Ruchy mimowolne
Katedra i Klinika Neurologii SUM w Katowicach2015
Zaburzenia ruchowe / ruchy mimowolne
Choroby objawiające się nadmiarem ruchów (ang. hyperkinesia), ubóstwem ruchów (ang. hypokinesia) lub nieprawidłowym ich wykonywaniem w stanie pełnej przytomności chorego, który nie ma osłabienia siły mięśniowej, nazywane są we współczesnej neurologii chorobami ruchu (ang. movementdisorders).
Typy ruchów mimowolnych
(ang.involuntary movements)- hiperkinez
drżenie
mioklonie
dystonia
tiki
stereotypie ruchowe
pląsawica
atetoza
balizm
akatyzja
miokimie
zespół niespokojnych nóg
połowiczy kurcz twarzy.
Ruchy mimowolne, które zwykle nie są objawami chorób ruchu:
kurcze mięśniowe
klonus.
Najczęstsze choroby układu pozapiramidowego
drżenie samoistne (do 5%)
choroba Parkinsona (do 2% populacji generalnej)
tiki (1%)
dystonia (0,01%)
pląsawica (0,005-0,01%)
mioklonie
balizm
Ruchy mimowolne:
drżenie - rytmiczne, naprzemienne lub synchroniczne skurcze mm. antagonistycznych
dystonia - mimowolne skurcze mięśni, powtarzające się lub utrwalone, często skręcając powodujące przyjęcie określonych pozycji
tiki - krótkie, nagłe, strereotypowe, powtarzające się ruchy lub dźwięki, mogą być częściowo kontrolowane, występują niestale, niezależne od wykonywanych ruchów celowych
pląsawica - nieregularne, taneczne, nakładające się na ruchy dowolne, ruchy szybkie, obszerne, karykaturalne, z towarzyszącym obniżonym napięciem mięśniowym
balizm - szybkie, nieregularne, gwałtowne ruchy, duża amplituda, rozmieszczone bardziej proksymalnie
atetoza - w dystalnych częściach kkg (dłonie, palce), powolne ruchy zginania i prostowania, odwodzenia i przywodzenia, towarzyszy im wzmożone napięcie mięśniowe
mioklonie - nagłe,krótkie (<100 msec), zrywania mięśniowe, padaczkopochodne
DRŻENIE
Definicja - (ang. tremor) to mimowolne rytmiczne oscylacje (drgania) określonej części ciała spowodowane naprzemiennym lub synchronicznym skurczem mięśni agonistów i antagonistów określonego ruchu w stawie.
Klasyfikacja drżenia:
Drżenie spoczynkowe:
Choroba Parkinsona i innych zespołach parkinsonowskich
Drżenie śródmózgowiowe: spoczynkowe < pozycyjne < zamiarowe
Choroba Wilsona
Drżenie samoistne (okres zaawansowany) spoczynkowe << pozycyjne i kinetyczne
Drżenie pozycyjne i występujące w ruchu (action tremor)
Drżenie fizjologiczne
Nasilone drżenie fizjologiczne
Drżenie samoistne (rodzinne lub sporadyczne) - okres wstępny
Pierwotne drżenie pisarskie (primary writing tremor)
Drżenie ortostatyczne
Drżenie towarzyszące innym chorobom:
choroba Parkinsona, dystonia, drżenie towarzyszące neuropatiom choroba Charcot-Marie-Tooth (zespół Roussy-Levy )
Drżenie móżdżkowe
Drżenie kinetyczne
spowodowane uszkodzeniem jądra zębatego lub konaru górnego móżdżku (stwardnienie rozsiane, uraz, guz, uszkodzenie naczyniowe, choroba Wilsona, leki, toksyny)
Podział drżenia wg zakresów częstotliwości:
2-5Hz -drżenie móżdżkowe
-drżenie spowodowane uszkodzeniem pnia mózgu
4-5Hz - drżenie parkinsonowskie (spoczynkowe)
-drżenie spowodowane uszkodzeniem jądra czerwiennego
-drżenie spowodowane lekami (np.neuroleptyki)
5-7Hz -drżenie samoistne
-drżenie parkinsonowskie (pozycyjne)
-drżenie spowodowane lekami (np.kwas walproinowy)
7-12Hz -drżenie fizjologiczne
nasilone drżenie fizjologiczne
drżenie spowodowane lekami (adrenalina)
Drżenie samoistne:
przemijające lub stałe drżenie rąk, głowy lub głosu
drżenie pozycyjne i kinetyczne
brak innych obj. neurologicznych
brak innych przyczyn drżenia np. zażywanie leków
częste występowanie rodzinne
poprawa po alkoholu wzmacnia diagnozę
DYSTONIA
Dystonia (ang. dystonia, torsion dystonia) to zaburzenie ruchowe charakteryzujące się mimowolnymi, skręcającymi i powtarzającymi się ruchami o podobnym obrazie oraz nieprawidłową postawą, wynikającymi z jednoczesnego skurczu mięśni opozycyjnych, agonistów i antagonistów.
Według Dystonia Medical Research Foundation dystonia to wzmożona aktywność mięśni, utrzymująca się stale lub często się powtarzająca i powodująca ruchy skręcające lub nieprawidłową postawę ciała.
KLASYFIKACJA DYSTONII:
wg. wieku zachorowania
o wczesnym początku <15 rż
uogólniona
wrodzona
o późnym początku > 15 rż
ogniskowa, w 20% segmentarna
sporadyczna
wg umiejscowienia
wg przyczyny
pierwotna
wtórna
RÓŻNICOWANIE:
Dystonie objawowe w przebiegu innych chorób:
guza mózgu
uraz głowy, nerwu
udaru mózgu
chorób metabolicznych
chorób zwyrodnieniowych
zapalenie mózgu
polekowe
niedotlenienie okołoporodowe
PLĄSAWICA
Pląsawica (ang. chorea) jest to występujący w czasie czuwania złożony ruch mimowolny, charakteryzujący się ciągłymi, płynnymi (tanecznymi), szybkimi i nieprzewidywalnymi ruchami całego ciała o różnej amplitudzie i nasileniu, wynikającymi z przypadkowych skurczów mięśni.
Klasyfikacja etiologiczna:
etiologia zwyrodnieniowa – pląsawica Huntingtona, łagodna rodzinna pląsawica, neuroakantocytoza, zesp. Lesch – Nyhana
naczyniowa – LE, udar polycytemia
zapalna/autoimmunologiczna – pląsawica mała (chorea minor, Sydenhama)
metaboliczna – zaburzenia elektrolitowe i glikemii
polekowa – neuroleptyki, L-dopa, l.przeciwpadaczkowe, antykoncepcyjne, amfetamina, metylfenidat
hormonalna – pląsawica ciężarnych, hypertyreoza, hypoparathyroidosm
inne – pląsawica starcza.
Choroba Huntingtona:
autosomalnie dominująca – chromosom 4p CAG n>37, huntingtin
obraz kliniczny:
ruchy pląsawicze
otępienie, obj. psychotyczne
depresja (samobójstwa – 30%)
postępujący przebieg
początek: 40 – 50 rż (< 20 rż postać Westphala)
śmierć po 15 – 20 latach.
Balizm (ang. ballism) to rzadko występujący gwałtowny ruch mimowolny przypominający ruch rzucania, o dużej amplitudzie, nieregularny i bez wyraźnego wzorca ruchowego, dotyczący głównie kończyn. Według współczesnej wiedzy balizm jest nasiloną formą pląsawicy.
Określenie pochodzi od greckiego słowa ballein – rzucać.
Najczęstszą formą balizmu jest hemibalizm, w którym obszerne, „rzutowe” ruchy widoczne są w jednostronnych kończynach, a czasem widoczne są również na twarzy.
Mioklonią (ang. myoclonus) nazywa się szybki, krótki, gwałtowny (ang. shock-like) ruch mimowolny spowodowany nagłym skurczem (mioklonia pozytywna lub dodatnia) lub rozkurczem (mioklonia negatywna lub ujemna) mięśnia lub grupy mięśni, zwykle pod wpływem impulsów z ośrodkowego układu nerwowego.
Tiki
Zespół Gilles de la Tourette
- zespół chorobowy charakteryzujący się obecnością tików ruchowych i wokalnych oraz zaburzeń zachowania
- (choroba obsesyjno-kompulsywna, deficyt uwagi z nadaktywnością)
Tiki – kryteria diagnostyczne (DSM IV)
obecność wielu tików ruchowych
obecność przynajmniej jednego tiku wokalnego
wiek zachorowania < 18 lat
czas trwania choroby >1 roku
objawy choroby powodujące wyraźne zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu
Zespół niespokojnych nóg
Zespół niespokojnych nóg (ang. restless legs syndrome, RLS) to wywołane niemożliwym do opanowania przymusem ruchy kończyn dolnych, czasem również górnych, występujące w czasie spoczynku, najczęściej wieczorem i w nocy, wyraźnie przeszkadzające w odpoczynku i śnie, którym towarzyszy dyskomfort lub nieprzyjemne odczucia o charakterze parestezji i dyzestezji w kończynach, ustępujące lub wyraźnie zmniejszające się w czasie ruchu.
Połowiczy kurcz twarzy (ang. hemifacial spasm, HFS) charakteryzuje się występowaniem napadowych, mimowolnych, tonicznych lub klonicznych skurczów mięśni unerwianych przez nerw twarzowy.
Cechy:
U różnych chorych występuje odmienny czas trwania, rytm, amplituda i rozmieszczenie skurczu.
Czas trwania wyładowania wynosi od kilku milisekund aż do minuty.
Stres, zmęczenie lub ruchy twarzy nasilają połowiczy kurcz twarzy.
Ruchy nie mogą być świadomie powstrzymane, występują także podczas snu.
Objawy rozpoczynają się u 90% chorych w okolicy oczodołu, zazwyczaj od powieki dolnej (postać klasyczna), a u 10% pierwsze ruchy pojawiają się w okolicy ust (postać atypowa).
Akatyzja (ang. akathisia) to uczucie wewnętrznego niepokoju i napięcia powodujące niemożność utrzymania stałej pozycji kończyn lub tułowia nawet przez kilka minut, objawiające się tendencją do ciągłej zmiany pozycji na fotelu czy krześle lub nieustannego chodzenia.
Miokimia to utrzymujące się (przetrwałe), mimowolne niewielkie ruchy (skurcze mięśni) niepowodujące widocznego ruchu (przemieszczania się w przestrzeni), ale „falowanie” mięśni w określonym rejonie.
Stereotypia (ang. stereotypy) ruchowa to zaburzenie polegające na występowaniu mimowolnych lub przymusowych, powtarzalnych, rytmicznych, skoordynowanych i mających określony wzorzec, ale bezcelowych i niefunkcjonalnych ruchów, postaw lub zachowań.
Kurcze mięśniowe (ang. muscle cramps) to mimowolne, nieregularne, bolesne, zwykle krótkie i silne skurcze mięśni, z obecnością potencjałów czynnościowych w EMG.
Klonus to powtarzający się, rytmiczny, mimowolny ruch w stawie lub całej kończyny wynikający z naprzemiennych skurczów mięśni agonistycznych i antagonistycznych w odpowiedzi na nagłe rozciągnięcie mięśnia.
Psychogenne ruchy mimowolne
Zaburzenia ruchowe podejrzewa się o psychogenne pochodzenie, jeśli trudno je powiązać przyczynowo ze znanymi „organicznymi” chorobami układu nerwowego, tzn. gdy ich obraz jest wyraźnie odmienny od typowego i nie spełnia kryteriów diagnostycznych lub gdy nie ma żadnych innych dowodów obecności choroby ruchu.
W tym znaczeniu „psychogenne” oznacza „nieorganiczne” i mieszczą się w tym określeniu zarówno wszystkie choroby psychiczne (psychiatryczne), jak i celowe demonstracje (świadoma symulacja).
W psychiatrii psychogenne ruchy mimowolne to te, które spełniają kryteria diagnostyczne zaburzeń konwersyjnych (dysocjacyjnych) lub zaburzeń występujących pod postacią somatyczną (ang. somatoform disorders).
Zaburzenia ruchowe mogą być uznane za psychogenne, jeśli:
ich obraz kliniczny odbiega od znanych zaburzeń ruchowych
nie mogą być wyjaśnione żadną znaną chorobą organiczną
istnieją uzasadnione przesłanki, że u chorego występują zaburzenia psychiczne, które mogą być związane przyczynowo z zaburzeniami ruchowymi