Dla języka hiszpańskiego charakterystyczne jest to, że przymiotnik musi być zgodny z liczbą i rodzajem rzeczownika oraz to, że zwykle w zdaniu występuje on po rzeczowniku, czyli:

el tren verde	zielony pociąg
la casa nueva	nowy dom

Rodzaj żeński przymiotników tworzy się przez zmiany końcówki formy męskiej przymiotnika, albo tez przez dodanie końcówki -a.

- jeżeli przymiotnik rodzaju męskiego ma końcówkę -o to rodzaj żeński zostanie utworzony przez zamianę -o na -a, jak na przykład:

feo - fea	brzydki - brzydka
bonito - bonita	ładny - ładna

- natomiast te przymiotniki, które mają końcówkę -ícola, -ista, np.:

egoista	egoistyczny/a
deportista	sportowy/a

- do przymiotników rodzaju męskiego o końcówce - án, - ón, - ín w rodzaju żeński dodaje się - a, np.:

gritón - gritona	krzykliwy/a

- przymiotniki zakończone w rodzaju męskim na -or w rodzaju żeńskim mają również dodaną końcówkę -a,

- przymiotniki określające narodowość, pochodzenie i zakończone w rodzaju męskim na spółgłoskę, w rodzaju żeński posiadają dodaną końcówkę -a i tak:

polaco - polaca	polski/a
japonés - japonesa	japoński/a

- i we wszystkich innych przypadkach przymiotniki mają taką samą formę dla rodzaju męskiego, jak i dla rodzaju żeńskiego:

verde	zielony/a
gris	szary/a
joven	młody/a

TWORZENIE LICZBY MNOGIEJ PRZYMIOTNIKÓW OPIERA SIĘ NA TYCH SAMYCH ZASADACH CO TWORZENIE LICZBY MNOGIEJ RZECZOWNIKÓW !!


Ważne!! W języku hiszpańskim występuje kilka przymiotników, które określając konkretne rzeczowniki tracą ostatnią samogłoskę albo sylabę:

bueno	dobry
malo	zły
santo	święty

nie mają końcówki -o przed rzeczownikami męskiego rodzaju liczby pojedynczej:

buen chico	dobry chłopak
mal humor	zły humor
San Juan	święty Jan

WYJĄTKI: SANTO TOMÁS, SANTO DOMINGO

Natomiast przymiotnik grande - duży przybiera skróconą formę GRAN przed rzeczownikami zarówno rodzaju męskiego jak i żeńskiego liczby pojedynczej.

Wśród hiszpańskich przymiotników wyróżnia się także takie, które bez zmiany formy pełnią funkcję przysłówków. Podstawowe to:

bajo	niski/nisko
barato	tani/tanio
caro	drogi/drogo
falso	fałszywy/fałszywie
lento	powolny/powoli
seguro	pewny/pewnie

Zwykle określoną cechę można wyrazić poprzez odpowiednie stopniowanie przymiotnika lub dodanie przysłówka:

amable	miły
poco amable	niezbyt miły
muy amable	bardzo miły
bastante amable	dosyć miły
un poco amable	trochę miły
demasiado amable	zbyt miły

MÁS	oraz	MENOS

to przysłówki, dzięki którym tworzony jest stopień wyższy przymiotników tak jak np.:

más caro	bardziej drogi
menos simpático	mniej sympatyczny

Stopień najwyższy przymiotnika powstaje przez dodanie konkretnego rodzajnika określonego do stopnia wyższego:

Julio es el más amable de todos.	Julio jest najmilszy ze wszystkich.

Warto zwrócić uwagę na porównywanie dwóch rzeczowników - używa się wtedy takich konstrukcji jak:

más amable que	milszy niż
tan interesante como	tak interesujący jak
menos amable que	mniej miły niż
igual de interesante que	równie interesujący jak

NIEREGULARNE PRZYMIOTNIKI:

bueno	dobry	MEJOR	lepszy/a	EL/LA MEJOR	najlepszy/a
malo	zły	PEOR	gorszy/a	EL/LA PEOR	najgorszy/a
grande	duży	MAYOR	większy/a, starszy/a	EL/LA MAYOR	największy/a, najstarszy/a
pequeño	mały	MENOR	mniejszy/a, młodszy/a	EL/LA MENOR	najmniejszy/a, najmłodszy/a

Uwaga!! Przymiotniki grande i pequeño mają również formy regularne: "más grande" i "más pequeno" (użycie danej formy zależy od kontekstu).

Stopień wyższy tych przymiotników posiada taką sama formę zarówno dla rodzaju męskiego, jak i żeńskiego; w liczbie mnogiej dodaje się końcówkę - es.

!!! Wyróżnia się także formę SUPERLATIVO, która powstaje po dodaniu do przymiotnika końcówki -ísimo ( -a, -os, -as). Forma ta nie ma polskiego odpowiednika. Nasila ona znaczenie danego przymiotnika:

np. mucho (dużo) - muchísimo (niezwykle/bardzo dużo)
guapa (ładna) - guapísima (niesamowicie ładna)