PRYWATNA SZKOŁA TECHNICZNA

W LESZNIE

PRACA KONTROLNA

Kody kreskowe

POLICEALNE STUDIUM LOGISTYKI

PRZEDMIOT: GOSPODARKA ELEKTRONICZNA

NAUCZYCIEL: RAFAŁ BECELA

SEMESTR: I

MARCIN KRASOWSKI

Leszno

Kod kreskowy jest graficzną reprezentacją informacji. Stanowi on kombinację ciemnych i jasnych elementów. Kombinacja ta ustanowiona jest na podstawie odgórnie przyjętych reguł budowy danego kodu. Przeznaczony jest on dla czytników elektronicznych. Posługiwanie się kodami kreskowymi ma za zadanie ułatwienie przekazywania informacji. Umożliwia on bowiem automatyczne wczytywanie informacji zakodowanych w postaci kodu kreskowego.

Kody kreskowe znajdują zastosowanie w wielu dziedzinach działalności. Podstawowe ich zastosowanie dotyczy identyfikacji jednostek handlowych, za które uważa się produkty lub usługi, którym nadać można cenę, a która /jednostka/ występuje w łańcuchu dostaw. Poza tym zalicza się tutaj produkty o stałej i niezmiennej ilości. Co więcej zalicza się do tej kategorii również oznaczenia ciągłych wydawnictw, wydawnictw muzycznych, jak również książek.

Poza tym kody kreskowe służą do identyfikowania jednostek logistycznych, a zatem takich jednostek, które powstały ze względu na potrzeby transportu i magazynowania. Jest to ważne ze względu na fakt konieczności identyfikacji, śledzenia i zarządzania podczas przepływu produktów przez łańcuch dostaw.

Niemniej ważne jest używanie kodów kreskowych przy identyfikacji zasobów trwałych, a zatem takich, które w przedsiębiorstwie posiadają status zapasów.

Co więcej konieczna jest identyfikacja lokalizacji, a zatem kody kreskowe stosuje się także przy identyfikacji obiektów, którym można nadać adres.

Kolejną dziedziną działalności, w której zetknąć można się z kodami kreskowymi jest identyfikacja relacji usługowych.

Kody kreskowe posiadają również inne zastosowania, takie jak znakowanie kuponów, kwitów zwrotnych, rachunków, telefonów komórkowych, przesyłek kurierskich, recept, leków, stron internetowych itp.

Obecnie występuje około 250 rozwiązań w dziedzinie kodów kreskowych. Związane jest to z koniecznością stworzenia kilku sposobów podziału tychże kodów. Pierwszy podział opiera się na czynniku wymiarowości kodu. W związku z tym wyróżnia się kody jednowymiarowe, nazywane też kodami liniowymi, bądź kodami 1D. kody te zapisane są najczęściej w jednej linii. Kody dwuwymiarowe piętrowe powstają w wyniku rozwinięcia kodów jednowymiarowych. Linie kodujące znajdują się wówczas jedna pod drugą. Istnieją w tym zakresie także kody dwuwymiarowe matrycowe. Informacja zapisana jest na określonej powierzchni. Wykorzystywane są w tym przypadku inne oznaczenia – nie kreski, jak w poprzednich typach kodów. Wyróżnia się również kody złożone, w któ®ych występują elementy kodów jednowymiarowych, jak i dwuwymiarowych. Kody trójwymiarowe zaś są to zazwyczaj wytłaczane dowolne kody jednowymiarowe. Różnica polega na tym, iż w zapisie, czy też odczycie zamiast różnic w kolorach wykorzystuje się różnice w wysokości.

Kolejny podział oparty jest na szerokości kresek. W tym przypadku mamy do czynienia z trzema rodzajami kodów. Są to: kody o jednej szerokości kresek; kody o dwóch szerokościach kresek; kody o wielu szerokościach kresek (modularne).

Kolejny podział ustanowiony został według rodzaju kodowanych symboli. A zatem do czynienia w tym zakresie mamy z kodami numerycznymi, a zatem kodowaniu podlegają jedynie cyfry w systemie dziesiętnym. Kolejnym typem kodów zaś są kody alfanumeryczne. Kodowaniu ulegają zatem zarówno cyfry, jak i pozostałe znaki kodu ASCII. Niekiedy zdarza się, iż kodowaniu podlegają również znaki występujące w niektórych alfabetach.

Można także dokonać podziału ze względu na ciągłość kodów. W tym przypadku występują kody ciągłe, a zatem takie, w których nie występują przerwy między kodowanymi znakami, jak również kody dyskretne. W nich zaś występują przerwy między kodowanymi znakami.

Inny podział dokonany został według ilości kodowanych znaków. Tutaj mamy do czynienia z kodami o ściśle określonej ilości kodowanych znaków oraz z kodami o różnej ilości kodowanych znaków.

Ostatni podział dotyczy przyjętej metody weryfikacji odczytanych danych. Dlatego też istnieją kody samo sprawdzalne, kody ze znakiem kontrolnym, a także kody samo sprawdzalne z dodatkowym znakiem kontrolnym.

Kody kreskowe posiadają kilka charakterystycznych cech. Jedną z nich jest stosunek szerokości szerszej kreski do kreski węższej. Cecha ta ma zastosowanie w przypadku kodów o dwóch szerokościach kresek. Kolejną cechą jest tzw. moduł, a zatem szerokość najwęższego paska w kodach modularnych. Inne szerokości bowiem stanowią wielokrotność tej wartości. Kolejną cechę stanowi gęstość, a zatem ilość znaków możliwych do zakodowania na określonym obszarze. Uzależniona jest ona od stosunku szerokości węższej kreski do szerszej, a także od rodzaju kodu. Jedną z kolejnych cech jest cicha strefa. Stanowi ją obszar kodu występujący przed znakiem ‘start’ i po znaku ‘stop’, który musi być pozbawiony innych oznaczeń. Jego kolor jest identyczny do koloru jasnych (białych) pasków. Znaki ‘start’ i ‘stop’ natomiast występują w kodach liniowych oraz niektórych piętrowych oznaczenia początku i końca kodu. Niezwykle ważną cechą jest wzór wyszukiwania, a zatem występujący w niektórych matrycowych kodach obszar o specyficznym wyglądzie. Pozwala on na odnalezienie konkretnego miejsca w kodzie, który stanowi punkt wyjściowy w rozpatrywaniu reszty kodu. Wzór orientacyjny natomiast występujące w niektórych kodach matrycowych i stanowi zgrupowanie elementów pozwalające na określenie orientacji skanera względem odczytywanego kodu.

Źródło:

J. Majewski, Informatyka dla logistyki, Poznań 2002