Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa
im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu
INSTYTUT PRZEDSIĘBIORCZOŚCI I ZARZĄDZANIA |
Wymogi dotyczące przygotowania pracy licencjackiej przez studentów kierunku zarządzanie |
Tarnobrzeg 2009
PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA
IM. PROF. STANISŁAWA TARNOWSKIEGO W TARNOBRZEGU cz. 14
KIERUNEK: ZARZĄDZANIE cz. 13
SPECJALNOŚĆ: PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ I ZARZĄDZANIE cz. 12
Imię i Nazwisko cz. 14
NR ALBUMU
TEMAT PRACY DYPLOMOWEJ cz. 16
Praca licencjacka
Opiekun naukowy:
Prof. dr hab. Jan Nowak
przyjmuję pracę:……………………
(data i podpis promotora)
TARNOBRZEG 2009
Wymogi dotyczące przygotowania pracy licencjackiej
w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej
im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu
Praca licencjacka powinna mieć charakter poznawczo-aplikacyjny i obejmować aktualne problemy dotyczące funkcjonowania przedsiębiorstwa, rynku, samorządów terytorialnych, instytucji non profit etc., przedstawione na tle właściwie dobranej literatury. Przedmiotem pracy może być również analiza określonej części działalności organizacji - marketing, finanse, zarządzanie kadrami etc. lub analiza fragmentu określonego systemu - rozwiązań logistycznych, organizacji produkcji, systemu podatkowego. Autor powinien wykazać się umiejętnością konstruowania wywodu i interpretacji prezentowanej analizy danych empirycznych. Część literaturowa pracy odzwierciedla problem w literaturze przedmiotu, natomiast zasadniczą częścią pracy jest część analityczna (badania empiryczne, źródłowe), stanowiąca niejako fotografię istniejącego stanu oraz analizy problemu za pomocą poprawnie dobranych instrumentów i z wykorzystaniem wiedzy z danej dziedziny.
Problematyka pracy powinna być
związana z kierunkiem studiów i specjalnością. Zasadniczo praca
powinna być oparta na analizie wyników badań empirycznych,
jednak,
o ile
uzasadnia to podjęty temat pracy, możliwe jest realizowanie prac
o charakterze
opisowym, opartych na literaturze przedmiotu.
Część wstępna pracy powinna zawierać ogólne wprowadzenie w prezentowane zagadnienia, cel i zakres pracy, materiały źródłowe oraz zwięzłe przedstawienie struktury (zawartości) poszczególnych rozdziałów.
Zaleca się, aby praca zawierała 1-2 rozdziały przeglądowe (literaturowe) oraz 1-2 rozdziały „empiryczne”. Praca powinna liczyć ogólnie co najmniej 3 rozdziały.
Czcionka Times New Roman 12
pkt., interlinia 1,5, marginesy: lewy – 3 cm, prawy – 2,0, górny
i dolny – 2,5 cm. Opcja - automatyczne dzielenie wyrazów, tekst
wyjustowany, na końcu wiersza nie pozostawiać samogłosek
(przyimków) a, w, i, o, - umieszczać je
z
wyrazem następnym w następnym wierszu. Tekst w przypisach i opisie
źródeł – 10 pkt. Po śródtytułach nie stawia się kropek.
Numeracja stron – dół strony, wyrównane do prawej, pierwszą stroną pracy jest strona tytułowa i od niej należy zacząć numerowanie, ale nie należy umieszczać na niej i na stronie spisu treści numerów.
Rozdziały powinny zawierać podrozdziały (ewentualnie z wyjątkiem ostatniego IV., zwłaszcza V).
Rozmiar czcionki dla tytułów rozdziałów merytorycznych według wzoru (proponowany):
Rozdział I -(rozmiar czcionki 16p., pogrubiona) (tytuł, duże litery)
Podrozdział 1. -(rozmiar czcionki 14p., pogrubiona) (tytuł)
1.1. punkt pierwszy podrozdziału pierwszego-(rozmiar czcionki 13p., pogrubiona)
Proponowana konstrukcja rozdziałów i podrozdziałów w treści pracy
(dwa warianty do wyboru przez promotora)
Rozdział I
ZNACZENIE…..(tytuł rozdziału)
Pojęcie i istota……
Uwarunkowania…
lub alternatywnie
Rozdział I
ZNACZENIE…..(tytuł rozdziału)
Pojęcie i istota……(podrozdział pierwszy rozdziału pierwszego)
punkt pierwszy podrozdziału pierwszego
punkt drugi podrozdziału pierwszego
Wstęp, literatura, spisy rysunków, tabel i załączników nie są numerowane.
Każdy rozdział powinien rozpoczynać się od nowej strony.
Bibliografia w pracy
licencjackiej nie powinna obejmować mniej niż 25 pozycji. Lista
pozycji literatury może być mniejsza, o ile wynika to ze specyfiki
tematu w danej dziedzinie; wówczas należy dokonać przeglądu
dostępnych pozycji i odnotować je
w
Bibliografii.
Zaleca się, aby maksymalna objętość pracy licencjackiej wynosiła około 50-90 stron tekstu.
Na stronie tytułowej wymagane jest zatwierdzenie promotora o przyjęciu pracy (wymagane jest to na trzech pracach i na wersji elektronicznej).
Praca powinna być złożona w trzech egzemplarzach (promotor, recenzent, archiwum) oraz w wersji elektronicznej (CD). Recenzent po przedstawieniu recenzji zwraca egzemplarz pracy do dziekanatu. Egzemplarz ten zostaje przekazany studentowi.
Egzemplarz przeznaczony do archiwum powinien być zgrzewany i zawierać druk dwustronny1.
Proponowany układ spisu treści pracy dyplomowej (alternatywnie)
Spis treści (cz. 14)
Wstęp (wprowadzenie)
I ZNACZENIE………
1. Pojęcie i istota…
2. Uwarunkowania….
3. ….
II METODY …..
…
….
lub alternatywnie
Rozdział I (TYTUŁ)
Tytuł podrozdziału pierwszego rozdziału pierwszego (cz. 12)
tytuł punktu pierwszego podrozdziału pierwszego (cz. 12)
tytuł punktu drugiego podrozdziału pierwszego
tytuł punktu trzeciego podrozdziału pierwszego
tytuł podpunktu 1.3. (ewentualnie)
Rozdział II (tytuł)
Tytuł podrozdziału pierwszego rozdziału drugiego
tytuł punktu pierwszego podrozdziału drugiego
tytuł punktu drugiego podrozdziału drugiego
tytuł punktu trzeciego podrozdziału drugiego
tytuł podpunktu 2.3. (ewentualnie)
Wnioski (Zakończenie, podsumowanie)
Bibliografia
Spis tabel, wykresów i rysunków
Praca może ponadto zawierać indeks skrótów, aneksy (załączniki)
Wzór sporządzania przypisów i bibliografii2
Przypisy
Przypisy należy umieszczać u dołu strony, do której tekstu się odnoszą, i oddzielać od tekstu głównego linią ciągłą około 10 znaków.
Opis bibliograficzny obejmuje informację o autorze, tytuł i dodatki do tytułu, jeżeli są niezbędne do zrozumienia tytułu, nazwę wydawcy, rok wydania, numer strony.
W zależności od liczby autorów stosuje się w przypisach następujące sposoby opisu dokumentów:
a) gdy dzieło pisane jest przez jednego, dwóch autorów układ jest następujący:
1 P. Sulmicki, Planowanie i zarządzanie gospodarcze, PWE ,Warszawa, 1976 s.13.
2 W. Ładoński, S. Urban, Proces tworzenia prac dyplomowych i magisterskich na studiach ekonomicznych. Poradnik, PWN, Warszawa-Wrocław 1989, s. 184.
b) gdy jest co najmniej
czterech autorów dzieła, można podać nazwiska wszystkich autorów
z zachowaniem kolejności, w jakiej występują
w
opisywanym dziele, lub tylko nazwisko pierwszego z nich z dodatkiem
skrótu „i in.”:
3 W. Baka (i in.), Planowanie gospodarki narodowej, PWE, Warszawa 1976, s. 47.
c) gdy dzieło jest monografią (np. pracą habilitacyjną) opublikowaną w Pracach Naukowych, opis bibliograficzny jest następujący:
4 T. Kowalski, Kategoria jakości w statystycznej analizie porównawczej, Prace Naukowe nr 284. Seria: Monografie i Opracowania nr 23, AE we Wrocławiu, Wrocław 1984, s. 341.
d) gdy dzieło jest pracą zbiorową (zbiorem kilku autorów), pierwszym elementem jest tytuł dzieła, a następnie inicjał imienia i nazwisko redaktora całości zbioru, np.:
5 I. Iwińska (red.), Badanie i ocena jakości produktów spożywczych, PWE, Warszawa 1974, s. 401.
e) w zależności od rodzaju
wydawnictwa – gdy artykuł zamieszczony jest
w
wydawnictwie zwartym będącym pracą zbiorową:
6 A. Luszniewicz, Koncepcja mierników poziomu życia ludności, [w:] J. Danecki (red), Społeczne aspekty rozwoju gospodarczego, PWN, Warszawa 1974, s. 205-222.
7 W. Babiński, Ochrona gruntów podmokłych, [w:] A. Kozak (red.), Gospodarka rolna. Seria: Miasto i Wieś nr 24 , Wyd. 2. T. 1, PWN, Wrocław 1987, s. 123-151.
f) gdy artykuł zamieszczony jest w „Pracach Naukowych”, np.:
8 K. Kosowski, Stosowanie zamienników białek mięsa. [w:] Technologia, Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu nr 305, AE, Wrocław 1987, s. 24-48.
g) gdy artykuł zamieszczony jest w czasopiśmie, np.:
9 U. Wójcik, Zysk jako źródło finansowania rozwoju. „Finanse” 1979 nr 11 s. 10-24.
10
S. Janiak (i in.) Aktywność
katalizatorów o zróżnicowanej strukturze
w
hydroodsiarczaniu frakcji olejowe, „Przem.
Chem” 1988, nr 7 s. 343-345.
h) opis prac nie publikowanych powinien być zaczerpnięty ze strony tytułowej lub nagłówka opisywanej pracy i zawierać następujące elementy: autor, tytuł, określenie rodzaju pracy, nazwę instytucji, w której wykonano pracę, i jej siedzibę, rok opracowania oraz informację o technice wykonania (maszynopis, rękopis), np.:
11 R. Kwaśniewski: Badania nad zmianą barwy zagęszczonego soku owocowego pod wpływem różnych koncentracji i warunków przechowywania, Instytut Przemysłu Fermentacyjnego w Warszawie, Warszawa 1966, (maszynopis pracy doktorskiej) s. 41.
przypisy do norm należy
przejmować ze strony tytułowej lub nagłówka normy. W opisie
należy podać: numer normy (wszystkie znaczenia literowe
i
cyfrowe) oraz normy wraz z nadtytułem i podtytułem, np.:
12 PN-79 /N-0122/07 Kompozycja wydawnicza książki. Bibliografia załącznikowa.
13 ISO 3334 – 1976 Microcopying – ISO Test chart No 2 – Description and use in photographic documentary reproduction.
Jeżeli konieczne jest odesłanie w przypisie do dokumentu, który już wcześniej wymieniono, w przypisach stosuje się następujące zasady:
j) gdy w pracy cytuje się tylko jedno dzieło danego autora, wtedy wymienia się: inicjał imienia i nazwisko autora, a zamiast tytułu podaje się w przypisie skrót: wyd. cyt., op. cit. lub jw.:
14 G. Sikorki, wyd. cyt. s. 24.
15 B. Caputa, op. cit, s. 110.
16 K. Krzystofiak, jw. s. 12-14.
k) gdy w pracy powołuje się
na kilka dzieł jednego autora, wtedy za pierwszym razem podaje się
pełny opis bibliograficzny, następnie zaś tylko inicjał imienia
i nazwisko
autora oraz początek tytułu i numer strony, np.:
17 K. Jankowski, Ekonomika….s. 44.
18 Z.Zaburzycki, Problemy ….. s. 21-23.
l) jeżeli następujące po sobie przypisy dotyczą tej samej pracy, to zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie: op cit. lub tamże, lub ibidem, po którym następują numery stron, np.:
19 Op. cit. s. 33-36.
20 Tamże s. 131.
21 Ibidem, s. 10.
m) jeżeli następujące po sobie przypisy dotyczą nie tylko tego samego dzieła, lecz również tego samego fragmentu , stosuje się oznaczenie tamże lub loc. cit., bez podawania strony, np.:
22 Tamże.
23 Loc. cit.
Forma przypisów musi być jednolita w całej pracy.
Tabele
Jedną z powszechnych form
prezentowania wyników badań własnych są tabele. Tabele
zamieszczone w pracach muszą być przejrzyste i czytelne, a
przedstawiony w nich materiał liczbowy i słowny musi służyć do
udokumentowania określonego twierdzenia lub zespołu twierdzeń.
Wszystkie tabele w pracy muszą być ponumerowane za pomocą
kolejnych liczb arabskich, ułatwiających powołanie się na nie w
tekście pracy. Numer umieszcza się
w
prawej górnej stronie tabeli lub po lewej stronie na wysokości
tytułu i poprzedza wyrazem „tabela”, np. Tabela 7.
Tabelę należy opatrzyć tytułem, który powinien zawsze zwięźle i jasno informować pod względem rzeczowym, czasowym i przestrzennym o treści zbiorów wyników prezentowanych w tabeli. Tytuł umieszcza się pośrodku kolumny nad tabelą. Nie powinno się w nim używać skrótów, z wyjątkiem jednostek miar, a także niektórych określeń: liczba, ilość itp. Tabela składa się z kolumn i wierszy, które powinny być opisane.
Nagłówek kolumny głównej |
Nagłówek wiersza głównego |
główka |
||
Nagłówki kolumn |
Nagłówki kolumn |
Nagłówki kolumn |
||
Nagłówek grupy Podgrupa |
x x |
X x |
x x |
wiersz |
Liczby mające więcej niż 4 cyfry należy dzielić na grupy po 3 cyfry z zastosowaniem spacji (nie dotyczy to lat i numerów). Przypisy do tabel umieszcza się bezpośrednio pod tabelami, bez oddzielania ich linią.
Pod tabelą i ewentualnymi przypisami do niej należy zawsze podać źródło danych zawartych w tabeli. Wszystkie tabele, których rozmiary nie przekraczają rozmiarów kolumny, należy umieszczać w obrębie tekstu, i to jak najbliżej miejsca, w którym jest o nich mowa. Jeżeli tabela jest szersza niż kolumna tekstu, to umieszcza się je na oddzielnej stronie, a w razie potrzeby na kilku stronach. Nad przenoszoną częścią tabeli należy wówczas umieścić numer tabeli i dodać obok w nawiasie skrót cd., W tabelach wymagających przeniesienia na strony następne poszczególne kolumny należy ponumerować (pod dolną linią główki).
Ilustracje
Najczęściej stosowanymi ilustracjami są:
- wykresy, diagramy, schematy i rysunki,
- fotografie dokumentacyjne.
Wszystkie ilustracje powinny być opatrzone podpisami (tytułami). Podpis umieszcza się pośrodku pod ilustracją i poprzedza go skrótem Rys. (rysunek) lub Ryc. (rycina) i kolejnym numerem (cyfry arabskie). W całej pracy należy stosować jedną nazwę albo „rycina”, albo „rysunek”. Należy podawać pod rysunkiem źródło, z którego pochodzi.
Bibliografia
Literaturę można szeregować alfabetycznie bądź grupować według kryteriów treściowych lub formalnych (np. rodzajów dokumentów), a w obrębie grup układać alfabetycznie. Podział literatury, np. na opracowania książkowe, artykuły, akty prawne czy opracowania branżowe, jest celowy, gdy liczba pozycji w każdej grupie jest znaczna.
W spisie literatury podaje się
pełny opis bibliograficzny dokumentu w postaci,
w
jakiej wystąpił on w przypisach, z wyjątkiem zmiany kolejności
podawania inicjału imienia autora dokumentu i jego nazwiska, gdyż
grupowanie alfabetyczne przeprowadza się na podstawie nazwisk.
Zamieszczoną w porządku
alfabetycznym literaturę należy kolejno numerować, a jeśli jest
ona grupowana według określonych kryteriów, można zastosować
osobną numerację
w
poszczególnych grupach lub też numerację ciągłą dla całości
zamieszczonego wykazu literatury.
Wykaz literatury rozpoczyna się od nowej strony.
Zasady oceny prac dyplomowych
Ocena pracy dyplomowej
(licencjackiej) jest przeprowadzana przez promotora
i
recenzenta wyznaczonego przez dyrektora lub z-cę dyrektora
Instytutu Przedsiębiorczości i Zarządzania.
Warunkiem skierowania pracy do recenzji jest uzyskanie pozytywnej oceny promotora.
Ocenie promotora i recenzenta podlega przede wszystkim umiejętność zaprezentowania dostrzeżonego problemu - jego opis i analiza z wykorzystaniem technik analitycznych oraz wiedzy nabytej w trakcie studiowania, według specjalnego formularza.
Ponadto oceniane są umiejętności w zakresie prawidłowego formułowania tekstu, układu pracy - podział na rozdziały i podrozdziały, zakres i dobór wykorzystanej literatury.
Ocena pracy jest średnią
arytmetyczną ocen wystawionych przez promotora
i
recenzenta.
Egzamin dyplomowy
Egzamin licencjacki jest przeprowadzany komisyjnie i składa się z dwóch części:
z prezentacji przez autora głównych tez pracy dyplomowej oraz wniosków wynikających z przeprowadzonych badań.
z odpowiedzi na dwa pytania. Pierwsze pytanie będzie wybierane przez komisję, a drugie losowane przez studenta ze znanych zagadnień z zakresu problematyki związanej z kierunkiem studiowania – dostępnych na stronie internetowej Uczelni.
z przebiegu egzaminu dyplomowego jest sporządzany protokół.