Atkinson założył istnienie hipotetycznej tendencji do osiągania sukcesu, będącej iloczynem subiektywnego prawdopodobieństwa osiągnięcia sukcesu i jego wartości gratyfikacyjnej. oba elementy są ze sobą powiązane: im łatwiej osiągnąć sukces, tym mniejszą na ogół ma on wartość nagradzającą.Największa tendencja do osiągania sukcesu jest przy średnim prawdopodobieństwie osiągnięcia sukcesu, gdy w percepcji podmiotu zadanie nie jest ani wyraźnie trudne anie wyraźnie łatwe.Niekiedy ludzie wykonują zadania nie po to aby odnieść sukces, ale żeby uniknąć porażki. Taką tendencje nazwał tendencją do unikania porażki i uznał że i tutaj subiektywnie pojmowane prawdop i wartośc wyniku są ze sobą powiązane im pewniejsze odniesienie sukcesu, tym gorsze samopoczucie w wyniku niepowodzenia. Osoby o pozytywnym wzorcu motywacji osiągnięć (tendencja osiągania sukcesu większa od tendencji unikania porażki) za najatrakcyjniejsze będą uznawały zadania o średnim stopniu trudności, będą wykazywały się większym uporem w dążeniu do celu i odpornością na kłopoty i niepowodzenia. Natomiast osoby o negatywnym wzorze motywacji osiągnięć (tendencja do unikania porażki wyższa od tendencji do osiągania sukcesu) uznaja za najmniej atrakcyjne zadania ze średnim poziomem trudności. Poszukiwał on odpowiedzi na pytanie jakie cechy indywidualne człowieka mogą wpływać na jego motywację do pracy. Prowadził badania w obszarze zachowań przedsiębiorczych. Doszedł do wniosku, że człowiek dąży dookreślonego celu, gdyż wynika to z 1. siły podstawowego motywu lub potrzeb, 2. wiary w powodzenie, 3. zachęty związanej z osiągnięciem celu.Ad.2. motywacje związane z obrazem własnej osoby. Mogą one polegać na poszukiwaniu takiej wiedzy o sobie, która pozwala pozytywnie myśleć na swój temat, poszukiwaniu takiej wiedzy o sobie, która potwierdza to co już się wie oraz poszukiwaniu trafnej i rzetelnej wiedzy o sobie. Różne czynniki osobowościowe i sytuacyjne mogą wyzwalać te motywacje. Np. z czynników osobowościowych wysoka rozbieżność pomiędzy ja realnym a ja idealnym sprawia, że ludzie przejawiają motywacje skłaniającą do poszukiwania informacji pozwalających im pozytywnie myśleć o sobie. Motywacja ta, z racji dążenia do poszukiwania pozytywnych informacji o sobie, jest nazywana niekiedy motywacją egotystyczną. Wpływa ona na wiele aspektów funkcjonowania. Ludzie tak motywowani m.in. unikają porównań z innymi ludźmi, wolą testy preferencji niż testy zdolności, unikają sprawowania kontroli poznawczej (np. u dentysty wolą gdy dentysta nie tłumaczy co robi) oraz stosują strategie samoutrudniania. Natomiast ludzie poszukujący rzetelnej wiedzy na swój temat charakteryzują się większą samoświadomością. Jest to chyba najbardziej dojrzała motywacja związana z poszukiwaniem wiedzy o sobie. Co ciekawe nawet tak motywowane osoby przeżywają pozytywny afekt gdy słyszą informacje o tym, że są lepsi niż im się wydaje. Dzieje sie tak pomimo tego, ze twierdzą, że nie lubią gdy im sie ktoś podlizuje. Jak już wspomniałem motywacje te są też wyzwalane sytuacyjnie. Może to prowadzić do tego, że ta sama osoba w różnych sytuacjach, po rożnych doświadczeniach może preferować określone sposoby szukania informacji o sobie. Np. ludzie, którzy doświadczyli sukcesu w jednym zadaniu w następnym preferowali testy bardziej diagnostyczne, niż osoby, które odniosły porażkę.Ad.4. Na poziomie zachowania motywacja nie dotyczy jednego, czy dwóch elementów, a pewnego zbioru, który jest kluczem do odniesienia sukcesu. W pierwszej kolejności wyróżniamy uruchomienie zachowania, które jest ukierunkowane na cel. Drugim etapem jest podtrzymywanie aktywności ukierunkowanej na cel w planie długoterminowym (gdy gratyfikacja jest odsunięta w czasie). Motywacja w dążeniu do celu Na tym etapie bardzo istotnym elementem są techniki pomagające utrzymać obraną ścieżkę do celu - w tym miejscu pojawia się pierwszy problem związany z zaniechaniem czynności (realizacją planu) prowadzących do osiągnięcia sukcesu. Dzieje się tak często pomimo możliwości osiągnięcia celu. Ostatnim elementem jest zakończenie działania nastawionego na cel - może być to spowodowane przekierowaniem dotychczasowej aktywności pod wpływem dystraktorów (np. innych atrakcyjnych alternatyw dla danej jednostki) na inny cel.Najważniejszym elementów w przypadku planów długoterminowych jest podtrzymywanie aktywności i wytrwałość w działaniu. W przypadku odsuniętej w czasie gratyfikacji napięcie motywacji musi być podtrzymywane przez długi okres czasu. Zazwyczaj ludzie są bardziej skłonni do zaniechania działania w przypadku długoterminowych planów, gdy nie widzą namacalnej ;marchewki", która przypomina im o tym, że cel jest blisko. Podczas odsuniętego celu na linii czasu, ludzie zmuszeni są do ponoszenia dużych kosztów psychologicznych, zanim dotrą do namacalnego celu, który obrali.Przyjmuje się (Peter Gollwitzer, 1996) , że sformułowanie pragnień jest zarówno początkiem i końcem drogi do osiągnięcia zamierzonego celu. Gollwitzer wyróżnia cztery etapy działania:1. Faza przeddecyzyjna - na tym etapie dana osoba wybiera ze zbioru pragnień to, na którym się skupi, do którego osiągnięcia/ zaspokojenia będzie dążyć. 2. Faza przeddziałaniowa - jest to etap kreacji planu osiągnięcia zamierzonego celu (zaspokojenia pragnienia). Na tym poziomie jednostka skupia się na odpowiedziach na pytania, które pomogą jej stworzyć jasny plan działania (co muszę zrobić? Gdzie? Kiedy? Jak długo? Itp.). 3. Faza wykonania - to rozpoczęcie działania jednostki zgodnie z obranym planem w fazie przeddziałaniowej. Faza wykonania kończy się obserwacją skutków wynikających z zakończenia działania. 4. Faza podziałaniowa - w tym ostatnim etapie jednostka ocenia rezultaty swojego wyniku i jego skutki. Jednostka decyduje czy cel został zrealizowany i w jakim stopniu, oraz staje przed decyzją, czy musi określić kolejny cel. MOTYWACJA ZADANIOWA; specyficznie ludzka; kierowanie się do osiągnięcia określonego wyniku lub zadania o określonej wartości ; każde zachowanie motywowane zadaniowo możemy opisać z trzech perspektyw :UKIERUNKOWANIE- wyniku , celu , zamiaru; problematyka ukierunkowania obejmuje :1. Zadania, ich genezę i rodzaje, motywacje zachowań ukierunkowanych na osiągnięcie celu 2. Konstruowanie i realizowanie planu3Perspektywa czasowa w realizacji czynności INTENSYWNOŚĆ- tempa, nakładu pracy, poniesionych kosztów USTRUKTUROWANIE ETAPY DZIAŁANIA : ETAP PREPARACYJNY- tworzenie reprezentacji działań i formułowanie celów do osiągnięcia, a także tworzenie reprezentacji przebiegu działania - planowanie ETAP REALIZACYJNY- obejmuje wykonanie operacji sprawczych, kolejnych kroków przyporządkowanych celowi i kontrolowanych przez plan ETAP EWALUACYJNY- zawiera procedury oceny osiągnięcie wyniku , analizę konsekwencji podjętego działania, zgodność wyniku z celami itp.2. PLANY DZIAŁANIA każdy proces, który kontroluje przebieg zachowania, może nim być zarówno odruch bezwarunkowy, utrwalony nawyk, jak i świadomie opracowana reprezentacja psychiczna pewnego zachowania; w wypadku celów ogólnych , złożonych odległych nie tylko cel motywuje do działania , ale także plan i zamiar realizacji planu; PLAN może być także wyobrażeniem kolejnych kroków postępowania zapewniających osiągnięcie lub zbliżenie się do założonego wyniku; sposób odpowiedzi na pytania jak to zrobić?( plan z tej perspektywy jest opisem etapów składowych działania), I kiedy to zrobić?( dotyczy perspektywy czasowe) FUNKCJE PLANOWANIA: ułatwienie realizacji działania; sposób psychicznego wyprzedzenia zdarzeń , narzędzie sterowania zachowaniem, narzędzie koordynacji działania, podstawa decyzji o kontynuowaniu , zaniechaniu lub zakończeniu działania FAZY PLANOWANIA: FAZA I stworzenie psychicznej reprezentacji wyniku jak ma zostać osiągnięty oraz kontekstu w jakim będzie osiągan FAZAII; tworzenie właściwego planu oraz szczegółowych taktyk i strategii osiągnięcia wyniku FAZA III - proces realizacji samego planu WYMIARY PLANÓW: PLANY KOMPLETNE/ NIEKOMPLETNE- kompletność planu oznacza , że etapy i podcele są wyodrębnione i zaopatrzone w opisane strategie realizacji; niekompletny plan to np. „ najpierw zróbmy to a potem zobaczymy co dalej PLANY ZŁOZONE/ PROSTE- palny złożone mają najczęściej charakter hierarchiczny i warunkowy, składają się z kilku poziomów a każdy ma jasne relacja z poziomem wyższym i niższym; plany proste mają charakter linearny PLANY SPECYFICZNE/ NIESPECYFICZNE- plany niespecyficzne charakteryzują się uniwersalnością i specyficznością, używane są w wielu sytuacjach; plany specyficzne to ściśle podporządkowane jednemu i określonemu celowi np. przepis na zupę z brokułów PLANY ELASTYCZNE/ SZTYWNE- ten wymiar dotyczy konsekwencji w realizacji planu; palny elastyczne dopuszczają możliwe odstępstwa lub warianty a sztywne nie , dlatego plany elastyczne są bardziej adaptacyjne a sztywne są bardziej użyteczne w sytuacji stabilnej i przewidywalnej PLANY OTWARTE/ ZAMKNIĘTE- plan otwarty ma cel przesuwalny , bez charakteru finalnego; zamknięte maja cel finalny PLANY SPRAWCZE/ SAMOSPEŁNIAJACE SIĘ - sprawcze zakładają własną aktywność np. nauka angielskiego a samospełniające niewymaganą zaangażowania własnej aktywności PLANY NA WYPADEK NIEPOWODZENIA-