w dniach od 18 do 22 marca 1974 roku w Helsinkach zwołana została nowa konferencja dyplomatyczna państw nadbałtyckich. Jednak ostateczne decyzje podjęto w roku 1992. Uchwalono wówczas konwencję o ochronie środowiska morskiego Morza Bałtyckiego. Konwencja ta dotyczy sposobów zabezpieczenia Bałtyku przed zanieczyszczeniami wszelkimi niebezpiecznymi i szkodliwymi substancjami pochodzącymi z wszelkich możliwych źródeł.
Konwencja ta obejmuje nie tylko cały obszar Bałtyku ale również czterokrotnie większy obszar zlewiska tego morza. Członkami komisji helsińskiej, oprócz Polski są jeszcze: Dania, Estonia, Finlandia, Łotwa, Litwa, Niemcy, Rosja i Szwecja. W Polsce przy wybrzeżu jest pięć obszarów chronionych na mocy konwencji.
Jest położony na wyspie Wolin w województwie zachodniopomorskim, jego obecna powierzchnia wynosi prawie jedenaście tysięcy hektarów. Duży fragment Parku to Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków. Jest to również teren o wyjątkowych wartościach przyrodniczych, posiadający rzadkie siedliska. Woliński Park Narodowy jest pierwszym w Polsce parkiem morskim. Największą atrakcją krajobrazową jest wybrzeże klifowe.
Dominującymi partiami Parku są stare lasy bukowe zwane buczyną pomorską. Ich struktura zbliżona jest do lasów naturalnych, a średni wiek lasów wynosi aż 106 lat.
Najcenniejszymi roślinami występującymi w parku są m.in. długosz królewski, mlecznik nadmorski, mikołajek nadmorski, czy pajęcznica liliowata. Jest to oczywiście namiastka, ponieważ można by tu wymienić jeszcze wiele rzadkich i cennych roślin.
Fauna wyspy jest bardzo zróżnicowana i bogato reprezentowana przez gatunki rzadkie. Na terenie parku stwierdzono występowanie ponad 230 gatunków ptaków, w tym lęgowych, m. in. biegusa zmiennego i muchołówki małej.
W Wolińskim Parku Narodowym jest prowadzona również restytucja puchacza.
Spośród ssaków morskich spotkać tu można fokę szarą i morświna.
Lasy parku to siedliska dla licznie występujących dzików, jeleni, kun, borsuków, lisów...
Wśród gatunków nowo przybyłych szczególną uwagę zwraca szop pracz.
Mierzeja Wiślana ma kształt szerokiego łuku. Jej szerokość waha się od około 500m do około 2,5km. Powstała w wyniku odkładania się materiału piaszczystego. Najwyższym wzniesieniem jest Wielbłądzi Garb. Cały obszar wydmowy pokryty jest lasem sosnowym. Na terenie Parku lezą 3 rezerwaty.
Jest to ptasi rezerwat przyrody na Mierzei Wiślanej. Ochronie w rezerwacie podlega kolonia lęgowa kormoranów i czapli siwych. Jest to największa kolonia kormoranów w Polsce i Europie.
Rezerwat stanowi drzewostan sosnowy, przeważnie w wieku 120-160 lat. Ze względu na obecność kormoranów rozwija się tam m.in. bez koralowy.
Jest to kolejny rezerwat ornitologiczny. Znajduje się w otulinie Parku Mierzeja Wiślana i jest jedynym w Polsce rezerwatem zmieniającej się wielkości. Teren rezerwatu został uznany za ostoję ptaków o randze europejskiej, przebywa ich tam ponad 200 gatunków.
Szczególnie cenna jest kolonia rybitw - występują tu takie gatunki jak: białoczelna, rzeczna, czubata i popielata. Dwa ostatnie gatunki oraz…
…sieweczka morska mają tu swoje jedyne gniazdowiska w Polsce.
Poza tym możemy tu zobaczyć foki, bobra i bardzo rzadkiego zmieraczka zalewowego.
Spośród wielu gatunków roślin najcenniejszym przedstawicielem flory i bardzo rzadkim jest lnica wonna.
Z kolei ten rezerwat, jest rezerwatem leśnym. Ochronie podlega głównie buczyna pomorska, czyli prawie 200-letnie buki, dęby, świerki i brzozy.
Roślinami chronionymi występującymi w rezerwacie są m.in. konwalia majowa, kruszyna pospolita i bluszcz pospolity.
Z ptaków można tu spotkać dzięcioła czarnego, muchołówkę małą, rudzika.
Przedstawicielami saków są liczne dziki, daniele, jenoty, nietoperze.
Jest położony w środkowej części polskiego wybrzeża. Najwyższym wzniesieniem w Parku jest polodowcowe wzgórze Rowokół. Jego teren obejmuje szereg 5 jezior, m.in. Łebsko i Gardno. Przez teren parku przepływa jeszcze 7 rzek, z których największa to Łeba. Na jego obszarze utworzono 12 rezerwatów ścisłych i 3 częściowe. Symbolem parku jest mewa.
Charakterystycznymi elementami Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy…
…a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami.
Osobliwością jezior przymorskich są okresowe wlewy wody morskiej podczas silnych sztormów. Dopływ słonej wody umożliwia zasiedlanie tych terenów dość licznym słonoroślom.
Położenie Słowińskiego Parku Narodowego wpływa na rodzaj występującej tam szaty roślinnej. Morski klimat stwarza warunki dla roślin o atlantyckim typie zasięgu. Gatunki charakterystyczne dla tego klimatu stanowią dość liczną grupę na terenie parku i są to m.in. turzyca piaskowa, czy brzeżyca jednokwiatowa.
Jedynymi przedstawicielami ciepłolubnych roślin południowych są goździk piaskowy i strzęplica sina
Poza tym można tu też zobaczyć takie rośliny jak: kocanek piaskowy, trzcina pospolita, turzyca błotna i przygiełka brunatna.
Najważniejszymi zwierzętami Parku są ptaki. Sklasyfikowano tu około 260 gatunków ptactwa z czego połowa to ptactwo wodne i błotne. Spotkamy tu między innymi: gęś gęgawę, mewę srebrzystą
Błotniaka stawowego, świstuna, ohara, kszyka i wiele, wiele innych.