Zastosowanie galwanizacji w przemyśle i w medycynie

Użycie prądu stałego jest zagadnieniem o bardzo szerokim spektrum zastosowań. Metody te są stosowane zarówno w przemyśle, medycynie, a także w kosmetyce estetycznej. W przemyśle galwanizacja chroni przedmioty codziennego użytku wykonane z metalu przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. Przedmioty takie są bardziej trwałe, odporne na korozję, a także uszkodzenia mechaniczne. W medycynie natomiast przy zastosowaniu prądu o niewielkim napięciu, bezpiecznym dla ludzkiego organizmu wspomaga się leczenie schorzeń takich jak zwyrodnienia stawów, kręgosłupa, mięśni, które uległy uszkodzone w wyniku kontuzji, a także wielu chorób układu nerwowego. Galwanizacja to również duża pomoc w dziedzinie kosmetyki estetycznej, ponieważ pomaga zamknąć ujścia gruczołów łojowych w przypadku przykrego schorzenia skóry, jakim jest trądzik. Wzmacnia jednocześnie napięcie mięśni twarzy oraz wpływa korzystnie na oczyszczanie i ujędrnienie skóry. Jak widać prąd elektryczny jest stosowany w wielu aspektach naszego życia i nie powinien być kojarzony jedynie z przemysłem, z także wieloma urządzeniami, których używamy na co dzień. Bardzo korzystnie wpływa nie tylko na nasze zdrowie, ale również na urodę.

Galwanizacja a medycyna

Mogłoby się wydawać, że galwanizacja jest wykorzystywana tylko w przemyśle. Musimy jednak pamiętać, że została ona wynaleziona przez włoskiego lekarza, a nie jakiegoś inżyniera. Łatwo się domyślić, że ma ona więc zastosowanie również w medycynie. Wyróżnia się dwa rodzaje galwanizacji. Pierwszy z nich to galwanizacja anodowa – zmniejszająca pobudliwość włókien nerwowych oraz katodowa – zwiększająca ukrwienie naczyń krwionośnych. Galwanizacja jest to jedna z metod elektroterapii, która leczy za pomocą prądu stałego przepływającego między dwoma elektrodami. Galwanizacja ma zastosowanie przy leczeniu porażeń, nerwobólów, zaburzeń krążenia i zapaleń nerwów. Czas trwania jednego zabiegu to od pięciu do dwudziestu minut. Jest on uzależniony od miejsca, w którym się go wykonuje. Terapia przy użyciu galwanizacji, wymaga od dziesięciu do dwudziestu zabiegów. Prąd jakiemu zostaje poddany pacjent wywołuje u niego zwiększenie przepuszczalności błon w tkankach, co prowadzi do zwiększenia metabolizmu, a następstwem tego jest lepsze odżywianie tkanek. Dzięki temu galwanizacje można również stosować przy zaniku mięśni. Procesy galwanizacyjne mają również swoje zastosowanie w przemyśle kosmetycznym.

Prąd elektryczny stosowany jest od pewnego czasu zarówno w medycynie, jak również kosmetyce. Pomaga on leczyć wiele schorzeń, jak również poprawić nasz wygląd. Galwanizacja, czyli użycie prądu stałego o niskim i bezpiecznym dla organizmu człowieka napięciu przy pomocy dwóch elektrod pomaga przy leczeniu chorób zwyrodnieniowych kręgosłupa, rwy kulszowej, a także przy porażeniu mięsni twarzowych. Osoby, które stosują taki rodzaj rehabilitacji zwykle chwalą tą metodę i twierdzą, że w dużym stopniu pomogła ona im się uporać z nieprzyjemnymi i często bardzo bolesnymi dolegliwościami. W kosmetyce natomiast zabieg ten jest pomocny przy leczeniu nawet bardzo zaawansowanej formy trądziku, a także poprawia napięcia mięśni twarzowych oraz ujędrnia skórę. Jest stosowany również przy problemach z rozszerzonymi naczyniami krwionośnymi oraz przy oczyszczaniu skóry, dlatego jest tak popularny wśród kobiet, które chcą zachować jak najdłużej młodość i świeżość. Jak widać prąd nie służy nam tylko do tego, aby każdego dnia korzystać z urządzeń, które ułatwiają nam nasze codzienne życie. Może on również mieć bardzo korzystny wpływ zarówno dla naszego zdrowia, jak i urody, potrafi wzmocnić działanie niektórych leków oraz kosmetyków.

Galwanizacja

Galwanizacja to zabieg leczniczy wykorzystujący przepływ prądu stałego, przy użyciu dwóch elektrod. Zabieg może trwać od 5 do 20 minut, zależnie od miejsca, gdzie się go stosuje. Cała terapia zazwyczaj składa się z 10-20 zabiegów. Wysyłany do ciała prąd powoduje zwiększenie przepuszczalności błon w tkankach, co prowadzi do zwiększenia metabolizmu i lepszego odżywienia tkanek.

Co to jest galwanizacja?

Galwanizacja to jeden z zabiegów rehabilitacyjnych, stosowany między innymi przy zaniku mięśni. Zabieg prądem wykonuje się w obrębie tułowia, kończyn, głowy i szyi. Znane jest także zastosowanie galwanizacji w kosmetyce. W gabinetach kosmetycznych także wykorzystuje się elektrody, które stykają się z wilgotną skórą, w wyniku czego następuje przekrwienie, podrażnienie układu nerwowego oraz zaktywizowanie mięśni do pracy, zatem stają się one bardziej napięte i poprawiają wygląd twarzy.

W salonach odnowy biologicznej galwanizacja stosowana jest w celu redukowania zmarszczek i tkanki podskórnej. Dzięki zastosowaniu prądu, który przenika do głębszych warstw skóry, pobudzana jest produkcja kolagenu. Skóra staje się bardziej jędrna, elastyczna, dobrze ukrwiona. Galwanizacja to dobra metoda walki z rozstępami czy skórką pomarańczową na udach, pośladkach i brzuchu. Ten zabieg kosmetyczny nie jest jednak zalecany kobietom w ciąży.

Galwanizacja przyspiesza przemianę materii i usuwanie jej produktów z organizmu, dlatego jest chętnie stosowana przez kobiety odchudzające się. Może być zatem dobrym sposobem wspomagania odchudzania. Dzięki temu, że prowadzi do stymulacji mięśni, pozwala też na utrzymanie ciała w dobrej formie i na redukowanie ryzyka powstania obwisłych fałdów skórnych przy stosowaniu terapii odchudzającej.  

Rodzaje i wykorzystanie galwanizacji

Wyróżnia się dwa rodzaje galwanizacji:

• galwanizację anodową – działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie,

• galwanizację katodową – zwiększa ukrwienie (rozszerzenie naczyń krwionośnych).

Taki rodzaj leczenia stosuje się w następujących dolegliwościach:

• zwyrodnienie stawów kończyn i kręgosłupa,

• nerwobóle,

• zapalenia w obrębie układu nerwowego,

• choroby neurologiczne,

• choroby i zaburzenia układu krążenia obwodowego,

• zanikanie mięśni, porażenia wiotkie,

• kontuzje stawów, mięśni, ścięgien.

Przeciwwskazania do galwanizacji, to:

• ciąża i jej podejrzenie,

• skaza krwotoczna,

• podwyższona temperatura ciała,

• sztuczny rozrusznik serca, wszczepiony w ciało metal,

• niewydolny układ krążenia,

• tworzenie się zakrzepów, zatorów,

• zapalenie żył,

• choroba nowotworowa,

• choroby zapalne skóry,

• słaba kondycja zdrowotna,

• gruźlica płuc.

Nad przebiegiem tego zabiegu leczniczego czuwa fizjoterapeuta, który powinien poinformować pacjenta, na czym polega galwanizacja i czego powinien się spodziewać. Chory musi zdjąć metalowe części garderoby i odsłonić fragment ciała, do którego zostaną przyłożone elektrody. Zaraz po zabiegu pacjent powinien udać się na odpoczynek na około pół godziny, np. do poczekalni. Takie działanie jest rutynowe i służy sprawdzeniu reakcji pacjenta po zastosowaniu impulsów

Jonoforezą lub jontoforezą nazywa się zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do tkanek siłami pola elektrycznego jonów działających leczniczo. Do jonoforezy mogą być zatem używane tylko związki chemiczne ulegające dysocjacji elektrolitycznej. Związki chemiczne mające tę właściwość nazywa się elektrolitami. Zbyt rzadko korzystamy z dobrodziejstw dla naszego zdrowia jakie możemy uzyskać dzięki fizykoterapii, dlatego zapoznajmy się w jakich schorzeniach jest wskazana jonoforeza:…..

Jakie są podstawowe wskazania do jonoforezy?
Jonoforeza jodu: blizny, przykurcze bliznowate. Jonoforeza wapnia: stany zapalne gałki ocznej, obwodowe zaburzenia naczynioruchowe, zespół Sudecka, utrudniony zrost kości. Jonoforeza cynku: przyżeganie trudno gojących się owrzodzeń, drożdżyca paznokci. Jonoforeza prokainy lub lidokainy: nerwobóle, zespół rwy kulszowej, bóle głowy, zaburzenia wymowy, dychawica oskrzelowa. Jonoforeza histaminy: samorodna sinica kończyn, odmroziny, zespół bólowy rwy kulszowej, przewlekłe stany zapalne stawów i zapalenia okołostawowe, owrzodzenia troficzne. Jonoforeza epinefryny: stany zapalne gałki ocznej, wspólnie z lidokainą lub prokainą w leczeniu stanów bólowych. Jonoforeza antybiotyków: bakteryjne stany zapalne skory i tkanek miękkich. Jonoforeza hydrokortyzonu lub preparatu Solu-Dacortin: stany zapalne skóry, tkanek miękkich, drobnych stawów i pochewek ścięgnistych, stany zapalne gałki ocznej. Jonoforeza tolazoliny: zaburzenia w ukrwieniu nerwu wzrokowego i siatkówki, zaburzenia ukrwienia obwodowego. Przeciwskazania: nie odbiegają w zasadzie od przeciwwskazań do stosowania innych zabiegów elektroleczniczych. Pamiętać jednak należy, że jony działające korzystnie w schorzeniu podstawowym mogą być przeciwwskazane ze względu na współistniejące inne schorzenia. Wskazania i przeciwwskazania do jonoforezy ustala lekarz. Jakie roztwory leków używane są do jonoforezy? Jodek potasu, chlorek wapnia, siarczan cynku, chlorowodorek prokainy, chlorowodorek lidokainy, chlorowodorek histaminy, chlorowodorek epinefryny, penicylina – sól sodowa lub potasowa, siarczan streptomycyny, siarczan neomycyny, hydrokortyzon i tolazolina. Wnikanie jonów do skory w trakcie jonoforezy zostało udowodnione przed wielu laty przez francuskiego uczonego Leduca, który w tym celu przeprowadził następujące doświadczenie. Na pozbawionych sierści bokach dwóch królików umocował elektrody z podkładami, włączając zwierzęta szeregowo w obwód prądu stałego. U pierwszego królika jeden z podkładów nasycił roztworem cyjanku potasu, dysocjującego na trujący anion cyjankowy i kation potasowy, pozostałe zaś podkłady znajdujące się na skórze obu zwierząt zwilżył wodą. Włączenie zwierząt w obwód prądu w taki sposób, że elektroda z podkładem nasyconym cyjankiem potasu była połączona z biegunem dodatnim prądu, nie powodowało u nich żadnych skutków ujemnych. Połączenie natomiast tej elektrody z biegunem ujemnym spowodowało padnięcie pierwszego królika, podczas gdy drugi pozostawał żywy. Jest to zrozumiałe, bo w pierwszym wypadku z podkładu zwilżonego roztworem cyjanku potasu do skóry pierwszego zwierzęcia wnikały jony potasowe, nie mające trujących właściwości, w drugim zaś wnikały trujące jony cyjankowe. Drugie zwierzę pozostało żywe, ponieważ w żadnym z wymienionych dwóch wypadków nie podlegało ono działaniu jonów trujących. Podobne doświadczenie przeprowadził Leduc z zastosowaniem roztworu siarczanu strychniny, w którym trujące właściwości wykazują kationy strychniny. Dalszych przekonywujących dowodów wnikania do skóry jonów w czasie jonoforezy dostarczyły doświadczenia, w których użyto roztworów zawierających jony pierwiastków promieniotwórczych. Doświadczenia te pozwoliły prześledzić mechanizm wnikania jonów do skóry oraz ustalić miejsca, w których się one gromadzą i skąd zostały odprowadzone w głąb organizmu. Ustalono, że jony wprowadzone do skory droga jonoforezy gromadzą się w niej na granicy naskórka i skóry właściwej, w pobliżu powierzchownej sieci naczyń krwionośnych skóry, skąd zostają odprowadzone z prądem krwi w głąb ustroju. Stwierdzono również, że jony wnikają do skóry drogą wykazującą najmniejszy opór dla prądu elektrycznego, a mianowicie przez ujścia i przewody wyprowadzające gruczołów potowych.

- Galwanizacja - polega na przyłożeniu elektrod do wilgotnej skóry. Jony wewnątrz
organizmu zaczynają się przemieszczać pod wpływem prądu (kationy do katody, aniony do anody). W skutek tego zabiegu dochodzi do przekrwienia, do którego dochodzi w następstwie tworzenia się ciał histaminopodobnych. Podrażniony zostaje układ nerwowy i pobudzone mięśnie. Celem tego zabiegu jest poprawa napięcia mięśni.
- Jontoforeza - celem tego zabiegu jest dostarczenie skórze specjalnych substancji czynnych do głębnych warstw skóry. Ilość dostarczonych substancji zależy od długości zabiegu, natężenia prądu oraz wielkości elektrod. Najczęściej stosuje się tu roztwory wodne, np. preparaty w ampułkach, w których rozpuszczone sa substancje czynne zdolne do jonizacji. Aniony, czyli anionowe substancje czynne, wprowadza się do skóry za pomocą katody. W tym wypadku katoda jest elektrodą czynną, anoda - bierną (przeciwelektrodą). Kationy, czyli kationowe substancje czynne, wprowadzane są anodą (elektrodą czynną), katoda jest tu przeciwelektrodą.

Mostek Wheatstone’a Metodę mostka Wheatstone’a stosujemy do pomiaru oporu pojemnościowego. Metoda polega na porównaniu oporu nieznanego z oporem znanym. Mostek składa się z dwóch połączonych ze sobą równolegle rozgałęzień: ADB, w którym mamy opory R₁ i R₂, oraz ACB, w którym mamy opory R₃ i R₄. Rozgałęzienia te połączone są mostkiem CD, w którym znajduje się Galwanometr G. Prąd doprowadzony do mostka rozgałęzia się w punktach A i B. W celu pomiaru nieznanego oporu, powinniśmy doprowadzić Mostek do stanu równowagi, czyli kiedy między punktami C i D różnica potencjałów będzie równa zeru, przez Galwanometr nie będzie płynął prąd. Wartości napięcia w tych punktach także są Równe zeru. Między punktami A i B panuje różnica potencjałów, więc Spadek napięć na odcinkach AC i AD oraz CB i DB są między sobą Równe:: V_AC = V_AD V_CB = V_DB Wprowadzając oznaczenia natężeń prądu płynącego w rozgałęzieniach i stosując Prawo Ohma, otrzymamy: I₁ R₁ = I₃ R₃ I₂ R₂ = I₄ R₄ Dla węzłów rozgałęzienia C i D można zastosować pierwsze Prawo Kirchhoffa, ponieważ przez Mostek CD nie płynie prąd. I₁ = I₂ I₃ = I₄ Eliminując Natężenie prądu, przekształcając równanie, mamy warunek równowagi mostka: teraz możemy policzyć nieznany Opór na przykład R₃