Narkomania jest słowem które przez wiele lat kojarzyło się nam wszystkim z najgorszymi sprawami, zbrodnią, moralnym dnem. Z biegiem czasu wiemy, iż jest określeniem okrutnego stanu duszy i ciała człowieka, który nie potrafi żyć we współczesnym świecie. Narkoman jest bezbronnym człowiekiem, pełnym sprzeczności i lęków. Takiemu człowiekowi brak jest odporności na stres czy lęk, jest pogardzany przez rodzine i społeczeństwo, czuję się zagubiony. Człowiek styka sie z narkotykami w przeróżnych sytuacjach w swoim życiu. Może być bezdomnym i poprostu spróbować na ulicy, lecz może też opływać w luksusach i dla ubarwnienia swej codzienności, z ciekawości czy też za namową rówieśników . Narkotyki to związki chemiczne, których działanie modyfikuje sposoby myślenia oraz stany emocjonalne człowieka i sprawia, że na krótki czas może on poczuć się dobrze. Substancje te wprowadzają w świat intelektualnych i emocjonalnych złudzeń. Narkotyki w dzisiejszych czasach są bardzo rózne począwszy od marihuany czy haszyszu a koncząc na kokainie czy heroinie. Oczywiście można je podzielić na te "miękkie" i "twarde", ale nie można zapomnieć, że każdy narkotyk może silnie uzależnić.

Narkomania jest częstym tematem poruszanym w pracach maturalnych , ponieważ jest to bardzo poważny problem społeczeństwa nie od dziś. W bardzo różny sposób są przekazywane wiadomości, stany i zachowania narkomanów. W literaturze można się spotkać z pamiętnikami pisanymi przez narkomanów w trakcie ich nałogu, czy z pisanych opowiadań przez ludzi którzy tylko widzieli pogrążające sie w nałogu osoby. Pozycje przeze mnie wybrane uważam za najciekawsze pozycje spośród wielu innych istniejących na rynku. Aby przedstawić portret narkomana wybrałem kilka ciekawych propozycji kulturowych , które w swoim życiu miały kontakt z narkotykami - uzależnili się bądz byli świadkami wielu straconych dusz.

Jako pierwszą bohaterkę przedstawie Christiane F z książki pt. "My dzieci z dworca ZOO ". Jest to szokująca relacja piętnastoletniej narkomanki. Jako młoda dziewczyna przeprowadziła sie do Berlina i tam zamieszkała z matką i siostrą. Jednak jej sytuacja rodzinna nie była najlepsza. Christiane była bardzo zagubiona w nowym miejscu, nie potrafiła się odnaleść. W szkole poznała koleżankę o imieniu Kessi, która bardzo jej imponowała. Właśnie poprzez Kessi Christiane zażyła pierwszy środek odurzający na dyskotece . Tam poznała grupke osób, z którymi początkowo paliła haszysz. Później wszystko potoczyło się już z górki. Zaczęło być ciągle mało. Zaczęłą brać heroinę. Christiane znalazła w heroinie spokój od kłopotów w domu, znalazła autorytet wśród starych ćpunów. Wracając do domu po heroinie nie myślała o niczym, nie myślała o problemach dlatego polubiła ten stan.W późniejszym stanie nałogu narkotyk staje się celem nadrzędnym dla narkomana. Za zdobycie jednej działki narkoman jest w stanie zrobić wszystko... Pokazuje to np sytuacja, w której Christiane wraz ze swym chłopakiem Detlefem sprzedają swoje ciała, by mieć pieniądze choć na jedną działke. Jak widać zrobią oni naprawde wszystko nawet wyrzucą z siebie obrzydzenie i podstawowe wrtości człowieka. Z czasem widoczna staję się zmiana nawyków jedzieniowych jest widoczna u Christiane, która nie mogąc już przyswajać jedzenia jadła tylko jogurty lub kefiry. Jej niska samoocena miała też bardzo duży wpływ na życie szkolne. Czuła się wyobcowana przez klasę i dręczona przez nauczycieli. Całkowicie straciła zaufanie do szkoły, czego efektem było opuszczanie zajęć lub spanie podczas lekcji. Przestała odrabiać lekcje, chodziła na wagary, lekceważyła regulamin czego efektem były złe stopnie. Wszystkie te czynniki spowodowały wkońcu wydalenie Christiane ze szkoły. Ostatnią fazą jest walka z nałogiem Pierwsze odtrucia zdażają sie najczęściej wtedy, gdy narkoman trafia do szpitala z żółtaczką, która to jest ich chlebem powszednim. Używając strzykawek od kolegów czy nawet obcych, o chorobe nie jest trudno. W książce "My, dzieci z dworca ZOO" Christiane opisuje sytuacje czyszczenia strzykawek, która wygląda tak, że kiedy strzykawka się zapychała, wciągało się płynu do środka i przepychało igłę. Walka z nałogiem jest oszukiwaniem samego siebie. Christiane chcąc się wyleczyć pojechała do babci na wieś. Przeżywała męki, lecz po paru dniach poczuła się już lepiej. Przez okres około 3 tygodni nic nie brała. Z myślą, iż jest juz zdrowa wróciła do Berlina, gdzie chęć wstrzyknięcia sobie trucizny wygrała. Kolejne próby także kończyły się fiaskiem. Chorobę przezwyciężyła tylko dzięki swojej mamie, która widząc kolejne nieudane próby wywiozła ją z Berlina, aby była z dala od znajomych, z dala od środowiska.

W książkach widać również wiele samobójstw, które uważam również za walke z nałogiem. Złote strzały były częstym sposobem, aby wygrać z narkotykiem. Narkomani w ten sposób pokazywali, że jeszcze nie do końca ich życiem zwładnęły narkotyki, bo jeszcze mógł przynajmniej zadecydować o swojej śmierci. Samotna śmierć była wogóle najczęstszym z działań narkomanów.

Relacje z otoczeniem są bardzo specyficzne. Narkoman jest zazwyczaj odosobniony od reszty ludzi, jest zamknięty w sobie oraz ufa tylko nielicznym. Przyjacielem jest tylko ten, który ma towar i jest w stanie się nim podzielić. Jeżeli narkoman stara sie wyjśc z tego bagna to musi wiedzieć, że narkoman, który w tym bagnie został nigdy mu nie pomoże. Chyba, że wrócić spowrotem, aby brać... Żelazne prawo narkomana: narkoman prędzej da narkotyk temu co się leczy, niż temu co jest na głodzie. Środowiskiem narkomana są miejsca, w których jest dostępny narkotyk oraz miejsca, w których można spokojnie władować sobie działkę. Christiane drugim domem był dworzec berliński. Tam zarabiała pieniądze na towar, tam go kupowała i tam też go wstrzykiwała w toalecie..

Książka Marka Kotańskiego ,, Ty zaraziłeś ich narkomanią" opowiada o ludziach , którym wyciąga się pomocną dłoń , aby wyszli z nałogu . Autor opowiada w niej o swoich przeżyciach oraz o założeniu pierwszego w Polce ośrodka pomocy dla narkomanów zwanym Monarem . Nauczyciel w swojej książe podzielił naukę na 3 etapy . Pierwszym etapem jest Nowicjat . Jest to 3-miesieczna nauka jak żyć bez narkotyku z osobami o podbnych problemach umieszczonymi w Monarze . Narkoman jest w 50 % zdany na siebie lecz pomagają mu opiekunowi jak i sami nowicjaci . Członek ośrodka poznaje w tym etapie normalne życia . Przyswaja świat na nowo . Uczy się współpracować z ludźmi , żyć uczciwie , godnie . Wiele osób nie radzi sobie z narzuconymi czynnościami przez inne osoby i opuszcza Monar . Traci przez to szansę na życie na nowy lepszy start . Po 3-miesiecznej nauce zbiera się grupa osób , która decyduje czy uczeń może przejść do 2 etapu jakim jest domownik . Faza domownika trwa rok od zmieny wnętrza narkomana . Uzależniony nadal myśli o braniu lecz tkwi w nadziei wyjścia z nałogu . Domownik to osoba , która w monarze urządza swój pokój , który dzieli z kolegami ma on róniez głos , który liczy się w społeczności domowej . Narkoman uczy się żyć bez narkotyku . Ma możliwość opuszczenia ośrodka co wystawię go na próbę . Wiele osób uległo pokusie i wracało spowrotem do starego trybu życia . Narkoman w tej fazie odkrywa samego siebie . Jest postawiony przed trudnymi dla niego aktywnościami życiowymi jak np. wyjście w góry co w jego starym życiu było nieosiągalne . Monar dla domowników jest jedynym miejscem gdzie mogą żyć , gdzie mają szansę na życie . Gdy domownik zdobędzie pewność , że ma szansę wyleczyć się z nałogu jest przed 3 fazą nauki zwaną Monarowiec . Etap Monarowca jest najtrudniejszym dla narkomana . Jest on zdany tylko na siebie bez żadnej pomocy społeczności . To właśnie w tym etapie sam decyduje o swoim życiu i o wyleczeniu się z nałogu . Monarowiec większość czasu spędza poza ośrodkiem ucząc się życia na nowo . W tym etapie szuka szkoły bądź pracy , usamodzielnia się . Poprawia swoje relację z rodziną bądź zakłada rodzinę . Z całej historii Marka Kotańskiego możemy wyróżnić osoby , które ukończyły kurs życia bądź , które na własne życzenie pogłebiają swój grób o kolejne kilkanaście centymetrów .

Postacią , którą w polskiej kulturze wpisała się w portret narkomana jest Ryszard Riedel - lider kultowego zepsołu Dżem . Cały życiorys piosenkarza został zilustrowany w filmie pt ,, Skazany na blueasa " . Od młodych lat zawsze interesowałem się muzyką , połączenie muzyki zainteresowania z tematem pracy , to chyba najwększa przyjemność dla maturzysty . Akcja rozpoczyna się w Tychach . Na rodzinnym podwórku wokalista poznaję Małgosię . Później trafia na próbę zespołu gdzie zostaje w formacji Dżem . Gola zachodzi z Ryśkiem w ciążę . W filmie widoczny jest konflikt piosenkarza z ojcem . Następnie Riedel poślubia Golę w trakcie wesela zażywa narkotyku dożylnie . Od tego czasu zaczyna się historia Ryśka z nałogiem . Trwaja koncert zespołu za kulisami piosenkarz odurza się narkotykami staczając się coraz niżej . Wokalista założył już rodzinę . W trakcie jednego z koncertów zażywa narkotyk na oczach syna . W trakcie koncertów jest widoczny słaby stan fizyczny wokalisty , traci on przez to kontrakty widać , że jest niewolnikiem nałogu . W cieżkich chwilach spiera go żona , aby złagodzić mu ból i dać szansę nażycie prosi w jego imieniu o dawkę narkotyku . Widać , że narkotyk zgubił wokalistę i jest ważniejszy od rodziny jak i od muzyki . Ryszard podejmuję ostatniej próby na scenie , ostatkami sił próbuję dać siłę swojego niezwykłego wokalu .W filmie towarzysyz mu przyjaciel , który wciągnął go w te całe bagno . Piosenkarz trafia do szpitala , gdzie podejmuje walkę z nałogiem jednak to on jest tutaj przegrany . Umiera w szpitalu w Chorzowie 30 lipca 1994 r.

Podsumowując środowisko narkomana ma bardzo zawężony zasięg. Ogranicza się ono tylko do jednego - towaru i miejsc gdzie jest on dostepny. Narkoman jest osobą samotną. Nie chce mieć przyjaciół, ale utrzymuje kontakt z innymi narkomanami tylko po to żeby w razie kryzysu poratowali ich działką.

Relacje między narkomanami są bardzo dziwne. Kiedy jest towar to jest wszystko wporządku, kochają się, lubią ze sobą rozmawiać. Natomiast gdy już zabraknie towaru i pieniędzy na działkę zaczynają się kłócić, obrzucać obelgami. Kiedy znów towar się pojawia relacje się stabilizują, koło zamyka i historia zaczyna od początku.

Narkotyki sprawiają, że relacje z rodziną oraz resztą otoczenia drametialnie sie zmieniają - oczywiście na gorsze. Może tylko na początku wydaje się być super, ponieważ można dzięki narkotykowi uciec od problemów dnia codziennego i zapomnieć. Jednak z biegiem czasu wszystko przestaje być tak piękne i kolorowe.

Świat w oczach narkomana zmienia się wraz z kolejnym działaniem tej okropnej trucizny. Zniekształca on obraz świata i już po paru razach świat wydaję się być niebezpieczny, a narkoman zauważa, że jednak tak pięknie nie jest już nawet po władowaniu sobie. Najgorzej też świat ten wygląda gdy, wogóle wkoło brak działki daje znac o sobie głód, który czuje się w każdej komórce swego ciała.

W życiu każdego z bohaterów jest taki moment, że wkońcu kończą z nałogiem.Muszą wkońcu sami sobie powiedzieć "koniec na zawsze" i wygrać tą śmiertelną gre z narkotykiem. Życie nie jest łatwe nawet gdy minie rok od zaprzestania.

Teksty kultury mają bardzo duży wpływ na dzisiejszą młodzież. Dlatego przykłady które przedstawiłem są potrzebne aby młodzi ludzie wiedzieli czego nie robić i w jakie bagno można się wpakować próbując tylko raz narkotyku. Mówi się "Literatura przewodniczką życia" - jej oddziaływanie jest wszechstronne: przekazuje wiedzę o świecie i ludziach, pobudza wyobraźnię i kształci uczucia, przyczynia się do kształcenia charakteru i aktywnej postawy wobec rzeczywistyści, która zewsząd kusi nas złem.

Nasze życie jest zależne tylko od nas. Sami decydujemy o swoich działaniach. Środowisko jednak jakim się otaczamy zawsze jednak bedzie miało na to życie wpływ. Jednak musimy sami zadecydować w jakim stopniu pozwolimy oddziaływać na nasze życie, na ile udzielimy zgody na ingerencje w nasze sprawy innym ludziom, którzy nie zawsze mają dobre zamiary. Decyzja należy do ciebie.

" Przyjacielu mój

Daj mi trochę siebie,

siłę, odwagę, zaufanie do ludzi

Ciężko odzyskać stracone lata

kiedy jedynym pragnieniem

była pompka, kompot,

czasem śmierć.

Chcę żyć inaczej.

Dałeś mi już wiele,

lecz jeszcze za mało

Za mało, by mieć radość życia

podziwiać piękno

pozbyć sie wątpliwości

Godzić się z najbardziej gorzką prawdą

z rozczarowaniem, bólem

Daj mi więcej

Przyjacielu mój

daj mi trochę siebie,

bym mogła i ja dać innym "