Scenariusz zajęć terapeutycznych do bajki „ Urodziny Prosiaczka” – Każdy z nas jest kimś wyjątkowym.
1. Adresat: dzieci 7-9 lat
2. Środki terapeutyczne: tekst bajki „ Urodziny Prosiaczka”, arkusze papieru, mazaki kredki, muzyka relaksacyjna, „ Księga imion”, koc lub prześcieradło
3. Wartości terapeutyczne:
Ukazanie dobrych cech i wyjątkowości każdego dziecka.
Podnoszenie samooceny dziecka
Wdrażanie do liczenia się z potrzebami innych ludzi.
Poprawa stosunków między dziećmi w grupie. Integracja grupy
Wzmocnienie poczucia wartości dziecka.
Przebieg zajęć
I Zajęcia integrujące grupę
Powitanie. Przypomnienie dzieciom o formie zajęć ( siedzenie w kręgu) i zasadach pracy.
„Zabawa Grzesia”
Dwie osoby trzymają prześcieradło lub koc, reszta dzieli się na dwie grupy, które stają po dwóch stronach. Gdy prześcieradło zostaje podniesione w górę, każdy ma szybko powiedzieć imię osoby stojącej naprzeciwko. Zasłona opada, uczestnicy zamieniają się miejscami i zabawa zaczyna się od początku.
II Biblioterapia właściwa
Czytanie przez terapeutę tekstu bajki „Urodziny prosiaczka”.
Analiza treści utworu.
- Jakie wielkie święto miał Prosiaczek?
- O czym przypomniało mu słoneczko?
- Czy Prosiaczek zaprosił przyjaciół wcześniej , czy w ostatniej chwili?
- Czy Prosiaczek przygotował się wcześniej do przyjęcia?
- Z jakiego powodu Prosiaczek był tak bardzo zmęczony?
- Jakie Prosiaczek otrzymał prezenty?
- Dlaczego goście tak szybko poszli?
- Co Prosiaczek napisał na kartce?
Stworzenie listy czynności poprzedzających urodziny.
Do każdej uroczystości trzeba się wcześniej przygotować. Aby wszystko się udało, należy przemyśleć wiele rzeczy. Zacząć można od przygotowania planu czynności. (Na dużym arkuszu papieru tworzymy wspólnie z dziećmi listę czynności)
Oto przykładowy plan:
Lista gości, zaproszenia – tydzień wcześniej.
Sprzątanie pokoju.
Odświętna garderoba.
Przygotowanie tortu lub innych smakołyków.
Ustalenie programu urodzin – muzyka, zabawy, konkursy.
Jeśli jesteśmy zaproszeni na urodziny, przygotowujemy prezent.
Zabawa „ Moje wyjątkowe imię”
Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że w dniu narodzin każdemu z nas rodzice nadali imię. Długo się nad tym zastanawiali, bo każde imię jest wyjątkowe, nawet jeśli brzmi tak samo, jak imię innego człowieka. Imię bowiem łączy się i kojarzy z niepowtarzalnymi cechami każdej osoby, która je nosi. Może ono mieć swój kolor, zapach, może być podobne do kwiatka, zwierzątka, przedmiotu. Ważne jest, czy lubimy swoje imię, jakich jego form używamy najchętniej. W poszukiwaniu wyjątkowego znaczenia danego imienia może pomóc „Księga imion”. Imię jest też zazwyczaj pierwszym wyrazem, które dziecko umie samodzielnie napisać. Zadaniem dzieci jest narysowanie swojego imienia w sposób podkreślający jego wyjątkowe cechy. Jest to zabawa twórcza i należy zachęcić dzieci do wykorzystania swojej wyobraźni.
III Podsumowanie zajęć.
Dokańczanie zdania: „ Mam na imię ….Jestem niepowtarzalny (a), bo …