadku kamicy pęcherzyka żółciowego, natomiast ujemny w przypadku zapalenia dróg żółciowych bądź ich kamicy.
Badanie objawu wykonuje się w pozycji leżącej na wznak, polega na położeniu dłoni w okolicy podżebrowej prawej w linii środkowo-obojczykowej (lokalizacja pęcherzyka żółciowego) i nakazanie wykonania przez badanego głębokiego wdechu. Objaw uważa się za dodatni, jeśli badany przerwie wdech, co spowodowane jest bólem. W trakcie wdechu rozprężające się płuca oraz napinająca się przepona powodują ruch znajdujących się poniżej wątroby oraz leżącego na jej dolnym brzegu pęcherzyka żółciowego, który obniżając się przy wdechu uderza w palce badającego, powodując w przypadku jego stanu zapalnego ból i odruchowe wstrzymanie oddechu.
14. Objaw koszulowy, Cullena, trójkąt trzustki, punkt MacBurneya, marskość – co z albuminami – niskie stężenie we krwi, wysokie w płynie z otrzewnej – zła redystrybucja z powodu nadciśnienia wrotnego, ale wątroba sama w sobie pracuje prawidłowo
Objaw koszulowy- coś przy oddychaniu
Objaw Cullena - objaw ostrego zapalenia trzustki, przejawiający się występowaniem brunatnosinych plam w okolicy pępka, będących ogniskami martwicy podskórnej tkanki tłuszczowej. Jest to objaw bardzo rzadki, w przypadku wystąpienia rokowniczo niepomyślny.
Objaw Greya Turnera (ang. Grey Turner's sign) – rokowniczo niekorzystny, bardzo rzadki objaw ostrego zapalenia trzustki, W dodatnim objawie Grey Turnera obserwuje się brunatnosine plamy podskórnej martwicy tkanki tłuszczowej, zlokalizowane, inaczej niż w objawie Cullena w okolicy lędźwiowej, zwykle lewostronnie.
Objaw Halsteadta – objaw kliniczny polegający na marmurkowatości kończyn i brzucha, przypisywany dawniej ostremu zapaleniu trzustki. W rzeczywistości marmurkowatość jest jednym z objawów rozwijającego się wstrząsu i nie jest swoista dla ostrego zapalenia trzustki, jest natomiast rokowniczo niekorzystna, podobnie jak objawy Cullena i Grey-Turnera.
15. Facetowi nawraca wodobrzusze – należałoby podać albuminy (ale nie ma u nas w szpitalu)
16. Co to TIPS – połączenie między ż. Wrotna a ŻGD z ominięciem wątroby, pacjenci przed transplantacją.
Przezszyjna wewnątrzwątrobowa przetoka wrotno-systemowa (wewnątrzwątrobowe zespolenie wrotno-systemowe, ang. transjugular intrahepatic portosystemic shunt, TIPSS) – połączenie między jedną z gałęzi żył wątrobowych a gałęzią żyły wrotnej za pomocą stentu. Założenie stentu odbywa się z dostępu przez żyłę szyjną i wykorzystuje techniki angiograficzne.
krwawienia z żylaków przełyku oporne na leczenie farmakologiczne i skleroterapię
krwawienie z żylaków ektopowych lub z błony śluzowej dna żołądka
nawrót krwawienia po leczeniu endoskopowym
gastropatia wrotna
krwotok u chorego oczekującego na przeszczepienie wątroby (zabezpieczenie przed wykrwawieniem do czasu operacji)
wodobrzusze w przebiegu marskości wątroby oporne na leczenie farmakologiczne
zakrzepica żył wątrobowych
ostra zakrzepica żyły wrotnej.
profilaktycznie u chorych z dużym nadciśnieniem wrotnym przed dużymi operacjami na jamie brzusznej z innych powodów.
17. Próba pisma – co kilka dni kazać napisać zawsze ten sam tekst, jak coraz większe trudności – encefalopatia
Encefalopatia wątrobowa – zespół neurologiczny polegający na zaburzeniu funkcjonowania centralnego układu nerwowego na skutek działania toksyn pojawiających się w układzie w związku z uszkodzeniem wątroby przez niektóre leki, substancje toksyczne, ostre zakażenia podczas innych chorób wątroby, krwotoki do przewodu pokarmowego, wirusy (wirusowe zapalenie wątroby) lub alkohol.
Guz głowy trzustki – uciska na drogi żółciowe, zapalenia, Chełmoński - , brak bólu, powiększony pęcherzyk, gorączka.
Trójkąt Calota to trójkąt, którego boki tworzą: wątroba od góry, przewód żółciowy wspólny od strony przyśrodkowej oraz przewód pęcherzykowy od dołu. Stanowi on ważny punkt orientacyjny podczas cholecystektomii, mówiący o najczęstszym położeniu tętnicy pęcherzykowej.
HEPATOMEGALIA
W prawidłowych warunkach wątroba zajmuje prawy górny kwadrant jamy brzusznej powyżej łuku żebrowego oraz część nadbrzusza, sięgając 5–10 cm na lewo od linii środkowej ciała.
Powiększenie wątroby może być spowodowane:
wzrostem objętości łożyska naczyniowego i dróg żółciowych
powiększeniem masy komórek wątrobowych
wzrostem objętości tkanki śródmiąższowej
rozrostem nowotworowym tkanek wątroby
obecnością przerzutów nowotworowych
zmiany zapalne:
uogólnione choroby bakteryjne i wirusowe
polekowe uszkodzenie wątroby
zmiany zwyrodnieniowe:
zmiany zastoinowe w krążeniu:
przekrwienie bierne wątroby
zmiany zastoinowe w drogach żółciowych
choroby układu siateczkowo-śródbłonkowego i krwiotwórczego
genetyczne lub nabyte wady metaboliczne:
zwyrodnienie wielotorbielowate wątroby
rozsiane nowotwory wątroby
Splenomegalia
powiększenie śledziony, zwykle w przebiegu różnych chorób układowych. Splenomegalia określa powiększenie masy narządu ponad 350 g. Często prowadzi do hipersplenizmu. Część przypadków powiększenia śledziony przebiega z równoczesnym powiększeniem wątroby (hepatomegalią); sytuację taką określa się jako hepatosplenomegalię.
Przyczyny powiększenia śledziony są bardzo zróżnicowane, ale na ogół są to choroby układowe, a nie ograniczone do śledziony.
Przyczyny powiększenia śledziony ze względu na typ czynnika wywołującego dzieli się następująco:
Choroby zakaźne
schistosomatoza wątrobowa (wtórnie)
echinokokoza wątroby (wtórnie)
opryszczka noworodków
Niedokrwistości hemolityczne wrodzone i nabyte
Choroby limfoproliferacyjne
Ostre białaczki
Choroby spichrzeniowe
Skrobiawica pierwotna i wtórna
Patologie żyły wrotnej (zakrzepica, zwężenie, jamistość, ucisk)
Patologie żyły śledzionowej (zakrzepica, ucisk, tętniak, ucisk)
Choroby autoimmunologiczne i układowe
Inne
Bąblowica śledziony
Torbiel wrodzona
Torbiel pourazowa
Torbiel pozawałowa śledziony
Ropień śledziony
Przerzuty nowotworowe do śledziony
Nowotwory pierwotne śledziony.
Można je podzielić ze względu na wielkość powiększenia śledziony, jakie wywołują: masywne, umiarkowane bądź niewielkie[1]. Podział splenomegalii ze względu na stopień powiększenia śledziony:
Masywne powiększenie śledziony (powyżej 1000 g)
Przewlekłe procesy mieloproliferacyjne (przewlekła białaczka szpikowa, metaplazja szpikowa z mielofibrozą)
Pierwotne nowotwory śledziony
Umiarkowane powiększenie śledziony (500-1000 g)
Przewlekły zastój krwi (nadciśnienie wrotne, niedrożność żyły śledzionowej)
Ostre białaczki
Ostra talasemia
Niedokrwistość hemolityczna na tle autoimmunologicznym
Amyloidoza śledziony
Przewlekłe stany zapalne śledziony
Choroby zakaźne (gruźlica, dur brzuszny)
Nieznaczne powiększenie śledziony (do 500 g)
Ostre zapalenie śledziony
Choroby przebiegające z wysoką gorączką
Powiększoną śledzionę diagnozuje się w badaniu przedmiotowym opukiwaniem i obmacywaniem. Klinicysta bada pacjenta leżącego na prawym boku lub na plecach i określa, czy śledziona jest ukryta pod lewym łukiem żebrowym, czy też przekracza tę granicę. Jeżeli jest wyczuwalna palpacyjnie poniżej łuku żebrowego, określa się jej wielkość, spoistość i bolesność. Badania obrazowe pozwalają określić dokładnie wielkość i kształt narządu oraz zróżnicować przyczyny macalnego guza w jamie brzusznej w przypadkach niepewnych. W takich przypadkach wykonuje się badanie USG, TK albo MRI.
I° - Śledziona ukryta pod lewym łukiem żebrowym, niemacalna
II° - Śledziona poniżej lewego łuku żebrowego
III° - Śledziona sięga do wysokości pępka
IV° - Śledziona wyczuwalna w połowie odległości między pępkiem a dołem biodrowym lewym
V° - Narząd wypełnia lewy dół biodrowy
Splenomegalia
Powiększenie lewej nerki
Guz jelita grubego
Guz trzustki, torbiel ogona trzustki
Powiększenie lewego płata wątroby.