1. Jakie są rodzaje klejów i ich klasy?

Rodzaje klejów:

a) klej cementowy – (cementowa zaprawa klejąca) mieszanina spoiw wiążących hydraulicznie, kruszyw i dodatków organicznych. Klej miesza się z wodą lub ciekłym składnikiem bezpośrednio przed użyciem. Typ C

b) klej dyspersyjny – mieszanina spoiwa, spoiw organicznych w postaci wodnej dyspersji polimerowej, dodatków organicznych oraz wypełniaczy mineralnych. Mieszanina jest gotowa do użycia.

Oznaczone literą D.

c) klej na bazie żywic reaktywnych –mieszanina żywic syntetycznych, wypełniaczy mineralnych i dodatków organicznych twardniejąca w skutek reakcji chemicznej. Dostępne w postaci klejów jedno lub wieloskładnikowych. Oznaczone typu R.

Klasy klejów:

• 1- kleje normalnie wiążące,

• 2- kleje o podwyższonych parametrach,

• E- kleje o wydłużonym czasie otwartym,

• F- kleje szybkowiążące,

• T- kleje o zmniejszonym spływie,

• S1- kleje odkształcalne,

• S2- kleje o wysokiej odkształcalności.

2.Parametry charakteryzujące materiały i ustroje dźwiękochłonne: ∝_s ,∝_p,∝_w, NRC i klasy

• materiały: nie mogą samodzielnie, bez dodatkowej obróbki być umieszczone jako okładziny na ścianach bądź sufitach, ale mogą służyć jako wypełnienie ustrojów dźwiękochłonnych, czy też wkładki w zabezpieczeniach przeciwhałasowych;

• wyroby: materiały z odpowiednio wykończoną powierzchnią, wytworzone w postaci, która pozwala na ich bezpośrednie stosowanie wprost n podłodze, ścianie czy suficie bez dodatkowej konstrukcji;

• ustroje: konstrukcje wykonane z kilku materiałów, nie tylko dźwiękochłonnych, wyposażone w elementy do montażu na ścianach czy sufitach pomieszczeń i tak skonstruowane, że pochłaniają dźwięki w określonym paśmie częstotliwości. Ze względu na kształt rozróżnia się ustroje płaskie i przestrzenne. Ustroje płaskie to konstrukcje podstropowe lub naścienne, wykonane z płyty czołowej, montowanej do szkieletu nośnego.

Ustroje przestrzenne to pojedyncze elementy przestrzenne wiszące w określonych konfiguracjach pod stropem lub swobodnie w przestrzeni pomieszczenia.

Najważniejszym parametrem akustycznym charakteryzującym materiał, wyrób lub ustrój dźwiękochłonny jest charakterystyka pogłosowego współczynnika pochłaniania dźwięku w funkcji częstotliwości, która podaje wartość współczynnika pochłaniania dla pasm tercjowych lub oktawowych w zakresie od 63 do 8000HZ

Klasyfikacja materiałów

∝_s - pogłosowy współczynnik pochłaniania dźwięku dla danej częstotliwości. Jest najbardziej szczegółową metodą rejestrowania pochłaniania dźwięku i stanowi bazę dla innych klasyfikacji.

∝_p- praktyczny współczynnik pochłaniania dźwięku używany przy obliczaniach czasu pogłosu w pomieszczeniu. ∝_p- jest obliczany jako średnia arytmetyczna z trzech sąsiadujących ∝_s

∝_w- jednoliczbowa wartość określająca pochłanianie fal dźwiękowych padających na powierzchnię w sposób przypadkowy, zwana wskaźnikiem pochłaniania lub ważonym współczynnikiem pochłaniania. ∝_w jest obliczane poprzez porównywanie krzywej pochłaniania danego materiału (utworzonej poprzez połączenie poszczególnych wartości ∝_p) do krzywej wzorcowej przesuwając ją co 0,05 tak, aby suma niekorzystnych odchyleń była mniejsza lub równa 1,0. Po znalezieniu właściwego położenia krzywej, jako ∝_w podaje się wartość krzywej wzorcowej przy 500Hz.

Klasy pochłaniania - od A do E są inną metodą klasyfikacji. Materiał jest zaliczany do danej klasy, jeżeli jego ∝_w jest z odpowiedniego przedziału (klasa A dla ∝_w=O.9-1,0; klasa B dla ∝_w= 0,8-0,85; klasa C; dla ∝_w =0,6-0,75; klasa D dla ∝_w =0,3-0,55; klasa E dla ∝_w =0,15-0,25; nie klasyfikowane dla ∝_w =0,0-0,1). Ze względu na dużą rozpiętość przedziałów klasyfikacja pochłaniania dźwięku przez materiał w tym
systemie jest niedokładna.

NRC - (Noice Réduction Coefficient) - współczynnik pochłaniania dźwięku obliczony jako średnia arytmetyczna wartości ∝_w dla częstotliwości: 250, 500,1000,2000 Hz.

3. Opisać metodę obniżenia hałasu pogłosowego przy pomocy materiałów dźwiękochłonnych

- wzór L

- zwiększając chłonność zmniejszamy hałas pogłosowy, odbić ogon pogłosowy, obniżamy do 3-7dB ale tylko jeśli początkowa chłonność była niewielka

Obniżenie hałasu pogłosowego możemy uzyskać przez zwiększenie chłonności dźwiękowej przegród (A), Chłonność (A) to suma wszystkich powierzchni w danym pomieszczeniu pomnożonych uprzednio przez odpowiadające im współczynniki pochłaniania fal dźwiękowych (ΣS_i*α_i). Zatem by ją zwiększyć, wymieniamy materiały o niskiej wartości pochłaniania dźwięku, na takie o wyższym alfa, istnieje jeszcze możliwość zwiększenia powierzchni pochłaniania poprzez rozrzeźbienie powierzchni przegród. Spadek hałasu pogłosowego = 10log(A₂/A₁)

4. Podaj przyczyny, dla których należy wentylować dachy.

- zapobieganie gromadzenia się wilgoci w konstrukcji i termoizolacji dachu

Dachy należy wentylować, by uniknąć zawilgocenia izolacji termicznej. Zawilgocona izolacja termiczna ma obniżone właściwości izolacyjne. Źródłem występowania wilgoci w termoizolacji jest ciepłe zawilgocone powietrze z wnętrza budynku, które powstaje z wody eksploatacyjnej, od człowieka, z pary wodnej z powietrza, z wilgoci budowlanej, z wód gruntowych.

5. Czym różni się stropodach pełny od dachu odwróconego – podaj przykłady układu warstw.

- Dach odwrócony to taki, w którym bezpośrednio na konstrukcji jest ułożona warstwa hydroizolacyjna, a następnie izolacja termiczna, natomiast w przypadku dachu pełnego warstwa hydroizolacji ułożona jest na warstwie termoizolacji.

Warstwy:

stropodach pełny:

– warstwa konstrukcyjna (strop lub inny element nośny dachu);
– paroizolacja, zabezpieczająca przed destrukcyjnym wpływem przenikającej przez strop pary wodnej i zapobiegająca jej kondensacji;
– materiał termoizolacyjny (wełna mineralna lub szklana albo styropian);
– hydroizolacja, czyli pokrycie dachowe (papa), zabezpieczająca obiekt przed zewnętrznymi warunkami atmosferycznymi (deszczem, śniegiem).

dach odwrócony:

– warstwa konstrukcyjna (strop lub inny element nośny dachu);

– powłoka uszczelniająca

– termoizolacja (twarda płyta z polistyrenu ekstrudowanego o strukturze zamkniętokomórkowej)

– hydroizolacja

– powłoki ochronne i filtrujące,

– dociążająca warstwa wierzchnia zależna od przeznaczenia dachu np. gruby żwir, warstwa drobnego żwirku+geowłuknina+ziemia(dach zielony)

6. Czym się różnią metody ocieplania ścian lekka mokra i lekka sucha.

Metoda lekko-mokra polega na przyklejeniu do muru warstwy izolacji termicznej ( styropian lub wełna mineralna) za pomocą kleju i pokryciu jej tynkiem cienkowarstwowym. Do rozrobienia kleju i zaprawy tynkowej potrzebna jest woda, stąd część nazwy metody „mokra”.

Druga metoda również polega na zastosowaniu warstwy izolacji termicznej, ale tym razem w sposób czysto mechaniczny, za pomocą kołków, śrub lub gwoździ.

Kolejna różnica to fakt, że izolacja z metody „mokrej” jest (nie wliczając cienkiej warstwy tynku) w bezpośrednim kontakcie ze środowiskiem, jest zewnętrzną warstwą ściany, natomiast izolacja termiczna z metody „suchej” jest pomiędzy murem a warstwą elewacyjną.

Następna różnica to warunki w jakich można montować ocieplenie. W metodzie lekko- mokrej są pewne ograniczenia- nie wolno tego robić w złych lub nieodpowiednich warunkach pogodowych. W metodzie lekko-suchej brak większych obwarowań. Warunki atmosferyczne nie są właściwie istotne i można ją przeprowadzać etapami w czasie.

lekka mokra, czyli bezspoinowy system ocieplania. Cieszy się największą popularnością. Polega na przyklejaniu do ścian materiału termoizolacyjnego, nałożeniu na niego zaprawy, wtopieniu weń siatki wzmacniającej i otynkowaniu. System ten nie obciąża nadmiernie ścian, dobrze je ociepla i pozwala uzykać ładną elewację. Metoda ta jest mniej polecana do ścian drewnianych;

lekka sucha (jest alternatywą metody lekkiej mokrej), w tym przypadku płyty termoizolacyjne umieszcza się między elementami drewnianego lub metalowego rusztu przytwierdzonego do ściany. Do rusztu mocuje się wiatroizolację i okładzinę, np. oblicówkę drewnianą lub winylową (sidnig). Taki sposób docieplania jest łatwiejszy i nadaje się nawet do samodzielnego wykonania. Stosuje sie go głównie w domach o konstrukcji szkieletowej;

7. Rodzaje posadzek przemysłowych./8. Materiały do wykonywania posadzek.

a) betonowe

- szybo się wykonuje duże powierzchnie

Wymagania:

- wysoka odporność na ścieranie (kruszywo łamane granitowe/bazaltowe)

- estetyka (kolor posadzki) – dodając pigment zwiększamy ścieralność

- gładkość – ważne dla utrzymania czystości (im bardziej szorstka tym większa ścieralność)

- odporność na uderzenia spadających narzędzi

Dodatkowy opis:

-Z reguły wykonywane na gruncie – 30cm podkładu ze żwiru/piasku.

-Posadzka z 2 warstw – podkład 15-20 cm C10/15 dobrze zagęszczony i wyrównana powierzchnia górna, warstwa nośna min15cm beton C20/25

- zbrojenie rozproszone na skurcz 20-40kg/m3

- dolne zbrojenie siatką zabezpieczające przed odkształceniami płyty i podnoszeniem krawędzi

- warstwa poślizgowa z 2 warstw folii polietylenowej

- niezbędne dylatacje (dylatacje pozorne – nacinanie 1/3 grubości) powierzchnie max 6x6 ale lepiej 4x6

- dylatacje obwodowe – posadzka nie może mieć mechanicznego połączenia ze ścianami. Stosuje się wkładkę z np. pianki poliuretanowej. Słupy także oddylatowane.

- górna warstwa posadzki wykończona metodą topingu –wcierania w górną powierzchnię posypki (cement wysokiej wytrzymałości z dodatkami)

b) żywiczne

- z żywic sztucznych – wykonywane na wcześniej wykonanej i stwardniałem warstwie konstrukcji z betonu – żywica pełni funkcję użytkową (posypki)

- żywice poliestrowe

- żywice poliuretanowe

- żywice epoksydowe

Rodzaje posadzek żywicznych:

- powłokowe – nakładane wałkiem, delikatna łatwo się rysuje

- typu szpachlowego – nakładana szpachlą, gęsta, odpowietrza się wałkami z kolcami,

- typu kamienny dywan – żywica wymieszana z barwionym piaskiem o śr do 1mm

Posadzki żywiczne można wzmacniać matami z włókna szklanego

c) ceramiczne

- płytki ceramiczne klejone do betonu (płytki gresowe) – aby posadzka mogła pełnić swoją funkcję płytki muszą być ułożone idealnie na podłożu bez występowania pustych przestrzeni między płytką a podłożem.

- duża odporność na ścieranie

- fuga z żywic epoksydowych – nigdy 100% szczelna

- bardzo mała nasiąkliwość

- nakładanie metodą butering-flating – klej rozprowadzany na płytce i podłożu (jak grzebieniem to w przeciwne strony na płytce i podłożu)

9. Typowe błędy przy wykonywaniu posadzek przemysłowych.

-źle zagęszczona podłoże gruntowe i podbudowa betonowa

-zła pielęgnacja betonu

-szczeliny pozorne nacinane są zbyt późno lub zbyt płytko

- dylatuje się powierzchnie nie większe niż 6x6m

-nie pokrywanie się dylatacji dwóch warstw

- styk mechaniczny posadzki z ścianami zewnętrznymi – powinna być dylatacja

- brak uwzględnienia skurczu betonu i zmian temperatury w hali

- zły moment wykonania topingu za wcześnie lub za późno

-brak impregnacji końcowej

-za wcześnie położona warstwa żywiczna, beton musi stwardnieć zakończony proces skurczowy

-złe położenie kleju na płytce i podkładzie betonowym

10. Rola mikrokrzemionki w betonach BWW

Dodatek mikrokrzemionki wpływa wyraźnie na zwiększenie wytrzymałości betonu natomiast nieznacznie na wartość modułu sprężystości.

Najczęściej stosowanym dodatkiem jest mikrokrzemionka, którą dodaje się głównie w postaci pyłów. Mikrokrzemionka zwiększa trwałość betonu, poprzez zwiększenie jego wytrzymałości na ściskanie, mrozoodporności, odporności korozyjnej, szczelności oraz zmniejszenie nasiąkliwości. Mikrokrzemionkę dodaje się w ilości na ogół nie przekraczającej 7,5-10% w stosunku do masy cementu. Dodanie mikrokrzemionki w odpowiedniej ilości redukuje pory kapilarne, a także w wyniku oddziaływań chemicznych i fizycznych, modyfikuje mikrostrukturę zaczynu cementowego oraz warstwę stykową kruszywo-zaczyn cementowy.

11. Określ wytrzymałość charakterystyczną betonu na ściskanie:

Dane: wielkość próbki 10x10x10 Siły niszczące F1,F2,F3 f_ck, cube=?

zaleznosc cylindryczne do kostkowe

Nr	Siła [kN]		Po 28 dniach	Wytrz średnia
1	564	53,58	51,42	51,82
2	586	55,67	53,43
3	555	52,73	50,60

Sprawdzenie Klasy betonu:

Kryterium pierwsze dla wytrzymałości średniej

Zakładamy C35/45 f_ck=45 [N/mm²]

Klasa założona poprawnie

Kryterium drugie dla każdej próbki

Zakładamy C35/45 f_ck=45 [N/mm²]

Klasa założona poprawnie

12. Jakie są składniki zapraw produkowanych fabrycznie.

Spoiwa, kruszywa, dodatki mineralne i pigmenty, włókna szklane dyspersyjne polimerowe, polimery proszkowe, żywice epoksydowe i dyspersje żywic epoksydowych, środki odpowietrzające

13. Jakie są masy i zaprawy produkowane fabrycznie.

z. elewacyjne pocienione, zwykłe i ciepłochronne; z. ścienne wew.; z. do systemów dociepleń ścian zew.; z. tynkarskie; tynki gipsowe; z. murarskie; z. tynkarskie i murarskie ciepłochronne; z. posadzkowe; z. do mocowania płytek ceramicznych i marmurowych; masy klejące; z. do rekonstrukcji, renowacji i napraw konstrukcji betonowych i murów ceramicznych; z. do uzupełnienia ubytków uszkodzonych konstrukcji żelbetowych; z. odporne na wpływy środowiska

14. Wymienić rodzaje korozji chemicznej i podać sposoby poprawiania odporności korozyjnej betonu.

Rodzaje korozji: siarczanowa, chlorkowa, węglanowa

Poprawa przez: wykonanie betonu o niskim wskaźniku w/c; stosowanie właściwego rodzaju cementu- c. hutnicze, c. z dodatkami, c. siarczanoodporne, c. pucolanowe; wprowadzenie domieszek chemicznych-uszczelniające i uplastyczniające

15. Jakie są zalety elementów konstrukcji z drewna klejonego.

- ekologia

- wytrzymałość
- długowieczność

- nieograniczoność kształtów

- estetyka i solidność

- niska cena

- odporność:

- ogniowa

- atmosferyczna

- uderzeniowa

- chemiczna

- biologiczna

16. Co to jest nanotechnologia.

Nanotechnologia to technologia i produkcja bardzo małych przedmiotów na poziomie najmniejszych cząstek materii na poziomie budowy atomu. Przyjęło się zaliczać do nanotechnologii działania na cząstkach mniejszych niż 100nm.

17. Właściwości nanomateriałów - pozytywne.

- w. bakteriobójcze

- neutralizacja zapachów

- w. samoczyszczące

- w. hydrofilowe

- w. antystatyczne

- ochrona przed promieniowaniem UV