Najpewniejszą oznaką pogodnej duszy jest zdolność śmiania się z samego siebie. Większości ludzi taki śmiech sprawia ból.
Czym sen dla ciała, tym przyjaźń dla ducha - odświeża siły.
Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Samotność łączy ciała, a dusze cierpienie.
Pożądanie zadowoli się każdą, byle jaką. Ale dusza pragnie tylko jednej - jedynej, wybranej.
Do najpiękniejszych cnót człowieka należy zdolność przebaczania. Zemsta niszczy zarówno wroga, jak i nas samych, nas samych o tyle groźniej, że pustoszy naszą duszę, gdy wrogowi możemy odpłacić tylko szkodą cielesną. Przebaczenie nas pomnaża.
Tak w każdym miejscu i o każdej dobie,
Gdziem z tobą płakał,
gdziem się z tobą bawił,
Wszędzie i zawsze będę ja przy
tobie,
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.
Mądrość ludzi jest szaleństwem w oczach Boga. Jeśli posłuchamy głosu dziecka,które mieszka w naszej duszy, oczy nasze znowu nabiorą blasku.
Śmiech jest dla duszy tym samym, czym tlen dla płuc.
Jest tylko jeden problem, jedyny: odkryć na nowo istnienie życia duchowego, które jest czymś wyższym jeszcze od inteligencji i tylko ono byłoby w stanie zadowolić człowieka.
Ból jest mistrzem wtajemniczenia religijnego. Cierpienie żłobi nam duszę: krzesze w niej iskry boskie.
Św. Augustyn (Aureliusz Augustyn z Hippony)
Śmierć, której ludzie się boją, to jest odłączenie duszy od ciała, natomiast śmierć, której ludzie się nie boją, a bać powinni, to jest odłączenie od Boga.
Św. Augustyn (Aureliusz Augustyn z Hippony)
O tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, o ile wzrasta w tobie miłość. Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem.
Poezja jest spowiedzią duszy, a nie wytworem ludzkiej myśli.
Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna duszy.
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę.
Miłość nie pyta o nic, bo kiedy zaczynamy się nad nią zastanawiać, ogarnia nas przerażenie, niewypowiedziany lęk, którego nie sposób nazwać słowami. Może jest to obawa bycia wzgardzonym, odrzuconym, obawa, że pryśnie czar? Może wydaje się to śmieszne, ale właśnie tak się dzieje. Dlatego nie należy stawiać pytań, lecz działać. Trzeba wystawiać się na ryzyko.
Bo umrzeć to zbyt mały powód, żeby przestać kochać.
Miłość, która jest gotowa nawet oddać życie, nie zginie.
Nie ma drugiego człowieka takiego jak ty. Jesteś jedyny w swoim rodzaju i wyjątkowy, całkowicie oryginalny i niepowtarzalny. Nie wierzysz w to, ale naprawdę nie ma żadnego drugiego takiego jak ty. I żaden człowiek, którego kochasz, nie będzie już zwyczajnym człowiekiem. Jakaś osobliwa siła przyciągania promieniuje z niego. I ty zmieniasz się pod jego wpływem. Jemu możesz nawet powiedzieć: "Dla mnie nie musisz być nieomylny, bez błędów ani doskonały, bo: Ja przecież Ciebie lubię!"
Nie śmierć rozdziela ludzi, lecz brak miłości.
Kogo Bóg darzy wielką miłością, w kim pokłada wielkie nadzieje, na tego zsyła wielkie cierpienie, doświadcza go nieszczęściem.
Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować. Myślisz o ukochanej osobie przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale z wolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu - czujesz to samo co narkomani, kiedy nie mogą zdobyć narkotyku. Oni kradną i poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A Ty jesteś gotów na wszystko, by zdobyć miłość.
Bez względu na to, jak bardzo rozgrzany jest niedopałek, wyjęty z ognia, szybko gaśnie. Bez względu na to, jak bardzo mądry może być człowiek, będąc daleko od swoich bliskich, nigdy nie zdoła zachować swojego ciepła i płomienia swojej miłości.
I zapomnij, że jesteś, gdy mówisz, że kochasz.
Bywają wielkie zbrodnie na świecie, ale chyba największą jest zabić miłość.
Miłość niespełniona to specyficzny rodzaj nienawiści. Miejmy się na baczności przed jej ofiarą - myślącym samotnikiem.
Między mężczyzną a kobietą przyjaźń nie jest możliwa. Namiętność, wrogość, uwielbienie, miłość - tak, lecz nie przyjaźń.
Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.
...zgłodniałe serce karmi się byle okruchem...
Kocha się tylko to, od czego się cierpi.
Mamy młode serce, tak długo jak długo umiemy kochać życie, takim
jakie ono jest.
Życie ze swoimi dobrymi ale także złymi
stronami.
Mamy młode serce, tak długo jak długo potrafimy
kochać ludzi i życzyć im szczerze tego wszystkiego czego im
brakuje, a tak bardzo jest potrzebne.
Kto się starzeje
zachowując młode serce, ten wie jak należy przyjmować ze spokojem
te liczne małe i większe uciążliwości podeszłego wieku.
Taki
człowiek zna sens życia i sens umierania.
Wie jak "krótkie"
i jak "małe" jest wszystko na tej ziemi, bo żyje nadzieją
na życie wieczne.
Bóg wysłuchuje tych, którzy błagają o łaskę zapomnienia dla nienawiści, lecz głuchy jest na głos tych, którzy chcą uciec przed miłością.
Kochać to nie znaczy patrzeć nawzajem na siebie, ale patrzeć w tym samym kierunku
Uzdrówcie rany przeszłości miłością. Niech wspólne cierpienie nie prowadzi do rozłamu, ale niech spowoduje cud pojednania.
Śmierć jest minimum. Minimum wszystkiego. Podczas tych godzin, gdy jesteś tak blisko drugiej osoby, z dwojga niemal stajecie sie jednym... Minimum... Miłość jest śmiercią: śmiercią odrębności, śmiercią dystansu, śmiercią czasu. W trzymaniu się z dziewczyną za ręce najpiękniejsze jest to, że po chwili zapominasz, która ręka jest Twoja. Zapominasz, że są dwie, nie jedna.
Nigdy nie jest tak, żeby człowiek, czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany, obdarowany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością.
Nie bójcie się tajemnicy Boga. Nie bójcie się Jego milości.
Kocha się nie za cokolwiek, ale pomimo wszystko kocha się za nic.
Nic naprawdę nic nie pomoże, jeśli ty nie pomożesz dziś miłości.
Fałszywa miłość jest gorsza niż prawdziwa nienawiść.
Mężczyźni pragną zawsze być pierwszą miłością kobiety. Kobiety zawsze pragną być ostatnim romansem mężczyzny.
Kochająca kobieta wybacza wszystko, lecz nie zapomina niczego.
Miłość kpi sobie z rozsądku. I w tym jej urok i piękno.
Jest się zakochanym z powodu, kocha się pomimo.
William Shakespeare (Szekspir)
Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości.
Jeśli patrzy się razem w górę, niebo się przybliża.
Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.
Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć miesza nam w głowach.
Być zakochanym to być szalonym przy zdrowych zmysłach.
Jeśli kochasz, czas zawsze odnajdziesz.
Gram miłości ma większą wartość niż tona luksusu.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i wiarę miał tak wielką, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał - byłbym niczym.
Kiedy naprawdę zapragniesz miłości - będzie ona czekać na ciebie.
Kto kocha musi umieć zgubić się i odnaleźć.
Kto naprawdę kocha, prawie nigdy nie pozna, kiedy ten drugi przestał kochać.
Erich Maria Remarque (Paul Remarque)
Dobra pamięć jest podstawą przyjaźni i zgubą miłości.
Kto wierzy w wolność woli, ten nigdy nie kochał i nigdy nie nienawidził.
Co śmierć wykosi, miłość posieje, i to jest życie.
Łatwiej zakochać się, nie kochając, niż odkochać, kiedy się kocha.
Prawdziwy patriotyzm nie tylko polega na tym, ażeby kochać jakąś idealną ojczyznę, ale - ażeby kochać, badać i pracować dla realnych składników tej ojczyzny, którymi są ziemia, społeczeństwo, ludzie i wszelkie ich bogactwa.
Miłość - jedyny środek, by osiągnąć względy tych kobiet, których nie można mieć za pieniądze.
Jakże silna jest miłość po przejściu ogniowego chrztu cierpienia.
Kobieta może się niekiedy oprzeć miłości, którą czuje, ale nie oprze się miłości, jaką wzbudza.
Wielkie uczucia są nieme.
To nie doskonali, lecz niedoskonali potrzebują naszej miłości.
Człowiek nie może być – jak część składowa maszyny – uczuciowo obojętny; musi kochać i nienawidzić, a także być kochanym i nienawidzonym.
Najpiękniejsze chwile przeżywamy wtedy, kiedy dowiadujemy się, że ktoś nas kocha.
Miłość jest zawsze chaotyczna. Gubisz się, tracisz trzeźwy osąd. Nie umiesz się bronić. Im większa miłość tym większy chaos.
Kochając marzy się o przyszłości.
Kochaj, żeby żyć i żyj, żeby kochać.
...żadna wielka miłość nie umiera do końca. Możemy do niej strzelać z pistoletu lub zamykać w najciemniejszych zakamarkach naszych serc, ale ona jest sprytniejsza - wie, jak przeżyć. Potrafi znaleźć sobie drogę do wolności i zaskoczyć nas, pojawiając się, kiedy jesteśmy już cholernie pewni, że umarła, albo, że przynajmniej leży bezpiecznie schowana pod stertami innych spraw...
W miłości dwie wolności łączą się w jedną słodką niewolę.
Miłość szczęśliwa. Czy to jest normalne,
czy to poważne,
czy to pożyteczne,
co świat ma z dwojga ludzi,
którzy
nie widzą świata?
Łatwiej kochać wspomnienia niż żywego człowieka.
Świat bez miłości jest martwym światem i zawsze przychodzi godzina, kiedy człowiek zmęczony błaga o twarz jakiejś istoty i o serce olśnione czułością.
Erich Maria Remarque (Paul Remarque)
Nikt nie wydaje się bardziej obcy niż ktoś, kogo się kiedyś kochało.
Miłości się nie szuka, jest albo jej nie ma.
Nie można po raz drugi kochać tego, co przestaliśmy kochać.
Miłość to jedyna siła, która zmienia wroga w przyjaciela.
Każda dziewczyna ma prawo być kochaną.
Kochać - znaczy czekać.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.
Miłość odkrywa się kochając.
Erich Maria Remarque (Paul Remarque)
Człowiek jest wielki w rzeczach krańcowych: w sztuce, w miłości, w głupocie, w nienawiści, w egoizmie, a nawet w ofiarności - ale światu najbardziej brak przeciętnej dobroci.
Ludzie niegodziwi to ci, w których nie ma miłości. Dlatego i wstydu w nich nie ma. Oni mają siłę i odwagę prosić o miłość, bo jej nie potrzebują; oni mają nawet czelność ofiarować miłość, bo nie mają jej do dania.
Kochać - to zaprzeć się samego siebie, porzucić wszelki możliwy umiar oraz rozsądek - i pędzić najkrótszą drogą do krainy najwspanialszej rozkoszy, kojącej ludzkie serce.
MOJA KOCHANA, WYBACZ, ŻE NIE
MOGŁEM BYĆ PRZY TOBIE W TYCH BARDZO CIĘŻKICH DLA CIEBIE CHWILACH.
MIMO TO, JESTEM PEWIEN, ŻE BĘDZIESZ UMIAŁA MNIE ZROZUMIEĆ. ZAWSZE
PRAGNĄŁEM BYĆ CZĘŚCIĄ CIEBIE I WIEDZIAŁEM, ŻE W SZCZEREJ
MIŁOŚCI JEST TO MOŻLIWE. MOJE SERDUSZKO JUŻ DLA MNIE NIE BIJE,
ALE JESTEM SZCZĘŚLIWY, ŻE MOGŁEM CI JE PODAROWAĆ. TAK WŁAŚNIE
CIĘ KOCHAM...
Wspomnienia to najważniejsze co nam pozostaje,zapamiętujemy te najbardziej wzruszające płynące z głębi serca zapisane do końca życia...
Miłość - to wariacja. Lecz tylko idioci nie wariują.
Miłości nie udowadnia się słowami.
Jeżeli przyjaźń nie jest związana miłością i cnotą, łatwo może być rozwiązana przez głupotę.
Kochając nie myśli się, by coś zachować dla siebie.
Umieć kochać - do tego trzeba ukończyć szkołę cierpienia.
Św. Augustyn (Aureliusz Augustyn z Hippony)
Człowiek jest tęsknotą Boga, jest celem Jego miłości.
Miłość kobiety uczyni z mężczyzny anioła, miłość zaś mężczyzny - uczyni z niej męczennicę.
Kiedyś miłość bliźniego wyrażała się w poleceniu "nie będziesz zabijał nieprzyjaciół". A teraz do tego przykazania doszło nowe: "będziesz rozumiał nieprzyjaciół". Musisz rozumieć, bo nieprzyjaciel ma ci bardzo dużo do powiedzenia o tobie samym, o twojej własnej sytuacji.
Gdy zakochani całują się po policzkach, to znaczy, że błądzą po omacku, szukając swych ust. Pocałunek tworzy kochanków.
Jakże ponure jest wszystko bez ciebie. Świat wydaje mi się zimną, pustą izbą, a najnowsze rzeczy - jak gdybym je już ze trzy razy oglądał.
Prawdziwa miłość jest chyba samą tęskonotą i pragnieniem.
Pytają czy trzeba kochać. O to nie należy pytać, to trzeba czuć.
Św. Augustyn (Aureliusz Augustyn z Hippony)
Nie powinniśmy kochać ludzi na tyle, aby dla nich kochać ich występki, a nie powinniśmy nienawidzieć występków na tyle, aby dla nich nienawidzieć ludzi.