Jeleń

Zwyczajowa nazwa kilku rodzajów zwierząt z rodziny jeleniowatych. W Polsce mianem tym określa się jelenia szlachetnego. Samicę jelenia nazywa się łanią, samca – bykiem, a młodego przedstawiciela gatunku – cielakiem. Jelenie bytują w dużych kompleksach leśnych, o drzewostanie mieszanym liściasto-iglastym jak i jednolitym iglastym oraz z dostępem do wody. Jeleń lubi spokój
i dlatego ostoję obiera w miejscach, w których nie jest niepokojony przez człowieka. Jeleń jest roślinożerny (przeżuwacz). W lecie żywi się głównie trawą i ziołami, które stanowią 70% jego karmy. Zjada również chętnie młode pędy drzew, zarówno iglastych jak i liściastych, oraz krzewów, grzyby, jagody, a także korę drzew (spałowanie), np. topoli, wierzby, osiki i sosny.

Gil

Ptak z rodziny ziarnojadów, z podrodziny łuszczaków. Występuje w północnych rejonach Europy, północnej Azji aż po Kamczatkę i Japonię, oraz północnej Turcji i Iranie. Zamieszkuje wilgotne, gęste lasy iglaste i mieszane z bogatym poszyciem. Odżywia się nasionami, pąkami, jagodami i owocami leśnymi. U tego gatunku występuje wyraźny dymorfizm płciowy w ubarwieniu - samiec posiada czerwone zabarwienie szyi, piersi i brzucha, natomiast samica te części ciała ma szaro-beżowe. Gniazdo zakłada w gęstwinie gałęzi świerkowych lub skupiskach jałowców, budując je z drobnych gałązek, korzonków, mchu, trawy i liści. Wyprowadza dwa lęgi w roku, od maja do lipca. W Polsce należy do nielicznych ptaków lęgowych. Jest liczniejszy w okresie zimowych przylotów ze Skandynawii, głównie na północnym-wschodzie i w górach. Jest gatunkiem chronionym.

Żaba

Zwyczajowa nazwa płazów z rodziny żabowatych (Ranidae), ale również gatunków z innych rodzin, a często w ogóle przedstawicieli płazów bezogonowych. W Polsce nazwę tę noszą między innymi następujące gatunki: żaba trawna, żaba wodna, żaba śmieszka, żaba zwinka i żaba moczarowa.

• Żaba trawna

Żaba trawna jest w Polsce gatunkiem bardzo pospolitym. Można ją spotkać w miejscach
o wilgotnym podłożu: w liściastych lasach, parkach, kępach drzew, a także w zaroślach, na łąkach, polach uprawnych, na zarośniętych, kamienistych zboczach jarów i wzgórz. Jest gatunkiem chronionym.

• Żaba wodna

Najpospolitsza krajowa żaba zielona, spotykana nad wszelkimi zbiornikami wodnymi. Okazuje się jednak, że nie jest „czystym” gatunkiem, ale naturalną hybrydą międzygatunkową. Żaba wodna zamieszkuje wszelkie wody stojące i wolnopłynące, najczęściej spotykana nad brzegami oraz w płytkim, przybrzeżnym pasie wód porośniętym roślinnością wodną
i nadbrzeżna. Z uwagi na dużą odporność na zanieczyszczenia wody, może występować nawet w niewielkich, silnie zanieczyszczonych stawach. Preferuje jednak płytkie jeziora
o różnej wielkości a także starorzecza, rozlewiska. Jest aktywna w ciągu dnia, zimuje na dnie większych zbiorników wodnych.

• Żaba śmieszka

Największa spośród naszych żab zielonych. Cechą odróżniającą ją od bardzo podobnej żaby wodnej i żaby jeziorkowej są duże ciemne nieregularne plamy na skórze grzbietu. Obszar występowania żaby śmieszki obejmuje środkową, wschodnią, i południowo-wschodnią Europę po Morze Kaspijskie.

• Żaba zwinka (dalmatyńska)

Występuje w Europie, również w Polsce, ale tylko na kilku stanowiskach w południowej jej części (okolice Przemyśla, Tarnowa, Dębicy, Krosna oraz pod Wrocławiem). Żywi się owadami. Należy do grupy żab brunatnych. Podobnie jak inne gatunki żab objęta jest
w Polsce ochroną ścisłą. Posiada ciemną plamę skroniową. Samce mniejsze od samic. Na wiosnę pojawia się często już w marcu. Gody odbywa w niewielkich zbiornikach wodnych
o gliniastym dnie oraz z niezbyt bujną roślinnością. Żaba ta lubi okolice podgórskie
i pagórkowate, żyje często na skraju lasów liściastych wśród wysokiej trawy. Poluje
o zmierzchu, wieczorami lub w pochmurne dni ale w miejscach zacienionych także w dzień. Płaz ten doskonale skacze, długość skoków tego zwierzęcia dochodzi do 2 metrów.

• Żaba moczarowa

Niewielka żaba o delikatnej budowie i brązowym ubarwieniu bywa spotykana na terenach zbyt suchych dla innych płazów. Jednak jak wszystkie płazy na czas godów podąża do zbiorników wodnych, a samce tego gatunku stają się wtedy jaskrawoniebieskie. Swoim zasięgiem obejmuje dużą cześć Europy (od północnej Francji aż po północną cześć Finlandii), na wschodzie sięga do północnej części Azji (Syberia) a na południu po północną część Afryki. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, chociaż utrata siedlisk sprawia, że jest mniej liczna niż dawniej. Zamieszkuje zróżnicowane środowiska, zazwyczaj spotykana na łąkach, w lasach liściastych ale także świerkowych oraz na śródleśnych polanach.