Ad.1 Wśród ludzi są tacy, którzy dostąpili łaski od Boga oraz tacy, których nie objęło działanie bożej łaski. Augustyn stwierdza, że w rzeczywistości żaden człowiek na nią nie zasłużył, jest ona darem. Ludzie, którzy dostąpili łaski i żyją w wierze, są dobrzy osiągną zbawienie; ludzie źli zostaną potępieni. Nauka Augustyna zakładała, że człowiek jest rozdarty pomiędzy dobrem a złem, na drabinie bytów umieszczony jest między aniołami a zwierzętami. Pomimo tego rozdarcia może osiągnąć szczęście, ale tylko wtedy, gdy otworzy się na działanie bożej łaski i złoży swe życie w Bogu. Człowiek, poprzez ascezę, medytację i refleksję musi dążyć do poznania Boga i własnej duszy, nastąpić to może dopiero dzięki iluminacji, bożemu oświeceniu.
Ad.2 Św. Tomasz z Akwinu był twórcą nurtu zwanego tomizmem. Oddzielił wiarę od wiedzy, gdyż wiarę uznał za dziedzinę objawienia a wiedzę za dziedzinę rozumu.

Dowody na istnienie boga : Jedynie z istoty Boga wynika to, że musi On istnieć, nie znamy jednak Boskiej istoty i dlatego należy dowieść rozumem Jego istnienia. Tomasz z Akwinu podał 5 takich dowodów:

1)”z ruchu” (jeżeli świat jest w ruchu, musi istnieć Pierwszy poruszyciel)

2)” z niesamoistności świata” (nic nie istnieje samo z siebie musi więc istnieć jakiś Byt samoistny)
3)”z przypadkowości rzeczy” (jeżeli wszystko jest przypadkowe musi być istota konieczna)

4)”z różnic w doskonałości” (w hierarchii doskonałości jest istota Najdoskonalsza)

5) "z celowości przyrody" (Bóg ustanawia cele). Wg Tomasza z Akwinu Bóg jest czystym aktem istnienia, świat został stworzony z niczego (ex nihilo), wprost przez Boga, aktem Jego woli i ma budowę hierarchiczną.

Według Augustyna wszyscy ludzie są splamieni grzechem pierworodnym. Istota ludzka nie może uzyskać zbawienia jedynie dzięki własnym wysiłkom i dobrym uczynkom. Koniecznym warunkiem zbawienia jest łaska boża. Augustyn utrzymywał, że Bóg wie z góry, kto będzie zbawiony, a kto nie. 
Ad3.Racjonalizm koncentruje się na możliwościach poznania rzeczywistości, należy zatem do kategorii epistemologicznych. Twierdzi on, że źródłem poznania rzeczywistości nie jest doświadczenie, ale rozum, a wiedzę można przez dedukcję wyprowadzić ze zbioru stwierdzeń nie wymagających dowodzenia
Przeciwieństwem racjonalizmu jest empiryzm (gr. empeiria = doświadczenie). Jednym źródłem wiedzy jest doświadczenie wynikające o odbierania bodźców zmysłowych, obserwacji i eksperymentu, a wszelkie idee są tylko wynikiem ich umysłowej "obróbki". Umysł ludzki nie ma sam z siebie żadnej wiedzy, stanowi czystą kartę zapisywaną kolejnymi doświadczeniami
Fr Bacon Empiryzm ma dwa rodzaje: metodologiczny (całe życie człowieka jest oparte na doświadczeniu pośrednim lub bezpośrednim) i genetyczny(człowiek rodzi się pusty i czysty jak tablica -tabula rasa, dopiero w miarę dorastania i dojrzewania tablica zapisuje się i wypełnia doświadczeniami człowieka).
Metoda Fr. Bacona składa się z dwóch elementów. a)negatywna (burząca), wyróżnia 4 rodzaje złudzeń
*plemienne
*jaskini
*teatru
*rynku
b)pozytywna (budująca):
*eksperyment+indukcja Najpierw trzeba przyjrzeć się sobie, swoim błędom, spróbować je sklasyfikować, opisać, jeśli się uda, to wyrzucić je ze swojego wnętrza, a jeśli nie, to mieć ich świadomość. Część pozytywna pojawia się wtedy, gdy człowiek jest gotowy. Ma opierać się na eksperymencie i indukcji. Przy pomocy indukcji ustala się fakty, a rozum pomaga te fakty uogólnić. Indukcja ma 3 rodzaje. Występowania, niewystępowania i stopni.
Rola wątpienia- Metoda Kartezjusza polegała tu na próbowaniu wszelkich argumentów sceptyckich. Był to sceptycyzm szczególnego rodzaju: Zwątpienie było tu nie wynikiem, lecz punktem wyjścia, i było głoszone w celu — uzyskania pewności. Ten „sceptycyzm metodyczny" Kartezjusz stosował specjalnie wobec twierdzeń o istnieniu; aby upewnić się co do realności przedmiotów, rozważał możliwość, iż są tylko naszymi ideami; toteż postępowanie jego równie słusznie może też być nazywane „idealizmem metodycznym".  Kartezjusz powiedział dalej, że Bóg jest z definicji doskonały. A jeśli jest doskonały, to musi istnieć, bo istnienie jest jedną z cech doskonałości. Jeżeli coś nie istnieje, to nie jest doskonałe
Ad4.Sceptycyzm filozoficzny to pogląd filozoficzny, podważający pełną wiarygodność ludzkiego poznania.Uważany za najwybitniejszego przedstawiciela nowożytnego sceptycyzmu, David Hume , uznawał, że problem obiektywności poznania jest bezprzedmiotowy i stwierdził, że dowiedzenie istnienia świata zewnętrznego jest niemożliwe. Jednak dodawał, że wiara w istnienie rzeczywistości jest przydatna ze względu na jej walory praktyczne.
Ad5. Thomas Hobbes aby uzasadnić konieczność stworzenia państwa w swoich rozważaniach wprowadza pojęcie stanu natury. Według niego w stanie natury znajdują się ludzie, kiedy nie istnieje państwo. Brakuje wówczas zwierzchniej władzy. Można powiedzieć, że ludzie nie stanowią jeszcze społeczeństwa (stan przedspołeczny). Hobbes twierdzi, że człowiek jest jednostką egoistyczną, a w swoim życiu skupia się na realizowaniu swoich potrzeb. W stanie natury (stan pierwotny) każdy z nas jest równy, mamy te same uczucia i potrzeby. Każdy z nas jednakowo boi się śmierci, boi się o swoje życie. Z drugiej strony w stanie pierwotnym ujawnia się także nasza druga namiętność, którą jest chęć ciągłego bogacenia się. Chcemy posiadać coraz więcej i więcej. Każdy człowiek chce być lepszy od innych. Chcemy władzy i zaszczytów. Ta chęć posiadania nigdy nie będzie zaspokojona, jak twierdził Hobbes. Jedynie śmierć jest ją w stanie przerwać.
Ad6. . Filozofia krytyczna stanowić ma wypełnienie przez Kanta jego rozumienia Oświecenia jako epoki krytyki. Krytyka ta mieć charakter wszechobejmujący i dokonać ma się za pomocą rozumu: „testowi rozumu” poddane mają być także sfery uważane dotąd nieraz za nieobejmowalne nimi, religia i sfera polityczno-prawna. Przede wszystkim zaś, co stanowi o specyfice projektu filozofii krytycznej, krytyce takiej poddany zostać ma ten sam czysty rozum, za pomocą którego krytykę tę się przeprowadza.
 imperatyw kategoryczny, czyli bezwzględny nakaz. Głosi on: Postępuj wedle takich tylko zasad, co do których możesz jednocześnie chcieć, żeby stały się prawem powszechnym. Jest to jedyna zasada moralna, jaką Kant przyjmuje. Ma ona charakter formalny: nie mówi, co robić i jak – podaje tylko ogólną regułę.
Imperatyw praktyczny-  zgodnie z którym człowiek nie może być nigdy środkiem do jakiegoś celu, lecz zawsze musi być celem samym w sobie.
Etapy poznania-  czas i przestrzeń nie należą do świata materialnego, lecz są formami poznania – sposobami, w jaki ludzki umysł grupuje i układa docierające do niego wrażenia.Te formy poznania uznał on za wyobrażenia a priori – wbudowane w nasz aparat poznawczy. Przestrzeń i czas nie są wyobrażeniami empirycznymi. Nie sposób usunąć ich z myśli i wyobrazić sobie, że ich nie ma. Skoro czas i przestrzeń są formami naszego poznania, to żadne zjawisko nie może być nam dane poza nimi. Nasze zmysły odbierają wrażenia, ale i te nie są nam bezpośrednio dane, lecz ujęte w czasoprzestrzenną formę. Czas i przestrzeń to aprioryczne formy zmysłowości.
Ad.7
EGZYSTENCJALIZM [łac.], kierunek filoz. (impuls do jego rozwoju dał Soren Kierkegaard), występujący również w literaturze pięknej, wg którego: właściwym przedmiotem badań i punktem wyjścia analizy filoz. jest indywidualnaegzystencja człowieka, jego miejsce i rola w świecie; wg egzystencjalizmu rzeczywistość jest rozdarta na sferę świadomości i sferę rzeczy, co nieuchronnie prowadzi doalienacji człowieka;
losy jednostki ludzkiej nie podlegają społ. i hist. zdeterminowaniu, jest ona zatemcałkowicie wolna, tworzy wszelkie wartości, decyduje o sensie własnego istnienia 
Przedstawiciele: egzystencjalizm ateistyczny:
Martin Heidegger,Jean-Paul Sartre,Albert Camus.
egzystencjalizm chrześcijański:Soren Kierkegaard,Gabriel Marcel Karl Jaspers
Wśród nich wymienia postmodernizm. Mówi o wieloznaczności tego pojęcia. Podkreśla, że tezą postmodernizmu jest stwierdzenie, iż człowiek współczesny powinien nauczyć się żyć w sytuacji całkowitego braku sensu oraz pod znakiem tymczasowości i przemijalności wszystkiego, ponieważ epoka pewników odeszła bezpowrotnie do historii.Przedstawiciele : w filozofii H Bergson czy F. Nietzsche