UKŁAD KRĄŻENIE PODCZAS WYSIŁKU FIZYCZNEGO:

• Nasilenie funkcji

• Transport O2 i CO2

• Zaopatrzenie mięśni w materiał energetyczny (glukoza, aminokwasy, kwasy tł)

• Transport hormonów

• Usuwanie z mięsni produktów przemiany materii i ciepła

• Zwiększenie przepływu krwi przez skórę, płuca i mięśnie

Objętość minutowa serca - (cardiac output, Q)

- podczas wysiłku zwiększa się proporcjonalnie do wzrostu zapotrzebowania na O2

Częstość skurczów serca (heart rate, HR)

- wzrost częstości skurczów serca następuje od razu po rozpoczęciu wysiłku i stabilizuje się średnio po 2 – 5 minut trwania lub osiąga wartość maksymalną

HRmax = 220 – wiek

OBJĘTOŚC WYRZUTOWA SERCA SV:

- ilość krwi wtłaczanej do tętnicy podczas jednego skurczu komory

- przy wysiłku maksymalnym dochodzi do wzrostu FRAKCJI WYRZUTOWEJ czyli objętość wyrzutowa/całkowita objętość krwi.

SV max – zależy od objętości serca, siły, szybkości skurczów oraz dopływu krwi i ciśnieniu w aorcie.

STAN RÓWNOWAGI CZYNNOŚCIOWEJ:

Stabilizacja funkcji układu krążenia na poziomie odpowiadającym zapotrzebowaniu tlenowemu organizmu (podczas wysiłku długotrwałego)

- podczas średniego i małego wysiłku obserwujemy wzrost HR i jego stabilizację oraz stopniowe obniżanie się objętości wyrzutowej i zwiększenie przepływu skórnego

WYSIŁEK STATECZNY:

• mięśnie uciskają naczynia krwionośne (odpływ krwi żylnej z naczyń krwionośnych)

mechanizmy fizjologiczne zmian treningowych

• zwiększenie objętości i masy serca (zwiększenie grubości mięśnia)

• zwolnienie czynności serca w spoczynku

Test Ruffiera – 30 przysiadów, mierzenie tętna przed, tuż po wykonaniu i minutę po wykonaniu przysiadów:

Próba Harvardzka: wchodzenie i schodzenie przez 5 minut na stopniu ok.: 40cm wysokości. Tempo 30 wejść/1 min, pomiar HR co 1.5 min