Metody mokre, np. technologia MOWAP, wyróżniają się wysoką skutecznością odsiarczania spalin, wynoszącą ok. 95%. Przykładem metody suchej, nazywanej także pierwotną, bezpośrednią, wysokotemperaturową lub w trakcie spalania, jest technologia FSI (Furnace Sorbent Injection), w której wiązanie sorbentu następuje w zakresie temperatur 750-1250°C. Metody suche są znacznie tańsze od metod mokrych, przy czym cechują się znacznie niższymi skutecznościami odsiarczania, które w kotłach o mocy poniżej 50 MW wynoszą do 30% przy stosowaniu węgli o niskiej zawartości siarki. Metody półsuche, np. LIFAC, DRY SCRUBBING, stanowiące połączenie zalet metod mokrych i suchych, tj. wysokich skuteczności odpylania oraz niskich kosztów inwestycyjnych i eksploatacyjnych, są stosowane głównie w kotłach o mocach powyżej 50 MW. Koniecznym wymogiem przy stosowaniu metod półsuchych jest wartość temperatury spalin powyżej temperatury punktu rosy [9, 25].