1. Funkcje matematyczne

Argumentem może być nie tylko liczba, ale również macierz lub wektor (czy też liczba zespolona etc.)

Podstawowe:

- Sin(x) – nie trzeba tłumaczyć. Jeżeli argumentem będzie macierz, policzy sinus każdego elementu.

- sqrt(x)

- exp(x) – podnosi liczbę do potęgi (a=exp(1))

- log10(x)

- log2(x)

Zaokrąglenia:

- floor(x) – zaokrągla w dół

- ceil(x) – zaokrągla w górę

- fix(x) – wyrzuca rozwinięcie dziesiętne (obcina wszystko po przecinku)

- round(x) – standardowe zaokrąglanie - zgodnie z zasadami matematycznymi

1. Funkcje na macierzach

- det(A) – wyznacznik

- rank(A) – rząd

- inv(A) – zwraca macierz odwrotną

// przykład:

// Oblicz równanie liniowe: A*x=b (A-macierz, x-niewiadoma, b-jakaś stała)

// x=inv(a)*b;

// x=(A^(-1))*b;

// x=A\b; -> najszybszy sposób

- diag(A) – zwraca przekątną macierzy A

// Jeżeli jako argument podamy wektor, to utworzymy macierz diagonalną

- fliplr(A) – lustrzane odbicie macierzy

- flipud(A) – odwrócenie macierzy do góry nogami

- rctgo(A) – obraca macierz o 90 stopni (oczywiście przeciwnie do wskazówek zegara)

- trin(A) – zwraca macierz z elementami nad przekątną podanej macierzy (górny trójkąt macierzy – elementy pod przekątną są zerowane)

- tril(A) – na odwrót – zwraca dolny trójkąt macierzy (pod przekątną)

1. Programowanie w MATLABie

- FOR

Składnia:

for zm=wektor

.

.

.

end

Przykłady:

for i=10:-1:0

end

leci od 10 do -1 z krokiem 0

for k=[1 4 7 0 5 2 3]

end

Wektor może być zdefiniowany w formie jawnej, lub krokowej.

Zamiast wektora można również podstawić macierz.

for k=1:10

v(k)=k^3;

Potęgi od 1 do 10 (??? O co kurwa tutaj chodzi?:X)

To działa, ale jest niepoprawne – istnieje problem z przydzielaniem pamięci. Np. dla 1.000.000 przydziela pamięć dla 1.000.000 elementów. Większość czasu jest zmarnowana na przydzielanie pamięci.

Poprawna wersja wygląda następująco:

v=zeros(1,10);

for k=1:10

v(k)=k^3;

end

lub z tego co zrozumiałem przy przepisywaniu…

for k=10: -1 :1

v(k)=k^3;

end

Najlepszy sposób(gdyż MATLAB interpretuje wtedy tylko jedną linię:

v=(1:10).^3;

- WHILE
Składnia:

while warunek_logiczny

.

.

.

end

Warunki logiczne:

==

<

>

<=

>=

~= (negacja. Czyli pewnie to samo co != czy <>)

& (AND)

| (OR)

Warto zwrócić uwagę, że są to pojedyncze znaki, a nie tak jak w C.

Przykłady:
s=0;

while s~=100

s=s+0.01;

end

W tym przykładzie był zły warunek – powinien być <=100, ponieważ system binarny nie trafi w 100 (?!WTF?!?!?!?!?!?!?!?!?!)

- IF
Składnia:

if warunek_logiczny_1

.

elseif warunek_logiczny_2

.

elseif warunek_logiczny_3

.

else

.

end

break; – przerwanie pętli

continue; - wraca na początek pętli

1. Jakieś denne info?

Program matlabowy zapisywany jest w plikach *.M. Wpisując *.M wywołujemy M-plik. (gdzie wpisując?:X)

M-plik może być:

- skryptem

Ciąg poleceń, jakie matlab ma wykonać.

Są przejrzyste ze względu na dostęp do poleceń, dostęp do workspace’a.

Przykład:

Test.m -> tworzymy m-plik

%opis

%opis // (te ostatnie 2 linie to są komentarze)

x=0:0.01:10;

y=sin(x)+ccs(x);

(help Test wyświetli komentarze zawarte w %opis)

- funkcją

Słowo kluczowe – function.

Function[x,y]=proba(a,b,c)

[x,y]-list parametró zwracanych

(a,b,c) – parametry zwracane (WTF again.)

Nazwa funkcji MUSI być taka sama jak pliku – proba.m.

5. Funkcje - przykłady

Function[x,y]=proba(a,b,c)

%opis

%opis

x=a+b-c;

y=a+b+c;

(return; nie jest potrzebne [bez argumentów] – WTF one more time)

Help proba - wypisuje komentarze.

5. Różnice skrypt < - > funkcja

Funkcja jest hermetyczna – tzn. wszystkie jej zmienne są lokalne. Nie widzi też ona pamięci MATLABa.

Wszystkie zmienne są przekazywane przez wartość.

- nargout (pierwsza litera to może być też ‘r’ lub ‘v’ – naprawdę trudno to rozczytać:X) – zwraca ilość argumentów zwracanych przez funkcję

to na obrazku zwraca ilość argumentów, jakie funkcja musi wyliczyć (?;/ pewnie ilość argumentów, które funkcja przyjmuje…)

Funkcje można wywoływać z różną ilością argumentów. ( szkoda, że nie napisał, co wtedy…)

Przykład:

function[x,y]=proba(a,b,c)

if uaryin(to, co na obrazku kurwa) == 1 //jeśli wywołałem funkcję z jednym argumentem

b=2;

c=5;

elseif uaryin == 2 //z dwoma argumentami

c=10;

end

x=a+b-c;

y=a*b*c;

proba(1) – przekazuje 1 argument

proba(1,3) – w argumenty etc.

proba(1) -> przeszukuje toolboxy, katalog roboczy

chdir ‘i:/matlab’ – ścieżka do katalogu

Jeżeli nie utworzymy funkcji w katalogu roboczym, to MATLAB pomija (wtf again )

5. Obejście hermetyczności funkcji

global zm – tworzy zmienna globalna (nie poleca się nadużywania zmiennych globalnych)

5. Jakieś tam funkcje ;o

min(a,b) – nie zamierzam tłumaczyć

min(v) – wektor też działa.

min(M) – zwraca wektor najmniejszych elementów w każdej kolumnie

to samo z funkcją max().

sum(v) – suma elementów wektora

sum(M) – wektor sum dla każdej kolumny

prod(v) – iloczyn elementów wektora

prod(M) – iloczyn elementów macierzy (chyba też dla każdej kolumny)

mean<albo meun – chgw>(v) – średnia arytmetyczna wektora

mean<patrzy wyżej>(M) – średnia arytmetyczna dla każdej kolumny

std(v) – odchylenie standardowe

std(M) – wektor odchyleń standardowych dla każdej kolumny (widzicie analogie? ^_-)

Przykłady:
sum(sum(A)) – największy element macierzy

sum(A’) – wektor sum dla kolejnych wierszy macierzy

prod(1:n) – silnia

sum(sum(A)) – suma wszystkich elementów macierzy

Dalej funkcje:

eval(‘…’) -> przekazuje tekst, który jest interpretowany i wykonywany

Przykład:

eval(‘x=sin(pi)’); -> przekazuje tekst i oblicza wartość. Wynik: x=0.

Mocne polecenie! (?;o)