Zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, jednostki samorządu terytorialnego:

A	za zgodą wojewody mogą się zrzeszać

B	mają prawo zrzeszania się

C	nie mogą się zrzeszać

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 172 ust. 1

1. Jednostki samorządu terytorialnego mają prawo zrzeszania się.
2. Jednostka samorządu terytorialnego ma prawo przystępowania do międzynarodowych zrzeszeń społeczności lokalnych i regionalnych oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
3. Zasady, na jakich jednostki samorządu terytorialnego mogą korzystać z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, określa ustawa.

Zgodnie z ustawą prawo o ustroju sądów powszechnych, sędzia sądu okręgowego o toczącej się sprawie sądowej, w której występuje jako strona jest obowiązany poinformować:

A	prezesa sądu okręgowego

B	prezesa sądu apelacyjnego

C	Ministra Sprawiedliwości

Prawo o ustroju sądów powszechnych

Art. 90

Sędzia sądu rejonowego i sędzia sądu okręgowego jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić prezesa sądu okręgowego, sędzia sądu apelacyjnego i prezes sądu okręgowego prezesa sądu apelacyjnego, a prezes sądu apelacyjnego Ministra Sprawiedliwości o toczącej się sprawie sądowej, w której występuje jako strona lub uczestnik postępowania.

Zgodnie z ustawą o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, w przypadku trwałej niemożności wykonywania obowiązków członka komisji:

A	członkostwo wygasa

B	członkostwo zostaje zawieszone

C	członek komisji zostaje odwołany z pełnionej funkcji

Ustawa o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych

Art. 56 ust. 1 pkt 6

1. Przed upływem kadencji członkostwo w komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej wygasa w razie:
1) rezygnacji z członkostwa;
2) śmierci;
3) utraty obywatelstwa polskiego;
4) utraty praw publicznych;
5) utraty pełnej zdolności do czynności prawnych;
6) prawomocnego skazania za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione umyślnie;
7) prawomocnego ukarania za naruszenie dyscypliny finansów publicznych;
8) powołania na stanowisko, o którym mowa w art. 55, wymogi wobec członka komisji orzekającej i Głównej Komisji Orzekającej, ust. 4-7;
9) zniesienia lub połączenia organów, przy których powołano komisje orzekające.
2. Członka komisji orzekającej lub Głównej Komisji orzekającej można odwołać w razie:
1) nieusprawiedliwionego niewykonywania przez niego obowiązków lub rażąco niedbałego ich wykonywania;
2) zachowania uchybiającego godności członka komisji;
3) trwałej niemożności wykonywania obowiązków członka komisji.
3. Przepisy ust. 1 i 2 oraz art. 55, wymogi wobec członka komisji orzekającej i Głównej Komisji Orzekającej, stosuje się odpowiednio do przewodniczących i zastępców przewodniczącego komisji.
4. Wygaśnięcie członkostwa w komisji orzekającej stwierdza przewodniczący komisji, a wygaśnięcie członkostwa przewodniczącego komisji lub jego zastępcy - stwierdza Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
5. Wygaśnięcie członkostwa w Głównej Komisji Orzekającej stwierdza Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej, a wygaśnięcie członkostwa Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej lub jego zastępcy stwierdza Prezes Rady Ministrów.
6. Skład komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej może być uzupełniony w czasie trwania kadencji.

Zgodnie z ustawą Prawo o ustroju sądów administracyjnych, do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego może być powołany ten, kto ukończył:

A	40 lat

B	30 lat

C	35 lat

Prawo o ustroju sądów administracyjnych

Art. 7 § 1

§ 1. Do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego może być powołany ten, kto spełnia wymagania określone w art. 6 § 1 pkt 1–4 i 6, jeżeli ukończył 40 lat oraz pozostawał co najmniej dziesięć lat na stanowisku sędziego, prokuratora, prezesa, wiceprezesa, starszego radcy lub radcy w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo przynajmniej przez dziesięć lat wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza. Wymaganie ukończenia 40 lat nie dotyczy sędziego, który co najmniej przez trzy lata pozostawał na stanowisku sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego.
§ 2. Do powołania na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego stosuje się także przepisy art. 6, warunki konieczne do piastowania stanowiska sędziego sądu wojewódzkiego, § 2-4.

Zgodnie z ustawą prawo o ustroju sądów powszechnych, rzecznik dyscyplinarny działa przy:

A	Krajowej Radzie Sądownictwa

B	sądzie dyscyplinarnym

C	Sądzie Najwyższym

Prawo o ustroju sądów powszechnych

Art. 112 § 2

§ 1. Uprawnionym oskarżycielem przed sądem dyscyplinarnym, w sprawach sędziów sądów apelacyjnych, a także prezesów oraz wiceprezesów sądów okręgowych, jest rzecznik dyscyplinarny, zaś w sprawach pozostałych sędziów, zastępca rzecznika dyscyplinarnego.
§ 2. Rzecznika dyscyplinarnego wybiera, spośród kandydatów zgłoszonych przez zgromadzenia ogólne sędziów apelacji, Krajowa Rada Sądownictwa. Rzecznik dyscyplinarny działa przy Krajowej Radzie Sądownictwa. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego trwa cztery lata.
§ 3. Zgromadzenia wymienione w § 2, wybierają spośród sędziów sądu apelacyjnego po jednym kandydacie na rzecznika dyscyplinarnego i wybranych kandydatów
zgłaszają Krajowej Radzie Sądownictwa, najpóźniej na trzy miesiące przed upływem kadencji rzecznika dyscyplinarnego, albo w ciągu miesiąca po jego ustąpieniu.
§ 4. Zastępców rzecznika dyscyplinarnego wybierają dla każdej apelacji kolegia sądów apelacyjnych, a dla każdego okręgu kolegia sądów okręgowych spośród sędziów danego sądu. Kadencja zastępców rzecznika trwa dwa lata.
§ 5. Rzecznik dyscyplinarny i jego zastępcy są związani wskazaniem organu uprawnionego, w zakresie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.
§ 6. Rzecznik dyscyplinarny jest uprawniony do przejęcia każdej sprawy prowadzonej przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego, jeżeli uzna to za uzasadnione interesem wymiaru sprawiedliwości.
§ 7. W razie niemożności prowadzenia sprawy przez właściwego zastępcę rzecznika dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny wyznaczy do jej prowadzenia zastępcę rzecznika dyscyplinarnego z innego okręgu.
§ 8. W razie przeszkód w pełnieniu obowiązków przez rzecznika dyscyplinarnego, jego obowiązki przejmuje najstarszy służbą sędziowską zastępca rzecznika dyscyplinarnego, do czasu ustania przeszkody.
§ 9. Do zastępców rzecznika dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy o rzeczniku dyscyplinarnym.

Państwa Członkowskie są reprezentowane w Radzie:

A	przez swoich szefów państw lub rządów

B	przez swoich szefów państw

C	przez swoje rządy

Traktat o Unii Europejskiej

Art. 10 ust. 2

1. Podstawą funkcjonowania Unii jest demokracja przedstawicielska.

2. Obywatele są bezpośrednio reprezentowani na poziomie Unii w Parlamencie Europejskim.

Państwa Członkowskie są reprezentowane w Radzie Europejskiej przez swoich szefów państw lub rządów, a w Radzie przez swoje rządy; szefowie państw lub rządów i rządy odpowiadają demokratycznie przed parlamentami narodowymi albo przed swoimi obywatelami.

3. Każdy obywatel ma prawo uczestniczyć w życiu demokratycznym Unii. Decyzje są podejmowane w sposób jak najbardziej otwarty i zbliżony do obywatela.

4. Partie polityczne na poziomie europejskim przyczyniają się do kształtowania europejskiej świadomości politycznej i wyrażania woli obywateli Unii.

Zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych, zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert:

A	ustalonych dla danej jednostki zamawiającej

B	określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia

C	ogólnie ustanowionych dla wszystkich Urzędów Publicznych

Prawo zamówień publicznych

Art. 91 ust. 1

1. Zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
2. Kryteriami oceny ofert są cena albo cena i inne kryteria odnoszące się do przedmiotu zamówienia, w szczególności jakość, funkcjonalność, parametry techniczne, zastosowanie najlepszych dostępnych technologii w zakresie oddziaływania na środowisko, koszty eksploatacji, serwis oraz termin wykonania zamówienia.
3. Kryteria oceny ofert nie mogą dotyczyć właściwości wykonawcy, a w szczególności jego wiarygodności ekonomicznej, technicznej lub finansowej.
3a. Jeżeli złożono ofertę, której wybór prowadziłby do powstania obowiązku podatkowego zamawiającego zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług w
zakresie dotyczącym wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zamawiający w celu oceny takiej oferty dolicza do przedstawionej w niej ceny podatek od towarów i usług, który miałby obowiązek wpłacić zgodnie z obowiązującymi przepisami.
4. Jeżeli nie można wybrać oferty najkorzystniejszej z uwagi na to, że dwie lub więcej ofert przedstawia taki sam bilans ceny i innych kryteriów oceny ofert, zamawiający spośród tych ofert wybiera ofertę z niższą ceną.
5. Jeżeli w postępowaniu o udzielenie zamówienia, w którym jedynym kryterium oceny ofert jest cena, nie można dokonać wyboru oferty najkorzystniejszej ze względu na to, że zostały złożone oferty o takiej samej cenie, zamawiający wzywa wykonawców, którzy złożyli te oferty, do złożenia w terminie określonym przez zamawiającego ofert dodatkowych.
6. Wykonawcy, składając oferty dodatkowe, nie mogą zaoferować cen wyższych niż zaoferowane w złożonych ofertach.
7. Niezwłocznie po wyborze najkorzystniejszej oferty, ale w terminie nie krótszym niż 14 dni, zamawiający wypłaca nagrody dla wykonawców, którzy podczas dialogu przedstawili rozwiązania stanowiące podstawę do składania ofert, jeżeli zamawiający przewidział takie nagrody.
8. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, inne niż cena obowiązkowe kryteria oceny ofert w odniesieniu do niektórych rodzajów zamówień publicznych, kierując się potrzebą wdrożenia przepisów prawa Unii Europejskiej oraz mając na względzie szczególny charakter lub cel zamówienia publicznego.

Zgodnie z ustawą o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, środek zaskarżenia może zostać cofnięty przez wnoszącego ten środek do czasu:

A	zamknięcia rozprawy w pierwszej instancji

B	jego rozpoznania przez organ drugiej instancji

C	zamknięcia rozprawy w pierwszej

Ustawa o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych

Art. 140 ust. 1

1. Środek zaskarżenia może zostać cofnięty przez wnoszącego ten środek do czasu jego rozpoznania przez organ drugiej instancji.
   2. Odwołanie od orzeczenia komisji orzekającej może być cofnięte przez wnoszącego ten środek do czasu zamknięcia rozprawy w drugiej instancji.
   3. Odwołanie od orzeczenia komisji orzekającej wniesione przez rzecznika dyscypliny może być cofnięte także przez Głównego Rzecznika. Cofnięcie odwołania poza rozprawą następuje w drodze zarządzenia, które wymaga uzasadnienia. Zarządzenie wraz z uzasadnieniem doręcza się rzecznikowi dyscypliny, który wniósł odwołanie, i Głównej Komisji Orzekającej. O cofnięciu odwołania na rozprawie powiadamia się rzecznika dyscypliny.
   4. Środka zaskarżenia wniesionego na korzyść obwinionego nie można cofnąć bez jego zgody.
   5. Cofnięty środek zaskarżenia pozostawia się bez rozpoznania, chyba że zachodzi jedna z okoliczności powodujących nieważność postanowienia lub orzeczenia z mocy prawa.
   6. W razie cofnięcia środka zaskarżenia po jego przekazaniu do rozpoznania w drugiej instancji niezwłocznie powiadamia się o tym odpowiednio Głównego Rzecznika lub Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej

Zgodnie z ustawą – Ordynacja podatkowa, płatnicy i inkasenci obowiązani są przechowywać dokumenty związane z poborem lub inkasem podatków do czasu upływu:

A	terminu przedawnienia zobowiązania płatnika lub inkasenta

B	roku od chwili pobrania lub inkasa zobowiązania podatkowego

C	dwóch lat od chwili pobrania lub inkasa zobowiązania podatkowego

Ordynacja podatkowa

Art. 32 § 1

§ 1. Płatnicy i inkasenci obowiązani są przechowywać dokumenty związane z poborem lub inkasem podatków do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania płatnika lub inkasenta.
§ 1a. W razie likwidacji lub rozwiązania osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej podmiot dokonujący likwidacji lub rozwiązania zawiadamia pisemnie właściwy organ podatkowy, nie później niż w ostatnim dniu istnienia osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, o miejscu przechowywania dokumentów związanych z poborem lub inkasem podatku.
§ 2. Po upływie okresu, o którym mowa w § 1, płatnicy i inkasenci obowiązani są przekazać podatnikom dokumenty związane z poborem lub inkasem podatku; dokumenty podlegają zniszczeniu, jeżeli przekazanie ich podatnikowi jest niemożliwe.

Zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych, zamawiający żąda wniesienia zabezpieczenia zaliczki, jeżeli przewidywana wartość zaliczek przekracza:

A	30 % wysokości wynagrodzenia wykonawcy

B	20 % wysokości wynagrodzenia wykonawcy

C	10 % wysokości wynagrodzenia

Prawo zamówień publicznych

Art. 151a ust. 6

1. Zamawiający może udzielić zaliczek na poczet wykonania zamówienia, jeżeli możliwość taka została przewidziana w ogłoszeniu o zamówieniu lub w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zaliczki mogą być udzielane, jeżeli:
1) zamówienie jest finansowane z udziałem:
a) środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej,
b) niepodlegających zwrotowi środków z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA),
c) niepodlegających zwrotowi środków innych niż wymienione w lit. a i b, pochodzących ze źródeł zagranicznych, lub
2) przedmiotem zamówienia są roboty budowlane. Ograniczenie to nie dotyczy jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków oraz innych jednostek sektora finansów publicznych, dla których organem założycielskim lub nadzorującym jest jednostka samorządu terytorialnego.
3. Zamawiający nie może udzielić zaliczki, jeżeli wykonawca został wybrany w trybie negocjacji bez ogłoszenia lub z wolnej ręki.
4. Zamawiający może udzielić kolejnych zaliczek, pod warunkiem że wykonawca wykaże, że wykonał zamówienie w zakresie wartości poprzednio udzielanych zaliczek.
5. Zamawiający może żądać od wykonawcy wniesienia zabezpieczenia zaliczki w jednej lub kilku formach wskazanych w art. 148, formy zabezpieczenia, ust. 1 i 2.
6. Zamawiający żąda wniesienia zabezpieczenia zaliczki, jeżeli przewidywana wartość zaliczek przekracza 20% wysokości wynagrodzenia wykonawcy.
7. W przypadku żądania wniesienia zabezpieczenia zaliczki, w umowie określa się formę lub formy zabezpieczenia zaliczki, wysokość zabezpieczenia, a także sposób jego wniesienia i zwrotu. Umowa może przewidywać możliwość zmiany formy zabezpieczenia zaliczki w trakcie realizacji tej umowy.
8. Przepisy ust. 2–4 i 6 nie mają zastosowania do zamawiających, o których mowa w art. 3, zakres podmiotowy, ust. 1 pkt 2–7.

Zgodnie z ustawą o samorządowych kolegiach odwoławczych, prezesa kolegium powołuje się spośród:

A	dwóch kandydatów będących etatowymi członkami kolegium

B	dwóch kandydatów będących pozaetatowymi członkami kolegium

C	czterech kandydatów będących etatowymi członkami kolegium

Ustawa o samorządowych kolegiach odwoławczych

Art. 5 ust. 1

1. Prezes Rady Ministrów na wniosek zgromadzenia ogólnego kolegium powołuje prezesa kolegium spośród dwóch kandydatów będących etatowymi członkami kolegium.
2. Zgromadzenie ogólne kolegium dokonuje wyboru kandydatów na prezesa kolegium w głosowaniu tajnym, bezwzględną większością głosów, w obecności co najmniej 3/5 swojego składu. W przypadku uzyskania wymaganej większości głosów przez więcej niż dwóch kandydatów, wnioskiem zostają objęci dwaj kandydaci, którzy uzyskali kolejno najwyższą liczbę głosów. W przypadku uzyskania wymaganej większości głosów przez jednego kandydata lub nieuzyskania wymaganej większości przez żadnego kandydata, zarządza się ponownie głosowanie w celu wyłonienia odpowiednio jednego lub dwóch kandydatów. Kandydatem lub kandydatami zostają te osoby, które uzyskały kolejno największą liczbę głosów.
3. Kadencja prezesa kolegium trwa 6 lat licząc od dnia powołania.
4. Po upływie kadencji dotychczasowy prezes pełni swoje obowiązki do czasu powołania nowego prezesa kolegium.
5. Zgromadzenie ogólne kolegium w sprawie, o której mowa w ust. 2, zwołuje się w terminie przypadającym w ciągu 30 dni od dnia upływu kadencji prezesa kolegium. O terminie zwołania zgromadzenia prezes lub wiceprezes kolegium zawiadamia przewodniczącego Krajowej Reprezentacji Samorządowych Kolegiów Odwoławczych.
6. Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Samorządowych Kolegiów Odwoławczych ogłasza, w siedzibach samorządowych kolegiów odwoławczych, informację o terminie zwołania zgromadzenia ogólnego kolegium w sprawie wyboru kandydatów na prezesa kolegium oraz o przewidzianym w regulaminie organizacyjnym trybie zgłaszania kandydatów na to stanowisko.

Zgodnie z ustawą - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, na postanowienie co do przyznania prawa pomocy zażalenie przysługuje:

A	organowi, którego działanie jest przedmiotem skargi

B	wyłącznie stronie, która złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy

C	zarówno organowi, jak i skarżącemu

Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Art. 252 § 1 i 3

§ 1. Wniosek o przyznanie prawa pomocy, powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
§ 2. Wniosek składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru.
§ 3. Postanowienie co do przyznania lub odmowy przyznania prawa pomocy doręcza się stronie, która złożyła wniosek. Zażalenie na to postanowienie przysługuje wyłącznie wnioskodawcy.

Zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego, organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a:

A	nie zmierza to do obejścia prawa

B	zgodziły się na to inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu

C	nie sprzeciwiają się temu inne strony

Kodeks postępowania administracyjnego

Art. 98 § 1

§ 1. Organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu.
§ 2. Jeżeli w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjęcie postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane.

Ściganie przestępstwa ujawnienia tajemnicy skarbowej odbywa się:

A	na wniosek pokrzywdzonego, chyba że pokrzywdzonym jest Skarb Państwa

B	wyłącznie na wniosek pokrzywdzonego

C	z oskarżenia prywatnego

Ordynacja podatkowa

Art. 306 § 4

§ 1. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy skarbowej, ujawnia informacje objęte tą tajemnicą, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
§ 2. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy skarbowej, ujawnia informacje określone w art. 182, potrzeba uzupełnienia dowodów a obowiązek banku, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.
§ 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Zgodnie z ustawą o samorządzie powiatowym:

A	powiat w celu wykonywania nałożonych na niego przez ustawę zadań może prowadzić wszelką działalność gospodarczą tylko za zgodą wojewody

B	powiat w celu wykonywania zadań nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej

C	powiat w celu wykonywania nałożonych na niego przez ustawę zadań może prowadzić wszelką działalność gospodarczą

Ustawa o samorządzie powiatowym

Art. 6 ust. 2

1. W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.
2. Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej.

Jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest przekazać ją niezwłocznie właściwemu organowi, nie później jednak niż w terminie:

A	7 dni

B	14 dni

C	4 dni

D	2 dni

Kodeks postępowania administracyjnego

Art. 231

Jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni przekazać ją właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ

Zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do ochrony zdrowia:

A	mają tylko obywatele polscy

B	mają osoby fizyczne

C	ma każdy

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 68 ust. 1

1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.
2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.
3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.
4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.
5. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.

Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, w razie niestawiennictwa uczestników postępowania, których obecność na rozprawie jest obowiązkowa, Trybunał:

A	umarza postępowanie

B	zawsze zawiesza rozprawę

C	może odroczyć rozprawę i wyznaczyć równocześnie nowy termin rozprawy

Ustawa o Trybunale Konstytucyjnym

Art. 60 ust. 3

1. Rozprawa nie może odbyć się wcześniej niż po upływie 14 dni od doręczenia zawiadomienia o jej terminie, z zastrzeżeniem sprawy określonej w art. 2, zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe, ust. 3, do rozstrzygnięcia której Trybunał winien przystąpić niezwłocznie.
2. Obecność na rozprawie wnioskodawcy jest obowiązkowa. W razie nie stawienia się wnioskodawcy lub jego przedstawiciela, Trybunał umarza postępowanie albo odracza rozprawę.
3. W razie niestawiennictwa uczestników postępowania, których obecność na rozprawie jest obowiązkowa, lub ich przedstawicieli, Trybunał może odroczyć rozprawę i wyznaczyć równocześnie nowy termin rozprawy. Warunek, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania.
4. Nieobecność prawidłowo zawiadomionego Prokuratora Generalnego lub jego przedstawiciela na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, chyba że z przepisów ustawy wynika obowiązek uczestnictwa w rozprawie.
5. Niestawiennictwo innych uczestników postępowania nie wstrzymuje rozpoznania sprawy; w takim przypadku sędzia sprawozdawca przedstawia na rozprawie stanowisko nieobecnego uczestnika postępowania.
6. Trybunał odracza rozprawę w przypadku braku dowodu doręczenia lub nieprawidłowości w doręczeniu zawiadomienia o rozprawie uczestnikom postępowania, może także odroczyć rozprawę z innych ważnych powodów.

Zgodnie z ustawą o finansach publicznych, wojewoda, likwidując państwową jednostkę budżetową:

A	za zgodą Prezesa Rady Ministrów, może postanowić o utworzeniu jednostki o innej formie organizacyjno-prawnej

B	nie może postanowić o utworzeniu jednostki o innej formie organizacyjno-prawnej

C	może postanowić o utworzeniu jednostki o innej formie organizacyjno-prawnej

Ustawa o finansach publicznych

Art. 12 ust. 6

1. Jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują:
1) ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych ustaw - państwowe jednostki budżetowe;
2) organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.
2. Tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.
3. Likwidując jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, określa przeznaczenie mienia znajdującego się w zarządzie tej jednostki, z zastrzeżeniem ust. 7. W przypadku państwowej jednostki budżetowej decyzja o przeznaczeniu tego mienia jest podejmowana w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.
4. Z zastrzeżeniem ust. 7, należności i zobowiązania likwidowanej:
1) państwowej jednostki budżetowej - przejmuje organ, który podjął decyzję o likwidacji;
2) gminnej, powiatowej lub wojewódzkiej jednostki budżetowej - przejmuje urząd odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego.
5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do łączenia jednostek budżetowych.
6. Likwidując jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, może postanowić o utworzeniu jednostki o innej formie organizacyjno-prawnej.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, organ może również zdecydować o przejęciu należności i zobowiązań likwidowanej jednostki budżetowej przez nowo utworzoną jednostkę.

Zgodnie z ustawą o finansach publicznych, wydatki publiczne mogą być ponoszone na cele i w wysokościach ustalonych w:

A	uchwale budżetowej Ministra Finansów

B	rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów

C	ustawie budżetowej

Ustawa o finansach publicznych

Art. 44 ust. 1 pkt 1

1. Wydatki publiczne mogą być ponoszone na cele i w wysokościach ustalonych w:
1) ustawie budżetowej;
2) uchwale budżetowej jednostki samorządu terytorialnego;
3) planie finansowym jednostki sektora finansów publicznych.
2. Jednostki sektora finansów publicznych dokonują wydatków zgodnie z przepisami dotyczącymi poszczególnych rodzajów wydatków.
3. Wydatki publiczne powinny być dokonywane:
1) w sposób celowy i oszczędny, z zachowaniem zasad:
a) uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów,
b) optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów;
2) w sposób umożliwiający terminową realizację zadań;
3) w wysokości i terminach wynikających z wcześniej zaciągniętych zobowiązań.
4. Jednostki sektora finansów publicznych zawierają umowy, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane, na zasadach określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.