Skala Sullivan, Grant – teoria rozwoju dojrzałości interpersonalnej i system diagnostyczny – I-level classification
istnieje 7 stadiów rozwojowych ze względu na osiągnięty poziom dojrzałości do kontaktów interpersonalnych
jednostka zatrzymująca się na danym etapie (II, III, IV) nieuchronnie skazana na trudności adaptacyjne
źródło zaburzeń – błędne różnicowanie bodźców;
poziom 2
podtypy:
aspołeczny agresywny
aspołeczny pasywny
charakterystyka drugiego poziomu dojrzałości – integracja różnic między elementami otoczenia: osobami i rzeczami:
dostrzega otoczenie społeczne w kategoriach osobistych korzyści, zysków i strat, jako teren eksploracji;
jest całkowicie egocentryczny w myśleniu i działaniu;
ludzi postrzega jako bariery w zaspokajaniu potrzeb, a ich działanie jako przypadkowe, nie podlegające żadnym prawidłowościom;
jego relacje z innymi są niezwykle ubogie, w związku z czym czuje się wyalienowany;
czuje się ofiarą;
nie dostrzega związków między swym zachowaniem a uczuciami i reakcjami innych
czuje niechęć lub wrogość w stosunku do tych, którzy frustrują jego potrzeby, chociaż jest bardzo zależny od osób (zwłaszcza obdarowujących go prezentami);
słabo kontroluje swoje potrzeby popędowe – impulsywny, nieopanowany;
nie wykazuje autokrytycyzmu, aktywności w osiąganiu długodystansowych celów, minimalizując wydatkowanie energii
w reakcji na frustrację zachowuje się agresywnie, próbuje się przypodobać lub uskarża się i wycofuje;
źródeł jego zachowań dewiantywnych i przestępczych należy dopatrywać się w niedorozwoju mechanizmów kontroli (bierze, nienawidzi, atakuje, obawia się, ucieka) oraz w nieumiejętności przeciwstawienia się presji podkultury i kryminogennym czynnikom otoczenia społecznego;
różnice między aspołecznym agresywnym a pasywnym dotyczą:
- wrażliwości na dezaprobatę;
- sposobu reakcji na frustrację (aktywny – atak jawny i otwarty; pasywny – wycofanie, bierny opór, uskarżanie się);
poziom 3
podtypy:
niedojrzały konformista
podkulturowy konformista
manipulator (pragmatyk)
charakterystyka trzeciego poziomu dojrzałości – integracja percepcji wzorów zachowania:
niedojrzały konformista:
postrzega się jako ktoś gorszy, zdominowany przez potrzebę aprobaty społecznej;
jego podstawowe problemy emocjonalne wynikają z lęku przed odrzuceniem;
sztywno trzyma się raz wyuczonych reguł zachowania; podstawowymi sposobami wpływu na innych są:
- przekupienie uległością;
- szantaż, zastraszenie;
w trudnych sytuacjach reaguje wycofaniem, żąda pomocy, wsparcia, opieki;
pragnie mieć przyjaciół, ale boi się odrzucenia; nie identyfikuje się z wartościami i normami podkultur przestępczych, lecz nie jest w stanie przeciwstawiać się wzorom dewiantywnego zachowania;
zachowania dewiacyjne pojawiają się u niego jako próba poszukiwania aprobaty u innych;
podkulturowy konformista:
w pełni zadowolony ze swego życia, oporny na jego zmianę; wyraźnie docenia a nawet przecenia własne możliwości wpływu na innych i kontrolowania ich zachowania; dba o stwarzanie pozorów;
odczuwa silny lęk w sytuacjach, gdy jego strategie opanowywania i podporządkowywania soie otoczenia okazują się nieskuteczne; nie przeżywa konfliktów wewnętrznych typowych dla neurotyka;
opisuje się w kategoriach konwencjonalnych; dostrzega cudze motywacje, uczucia i potrafi je zrozumieć, a także jest w stanie zaakceptować ich odmienność;
sztywno stosuje przyswojone stereotypy zachowań, bez ich różnicowania; krańcowo uległy wobec własnej grupy odniesienia; jego stosunki interpersonalne są powierzchowne i krótkotrwałe;
zachowania antyspołeczne stanowią integralną część jego osobowości;
motywami jego antyspołecznej i przestępczej działalności są:
- poszukiwanie aprobaty społecznej;
- zaspokajanie potrzeb materialnych;
- uniezależnienie od dorosłych;
odrzuca swoją emocjonalność; nie mówi o swoich problemach emocjonalnych; zwierzanie się traktuje jako słabość; unika związków zależnościowych opartych na miłości, choć wyraża ich pragnienie
manipulator:
jest zadowolony ze swego trybu życia, nie przejawia skłonności do zmian; minimalizuje swoje trudności i problemy życiowe; nie przeżywa głębokich konfliktów wewnętrznych a raczej z otoczeniem;
ma pełną świadomość swego wpływu na innych, a nawet go przecenia; gdy manipulacja nie odnosi pożądanego efektu uważa, że nadal jest możliwa (potrzebna jest zmiana techniki); swoje zachowania traktuje jako środki do osiągania zamierzonych celów i kontrolowania innych; jest przekonany że ma do tego prawo;
przeżywa kryzysy tylko wtedy, gdy doznaje niepowodzeń manipulując innymi, samym sobą, sytuacjami; stosuje trzy techniki manipulacji: krętactwo, konformizm i zastraszanie;
zachowanie dewiacyjne jest mu obce i bywa traktowane jako środek podporządkowania sobie innych; nie identyfikuje się z określoną podkultura dewiacyjną;
postrzega się jako cyniczny, zręczny, silny, zrównoważony;
odrzuca potrzebę zależności i wstydzi się okazywania uczuć; relacje z innymi są powierzchowne i krótkotrwałe;
poziom 4
podtypy:
neurotyk aktywny
neurotyk lękowy
zidentyfikowany z podkulturą
reaktywny w sytuacjach traumatyzujących
charakterystyka czwartego poziomu dojrzałości – integracja sytuacji konfliktowych:
neurotyk aktywny
charakteryzuje się znaczną ilością zinternalizowanych wartości i norm społecznych; zdolny jest do wyrzutów sumienia i poczucia winy; odczuwa lęk związany z konfliktem wewnętrznym gdy łamie uwewnętrznione normy; eliminuje lęk poprzez zachowania agresywne;
postrzega się jako niekonwencjonalny, niestereotypowy, niepowtarzalny, nieprzystosowany; potrafi dokonywać autooceny; pragnie by go podziwiano za przypisywane przez siebie samego ambicje, zainteresowania i zdolności;
oczekuje od wychowawców podejmowania za niego decyzji; przyjmuje rolę dziecka; nieustannie prowokuje do pomocy i opieki; przekonany jest jednak że takiej pomocy nie potrzebuje, gdyż jest wystarczająco samodzielny;
jeśli popełnia czyny przestępcze to nie dla zysków materialnych;
neurotyk lękowy
internalizuje nieadekwatne, negatywne wyobrażenie o sobie, co prowadzi do nieustannego lęku i niepokoju; przejawia skłonności do rozwiązywania samodzielnego problemów;
pragnie kontaktu z rówieśnikami i dorosłymi, ale werbalnie przeciwstawia się dorosłym; przeżywa konflikty identyfikacyjne;
kompensuje percepcję samego siebie przez waloryzację tego kim jest i tego czego dokonał;
jest przesadnie samokrytyczny; postrzega się czasami jako nikczemnika; przeżywa więc stany depersonalizacji, pozwalające mu traktować przeszłość i występki jako cudze;
jego zachowania przestępcze mogą być sygnałem nierozwiązanych problemów rodzinnych lub konfliktu spowodowanego interioryzacją któregoś z rodziców;
zidentyfikowany z podkulturą
odrzuca wartości społeczeństwa globalnego; żyje zgodnie z własnym systemem wartości; uważa się za niezależnego, samowystarczalnego, zdolnego do funkcjonowania w różnych środowiskach;
pozostaje w jawnej opozycji do norm i wartości konwencjonalnych; jest podejrzliwy w stosunku do oficjalnych przedstawicieli społeczeństwa; z całą ostrością dostrzega nierównośći społeczne i inne czynniki różnicujące ludzi; nienawidzi hipokrytów, ceni uczciwość i szczerość, lojalność;
nie przeżywa konfliktów wewnętrznych typowych dla neurotyków; jest niezwykle plastyczny w przystosowywaniu się do ról społecznych; jego problemy adaptacyjne wynikają z porażek w osiąganiu celów za pomocą wyuczonych stereotypów i konfliktów zewnętrznych;
identyfikuje się z osobami z kręgów podkulturowych (społecznicy, przestępcy, kryminaliści)
jego zachowania przestępcze lub dewiacyjne są następstwem internalizacji wartości sprzecznych z wartościami i normami społeczeństwa globalnego oraz wynikiem walki z władzami;
reaktywny w sytuacjach traumatyzujących
ma raczej pozytywny obraz siebie; czasem surowo ocenia własne postępowanie; łatwo je jednak usprawiedliwia obarczając winą innych;
odrzuca przestępczość jako styl życia i nie widzi się w kategoriach przestępczych; wypiera się dewiantywnych cech zachowania, uważa je za niezrozumiałe i nie pasujące do niego;
łatwo nawiązuje i podtrzymuje kontakty społeczne; potrafi selektywnie dobierać przyjaciół;
na konflikty wewnętrzne i zewnętrzne oraz problemy osobiste reaguje zachowaniami przestępczymi lub agresywnymi;